23.2.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/42

—

stwierdzenie nieważności art. 3 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Komisja uznała w nim, że środki zastosowane nielegalnie przez Belgię, z naruszeniem art. 108 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na rzecz BSCA, na podstawie umowy podkoncesyjnej z dnia 15 kwietnia 2002 r. pomiędzy SOWAER a BSCA i aneksu nr 3 z dnia 29 marca 2002 r. do umowy miedzy regionem Walonia a BSCA, a także na podstawie decyzji inwestycyjnej regionu Walonia z dnia 3 kwietnia 2003 r., stanowią, od dnia 4 kwietnia 2014 r. pomoc państwa niezgodną z rynkiem wewnętrznym w świetle art. 107 ust. 1 rzeczonego traktatu;

—

w konsekwencji stwierdzenie nieważności art. 4, 5 i 6 zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie Komisji Europejskiej wszystkimi wydatkami i kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa i oczywistego błędu w ocenie popełnionego przez Komisję przy ustalaniu daty decyzji o przyznaniu spółce BSCA finansowania przez region Walonia.

2.

Zarzut drugi dotyczący przedawnienia działań Komisji wobec faktu, że postepowanie wyjaśniające dotyczące spornych środków zostało wszczęte ponad dziesięć lat po wydaniu decyzji o przyznaniu tych środków.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa, błędnych ustaleń faktycznych, oczywistego błędu w ocenie, a także naruszenia obowiązku uzasadnienia ze względu na to, że Komisja zakwalifikowała jako gospodarcze inwestycje i duże naprawy dotyczące systemu ILS (Instrument Landing System – system wspomagający lądowanie w warunkach ograniczonej widoczności) oraz oznakowania dróg startowych.

4.

Zarzut czwarty dotyczący błędnych ustaleń faktycznych i oczywistego błędu w ocenie, a także naruszenia obowiązku uzasadnienia przez to, że Komisja uznała, iż udział wydatków inwestycyjnych o charakterze niegospodarczym, poniesionych przy budowie nowego terminalu portu lotniczego, wynosił jedynie 7 %.

5.

Zarzuty piąty i szósty dotyczące błędnych ustaleń faktycznych, a także oczywistych błędów w ocenie, których dopuściła się Komisja przy ustalaniu zaktualizowanej wartości netto spornych środków.

6.

Zarzut siódmy dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia i naruszenia prawa popełnionych przez Komisję przy ustalaniu opłaty dodatkowej, podlegającej wniesieniu od dnia 1 stycznia 2016 r., czego konsekwencją było całkowite uniemożliwienie obliczenia wysokości tej opłaty.

7.

Zarzut ósmy dotyczący naruszeń prawa i błędów w zakresie ustaleń faktycznych, oczywistego błędu w ocenie, a także naruszenia obowiązku uzasadnienia, popełnionych przez Komisję przy badaniu właściwego rynku i domniemanych zakłóceń konkurencji między portem lotniczym Charleroi a narodowym portem lotniczym w Brukseli.

8.

Zarzut dziewiąty dotyczący naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań.