—

Uchylenie przez Trybunał Sprawiedliwości wyroku Sądu (szósta izba) z dnia 12 maja 2016 r., wydanego w sprawie T-468/12, Holistic Innovation Institute, SLU/Komisja, w zakresie, w jakim w wyroku tym stwierdzono, że skarga o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji ARES (2014) 710158 z dnia 13 marca 2014 r. wykluczającej udział wnoszącego odwołanie w projekcie eDIGIREGION została wniesiona do Sądu po upływie terminu;

—

odesłanie sprawy do Sądu w celu rozpoznania co do istoty wniesionej przez Holistic Inovation Institute skargi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji ARES (2014) 710158 z dnia 13 marca 2014 r. wykluczającej udział wnoszącego odwołanie w projekcie eDIGIREGION;

—

uchylenie przez Trybunał Sprawiedliwości wyroku Sądu (szósta izba) z dnia 12 maja 2016 r., wydanego w sprawie T-468/12, Holistic Innovation Institute, SLU/Komisja, w zakresie, w jakim w wyroku tym oddalono żądanie zasądzenia odszkodowania, oraz stwierdzenie przez Trybunał Sprawiedliwości, w miejsce Sądu, że Komisja jest zobowiązana do zapłaty wnoszącemu odwołanie odszkodowania, zgodnie z żądaniem skargi, lub – w wypadku uwzględnienia dwóch pierwszych żądań – odesłanie sprawy do Sądu w celu ponownego rozstrzygnięcia wniesionej przez wnoszącego odwołanie skargi o odszkodowanie.

1.

Naruszenie prawa polegające na tym, że w zaskarżonym wyroku nie stwierdzono, że oryginał skargi o stwierdzenie nieważności spornej decyzji, który wpłynął do sekretariatu Sądu w dniu 6 czerwca 2014 r. (pkt 29 zaskarżonego wyroku), został wysłany w dniu 2 czerwca 2014 r. z Pozuelo de Alarcón (Madryt), gdzie znajduje się siedziba wnoszącego odwołanie, listem poleconym za potwierdzeniem odbioru.

2.

Naruszenie prawa poprzez brak uzasadnienia, polegające na tym, że w zaskarżonym wyroku stwierdzono, po pierwsze, że oryginał skargi nie zawierał własnoręcznego podpisu adwokata, ale kopię tego podpisu (pkt 30), a po drugie, że oryginał skargi podpisanej przez adwokata za pomocą podpisu elektronicznego nie ma żadnej mocy prawnej (pkt 35).

3.

Naruszenie prawa polegające na tym, że poprzez uznanie, iż skarga o stwierdzenie nieważności została wniesiona przez wnoszącego odwołanie po upływie terminu (pkt 29, 34 i 35), w zaskarżonym wyroku naruszono prawo podstawowe do skutecznego środka prawnego wyrażone w art. 47 akapit pierwszy Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, interpretowane w świetle art. 6 ust. 1 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, podpisanej w Rzymie w dniu 4 listopada 1950 r., oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka odnoszącego się do wykładni wskazanego art. 6 ust. 1.

4.

W zaskarżonym wyroku naruszono prawo poprzez oddalenie, w pkt 55, 59, 63 i 64 (w odniesieniu do szkody majątkowej) i w pkt 77 i 84 (w odniesieniu do krzywdy) przedstawionego przez wnoszącego odwołanie żądania odszkodowawczego.