UMOWA

między Wspólnotą Europejską a Księstwem Andory ustanawiająca środki równoważne do tych, które zostały przewidziane w dyrektywie Rady 2003/48/WE w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA

i

KSIĘSTWO ANDORY

zwane dalej, w zależności od kontekstu „Umawiającą się Stroną” lub „Umawiającymi się Stronami”,

Mając na celu wprowadzenie środków równoważnych do tych, które zostały przewidziane w dyrektywie 2003/48/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek, zwanej dalej „dyrektywą”, w ramach współpracy, w której brany jest pod uwagę słuszny interes każdej z Umawiających się Stron i w kontekście, w którym inne kraje trzecie będące w podobnej sytuacji do tej, w jakiej znajduje się Księstwo Andory, zastosują środki równoważne do przewidzianych w dyrektywie,

ZGODZIŁY SIĘ ZAWRZEĆ NINIEJSZĄ UMOWĘ:

Artykuł 1

Cel

1.   W ramach współpracy pomiędzy Wspólnotą Europejską i Księstwem Andory, dochody z oszczędności w formie wypłacanych odsetek osiągane w Księstwie Andory na rzecz faktycznych odbiorców, będących osobami fizycznymi uznawanymi za osoby mające miejsce zamieszkania w Państwie Członkowskim Wspólnoty Europejskiej zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 3 Umowy, podlegają podatkowi potrącanemu u źródła przez podmioty wypłacające mające miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Księstwa Andory na warunkach określonych w art. 7 niniejszej Umowy.

Podatek u źródła jest pobierany, o ile nie została zastosowana procedura dobrowolnego ujawnienia, o której mowa w art. 9. Dochód odpowiadający kwocie podatku u źródła pobranego zgodnie z art. 7 i 9 podlega podziałowi pomiędzy Państwa Członkowskie Wspólnoty Europejskiej i Księstwo Andory, zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 8.

W celu zapewnienia równoważności środków przewidzianych niniejszą Umową z dyrektywą, środki te uzupełnia się poprzez ustanowienie wymiany informacji na wniosek, o której mowa w art. 12, oraz poprzez procedury konsultacji i przeglądu, o których mowa w art. 13.

2.   Umawiające się Strony podejmują niezbędne środki mające na celu zapewnienie stosowania niniejszej Umowy. Księstwo Andory przyjmie w szczególności wszelkie niezbędne instrumenty zapewniające wykonywanie zadań wymaganych dla stosowania niniejszej Umowy przez podmioty wypłacające mające miejsce zamieszkania lub siedzibę na jego terytorium, bez względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę dłużników wierzytelności przynoszącej odsetki, jak również wyraźnie określi w przepisach procedury i kary.

Artykuł 2

Definicja faktycznego odbiorcy

1.   Dla celów niniejszej Umowy, określenie „faktyczny odbiorca” oznacza każdą osobę fizyczną, której wypłacane są odsetki lub każdą osobę fizyczną, na rzecz której zabezpieczana jest wypłata odsetek, chyba że taka osoba dostarczy dowód, że dana wypłata nie została dokonana lub zabezpieczona na jej rzecz, jeżeli:

a)	działa ona jako podmiot wypłacający, w rozumieniu art. 4; lub

b)

działa ona w imieniu osoby prawnej podmiotu, którego zyski podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych przewidzianych dla działalności gospodarczej, przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne dłużne papiery wartościowe, mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w Państwie Członkowskim Wspólnoty Europejskiej lub w Księstwie Andory; lub

c)	działa ona w imieniu osoby fizycznej, będącej faktycznym odbiorcą i informuje podmiot wypłacający o tożsamości tego odbiorcy zgodnie z art. 3 ust. 1.

2.   Jeżeli podmiot wypłacający dysponuje informacjami wskazującymi na to, iż osoba fizyczna, która otrzymuje wypłatę odsetek lub na rzecz której wypłata odsetek jest zabezpieczana, może nie być faktycznym odbiorcą, to podmiot taki jest obowiązany do podjęcia stosownych kroków mających na celu ustalenie tożsamości faktycznego odbiorcy zgodnie z art. 3 ust. 1. Jeśli podmiot wypłacający nie jest w stanie zidentyfikować faktycznego odbiorcy, wówczas uznaje daną osobę fizyczną za faktycznego odbiorcę.

Artykuł 3

Tożsamość i miejsce zamieszkania faktycznych odbiorców

1.   Podmiot wypłacający ustala tożsamość faktycznego odbiorcy, w postaci jego nazwiska, imienia i adresu, zgodnie ze stosowanymi w Księstwie Andory przepisami w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy.

2.   Podmiot wypłacający ustala miejsce zamieszkania faktycznego odbiorcy, na podstawie standardów zróżnicowanych w zależności od tego, kiedy powstały stosunki pomiędzy podmiotem wypłacającym a faktycznym odbiorcą. Z zastrzeżeniem warunków określonych poniżej, za miejsce zamieszkania uważa się kraj, w którym posiada stały adres:

a)	w odniesieniu do stosunków umownych powstałych przed 1 stycznia 2004 r., podmiot wypłacający ustala miejsce zamieszkania faktycznego odbiorcy na podstawie stosowanych w Księstwie Andory przepisów w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy;

b)

w odniesieniu do stosunków umownych lub, w przypadku braku stosunków umownych, do transakcji przeprowadzonych w dniu 1 stycznia 2004 r. lub po tym dniu, podmiot wypłacający ustala miejsce zamieszkania faktycznego odbiorcy na podstawie adresu, jaki znajduje się w urzędowym dokumencie tożsamości lub, jeśli to konieczne, na podstawie jakiegokolwiek innego dokumentu mającego moc prawną, przedstawionego przez rzeczywistego beneficjenta, zgodnie z następującą procedurą: w odniesieniu do osób fizycznych przedstawiających urzędowy dokument tożsamości wydany przez Państwo Członkowskie Wspólnoty Europejskiej, które deklarują miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w państwie, które nie jest Państwem Członkowskim Wspólnoty Europejskiej, miejsce zamieszkania jest ustalane na podstawie certyfikatu miejsca zamieszkania lub dokumentu stwierdzającego miejsce zamieszkania, wydanego przez właściwy organ wspomnianego kraju trzeciego, w którym osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania. W przypadku nieprzedstawienia certyfikatu miejsca zamieszkania lub dokumentu stwierdzającego miejsce zamieszkania, za państwo zamieszkania uznaje się Państwo Członkowskie Wspólnoty Europejskiej, które wydało urzędowy dokument tożsamości.

Artykuł 4

Definicja podmiotu wypłacającego

Do celów niniejszej Umowy określenie „podmiot wypłacający” oznacza każdy podmiot gospodarczy, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Księstwie Andory, wypłacający odsetki lub zabezpieczający wypłatę odsetek na bezpośrednią korzyść faktycznego odbiorcy, bez względu na to czy dany podmiot jest dłużnikiem wierzytelności przynoszącej odsetki czy też podmiotem, któremu dłużnik lub faktyczny odbiorca powierzył wypłacanie odsetek lub zabezpieczanie wypłaty odsetek.

Artykuł 5

Definicja właściwego organu

1.   Do celów niniejszej Umowy „właściwymi organami” Umawiających się Stron są organy wymienione w załączniku I.

2.   W odniesieniu do państw trzecich, właściwym organem jest organ, który został zdefiniowany dla celów dwustronnych lub wielostronnych umów podatkowych lub, w przypadku ich braku, każdy inny organ właściwy do wydawania certyfikatów miejsca zamieszkania dla celów podatkowych.

Artykuł 6

Definicja wypłaty odsetek

1.   Do celów niniejszej Umowy określenie „wypłata odsetek” oznacza:

a)

odsetki wypłacone lub zapisane na rachunku, które odnoszą się do wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką, jak i przynoszących lub nieprzynoszących prawa do uczestniczenia w zyskach dłużnika, w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji albo skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami czy skryptami dłużnymi; kary za zwłokę w płatnościach nie uważa się za wypłatę odsetek;

b)	odsetki narosłe lub skapitalizowane przy sprzedaży, zwrocie lub umorzeniu wierzytelności określonych w lit. a);

c)

dochody uzyskane z wypłaty odsetek, bezpośrednio, jak i za pośrednictwem podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 2 dyrektywy, rozdzielane przez: i) przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w Państwie Członkowskim Wspólnoty Europejskiej lub w Księstwie Andory; ii) podmioty spełniające warunki dla skorzystania z możliwości przewidzianej w art. 4 ust. 3 dyrektywy; oraz iii) przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania mające miejsce zamieszkania lub siedzibę poza terytorium, o którym mowa w art. 17;

d)

dochód uzyskany w związku ze sprzedażą, zwrotem lub umorzeniem akcji, udziałów lub jednostek w następujących przedsiębiorstwach i podmiotach, jeżeli inwestują one bezpośrednio lub pośrednio przez inne przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania lub podmioty, o których mowa poniżej, ponad 40 % swoich aktywów w wierzytelności, o których mowa w lit. a): i) przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w Państwie Członkowskim Wspólnoty Europejskiej lub w Księstwie Andory; ii) podmioty spełniające warunki dla skorzystania z możliwości przewidzianej w art. 4 ust. 3 dyrektywy; iii) przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania mające miejsce zamieszkania lub siedzibę poza terytorium, o którym mowa w art.17.

Księstwo Andory może włączyć dochód, o którym mowa w lit. d), do definicji wypłaty odsetek, lecz tylko w zakresie, w jakim dochód taki odpowiada zyskom bezpośrednio lub pośrednio uzyskanym z wypłat odsetek w rozumieniu lit. a) i b).

2.   W odniesieniu do ust. 1 lit. c) i d), w przypadku gdy podmiot wypłacający nie posiada informacji dotyczących części przychodu, jaki uzyskiwany jest z wypłaty odsetek, całkowita kwota przychodu jest uznawana za wypłatę odsetek.

3.   W odniesieniu do ust. 1 lit. d), w przypadku gdy podmiot wypłacający nie posiada informacji dotyczących udziału aktywów zainwestowanych w wierzytelności, akcje, udziały lub jednostki zdefiniowane w tym ustępie, uznaje się, że udział ten wynosi ponad 40 %. Jeżeli nie może on ustalić wysokości przychodu osiągniętego przez faktycznego odbiorcę, to za dochód ten uznaje się dochód odpowiadający zyskom ze sprzedaży, zwrotu lub umorzenia akcji, udziałów lub jednostek.

4.   W odniesieniu do ust. 1 lit. b) i d), Księstwo Andory ma możliwość wymagania od podmiotów wypłacających na swoim terytorium obliczania odsetek w stosunku rocznym przez okres nieprzekraczający jednego roku i traktowania tak obliczonych odsetek jako wypłatę odsetek, nawet jeżeli w takim okresie nie miała miejsca sprzedaż, zwrot lub umorzenie.

5.   Dochodu uzyskanego od przedsiębiorstw lub podmiotów, które zainwestowały do 15 % swoich aktywów w wierzytelności, w rozumieniu ust. 1 lit. a), nie uznaje się za wypłatę odsetek w rozumieniu ust. 1 lit. c) i d).

6.   Począwszy od 1 stycznia 2011 r., udział procentowy określony w ust. 1 lit. d) i ust. 3 będzie wynosić 25 %.

7.   Udziały procentowe, o których mowa w ust. 1 lit. d) i w ust. 5, są określone w odniesieniu do polityki inwestycyjnej, która jest zdefiniowana w dokumentach założycielskich lub statutach zainteresowanych przedsiębiorstw lub podmiotów, a w przypadku braku zdefiniowania – w odniesieniu do rzeczywistej struktury aktywów zainteresowanych przedsiębiorstw lub podmiotów.

Artykuł 7

Podatek potrącany u źródła

1.   Jeżeli faktyczny odbiorca odsetek ma miejsce zamieszkania w Państwie Członkowskim Wspólnoty Europejskiej, Księstwo Andory nakłada podatek u źródła o stawce 15 % w ciągu trzech pierwszych lat stosowania niniejszej Umowy, 20 % w ciągu następnych trzech lat i 35 % w dalszych latach.

2.   Podmiot wypłacający potrąca podatek u źródła w następujący sposób:

a)	w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 lit. a) – od kwoty odsetek wypłaconych lub zapisanych na rachunku;

b)	w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 lit. b) lub d) – od kwoty odsetek lub przychodu, o których mowa w tych literach, lub przez pobranie równowartości, którą ponosić będzie odbiorca od pełnej kwoty przychodów ze sprzedaży, zwrotu lub umorzenia;

c)	w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 lit. c) – od kwoty dochodu, o którym mowa w tej literze;

d)	jeżeli Księstwo Andory korzysta z możliwości przewidzianej w art. 6 ust. 4 – od kwoty odsetek obliczonych w stosunku rocznym.

3.   Dla celów ust. 2 lit. a) i b), podatek u źródła jest pobierany proporcjonalnie do okresu posiadania wierzytelności przez faktycznego odbiorcę. Jeżeli podmiot wypłacający nie może określić okresu posiadania na podstawie dostępnych mu informacji, to podmiot wypłacający będzie traktował właściciela odsetek tak, jakby posiadał tę wierzytelność przez cały okres jej istnienia, o ile odbiorca nie przedstawi dowodu dotyczącego daty jej uzyskania.

4.   Podatki nałożone i potrącane od wypłaty odsetek, inne niż przewidziane w niniejszej Umowie, są odliczane od podatku potrąconego obliczonego zgodnie z ust. 1, 2 i 3 w odniesieniu do tej samej wypłaty odsetek.

5.   Z zastrzeżeniem przepisów art. 10, potrącenie podatku u źródła przez podmiot wypłacający mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Księstwie Andory nie wyklucza opodatkowania dochodu faktycznego odbiorcy przez Państwo Członkowskie Wspólnoty, w którym ma on miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, zgodnie z prawem wewnętrznym tego państwa.

Jeżeli podatnik zgłasza dochód z odsetek, wypłaconych przez podmiot wypłacający mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Księstwie Andory, organom podatkowym Państwa Członkowskiego Wspólnoty, w którym posiada miejsce zamieszkania, dochód ten podlega opodatkowaniu według takich samych stawek jak te, które są stosowane do odsetek uzyskanych w tym Państwie Członkowskim.

Artykuł 8

Podział wpływów

1.   Księstwo Andory zatrzymuje 25 % wpływów pochodzących z podatku pobranego u źródła, o którym mowa w art. 7, a 75 % przekazuje do Państwa Członkowskiego, w którym faktyczny odbiorca ma miejsce zamieszkania.

2.   Takie transfery są dokonywane każdego roku kalendarzowego w jednej racie na każde Państwo Członkowskie, nie później niż w terminie sześciu miesięcy od zakończenia roku kalendarzowego, w którym podatek został potrącony.

Księstwo Andory podejmie niezbędne środki w celu zagwarantowania poprawnego funkcjonowania systemu podziału wpływów.

Artykuł 9

Dobrowolne ujawnienie informacji

1.   Księstwo Andory zapewni procedurę umożliwiającą faktycznym odbiorcom uniknięcie podatku potrącanego u źródła, o którym mowa w art. 7, jeżeli faktyczny odbiorca przedstawi swojemu podmiotowi wypłacającemu zaświadczenie wydane w jego imieniu przez właściwy organ Państwa Członkowskiego, w którym ma miejsce zamieszkania, zgodnie z ust. 2 tego artykułu.

2.   Na wniosek faktycznego odbiorcy, właściwy organ Państwa Członkowskiego, w którym faktyczny odbiorca ma miejsce zamieszkania, wydaje zaświadczenie zawierające następujące informacje:

a)	nazwisko, imię, adres, numer identyfikacji podatkowej lub, w przypadku braku takiego numeru, datę i miejsce urodzenia faktycznego odbiorcy;

b)	imię i nazwisko albo nazwę podmiotu wypłacającego;

c)	numer rachunku faktycznego odbiorcy lub, w przypadku braku takiego numeru, określenie wierzytelności.

Zaświadczenie to jest ważne przez okres nieprzekraczający trzech lat. Jest ono wydawane każdemu faktycznego odbiorcy, który o nie wystąpi, w terminie do dwóch miesięcy od daty złożenia wniosku.

Artykuł 10

Zniesienie podwójnego opodatkowania

1.   Państwo Członkowskie Wspólnoty Europejskiej, w którym faktyczny odbiorca ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, zapewni zniesienie wszelkiego podwójnego opodatkowania, które mogłoby wynikać z nałożenia podatku potrącanego u źródła, o którym mowa w art. 7, zgodnie z ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.

2.   Jeżeli odsetki otrzymane przez faktycznego odbiorcę podlegają opodatkowaniu w Księstwie Andory podatkiem potrącanym u źródła, o którym mowa w art. 7, to Państwo Członkowskie Wspólnoty, w którym faktyczny odbiorca ma miejsce zamieszkania, przyznaje mu zgodnie z prawem wewnętrznym kredyt podatkowy (odliczenie) równy wysokości podatku potrąconego u źródła. Jeżeli kwota ta przekracza kwotę podatku należnego od łącznej kwoty odsetek podlegającej podatkowi potrącanemu u źródła zgodnie z prawem wewnętrznym, to Państwo Członkowskie, w którym ma on miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, zwróci nadpłaconą kwotę podatku potrąconego u źródła faktycznemu odbiorcy.

3.   Jeżeli poza podatkiem potrąconym u źródła, o którym mowa w art. 7, odsetki otrzymane przez faktycznego odbiorcę zostały poddane opodatkowaniu jakimkolwiek innym rodzajem podatku u źródła i Państwo Członkowskie Wspólnoty, w którym ma on miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, przyzna mu kredyt podatkowy (odliczenie) w odniesieniu do takiego podatku u źródła, zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym lub umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, to taki inny podatek potrącany u źródła będzie podlegał kredytowi podatkowemu (odliczeniu) przed zastosowaniem procedury, o której mowa w ustępie 2.

4.   Państwo Członkowskie Wspólnoty, w którym faktyczny odbiorca ma miejsce zamieszkania, może zastąpić mechanizm kredytu podatkowego (odliczenia), o którym mowa w ust. 2 i 3, przez zwrot podatku potrąconego u źródła, o którym mowa w art. 7.

Artykuł 11

Zbywalne dłużne papiery wartościowe

1.   Począwszy od daty stosowania niniejszej Umowy i dopóki Księstwo Andory nakłada podatek potrącany u źródła, o którym mowa w art. 7, oraz dopóki przynajmniej jedno Państwo Członkowskie Wspólnoty Europejskiej stosuje analogiczny podatek potrącany u źródła, ale nie później niż do dnia 31 grudnia 2010 r., krajowe i międzynarodowe obligacje i inne zbywalne dłużne papiery wartościowe, których pierwsza emisja miała miejsce przed dniem 1 marca 2001 r., lub w odniesieniu do których pierwotny prospekt emisyjny został zatwierdzony przed tą datą przez właściwe organy, o których mowa w dyrektywie Rady 80/390/EWG, lub przez organy nadzorujące Księstwa Andory lub też przez organy nadzorujące państw trzecich, nie są uznawane za wierzytelności w rozumieniu art. 6 ust. 1 lit. a), o ile nie zostały dokonane dalsze emisje zbywalnych dłużnych papierów wartościowych w dniu 1 marca 2002 r. lub po tym dniu.

2.   Jednakże tak długo jak przynajmniej jedno z Państw Członkowskich Wspólnoty Europejskiej stosuje podobne instrumenty, postanowienia tego artykułu będą stosowane po dniu 31 grudnia 2010 r., w odniesieniu do zbywalnych dłużnych papierów wartościowych:

—	które zawierającą klauzule ubruttowieniu i wcześniejszym zwrocie, oraz

—	jeżeli podmiot wypłacający, zdefiniowany w art. 4, ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Księstwie Andory, oraz

—	jeżeli podmiot wypłacający wypłaca lub zabezpiecza wypłatę odsetek na bezpośrednią korzyść faktycznego odbiorcy mającego miejsce zamieszkania w jednym z Państw Członkowskich Wspólnoty Europejskiej.

Jeżeli i o ile wszystkie Państwa Członkowskie Wspólnoty Europejskiej zaprzestaną stosowania podobnych postanowień, postanowienia tego artykułu będą stosowane jedynie w odniesieniu do zbywalnych dłużnych papierów wartościowych:

—	które zawierającą klauzule o ubruttowieniu i wcześniejszym zwrocie, oraz

—	jeżeli podmiot wypłacający emitenta ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Księstwie Andory, oraz

—	jeżeli podmiot wypłacający wypłaca lub zabezpiecza wypłatę odsetek na bezpośrednią korzyść faktycznego odbiorcy, mającego miejsce zamieszkania w jednym z Państw Członkowskich Wspólnoty Europejskiej.

Jeżeli w dniu 1 marca 2002 r. lub po tym dniu dokonano kolejnej emisji wyżej wymienionego zbywalnego dłużnego papieru wartościowego emitowanego przez rząd lub podmiot z nim powiązany działający w charakterze organu publicznego, lub którego rola jest uznawana na mocy umowy międzynarodowej, to cała emisja takiego papieru wartościowego, obejmująca pierwotną emisję i wszelkie kolejne emisje, jest uznawana za wierzytelność w rozumieniu art. 6 ust 1 lit a).

Jeżeli w dniu 1 marca 2002 r. lub po tym dniu dokonano kolejnej emisji wyżej wymienionego zbywalnego dłużnego papieru wartościowego emitowanego przez innego emitenta, nieobjętego powyższym akapitem, to taka dalsza emisja jest uznawana za wierzytelność w rozumieniu art. 6 ust 1 lit a).

3.   Żadne postanowienie tego artykułu nie uniemożliwia Państwu Członkowskiemu Wspólnoty Europejskiej i Księstwu Andory opodatkowania dochodu ze zbywalnych dłużnych papierów wartościowych, o których mowa w ustępie 1, zgodnie z ich prawem wewnętrznym.

Artykuł 12

Wymiana informacji na wniosek

1.   Właściwe organy Księstwa Andory i Państw Członkowskich Wspólnoty Europejskiej wymieniają informacje w odniesieniu do dochodów objętych niniejszą Umową w sprawie czynów, które stanowią oszustwo podatkowe lub czyn podobny, na podstawie prawa wewnętrznego państwa proszonego. Określenie „czyn podobny” oznacza przestępstwo o podobnym stopniu szkodliwości, jak w przypadku przestępstwa oszustwa podatkowego na podstawie prawa wewnętrznego państwa proszonego.

Dopóki Księstwo Andory nie wprowadzi do swojego prawa wewnętrznego pojęcia oszustwa podatkowego, zobowiązuje się ono, jako państwo proszone, do traktowania jako oszustwo podatkowe dla celów niniejszego ustępu czynów, które w wyniku wprowadzenia w błąd powodują szkodę w interesie finansowym organów podatkowych państwa wnioskującego i stanowią na mocy prawa Księstwa Andory przestępstwo oszustwa.

W odpowiedzi na należycie uzasadniony wniosek, państwo proszone dostarczy informacje dotyczące spraw, o których mowa powyżej w tym artykule, będących przedmiotem lub mogących być przedmiotem postępowania karnego lub niekarnego w państwie zobowiązującym się.

2.   W celu określenia, czy informacje mogą zostać przekazane w odpowiedzi na wniosek, państwo proszone stosuje przepisy o przedawnieniu mające zastosowanie zgodnie z prawem państwa wnioskującego, a nie przepisy o przedawnieniu mające zastosowanie zgodnie z prawem państwa proszonego.

3.   Państwo proszone przekazuje informacje wówczas, gdy państwo wnioskujące ma uzasadnione podejrzenia, że zachowanie może stanowić oszustwo podatkowe lub czyn podobny. W przypadku gdy Księstwo Andory jest państwem proszonym, dopuszczalność przyjęcia wniosku musi zostać ustalona w terminie dwóch miesięcy przez władzę sądową Księstwa Andory, w odniesieniu do warunków ustanowionych w niniejszym artykule.

4.   Podejrzenie zaistnienia oszustwa podatkowego lub czynu podobnego przez Państwo Członkowskie może być oparte na:

a)	dokumentach poświadczonych lub niepoświadczonych, obejmujących między innymi księgi lub dokumenty księgowe lub dokumenty dotyczące rachunków bankowych;

b)	zeznaniach podatnika;

c)	informacjach otrzymanych od informatora lub innej osoby trzeciej, które zostały potwierdzone w sposób niezależny lub które wydają się wiarygodne; lub

d)	dowodach pośrednich.

5.   Wszelkie wymienione w ten sposób informacje muszą być traktowane jako poufne i mogą zostać ujawnione tylko osobom lub właściwym organom Umawiających się Stron, które są właściwe do opodatkowania wypłaty odsetek, o których mowa w art. 1, lub w odniesieniu do podatku u źródła i związanych z nim wpływów, o których mowa w art. 7 i 8, bądź w odniesieniu do procedury dobrowolnego ujawnienia informacji, o której mowa w art. 9. Osoby te lub organy mogą ujawniać uzyskane informacje w toku jawnego postępowania sądowego lub w uzasadnianiu wyroków sądowych, które dotyczą tego opodatkowania.

Informacje te nie mogą zostać przekazane żadnej innej osobie lub organowi bez uprzedniej pisemnej zgody właściwego organu Strony przekazującej informacje.

6.   Księstwo Andory zgadza się na wszczęcie negocjacji dwustronnych z każdym Państwem Członkowskim, które o to wnioskuje, w celu zdefiniowania indywidualnych kategorii dla przypadków mieszczących się w określeniu „czyn podobny”, zgodnie z procedurą stosowaną przez to państwo.

Artykuł 13

Konsultacje i przegląd

1.   Umawiające się Strony konsultują się wzajemnie co najmniej raz na trzy lata lub na wniosek jednej z Umawiających się Stron w celu zbadania i – jeśli Strony uznają to za stosowne – poprawy technicznego funkcjonowania niniejszej Umowy oraz w celu oceny rozwoju stosunków międzynarodowych. Konsultacje te odbywają się w miesiącu następującym po złożeniu wniosku lub, w pilnych przypadkach, tak szybko jak jest to możliwe.

Na podstawie tej oceny Umawiające się Strony mogą konsultować się wzajemnie w celu zbadania, czy przy uwzględnieniu sytuacji międzynarodowej konieczne jest dokonanie zmian w Umowie.

2.   Po zdobyciu odpowiedniego doświadczenia związanego z wprowadzaniem w życie art. 7 ust. 1 Umowy, Umawiające się Strony przeprowadzą ze sobą konsultację w celu zbadania, czy przy uwzględnieniu sytuacji międzynarodowej konieczne jest dokonanie zmian w niniejszej Umowie.

3.   Dla celów konsultacji, o których mowa w ust. 1 i 2, Umawiające się Strony informują się wzajemnie o rozwoju sytuacji, który mógłby wpłynąć na właściwe funkcjonowanie niniejszej Umowy. Obejmuje to również wszelkie stosowne umowy między jedną z Umawiających się Stron a państwem trzecim.

4.   W przypadku pojawienia się jakichkolwiek nieporozumień pomiędzy właściwymi organami Księstwa Andory a jednym lub więcej właściwymi organami Państw Członkowskich Wspólnoty Europejskiej, o których mowa w art. 5 niniejszej Umowy, w odniesieniu do interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy, dołożą one wszelkich starań, aby rozwiązać je w drodze wzajemnego porozumienia. Informują one bezzwłocznie Komisję Wspólnot Europejskich i właściwe organy innych Państw Członkowskich Wspólnoty Europejskiej o wynikach swoich konsultacji. W odniesieniu do kwestii interpretacji, Komisja może brać udział w konsultacjach na wniosek dowolnego właściwego organu.

Artykuł 14

Stosowanie

1.   Stosowanie niniejszej Umowy jest uzależnione od przyjęcia i wprowadzenia w życie przez terytoria zależne lub stowarzyszone Państw Członkowskich, o których mowa w sprawozdaniu Rady (ds. Ekonomicznych i Finansowych) dla Rady Europejskiej, która odbyła się w Santa Maria da Feira w dniach 19–20 czerwca 2000 r., jak również przez Stany Zjednoczone Ameryki, Monako, Liechtenstein, Szwajcarię i San Marino, z zachowaniem identycznych lub równoważnych środków do tych, które zostały przewidziane w dyrektywie lub w niniejszej Umowie i zapewnienia tej samej daty stosowania.

2.   Umawiające się Strony podejmują decyzję za wspólnym porozumieniem, co najmniej na sześć miesięcy przed datą, o której mowa w ust. 6, czy warunek ustanowiony w ust. 6 zostanie spełniony, uwzględniając daty wejścia w życie odpowiednich środków w państwach trzecich oraz terytoriach zależnych lub stowarzyszonych Państw Członkowskich. Jeżeli Umawiające się Strony nie zdecydują, że warunek ten jest spełniony, uzgadniają nową datę dla celów ust. 6.

3.   Bez uszczerbku dla przygotowań instytucjonalnych, Księstwo Andory stosuje niniejszą Umowę począwszy od daty, o której mowa w ust. 6, i zawiadomi o tym Wspólnotę Europejską.

4.   Stosowanie niniejszej Umowy lub niektórych jej części może zostać zawieszone z efektem natychmiastowym przez każdą z Umawiających się Stron poprzez notyfikację drugiej Umawiającej się Stronie, jeżeli dyrektywa lub jej część przestanie mieć zastosowanie tymczasowo bądź na stałe, zgodnie z prawem Wspólnoty Europejskiej lub w przypadku gdy Państwo Członkowskie Wspólnoty Europejskiej zawiesi stosowanie swoich środków wykonawczych.

5.   Każda z Umawiających się Stron może zawiesić stosowanie niniejszej Umowy poprzez notyfikację drugiej Umawiającej się Stronie, jeżeli jedno z wymienionych pięciu państw trzecich (Stany Zjednoczone Ameryki, Monako, Liechtenstein, Szwajcaria i San Marino) lub jedno z terytoriów zależnych lub stowarzyszonych Państw Członkowskich Wspólnoty Europejskiej, o których mowa w ust. 1, przestanie stosować środki identyczne lub równoważne do tych, które przewiduje dyrektywa. Zawieszenie stosowania następuje najwcześniej po dwóch miesiącach od notyfikacji. Przywraca się stosowanie Umowy, gdy tylko środki zostaną ponownie przywrócone.

6.   Umawiające się Strony przyjmują przepisy ustawodawcze, wykonawcze i administracyjne niezbędne do stosowania niniejszej Umowy najpóźniej do 1 lipca 2005 r.

Artykuł 15

Podpisanie, wejście w życie i wypowiedzenie

1.   Niniejsza Umowa podlega ratyfikacji lub zatwierdzeniu przez Umawiające się Strony, zgodnie z ich procedurami wewnętrznymi. Umawiające się Strony notyfikują sobie nawzajem zakończenie tych procedur. Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca po dacie ostatniej notyfikacji.

2.   Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejszą Umowę poprzez notyfikację drugiej Umawiającej się Strony. W takim przypadku Umowa przestaje mieć zastosowanie po upływie dwunastu miesięcy od wyżej wymienionej notyfikacji.

Artykuł 16

Roszczenia i postanowienia końcowe

1.   Wypowiedzenie lub zawieszenie całkowite lub częściowe niniejszej Umowy nie narusza roszczeń osób fizycznych.

2.   W takim przypadku Księstwo Andory ustanowi rozliczenie końcowe przed końcem stosowania niniejszej Umowy i dokona ostatecznej wypłaty Państwom Członkowskim Wspólnoty Europejskiej.

Artykuł 17

Zakres terytorialny

Niniejszą Umowę stosuje się, z jednej strony, do terytoriów, do których ma zastosowanie Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską i na warunkach przewidzianych w wymienionym Traktacie, i, z drugiej strony, do terytorium Księstwa Andory.

Artykuł 18

Załączniki

1.   Dwa załączniki stanowią integralną część Umowy.

2.   Wykaz właściwych organów znajdujący się w załączniku I może zostać zmieniony poprzez zwykłe zawiadomienie drugiej Umawiającej się Strony przez Księstwo Andory, w przypadku gdy dotyczy to organu, o którym mowa w lit. a) wymienionego wyżej załącznika i przez Wspólnotę Europejską, w przypadku gdy dotyczy to innych organów.

Wykaz podmiotów powiązanych, znajdujący się w załączniku II, może zostać zmieniony za wspólnym porozumieniem.

Artykuł 19

Języki

1.   Niniejsza umowa jest sporządzona w dwóch egzemplarzach, w językach: angielskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim i katalońskim, przy czym teksty we wszystkich językach są jednakowo autentyczne.

2.   Tekst w języku maltańskim zostanie uwierzytelniony przez Umawiające się Strony na podstawie wymiany listów. Jego tłumaczenie jest na równi autentyczne z tłumaczeniem w językach wymienionych w ust. 1.

NA DOWÓD CZEGO, niżej podpisani pełnomocnicy podpisali niniejszą Umowę.

DEKLARACJA INTENCJI

między Wspólnotą Europejską, Królestwem Belgii, Republiką Czeską, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Estońską, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Rzeczpospolitą Polską, Republiką Portugalii, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej a Księstwem Andory

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

KRÓLESTWO BELGII,

REPUBLIKA CZESKA,

KRÓLESTWO DANII,

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA ESTOŃSKA,

REPUBLIKA GRECKA,

KRÓLESTWO HISZPANII,

REPUBLIKA FRANCUSKA,

IRLANDIA,

REPUBLIKA WŁOSKA,

REPUBLIKA CYPRYJSKA,

REPUBLIKA ŁOTEWSKA,

REPUBLIKA LITEWSKA,

WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,

REPUBLIKA WĘGIERSKA,

REPUBLIKA MALTY,

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,

REPUBLIKA AUSTRII,

RZECZPOSPOLITA POLSKA,

REPUBLIKA PORTUGALII,

REPUBLIKA SŁOWENII,

REPUBLIKA SŁOWACKA,

REPUBLIKA FINLANDII,

KRÓLESTWO SZWECJI,

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ

i

KSIĘSTWO ANDORY

UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:

W chwili zawarcia Umowy ustanawiającej środki równoważne do tych, które zostały przewidziane w dyrektywie Rady 2003/48/WE w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłaconych odsetek (zwaną dalej „dyrektywą”), Wspólnota Europejska, jej Państwa Członkowskie i Księstwo Andory podpisały niniejszą Deklarację Intencji, która jest uzupełnieniem do tej Umowy.

1.

Sygnatariusze niniejszej Deklaracji Intencji stwierdzają, iż wymieniona wyżej Umowa pomiędzy Wspólnotą Europejską a Księstwem Andory oraz niniejsza Deklaracja Intencji stanowią porozumienie możliwe do przyjęcia i chroniące interesy prawne stron. W konsekwencji zastosują w dobrej wierze ustalone środki i wstrzymają się od wszelkich zachowań jednostronnych, które mogłyby, bez żadnego istotnego powodu, zaszkodzić tej umowie. Jeśli zostałaby zauważona jakakolwiek znacząca różnica w zakresie zastosowania dyrektywy przyjętej 3 czerwca 2003 r. i Umowy, w szczególności, w odniesieniu do art. 4 i art. 6 Umowy, Umawiające się Strony dokonają bezzwłocznie wzajemnej konsultacji, zgodnie z art. 13 ust. 4 Umowy, w celu upewnienia się, czy zachowany zostaje równoważny charakter środków przewidzianych w Umowie.

2.	W trakcie okresu przejściowego, przewidzianego w wyżej wymienionej dyrektywie, Wspólnota Europejska rozpocznie rozmowy z innymi ważnymi ośrodkami finansowymi, w celu ich poinstruowania o skutecznym stosowaniu środków równoważnych do tych przewidzianych w dyrektywie.

3.

Mając na uwadze zastosowanie art. 12 wyżej wymienionej Umowy, Księstwo Andory zobowiązuje się do wprowadzenia do swojego ustawodawstwa, w pierwszym roku stosowania Umowy, pojęcia oszustwa podatkowego, polegającego na stosowaniu świadectw, fałszywych dokumentów lub dokumentów uznanych za niezgodne w treści, których celem jest oszukanie administracji skarbowej w kwestii opodatkowania dochodów z oszczędności. Sygnatariusze niniejszej Deklaracji Intencji przyjmują do wiadomości, iż ta definicja oszustwa podatkowego dotyczy tylko i wyłącznie opodatkowania oszczędności, w ramach Umowy, oraz nie rozstrzyga z góry rozwoju i/lub decyzji w sprawie oszustwa podatkowego w innych okolicznościach i na innych terytoriach niż im właściwe.

4.	Księstwo Andory i każde inne zainteresowane Państwo Członkowskie mogą rozpocząć negocjacje dwustronne w celu omówienia procedury administracyjnej dotyczącej wymiany informacji.

5.

Sygnatariusze niniejszej Deklaracji Intencji oświadczają oficjalnie, że podpisanie Umowy w sprawie opodatkowania oszczędności, jak również otwarcie negocjacji w sprawie Umowy Walutowej stanowią istotny etap w pogłębianiu współpracy pomiędzy Księstwem a Unią Europejską. W tym kontekście, równolegle do negocjacji dwustronnych przewidzianych w pkt 4, Księstwo Andory i każde Państwo Członkowskie Wspólnoty Europejskiej ustanowią konsultacje, w celu określenia szerszego pola dla wdrażania współpracy gospodarczej. Konsultacje te toczyć się będą w duchu współpracy mającej na celu weryfikację postępu realizacji zadań, sprecyzowanych w podpisanym Porozumieniu przez Księstwo Andory na polu harmonizacji prawa na poziomie fiskalnym. Konsultacje te mogłyby doprowadzić do realizacji: — dwustronnych programów współpracy ekonomicznej, mających na względzie wspieranie integracji gospodarki Andory w gospodarce europejskiej, — dwustronnej współpracy w dziedzinie podatków, mającej na celu zbadanie w jakich warunkach potrącenie podatku od dochodów ze świadczonych usług i z przychodów finansowych stosowane w Państwach Członkowskich mogłyby zostać zniesione lub zredukowane.