(1)

Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym (zwana dalej „konwencją chicagowską”) regulująca międzynarodowy transport lotniczy weszła w życie w dniu 4 kwietnia 1947 r. Na jej mocy ustanowiono Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO).

(2)

Państwa członkowskie są umawiającymi się państwami konwencji chicagowskiej oraz członkami ICAO, natomiast Unia ma status obserwatora w niektórych organach ICAO. W Radzie ICAO reprezentowanych jest siedem państw członkowskich.

(3)

Zgodnie z art. 54 konwencji chicagowskiej Rada ICAO może przyjmować międzynarodowe normy i zalecane metody postępowania i oznaczać je jako załączniki do konwencji chicagowskiej.

(4)

Zgodnie z art. 90 konwencji chicagowskiej taki załącznik lub zmiana załącznika stają się skuteczne w terminie trzech miesięcy po ich przedłożeniu umawiającym się państwom ICAO albo po upływie dłuższego okresu określonego przez Radę ICAO, chyba że w międzyczasie większość umawiających się państw ICAO złoży swój sprzeciw.

(5)

Zgodnie z art. 38 konwencji chicagowskiej każde państwo, które uważa za niemożliwe w praktyce zastosowanie się pod każdym względem do którychkolwiek międzynarodowych norm lub zasad postępowania, o których mowa w art. 37 tej konwencji, albo całkowite dostosowanie wprowadzonych przez siebie przepisów lub metod postępowania do międzynarodowych norm i zasad postępowania, albo które uważa za konieczne wprowadzenie przepisów lub metod postępowania różniących się pod jakimkolwiek względem od przepisów i metod postępowania ustalonych zgodnie z normami międzynarodowymi, ma niezwłocznie podać do wiadomości ICAO różnice zachodzące między jego praktyką a praktyką postępowania określoną przez normy międzynarodowe.

(6)

Pandemia COVID-19 negatywnie wpłynęła na operatorów statków powietrznych, producentów statków powietrznych i poddostawców dla producentów wyposażenia oraz opóźniła rozwój nowych systemów. Operatorzy statków powietrznych anulują lub odraczają dostawy statków powietrznych przewidziane na 2020 r. do 2021 r. Nowo wyprodukowany statek powietrzny skonfigurowany do celów dostawy w 2020 r., która została przesunięta na rok 2021, wymaga ponownej konfiguracji zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie po dniu 1 stycznia 2021 r. Operatorzy statków powietrznych i producenci statków powietrznych narażeni są na nieuzasadnione obciążenia finansowe w przypadku konieczności modernizacji tych statków powietrznych. W związku z tym Komisja jest w trakcie przyjmowania na szczeblu Unii przepisów umożliwiających odroczenie tego terminu, w drodze zmian do rozporządzenia (UE) nr 965/2012. Pokładowy rejestrator rozmów w kabinie pilota (CVR) jest wykorzystywany jako wsparcie przy dochodzeniach w sprawie wypadków i incydentów. Opóźnienie we wprowadzeniu w życie dwudziestopięciogodzinnych zapisów z CVR zamiast dwugodzinnych nie stwarza istotnego zagrożenia dla bezpieczeństwa, lecz dostosowuje korzyści dla bezpieczeństwa wynikające z dłuższego czasu rejestracji rozmów w kabinie pilota do obecnych realiów, z jakimi boryka się przemysł lotniczy. Unia zdecydowanie popiera starania ICAO na rzecz poprawy bezpieczeństwa lotniczego. Biorąc pod uwagę bezprecedensową sytuację spowodowaną pandemią COVID-19 i brak istotnego zagrożenia dla bezpieczeństwa, Unia powinna poprzeć wspomniane zmiany.

(7)

Należy określić stanowisko, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii podczas 221. sesji Rady ICAO w odniesieniu do planowanej zmiany 46 w części I załącznika 6 i zmiany 39 w części II załącznika 6. Stanowisko to powinno polegać na poparciu tych zmian i zostać wyrażone przez działające wspólnie w imieniu Unii państwa członkowskie Unii będące członkami Rady ICAO.

(8)

Stanowisko Unii po przyjęciu przez Radę ICAO bez istotnych poprawek zmiany 46 w części I załącznika 6 i zmiany 39 w części II załącznika 6, które mają zostać ogłoszone przez sekretarza generalnego ICAO z zastosowaniem procedury oficjalnego pisma ICAO, powinno polegać na niezgłaszaniu sprzeciwu i powiadomieniu o zastosowaniu się do tych zmian oraz ma zostać wyrażone przez wszystkie państwa członkowskie Unii,