31.5.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 153/135

—

uwzględniając pytanie ustne z dnia 30 września 2011 r. skierowane do Komisji w sprawie nowelizacji przepisów o podatku VAT w celu pobudzenia jednolitego rynku cyfrowego (O–000226/2011 – B7-0648/2011),

—

uwzględniając art. 113 i 167 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

—

uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1),

—

uwzględniając dyrektywę Rady 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do miejsca świadczenia usług (2),

—

uwzględniając komunikat Komisji Europejskiej pt. „Europa 2020 – strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” (COM(2010)2020),

—

uwzględniając komunikat Komisji Europejskiej pt. „Europejska agenda cyfrowa” (COM(2010)0245),

—

uwzględniając zieloną księgę Komisji Europejskiej w sprawie przyszłości podatku VAT (COM(2010)0695),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie uwalniania potencjału przedsiębiorstw z branży kultury i branży twórczej (3),

—

uwzględniając rezolucję z dnia 13 października 2011 r. w sprawie przyszłości podatku VAT (4),

—

uwzględniając wytyczne OECD w sprawie neutralności podatku VAT,

—

uwzględniając art. 115 ust. 5 oraz art. 110 ust. 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że inicjatywa dotycząca utworzenia jednolitego rynku cyfrowego jest jedną z przewodnich inicjatyw strategii UE 2020;

B.

mając na uwadze, że jednolity rynek cyfrowy UE pozostaje rozdrobniony;

C.

mając na uwadze, że kryzys gospodarczy bardzo negatywnie wpłynął na możliwości wzrostu gospodarczego, a gospodarka cyfrowa może w istotny sposób przyczynić się do zwiększenia dobrobytu w Europie w przyszłości;

D.

mając na uwadze, że obowiązująca w Stanach Zjednoczonych ustawa regulująca opodatkowanie towarów i usług w internecie (Internet Tax Freedom Act), która weszła w życie w 1998 r., zakazuje zarówno rządowi federalnemu, jak i administracji poszczególnych stanów dyskryminacyjnego opodatkowania sprzedaży online i miała zasadniczy wpływ na elektroniczną wymianę handlową, jak również przyczyniła się do powstania przedsiębiorstw, które zdominowały rynek światowy;

E.

mając na uwadze, że UE musi wykorzystać potencjał jednolitego rynku, ułatwiając wymianę handlową online i ponad granicami między państwami członkowskimi;

F.

mając na uwadze, że Komisja Europejska zastanawia się obecnie nad przyszłością podatku VAT, przy czym należy wziąć pod uwagę strategię UE 2020.

1.

wskazuje na fakt, że obecnie obowiązujące przepisy prawne, a w szczególności załącznik III do dyrektywy 2006/112/WE, stanowią przeszkodę na drodze do rozwoju nowych usług cyfrowych, a co za tym idzie, nie są zgodne z celami wyznaczonymi w agendzie cyfrowej;

2.

uważa, że stawki podatku VAT nakładane na książki uwypuklają niedociągnięcia obecnie obowiązujących przepisów: na mocy których państwa członkowskie mają prawo stosować obniżone stawki VAT na dostawy książek na wszelkich nośnikach fizycznych, zaś książki w formacie elektronicznym objęte są podstawową stawką VAT wynoszącą co najmniej 15 %; wyraża przekonanie, że nie można dopuścić do tego typu dyskryminacyjnego traktowania, biorąc pod uwagę potencjalny rozwój tego segmentu rynku;

3.

podkreśla, że UE musi być ambitna i wykraczać poza eliminowanie niespójności w obecnie obowiązujących przepisach; wyraża przekonanie, że zachęcanie przedsiębiorstw do rozwoju i do oferowania nowych paneuropejskich usług online powinno być priorytetem przeglądu przepisów dotyczących VAT;

4.

wskazuje jednak, że UE powinna wypracować rozwiązania dostosowane do swoich potrzeb; uważa, że aby umożliwić rozwój prawdziwie jednolitego rynku cyfrowego, prawo Unii Europejskiej mogłoby zezwolić państwom członkowskim na czasowe stosowanie obniżonej stawki VAT w odniesieniu do usług świadczonych drogą elektroniczną dotyczących treści kulturalnych;

5.

uważa, że ta nowa kategoria, która zostałaby uwzględniona w obecnym załączniku III do dyrektywy 2006/112/WE, mogłaby obejmować świadczenie usług online, takich jak telewizja, muzyka, książki lub prasa, przez dostawców z siedzibą w UE dowolnej osobie zamieszkującej w UE;

6.

zwraca uwagę na fakt, że rozpowszechnianie w postaci cyfrowej treści kulturalnych, dziennikarskich i twórczości umożliwia autorom i dostawcom treści dotarcie do nowej, szerszej widowni; stoi na stanowisku, że UE musi dążyć do rozwoju twórczości, produkcji i rozpowszechniania treści cyfrowych na wszystkich platformach, a stosowanie obniżonej stawki VAT na treści kulturalne online z pewnością mogłoby przyczynić się do pobudzenia wzrostu;

7.

przypomina zasady OECD dotyczące opodatkowania handlu elektronicznego, które zostały uzgodnione w 1998 r. podczas konferencji w Ottawie i według których przepisy dotyczące podatków konsumpcyjnych, takich jak VAT, powinny prowadzić do opodatkowania w miejscu, gdzie zachodzi dane zdarzenie gospodarcze; wskazuje, że zgodnie z postanowieniami dyrektywy 2008/8/WE zasady OECD będą mieć zastosowanie do Unii Europejskiej od dnia 1 stycznia 2015 r.;

8.

wyraża przekonanie, że przegląd przepisów dotyczących opodatkowania VAT, dzięki któremu zwiększy się możliwości państw członkowskich w zakresie nakładania obniżonej stawki VAT, powinien następować równolegle ze stosowaniem zasad określonych w dyrektywie 2008/8/WE; wskazuje jednak, że aby umożliwić wszystkim państwom członkowskim równoprawne korzystanie z jednolitego rynku cyfrowego, zasada opodatkowania w tym państwie członkowskim, w którym zachodzi dane zdarzenie gospodarcze, powinna mieć zastosowanie możliwie najszybciej; podkreśla, że wszelki przegląd powinien prowadzić do uproszczenia systemu podatku VAT, czyli np. do powstania pojedynczych punktów kontaktowych ds. VAT oraz likwidacji podwójnego opodatkowania;

9.

wzywa w związku z tym Komisję do zbadania możliwości przeprowadzenia przeglądu dyrektywy 2008/8/WE w celu zadbania o to, by już przed 1 stycznia 2015 r. podatek VAT był pobierany w państwie członkowskim nabywcy;

10.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.