7.5.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/1

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 815/2008 (3) Republice Zielonego Przylądka przyznano odstępstwo od reguł pochodzenia określonych w rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93, dopuszczając uznawanie niektórych przetworzonych produktów rybołówstwa wyprodukowanych w Republice Zielonego Przylądka z ryb niepochodzących, za pochodzące z Republiki Zielonego Przylądka. Odstępstwo to wygasło z dniem 31 grudnia 2010 r.

(2)

Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 894/2010 (4) Republice Zielonego Przylądka zwiększono ilości przewidziane na 2010 r. w odniesieniu do dwóch z trzech kategorii produktów rybołówstwa objętych rozporządzeniem (WE) nr 815/2008. Ilości objęte odstępstwem zwiększono odpowiednio do 2 500 ton dla przetworzonych lub zakonserwowanych filetów z makreli i do 875 ton dla przetworzonych lub zakonserwowanych filetów z tazara i tazara maruna.

(3)

Pismem z dnia 21 października 2010 r. Republika Zielonego Przylądka złożyła wniosek o przedłużenie wspomnianego odstępstwa. W pismach z dnia 3 i 21 grudnia 2010 r. oraz 14 stycznia 2011 r. dołączyła dodatkowe informacje uzasadniające jej wniosek.

(4)

Wniosek dotyczy przedłużenia o jeden rok oraz ilości 2 500 ton w odniesieniu do przetworzonych lub zakonserwowanych filetów z makreli i 875 ton w odniesieniu do przetworzonych lub zakonserwowanych filetów z tazara i tazara maruna.

(5)

W okresie między 2008 i 2010 r. całkowite pierwotnie przyznane roczne ilości w znacznym stopniu przyczyniły się do poprawy sytuacji w sektorze przetwórstwa produktów rybołówstwa i, do pewnego stopnia, do ożywienia floty łodzi uprawiających tradycyjne rybołówstwo przybrzeżne Republiki Zielonego Przylądka, która ma zasadnicze znaczenie dla tego kraju. Jednakże pełne ożywienie floty Republiki Zielonego Przylądka, osiągającej zamierzony poziom, wymaga dalszego zwiększenia dostępnej zdolności, aby dostarczyć przemysłowi przetwórstwa rybnego Republiki Zielonego Przylądka wystarczającą ilość surowców pochodzących.

(6)

Wniosek pokazuje, że brak odstępstwa bardzo negatywnie wpłynie na zdolność sektora przetwórstwa rybnego Republiki Zielonego Przylądka do kontynuowania wywozu do Unii, co może zablokować dalszy rozwój floty Republiki Zielonego Przylądka w odniesieniu do małych połowów pelagicznych.

(7)

Odstępstwo ma dać Republice Zielonego Przylądka czas pozwalający na przygotowanie się do przestrzegania reguł uzyskiwania preferencyjnego pochodzenia. Potrzeba czasu na zapewnienie, by wysiłki zmierzające do ożywienia lokalnej floty rybackiej były kontynuowane i tym samym Republika Zielonego Przylądka poprawiła swoją zdolność do dostarczania lokalnemu sektorowi przetwórstwa rybnego ryb pochodzących.

(8)

Ponieważ wniosek o przedłużenie odstępstwa dotyczy okresu rozpoczynającego się dnia 1 stycznia 2011 r., w celu zapewnienia ciągłości przywozu z Republiki Zielonego Przylądka do Unii, należy przyznać nowe odstępstwo z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2011 r.

(9)

Aby ograniczyć zakres czasowego odstępstwa do czasu potrzebnego Republice Zielonego Przylądka na osiągnięcie zgodności z regułami, odstępstwo należy przyznać na okres jednego roku w odniesieniu do 2 500 ton przetworzonych lub zakonserwowanych filetów z makreli i 875 ton w odniesieniu do przetworzonych lub zakonserwowanych filetów z tazara i tazara maruna.

(10)

Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 określa zasady dotyczące administrowania kontyngentami taryfowymi. W celu zapewnienia skutecznego administrowania, odbywającego się w bliskiej współpracy między władzami Republiki Zielonego Przylądka, organami celnymi Unii i Komisją, wspomniane zasady powinny stosować się odpowiednio w odniesieniu do ilości przywożonych na mocy odstępstwa przyznanego niniejszą decyzją.

(11)

Aby pozwolić na skuteczniejsze monitorowanie funkcjonowania odstępstwa, niezbędne jest nałożenie na władze Republiki Zielonego Przylądka, zgodnie z art. 89 ust. 4 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, obowiązku regularnego powiadamiania Komisji o szczegółach wydanych świadectw pochodzenia na formularzu A.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,