15.12.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 448/31

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 9 lipca 2014 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 i 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej [Sprawa COMP/AT.39.612 – perindopril (Servier)] w całości, a w każdym razie uchylenie lub obniżenie nałożonej grzywny w zakresie, w jakim dotyczy ona spółki Unichem; oraz

—

obciążenie Komisji własnymi kosztami i kosztami poniesionymi przez spółkę Unichem w związku z niniejszym postępowaniem.

1.

W zarzucie pierwszym strona skarżąca twierdzi, że skierowanie do spółki Unichem decyzji na podstawie art. 101 ust. 1 TFUE nie należy do zakresu jurysdykcji Komisji.

2.

W zarzucie drugim strona skarżąca utrzymuje, że Komisja nie zastosowała prawidłowo kryterium prawnego „obiektywnej konieczności” w celu ustalenia, czy ugoda patentowa jest objęta zakresem regulacji art. 101 ust. 1 TFUE.

3.

W ramach zarzutu trzeciego strona skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła zasadę równego traktowania przez to, że nie zastosowała do ugody spółki Unichem wytycznych w sprawie rozporządzenia o wyłączeniach grupowych porozumień o transferze technologii.

4.

W zarzucie czwartym skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła prawo, kwalifikując ugodę jako naruszenie art. 101 ust. 1 TFUE „ze względu na przedmiot”.

5.

W zarzucie piątym strona skarżąca utrzymuje, że Komisja błędnie zastosowała do konkretnych okoliczności dotyczących spółki Unichem własne domniemane kryterium prawne naruszenia art. 101 ust. 1 „ze względu na przedmiot”.

6.

W ramach zarzutu szóstego strona skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła prawo, uznając, że ugoda wywarła skutki antykonkurencyjne.

7.

W zarzucie siódmym strona skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła ciążący na niej na mocy art. 296 obowiązek uzasadnienia, na jakiej podstawie uznała, że spółkę Unichem można uznać za bezpośrednio odpowiedzialną za naruszenie art. 101 ust. 1 TFUE, w sytuacji gdy nie jest ona potencjalnym konkurentem spółki Servier.

8.

W zarzucie ósmym strona skarżąca podnosi alternatywnie, że Komisja naruszyła prawo przez to, że nie uznała, iż ugoda spełnia kryteria konkurencji przewidziane w art. 101 ust. 3 TFUE.

9.

W zarzucie dziewiątym strona skarżąca utrzymuje, ze Komisja naruszyła jej prawo do obrony, zasadę dobrej administracji oraz ciążący na tej instytucji obowiązek powstrzymania się stosowania nacisku w celu uzyskania uprzywilejowanych prawnie dokumentów, które miały zostać wykorzystane przeciwko spółce Unichem.

10.

W ramach zarzutu dziesiątego strona skarżąca podnosi, że przy obliczaniu grzywny Komisja naruszyła zasadę równego traktowania, należącą do zasad ogólnych prawa Unii, gdyż potraktowała spółkę Unichem inaczej niż spółkę Servier bez obiektywnego uzasadnienia.

11.

W zarzucie jedenastym strona skarżąca twierdzi, że nakładając grzywnę na spółkę Unichem Komisja naruszyła należącą do zasad ogólnych prawa Unii zasadę proporcjonalności, swe własne wytyczne w sprawie ustalania wysokości grzywien, a także postąpiła wbrew swej dotychczasowej praktyce.

12.

W zarzucie dwunastym strona skarżąca utrzymuje, że Komisja naruszyła ciążący na niej na mocy art. 296 TFUE obowiązek uzasadnienia w odniesieniu do obliczenia grzywny oraz oceny wagi przypisywanego spółce Unichem naruszenia prawa.