a)

przyjęcie krajowych planów działania w zakresie koordynacji egzekwowania prawa; powinny one zawierać jasno określone cele i terminy realizacji, a także podlegać regularnym przeglądom i harmonizacji;

b)

zagwarantowanie, że wszystkie odnośne organy ścigania posiadają wystarczające środki finansowe i zasoby ludzkie do wykonania rozporządzenia (WE) nr 338/97 oraz że mają dostęp do specjalistycznego sprzętu i odpowiedniej wiedzy fachowej;

c)

zagwarantowanie, że kary za naruszanie rozporządzenia (WE) nr 338/97 zniechęcają do przestępstw związanych z handlem gatunkami dzikiej fauny i flory, zgodnie z przyjętym orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, są spójne co do ich stosowania, a w szczególności uwzględniają m.in. wartość rynkową gatunków będących przedmiotem przestępstwa oraz poniesione koszty;

d)

dla celów określonych w lit. c) przeprowadzanie szkoleń lub zajęć mających na celu szerzenie wiedzy dla organów ścigania, służb prokuratorskich i sądowniczych;

e)

zagwarantowanie, że wszystkie odnośne organy ścigania mają dostęp do odpowiednich szkoleń na temat rozporządzenia (WE) nr 338/97 oraz identyfikacji gatunków;

f)

zapewnienie odpowiednich informacji opinii publicznej oraz stronom zainteresowanym ze szczególnym naciskiem na szerzenie wiedzy o negatywnych skutkach nielegalnego handlu gatunkami dzikiej fauny i flory;

g)

oprócz kontroli na przejściach granicznych wymaganych na mocy rozporządzenia (WE) nr 338/97, zagwarantowanie wykonania rozporządzenia na poziomie krajowym, w szczególności poprzez regularne kontrole handlowców i właścicieli, takich jak sklepy zoologiczne, hodowcy i szkółki;

h)

systematyczne korzystanie z ocen ryzyka i danych wywiadowczych w celu zapewnienia kontroli zarówno na przejściach granicznych, jak i w kraju;

i)

zagwarantowanie dostępności urządzeń i obiektów do tymczasowej opieki nad zatrzymanymi i skonfiskowanymi żywymi okazami gatunków oraz mechanizmów mających na celu ich przywrócenie do naturalnego siedliska w razie potrzeby.

a)

ustanowienie procedur koordynacji egzekwowania prawa we wszystkich odnośnych organach władz krajowych, poprzez m.in. założenie międzyagencyjnych komitetów, a także opracowanie protokołów ustaleń i innych międzyinstucjonalnych porozumień o współpracy;

b)

ułatwianie dostępu odpowiednim pracownikom organów ścigania do istniejących zasobów, narzędzi i kanałów komunikacji w celu wymiany informacji dotyczących wykonania rozporządzenia (WE) nr 338/97 oraz CITES w taki sposób, że wszystkie odpowiednie informacje zostaną udostępnione pracownikom organów ścigania wszystkich szczebli, w tym pracownikom szeregowym;

c)

ustanowienie krajowych punktów kontaktowych w celu wymiany informacji oraz danych wywiadowczych na temat handlu gatunkami dzikiej fauny i flory;

d)

dzielenie się odpowiednimi informacjami na temat znaczących tendencji, zatrzymań oraz spraw sądowych podczas regularnych spotkań Grupy ds. Realizacji, a także spotkań międzysesyjnych;

e)

współpraca z odnośnymi organami ścigania w innych państwach członkowskich w sprawie ścigania przestępstw na mocy rozporządzenia (WE) nr 338/97;

f)

korzystanie ze środków przekazu, koordynacji i fachowej wiedzy Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych w koordynacji dochodzeń na poziomie wspólnotowym;

g)

wymiana informacji na temat kar za przestępstwa związane z handlem gatunkami dzikiej fauny i flory w celu zapewnienia spójności stosowania rozporządzenia;

h)

udzielenie pomocy na rzecz budowania potencjału w zakresie stosowania rozporządzenia (WE) nr 338/97 w innych państwach członkowskich, w tym poprzez programy szkoleniowe oraz udostępnianie podręczników i materiałów szkoleniowych;

i)

udostępnianie innym państwom członkowskim istniejących narzędzi i materiałów mających na celu szerzenie wiedzy wśród społeczeństwa i zainteresowanych stron;

j)

pomoc innym państwom członkowskim w zakresie tymczasowej opieki i przywrócenia do siedliska naturalnego zatrzymanych i skonfiskowanych żywych okazów gatunków;

k)

ścisła współpraca z organami administracyjnymi CITES oraz organami ścigania w krajach źródłowych, tranzytu oraz docelowych poza Wspólnotą, a także sekretariatem CITES, MOPK Interpol oraz Światową Organizacją Celną w celu wykrywania, zniechęcania do handlu oraz zapobiegania handlowi gatunkami dzikiej fauny i flory poprzez wymianę informacji oraz danych wywiadowczych;

l)

zapewnianie doradztwa i wsparcia organom administracyjnym CITES oraz organom ścigania w krajach źródłowych, tranzytu oraz docelowych poza Wspólnotą w celu ułatwienia legalnego i zrównoważonego handlu poprzez prawidłowe stosowanie procedur;

m)

wspieranie programów mających na celu budowanie potencjału w krajach trzecich w celu skuteczniejszego wdrożenia i wykonania CITES poprzez m.in. środki współpracy na rzecz rozwoju oraz w ramach przyszłej strategii UE dotyczącej pomocy na rzecz wymiany handlowej (3);

n)

wzmacnianie współpracy między regionami mającej na celu zwalczanie nielegalnego handlu gatunkami dzikiej fauny i flory, m.in. poprzez budowanie powiązań z innymi inicjatywami na poziomie regionalnym i lokalnym.