28.7.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 227/7

1)

Czy art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy stoi na przeszkodzie takiej wykładni przepisów prawa krajowego, która nie pozwala na przerwanie urlopu, tak, by można było z niego skorzystać w pełnym jego wymiarze — lub w pozostałej części — jeżeli sytuacja czasowej niezdolności do pracy zaistniała przed okresem korzystania z urlopu i istnieją powody o charakterze produkcyjnym lub organizacyjnym, które uniemożliwiają skorzystanie z niego w późniejszym terminie?

2)

Czy art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy stoi na przeszkodzie takiej wykładni przepisów prawa krajowego, która zezwala na jednostronne ustalenie przez pracodawcę okresu korzystania z urlopu zbiegającego się z sytuacją czasowej niezdolności do pracy, jeżeli brak jest wcześniejszego oświadczenia pracownika co do preferencji skorzystania z innego okresu i istnieje porozumienie pomiędzy przedstawicielami pracowników u pracodawcy i pracodawcą, które na to pozwala?

3)

Czy art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy stoi na przeszkodzie takiej wykładni przepisów prawa krajowego, która zezwala na pieniężną rekompensatę za urlop, z którego nie skorzystano z powodu czasowej niezdolności do pracy, jeżeli istnieją powody produkcyjne lub organizacyjne, które nie pozwalają na skorzystanie z tego urlopu, pomimo iż nie doszło do rozwiązania umowy o pracę?