31.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 251/111

—

uwzględniając swoje poprzednie rezolucje z dnia 7 lipca 2011 r. w sprawie sytuacji w Syrii, Jemenie i Bahrajnie w kontekście sytuacji w świecie arabskim i w Afryce Północnej (1) oraz z dnia 27 października 2011 r. w sprawie Bahrajnu (2),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 marca 2011 r. w sprawie stosunków Unii Europejskiej z Radą Współpracy Państw Zatoki Perskiej (3),

—

uwzględniając oświadczenie przewodniczącego PE z dnia 12 kwietnia 2011 r. w sprawie śmierci dwóch bahrajńskich działaczy ruchu obywatelskiego oraz oświadczenie z dnia 28 kwietnia 2011 r. potępiające wyroki śmierci wydane na czterech Bahrajńczyków za udział w pokojowych protestach prodemokratycznych,

—

uwzględniając wysłuchanie z dnia 3 października 2011 r. w sprawie Bahrajnu w Podkomisji ds. Praw Człowieka Parlamentu Europejskiego,

—

uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa w sprawie Bahrajnu wydane w 2011 r., w szczególności oświadczenie z dnia 24 listopada 2011 r. w sprawie publikacji sprawozdania bahrajńskiej niezależnej komisji śledczej, a także oświadczenie rzecznika wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton z dnia 13 lutego 2012 r. w sprawie rocznicy niepokojów w Bahrajnie oraz przedstawione w Parlamencie Europejskim oświadczenia wysokiej przedstawiciel z dnia 12 października 2011 r. w sprawie sytuacji w Syrii, Jemenie i Bahrajnie,

—

uwzględniając konkluzje Rady w sprawie Bahrajnu z dni 21 marca, 12 kwietnia i 23 maja 2011 r.,

—

uwzględniając oświadczenia sekretarza generalnego ONZ z dnia 23 czerwca i 30 września 2011 r. w sprawie ciężkich wyroków dla 21 bahrajńskich działaczy politycznych, obrońców praw człowieka i przywódców opozycji, których w kilku przypadkach skazano na dożywotnie pozbawienie wolności; uwzględniając też oświadczenie rzecznika sekretarza generalnego ONZ w sprawie Bahrajnu, wydane w dniu 15 lutego 2012 r.,

—

uwzględniając oświadczenie 66. Zgromadzenia Ogólnego ONZ w sprawie Bahrajnu z dnia 29 września 2011 r.,

—

uwzględniając oświadczenie prasowe wydane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa Bahrajnu w dniu 5 października 2011 r. oraz oświadczenie bahrajńskiego ministerstwa zdrowia z dnia 30 września 2011 r. w sprawie skazania lekarzy, pielęgniarek i personelu medycznego,

—

uwzględniając wydane w dniu 23 października 2011 r. oświadczenie bahrajńskiego prokuratora generalnego dotyczące ponownego procesu lekarzy osądzonych uprzednio przez sąd wojskowy,

—

uwzględniając sprawozdanie bahrajńskiej niezależnej komisji śledczej z dnia 23 listopada 2011 r.,

—

uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., Konwencję ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, a także Arabską kartę praw człowieka, których Bahrajn jest stroną,

—

uwzględniając art. 19 lit. d) konstytucji Bahrajnu,

—

uwzględniając wytyczne UE w sprawie obrońców praw człowieka z 2004 r. ze zmianami z 2008 r.,

—

uwzględniając raport organizacji Human Rights Watch opublikowany w dniu 28 lutego 2012 r.,

—

uwzględniając konwencję genewską z 1949 r.,

—

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

—

uwzględniając art. 122 ust. 5 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że na dzień 14 lutego 2012 r. przypadła pierwsza rocznica pokojowego i powszechnego ruchu, wzywającego do poszanowania podstawowych praw człowieka oraz reform demokratycznych; mając na uwadze, że siły rządowe dokonały aresztowań i uniemożliwiły zgromadzenie protestujących pokojowo obywateli; mając na uwadze, że siły rządowe brutalnie stłumiły zamieszki protestujących; mając na uwadze, że w strefach mieszkalnych użyto gazu łzawiącego, granatów ogłuszających i śrutu, a policja podobno włamała się do kilku domów;

B.

mając na uwadze fakt, że protesty są nadal brutalnie tłumione; mając na uwadze, że nadal trwają prześladowania, zatrzymania i torturowanie obrońców praw człowieka, prawników, nauczycieli, pracowników służby zdrowia i blogerów, którzy wzięli udział w pokojowych protestach na rzecz demokracji; mając na uwadze, że według organizacji praw człowieka w ciągu ostatnich dwóch miesięcy zostało bezprawnie zatrzymanych ponad 100 obywateli;

C.

mając na uwadze, że gospodarka kraju oparta na bankowości i turystyce, już osłabiona ogólnoświatowym kryzysem finansowym, walczy o ożywienie;

D.

mając na uwadze, że w dniu 29 stycznia 2012 r. około 250 więźniów politycznych rozpoczęło ogólnokrajowy strajk głodowy z powodu bezprawnego przetrzymywania od marca 2011 r. znaczących aktywistów politycznych i obrońców praw człowieka;

E.

mając na uwadze, że od początku 2012 r. władze Bahrajnu zabroniły wstępu do kraju międzynarodowym organizacjom praw człowieka i dziennikarzom oraz ograniczyły ich wizyty, co poważnie utrudnia im wykonywanie pracy;

F.

mając na uwadze, że w sprawozdaniu bahrajńskiej niezależnej komisji śledczej, zamówionym przez króla w czerwcu ubiegłego roku i opublikowanym w listopadzie 2011 r., stwierdzono, że w ubiegłorocznych zamieszkach śmierć poniosło 35 osób, w tym pięciu pracowników sektora bezpieczeństwa oraz pięciu więźniów, którzy zmarli w wyniku tortur w areszcie; mając na uwadze, że w sprawozdaniu bahrajńskiej niezależnej komisji śledczej stwierdzono też, że wobec pokojowych protestantów, działaczy politycznych, obrońców praw człowieka i dziennikarzy nadużyto siły, że tortury są stosowane powszechnie oraz że wielu osobom wytoczono proces lub skazano je na karę pozbawienia wolności za to, że korzystały one z prawa do swobody wypowiedzi i wolności zgromadzeń; mając na uwadze, że w swoim sprawozdaniu bahrajńska niezależna komisja śledcza wyraziła zdanie, że procesy nie spełniły międzynarodowych standardów należytego postępowania, nie były też zgodne z bahrajńskim kodeksem karnym;

G.

mając na uwadze, że król Bahrajnu zaakceptował konkluzje sprawozdania i wyznaczył dziewiętnastoosobową komisję narodową, by nadzorowała proces wdrażania; mając na uwadze, że w dniu 20 marca 2012 r. komisja narodowa ma opublikować swoje wnioski, dotyczące zarządzania w departamentach policji, wymiaru sprawiedliwości, edukacji i środków przekazu; mając na uwadze, że król Bahrajnu, Hamad ibn Isa Al-Chalifa, publicznie obiecał podjęcie reform, by doprowadzić do narodowego pojednania;

H.

mając na uwadze, że w następstwie zaleceń bahrajńskiej niezależnej komisji śledczej Bahrajn zakończył tworzenie specjalnej jednostki dochodzeniowej w departamencie prokuratury generalnej, której zadaniem jest określenie odpowiedzialności osób winnych czynów niezgodnych z prawem lub zaniedbań, które w ubiegłym roku doprowadziły do śmierci, tortur lub maltretowania cywilów;

I.

mając na uwadze, że realizacja zaleceń bahrajńskiej niezależnej komisji śledczej nadal postępuje wolno; mając na uwadze, że rozpoczęto proces krajowego dialogu na rzecz pojednania;

J.

mając na uwadze, że zgodnie z kilkoma sprawozdaniami organizacji pozarządowych niesprawiedliwe procesy toczące się przed sądami wojskowymi i cywilnymi są podstawowym elementem represji prodemokratycznego ruchu protestacyjnego w Bahrajnie; mając na uwadze, że jednym z zaleceń bahrajńskiej niezależnej komisji śledczej była rewizja w sądach powszechnych spraw obywateli skazanych decyzją sądów wojskowych, co nie zostało nadal wykonane we wszystkich przypadkach;

K.

mając na uwadze, że władze Bahrajnu wielokrotnie zapewniały o swoim zaangażowaniu w podjęcie reform w dziedzinie praw człowieka oraz współpracę z międzynarodowymi organizacjami broniącymi praw człowieka;

L.

mając na uwadze, że do rządu Bahrajnu kierowano kilkakrotnie wezwanie do wystosowania stałego zaproszenia na rzecz specjalnych procedur Rady Praw Człowieka ONZ;

M.

mając na uwadze, że Juan Mendez, specjalny sprawozdawca ONZ ds. tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, miał odwiedzić Bahrajn w dniach 8-17 marca 2012 r., jednak został oficjalnie poproszony przez władze Bahrajnu o odroczenie wizyty do co najmniej sierpnia 2012 r.;

N.

mając na uwadze, że ponad 4 000 osób zostało podobno zwolnionych z pracy lub wydalonych z uczelni z powodu uczestnictwa w protestach; mając na uwadze, że według bahrajńskich związków zawodowych ponad 1 000 osób nadal nie zostało przywróconych na stanowiska, a dziesiątki studentów nadal oczekują na umożliwienie ponownego podjęcia studiów; mając na uwadze, że wiele osób przywróconych na stanowiska pracy zmuszono do podpisania oświadczeń, w których zobowiązują się do powstrzymania się od wszelkiej działalności dotyczącej związków zawodowych oraz zgadzają na przyjęcie innych stanowisk niż te, z których zostały zwolnione;

O.

mając na uwadze, że w oparciu o ubiegłoroczne wydarzenia Reporterzy Bez Granic uznali Bahrajn za „wroga internetu”;

1.

przychylnie odnosi się do zaleceń bahrajńskiej niezależnej komisji śledczej i nakłania rząd Bahrajnu do podjęcia kroków niezbędnych do pełnej i sprawnej realizacji jej zaleceń w celu zajęcia się najważniejszymi sprawami, położenia kresu bezkarności, przywrócenia społecznego konsensusu, poprawy ochrony praw człowieka zgodnie z międzynarodowymi standardami w zakresie praw człowieka oraz wdrożenia najpilniejszych reform;

2.

wyraża solidarność z ofiarami represji w Bahrajnie oraz ich rodzinami;

3.

potępia trwające naruszenia praw człowieka w Bahrajnie i nakłania władze Bahrajnu oraz siły bezpieczeństwa do zaprzestania nadużywania przemocy, obejmującej nadużywanie gazu łzawiącego, stosowanie represji, przypadki torturowania, bezprawne zatrzymania i prześladowania pokojowych protestantów, a także do zachowania najwyższej powściągliwości podczas prób kontrolowania protestów; wzywa władze do postępowania w ścisłej zgodności z prawem i międzynarodowymi zobowiązaniami; podkreśla prawo do sprawiedliwego procesu, w które Bahrajn się zaangażował;

4.

ponawia wezwanie do natychmiastowego i bezwarunkowego zwolnienia wszystkich pokojowych demonstrantów, działaczy politycznych, obrońców praw człowieka, lekarzy i personelu paramedycznego, blogerów i dziennikarzy, w szczególności Abdulhadiego al-Khawaja, przewodniczącego bahrajńskiego ośrodka na rzecz praw człowieka, oraz Mahdiego Abu Dheeba, przewodniczącego stowarzyszenia bahrajńskich nauczycieli, którzy są przetrzymywani lub skazani za wykonywanie prawa do swobodnego wyrażania opinii, zrzeszania się i pokojowych zgromadzeń, lub za wypełnianie obowiązków zawodowych;

5.

podkreśla, że demonstranci wyrażali swoje uzasadnione demokratyczne aspiracje, i nakłania władze Bahrajnu do doprowadzenia do procesu pojednania w ramach powszechnego i konstruktywnego dialogu, który jest kluczowy dla demokratycznej stabilności w bahrajńskim złożonym społeczeństwie, w którym prawa każdego obywatela powinny być zagwarantowane zarówno literą prawa, jak i w praktyce;

6.

nakłania władze Bahrajnu do przeprowadzenia dokładnych, bezstronnych i niezależnych dochodzeń nad przypadkami naruszenia praw człowieka – wobec pokojowych demonstrantów i obywateli – przez policję i siły bezpieczeństwa oraz w wyniku obecności wojska w Bahrajnie podczas prodemokratycznych protestów, tak by znaleźć osoby odpowiedzialne za te wydarzenia i uniknąć ich bezkarności, niezależnie od ich stanowiska lub rangi, a także do przyjęcia środków powstrzymujących przed kolejnymi naruszeniami praw człowieka;

7.

wzywa rząd Bahrajnu do wycofania wszystkich oskarżeń i odstąpienia od wszystkich wyroków skazujących zapadłych od lutego 2011 r. w Trybunałach Bezpieczeństwa Narodowego lub sądach cywilnych za wykonywanie prawa do swobodnego wyrażania opinii, zrzeszania się i pokojowych zgromadzeń, a także wszystkich wyroków opartych wyłącznie na przyznaniu się do winy;

8.

wzywa władze Bahrajnu do dopilnowania, aby władze zapewniały wszystkim oskarżonym w sprawach karnych szybki i pełny dostęp do porady prawnej, zgodnie z przepisami prawa bahrajńskiego i międzynarodowego, w tym w związku z przesłuchaniami i przygotowaniami do procesów, do zbadania wiarygodnych doniesień o torturach i maltretowaniu w trakcie przesłuchań i do pociągnięcia do odpowiedzialności wszystkich urzędników, którzy nie przestrzegają wymogów zapewnienia sprawiedliwego procesu;

9.

zwraca się do wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel o dopilnowanie, aby rząd Bahrajnu dotrzymał obietnicy przestrzegania praw człowieka, wdrożył niezbędne reformy, wszczął niezależne dochodzenia w zakresie naruszeń praw człowieka i zapewnił, że ich sprawcy zostaną pociągnięci do odpowiedzialności, a także o wezwanie rządu Bahrajnu do wycofania wszystkich oskarżeń wobec lekarzy i personelu medycznego oraz do uwolnienia wszystkich osób zatrzymanych z powodu udziału w pokojowych prodemokratycznych demonstracjach;

10.

wzywa władze Bahrajnu do przywrócenia i przestrzegania praw człowieka i podstawowych wolności, w tym wolności słowa – w internecie i poza nim – wolności zgromadzeń, wolności wyznania, praw kobiet i równouprawnienia, do walki z dyskryminacją i do natychmiastowego zlikwidowania wszelkich ograniczeń w dostępie do technologii informacyjno-komunikacyjnych; wzywa władze Bahrajnu, aby zniosły wszelkie ograniczenia wjazdowe dla zagranicznych dziennikarzy i międzynarodowych organizacji praw człowieka oraz aby umożliwiły monitorowanie zapowiadanych niezależnych dochodzeń w zakresie naruszeń praw człowieka i realizacji deklarowanych reform;

11.

z zadowoleniem przyjmuje utworzenie ministerstwa ds. praw człowieka i rozwoju społecznego w Bahrajnie oraz zwraca się do ministerstwa o działanie zgodnie z międzynarodowymi standardami praw człowieka i zobowiązaniami;

12.

nakłania władze krajowe oraz zaangażowane europejskie przedsiębiorstwa do przyjęcia niezbędnych środków zapewniających natychmiastowe przywrócenie do pracy pozostałych osób, które zostały zwolnione;

13.

z zadowoleniem przyjmuje zawieszenie przez Stany Zjednoczone eksportu broni, sprzętu i innych narzędzi, które mogłyby zostać użyte do brutalnych represji wobec obywateli i naruszania praw człowieka, oraz wzywa państwa członkowskie do zapewnienia, że przestrzegają one wspólnego stanowiska Rady Europejskiej określającego wspólne zasady kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego;

14.

ponownie wyraża zdecydowany sprzeciw wobec stosowania kary śmierci i wzywa władze Bahrajnu do niezwłocznego ogłoszenia na nią moratorium;

15.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Królestwa Bahrajnu.