23.4.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 142/55

—

stwierdzenie nieważności decyzji Prezydium Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2017 r., o sygnaturze PE 610.437/BUR/Decision, przekazanej w piśmie Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego z dnia 1 grudnia, o sygnaturze D 318700, w której oddalono skierowane do kwestorów zażalenie B. Gollnischa na decyzję sekretarza generalnego;

—

stwierdzenie nieważności w całości decyzji sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego z dnia 1 lipca 2016 r., o nr 6, w której wskazano, że „Brunowi Gollnischowi nienależnie wypłacono kwotę 275 984,23 EUR”, a także nakazano właściwemu urzędnikowi zatwierdzającemu i księgowemu instytucji dochodzenie zwrotu tej kwoty;

—

stwierdzenie nieważności powiadomienia i środków wykonawczych dotyczących wspomnianej decyzji, zawartych w piśmie dyrektora generalnego ds. finansów z dnia 6 lipca 2016 r., o sygnaturze D 201920;

—

stwierdzenie nieważności w całości noty obciążeniowej nr 2016-914 podpisanej przez wspomnianego dyrektora generalnego ds. finansów w dniu 5 lipca 2016 r.;

—

zasądzenie na rzecz skarżącego kwoty 50 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę wynikającą zarówno z bezzasadnych oskarżeń podnoszonych przed zakończeniem dochodzenia, naruszenia jego dobrego imienia, bardzo poważnego zakłócenia jego życia prywatnego i kariery politycznej przez zaskarżoną decyzję, jak i z istotnego nakładu pracy, jakiego musiał dokonać w celu prowadzenia tych procedur;

—

zasądzenie na jego rzecz także kwoty 28 000 EUR tytułem kosztów poniesionych w celu opłacenia pełnomocników procesowych, przygotowania niniejszej skargi, kosztów odpisów, złożenia wspomnianej skargi i załączonych do niej dokumentów;

—

obciążenie Parlamentu Europejskiego wszystkimi kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy – dotyczący szeregu naruszeń istotnych wymogów proceduralnych, jakich strona pozwana miała dopuścić się przy przyjęciu zaskarżonej decyzji. Zdaniem strony skarżącej procedura skutkująca przyjęciem zaskarżonej decyzji narusza prawo strony skarżącej do rozpatrzenia jej sprawy przez niezależny organ. Strona pozwana miała również naruszyć prawo do obrony skarżącej. Następnie zaskarżoną decyzję oparto na nieprawidłowym oświadczeniu przedstawiciela kwestorów, a jej uzasadnienie jest niewystarczające w zakresie, w jakim nie udzielono w nim odpowiedzi na szereg zarzutów szczegółowych podniesionych przez stronę skarżącą.

2.

Zarzut drugi – dotyczący przeinaczenia okoliczności faktycznych związanych z przyjęciem zaskarżonej decyzji.

1.

Zarzut pierwszy – dotyczący wad procedury skutkującej przyjęciem decyzji przez sekretarza generalnego związanych z brakiem właściwości sekretarza generalnego, naruszeniem prawa do obrony, odwróceniem ciężaru dowodu, niedostatecznym uzasadnieniem oraz naruszeniem zasady pewności prawa i zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań.

2.

Zarzut drugi – dotyczący naruszenia praw obywatelskich asystentów parlamentarnych, dyskryminującego traktowania strony skarżącej, nadużycia władzy, naruszenia niezależności deputowanych i braku uwzględnienia roli lokalnych asystentów parlamentarnych, jak również naruszenia zasady proporcjonalności.