„a)   Wykaz osób, o których mowa w art. 3 ust. 1

1.   Eric BADEGE

Data urodzenia: 1971.

Narodowość: Kongijczyk.

Data wskazania przez ONZ: 31 grudnia 2012 r.

Adres: Rwanda (według stanu z początków 2016 r.).

Inne informacje: Zbiegł do Rwandy w marcu 2013 r. i nadal tam mieszka według stanu z początków 2016 r.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Eric Badege był podpułkownikiem i główną postacią ruchu M23 w Masisi i dowodził niektórymi operacjami, które zdestabilizowały części terytorium Masisi w prowincji Kiwu Północne. Jako dowódca wojskowy M23 Badege był odpowiedzialny za poważne naruszenia wiążące się z działaniami skierowanymi przeciwko dzieciom lub kobietom w konfliktach zbrojnych. Po maju 2012 r. ruch Raia Mutomboki zabił, pod dowództwem M23, setki cywilów w serii skoordynowanych ataków. W sierpniu 2012 r. Badege przeprowadził wspólne ataki, w ramach których doszło do masowych zabójstw ludności cywilnej. Ataki te zostały zorganizowane wspólnie przez Badege i płk. Makomę Semivumbi Jacques'a. Według relacji byłych bojowników M23 przywódcy M23 zamordowali dziesiątki dzieci, które – po wcieleniu do M23 jako dzieci-żołnierze – usiłowały uciec.

Zgodnie ze sporządzonym przez organizację Human Rights Watch sprawozdaniem z 11 września 2012 r. pewien osiemnastoletni Rwandyjczyk, który uciekł po przymusowej rekrutacji w Rwandzie, powiedział Human Rights Watch, że był świadkiem egzekucji członka swojego oddziału M23 – szesnastoletniego chłopca, który usiłował uciec w czerwcu. Chłopiec został pojmany i na oczach innych rekrutów pobity na śmierć przez bojowników M23. Dowódca M23, który zlecił jego zabójstwo, miał wyjaśnić innym rekrutom, że chłopiec został zabity, ponieważ »chciał nas porzucić«. Jak wynika ze sprawozdania, świadkowie twierdzili, że podczas prób ucieczki zamordowano co najmniej 33 nowych rekrutów i innych bojowników M23. Niektórzy z nich zostali związani i zastrzeleni na oczach innych rekrutów dla przestrogi. Jeden z młodych rekrutów powiedział Human Rights Watch: »[kiedy byliśmy w M23, mówili nam [że mamy wybór] i że możemy zostać z nimi albo umrzeć. Wielu ludzi usiłowało uciec. Tych, których odnaleziono, natychmiast zabijano«.

Badege zbiegł do Rwandy w marcu 2013 r. i mieszkał tam (według stanu z początków 2016 r.).

2.   Frank Kakolele BWAMBALE

(pseudonimy: a) FRANK KAKORERE, b) FRANK KAKORERE BWAMBALE, c) AIGLE BLANC)

Funkcja: Generał FARDC.

Narodowość: Kongijczyk.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Adres: Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga (według stanu z czerwca 2016 r.).

Inne informacje: Opuścił CNDP w styczniu 2008 r. Według stanu z czerwca 2011 r. przebywa w Kinszasie. Od 2010 r. Kakolele brał udział w działaniach prowadzonych najprawdopodobniej z ramienia rządu DRK w ramach Programu stabilizacji i odbudowy obszarów pokonfliktowych (STAREC), w tym w misji STAREC w Gomie i Beni w marcu 2011 r. Władze DRK aresztowały go w grudniu 2013 r. w Beni, prowincja Kiwu Północne, gdyż miał blokować proces DDR. Opuścił DRK i przez pewien czas mieszkał w Kenii, dopóki nie został wezwany przez rząd DRK do pomocy w rozwiązywaniu sytuacji w Beni. W październiku 2015 r. aresztowano go w rejonie Mambasy, gdyż miał wspierać ugrupowania Mai Mai, nie postawiono mu jednak zarzutów i według stanu z czerwca 2016 r. mieszkał w Kinszasie.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Frank Kakolele Bwambale był przywódcą Kongijskiego Zgromadzenia na rzecz Demokracji – Ruchu Wyzwolenia (RCD-ML) mającym wpływ na politykę, sprawującym dowództwo i kontrolę nad działaniami RCD-ML – jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w ust. 20 rezolucji nr 1493 (2003), zamieszanych w handel bronią, z naruszeniem embarga. Opuścił CNDP w styczniu 2008 r. Począwszy od 2010 r., Kakolele brał udział w działaniach prowadzonych najwyraźniej z ramienia rządu DRK w ramach Programu stabilizacji i odbudowy obszarów pokonfliktowych (STAREC), w tym w misji STAREC w Gomie i Beni w marcu 2011 r.

Wyjechał z DRK i przez pewien czas mieszkał w Kenii, dopóki nie został wezwany przez rząd DRK do pomocy w rozwiązywaniu sytuacji w Beni. W październiku 2015 r. aresztowano go pod Mambasą, gdyż miał wspierać ugrupowania Mai Mai, nie postawiono mu jednak zarzutów. Według stanu z czerwca 2016 r. mieszkał w Kinszasie.

3.   Gaston IYAMUREMYE

(pseudonimy: a) Byiringiro Victor Rumuli, b) Victor Rumuri, c) Michel Byiringiro, d) Rumuli)

Funkcja: a) tymczasowy przewodniczący FDLR, b) pierwszy wiceprzewodniczący FDLR-FOCA, c) generał dywizji w siłach FDLR-FOCA.

Adres: Prowincja Kiwu Północne, Demokratyczna Republika Konga (według stanu z czerwca 2016 r.).

Data urodzenia: 1948.

Miejsce urodzenia: a) Dystrykt Musanze, Prowincja Północna, Rwanda, b) Ruhengeri, Rwanda.

Narodowość: Rwandyjczyk.

Data wskazania przez ONZ: 1 grudnia 2010 r.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Gaston Iyamuremye jest pierwszym wiceprzewodniczącym FDLR, a także tymczasowym przewodniczącym. Posiada stopień generała dywizji w ramieniu zbrojnym FDLR, zwanym FOCA. Według stanu z czerwca 2016 r. Iyamuremye przebywa w prowincji Kiwu Północne Demokratycznej Republiki Konga.

4.   Innocent KAINA

(pseudonimy: a) Colonel Innocent KAINA (pułkownik Innocent KAINA), b) India Queen)

Funkcja: Były zastępca dowódcy ruchu M23.

Adres: Uganda (według stanu z początków 2016 r.).

Data urodzenia: listopad 1973 r.

Miejsce urodzenia: Bunagana, terytorium Rutshuru, Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 30 listopada 2012 r.

Inne informacje: Zastępcą dowódcy M23 został po ucieczce frakcji Bosco Tagandy do Rwandy w marcu 2013 r. W listopadzie 2013 r. uciekł do Ugandy. W Ugandzie według stanu z początków 2016 r.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Innocent Kaina był dowódcą sektorowym a następnie zastępcą dowódcy Ruchu 23 Marca (M23). Odpowiada za oraz popełnił poważne naruszenia prawa międzynarodowego i praw człowieka. W lipcu 2007 r. garnizonowy trybunał wojskowy w Kinszasie uznał Kaina za winnego zbrodni przeciw ludzkości popełnionych w dystrykcie Ituri między majem 2003 r. a grudniem 2005 r. Został uwolniony w 2009 r. w ramach porozumienia pokojowego między rządem kongijskim a CNDP. Działając w FARDC, w 2009 r. dokonywał egzekucji, uprowadzeń i okaleczeń na terytorium Masisi. Jako dowódca działający pod rozkazami generała Tagandy doprowadził do buntu byłej jednostki CNDP na terytorium Rutshuru w kwietniu 2012 r. Zapewniał bezpieczeństwo buntownikom poza Masisi. Między majem a sierpniem 2012 r. nadzorował rekrutację i szkolenie ponad 150 dzieci na potrzeby rebelii M23; zastrzelił chłopców, którzy próbowali uciec. W lipcu 2012 r. podróżował do Berundy i Degho, prowadząc działalność mobilizacyjną i rekrutacyjną dla M23. Kaina zbiegł do Ugandy w listopadzie 2013 r. i mieszkał tam według stanu z początków 2016 r.

6.   Germain KATANGA

Narodowość: Kongijczyk.

Data urodzenia: 28 kwietnia 1978 r.

Miejsce urodzenia: Mambasa, prowincja Ituri, Demokratyczna Republika Konga.

Adres: Demokratyczna Republika Konga (w więzieniu).

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: W grudniu 2004 r. mianowany generałem FARDC. 18 października 2007 r. przekazany przez rząd DRK Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu. Pierwotnie Trybunał skazał go 23 maja 2014 r. na 12 lat pozbawienia wolności za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości, ale Wydział Odwoławczy Trybunału zmniejszył tę karę i orzekł, że wyrok Katangi powinien dobiec końca 18 stycznia 2016 r. Na czas procesu przebywał w areszcie w Niderlandach, ale w grudniu 2015 r. przeniesiono go do więzienia w DRK i postawiono zarzuty dotyczące innych zbrodni poprzednio popełnionych w Ituri.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Germain Katanga był dowódcą FRPI. Brał udział w transferach broni z naruszeniem embarga. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych, odpowiadał za rekrutowanie i wykorzystywanie dzieci w Ituri w latach 2002–2003. W grudniu 2004 r. został mianowany generałem FARDC. 18 października 2007 r. został przekazany przez rząd DRK Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu. Pierwotnie MTK skazał go 23 maja 2014 r. na 12 lat pozbawienia wolności za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości, ale Wydział Odwoławczy MTK zmniejszył tę karę i orzekł, że wyrok Katangi powinien dobiec końca 18 stycznia 2016 r. Na czas procesu przebywał w areszcie w Niderlandach, ale w grudniu 2015 r. przeniesiono go do więzienia w DRK i postawiono zarzuty dotyczące innych zbrodni poprzednio popełnionych w Ituri.

7.   Thomas LUBANGA

Miejsce urodzenia: Ituri, Demokratyczna Republika Konga.

Narodowość: Kongijczyk.

Adres: Demokratyczna Republika Konga (w więzieniu).

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: Aresztowany w Kinszasie w marcu 2005 r. za udział w łamaniu praw człowieka przez Unię Kongijskich Patriotów/Frakcję Lubangi (UPC/L). 17 marca 2006 r. został przekazany Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu. W marcu 2012 r. MTK skazał go na 14 lat pozbawienia wolności. 1 grudnia 2014 r. sędziowie apelacyjni MTK podtrzymali wyrok skazujący i wymiar kary. 19 grudnia 2015 r. został przeniesiony do zakładu karnego w DRK w celu odbycia kary pozbawienia wolności.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Thomas Lubanga był przewodniczącym UPC/L – jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w pkt 20 rezolucji nr 1493 (2003), zamieszanych w handel bronią z naruszeniem embarga. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych, odpowiadał za rekrutowanie i wykorzystywanie dzieci w Ituri w latach 2002–2003. Aresztowano go w Kinszasie w marcu 2005 r. za udział w łamaniu praw człowieka przez Unię Kongijskich Patriotów/Frakcję Lubangi (UPC/L), a 17 marca 2006 r. władze DRK przekazały go Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu. W marcu 2012 r. MTK wydał wyrok skazujący i orzekł karę w wymiarze 14 lat pozbawienia wolności. 1 grudnia 2014 r. sędziowie apelacyjni MTK podtrzymali wyrok skazujący i wymiar kary. 19 grudnia 2015 r. został przeniesiony do zakładu karnego w DRK w celu odbycia kary pozbawienia wolności.

9.   Khawa Panga MANDRO

(pseudonimy: a) Kawa Panga, b) Kawa Panga Mandro, c) Kawa Mandro, d) Yves Andoul Karim, e) Mandro Panga Kahwa, f) Yves Khawa Panga Mandro, g) Chief Kahwa, h) Kawa)

Data urodzenia: 20 sierpnia 1973 r.

Miejsce urodzenia: Bunia, Demokratyczna Republika Konga.

Adres: Uganda (według stanu z maja 2016 r.).

Narodowość: Kongijczyk.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: W kwietniu 2005 r. został osadzony w więzieniu w miejscowości Bunia za sabotowanie procesu pokojowego w Ituri. Aresztowany przez władze kongijskie w październiku 2005 r., został uniewinniony przez Sąd Apelacyjny w Kisangani, następnie przekazany organom wymiaru sprawiedliwości w Kinszasie w związku z nowymi zarzutami dotyczącymi zbrodni przeciwko ludzkości, zbrodni wojennych, zabójstwa, napadu z bronią w ręku i naruszenia nietykalności cielesnej. W sierpniu 2014 r. sąd wojskowy DRK w Kisangani skazał go na dziewięć lat pozbawienia wolności za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości oraz nakazał mu zapłacić ok. 85 000 USD na rzecz ofiar jego czynów. Wyrok odbył i według stanu z maja 2016 r. przebywa w Ugandzie.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Khawa Panga Mandro był przewodniczącym Partii Jedności i Ocalenia Integralności Konga (PUSIC) – jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w ust. 20 rezolucji nr 1493 (2003), zamieszanych w handel bronią wbrew embargu. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych, odpowiadał za rekrutowanie i wykorzystywanie dzieci w latach 2001–2002. W kwietniu 2005 r. został osadzony w więzieniu w miejscowości Bunia za sabotowanie procesu pokojowego w Ituri. Aresztowany przez władze kongijskie w październiku 2005 r., został uniewinniony przez Sąd Apelacyjny w Kisangani, następnie przekazany organom wymiaru sprawiedliwości w Kinszasie w związku z nowymi zarzutami dotyczącymi zbrodni przeciwko ludzkości, zbrodni wojennych, zabójstwa, napadu z bronią w ręku i naruszenia nietykalności cielesnej. W sierpniu 2014 r. sąd wojskowy DRK w Kisangani skazał go na dziewięć lat więzienia za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości oraz nakazał mu zapłacić ok. 85 000 USD na rzecz ofiar jego czynów. Wyrok odbył i według stanu z maja 2016 r. przebywał w Ugandzie.

10.   Callixte MBARUSHIMANA

Funkcja: Sekretarz wykonawczy FDLR.

Data urodzenia: 24 lipca 1963 r.

Miejsce urodzenia: Ndusu/Ruhengeri, Prowincja Północna, Rwanda.

Narodowość: Rwandyjczyk.

Data wskazania przez ONZ: 3 marca 2009 r.

Inne informacje: Aresztowany w Paryżu 3 października 2010 r. na mocy wydanego przez Międzynarodowy Trybunał Karny nakazu aresztowania za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości popełnione przez oddziały FDLR w prowincjach Kiwu w 2009 r. Przekazany do Hagi 25 stycznia 2011 r., a pod koniec 2011 r. – wypuszczony na wolność przez MTK. 29 listopada 2014 r. został wybrany sekretarzem wykonawczym FDLR na 5-letnią kadencję.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Callixte Mbarushimana był sekretarzem wykonawczym FDLR i wiceprzewodniczącym naczelnego dowództwa FDLR do momentu swojego aresztowania. Jako przywódca polityczny i wojskowy zagranicznego ugrupowania zbrojnego działającego na terenie Demokratycznej Republiki Konga utrudniał rozbrojenie oraz dobrowolną repatriację i przesiedlenie bojowników prowadzone zgodnie z pkt 4 lit. b) rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1857 (2008). Został aresztowany w Paryżu 3 października 2010 r. na mocy wydanego przez MTK nakazu aresztowania za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości popełnione przez oddziały FDLR w prowincjach Kiwu w 2009 r. Przekazany do Hagi 25 stycznia 2011 r., a pod koniec 2011 r. – wypuszczony na wolność. 29 listopada 2014 r. został ponownie wybrany sekretarzem wykonawczym FDLR na 5-letnią kadencję.

12.   Sylvestre MUDACUMURA

(pseudonimy: a) Mupenzi Bernard, b) General Major Mupenzi (generał dywizji Mupenzii), c) General Mudacumura (generał Mudacumura), d) Pharaoh (faraon), e) Radja)

Funkcja: a) dowódca FDLR-FOCA, b) generał broni FDLR-FOCA.

Data urodzenia: 1954.

Miejsce urodzenia: Komórka Ferege, sektor Gatumba, gmina Kibilira, prefektura Gisenyi, Rwanda.

Adres: Prowincja Kiwu Północne, Demokratyczna Republika Konga (według stanu z czerwca 2016 r.).

Narodowość: Rwandyjczyk.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: 12 lipca 2012 r. Międzynarodowy Trybunał Karny wydał nakaz jego aresztowania za dziewięć zarzutów dotyczących zbrodni wojennych, w tym ataków na ludność cywilną, zabójstwo, okaleczanie, okrucieństwo, gwałt, torturowanie, niszczenie mienia, rabunek i rażące naruszenia godności osobistej, które miał popełnić w latach 2009–2010 w DRK.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Sylvestre Mudacumura jest dowódcą FOCA – zbrojnego ramienia sił FDLR – mającym wpływ na jego politykę i zachowującym dowództwo i kontrolę nad działaniami sił FDLR – jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w pkt 20 rezolucji nr 1493 (2003), zamieszanych w handel bronią z naruszeniem embarga. Mudacumura (lub jego personel) utrzymywał łączność telefoniczną z przywódcą FDLR Murwanashyaką, przebywającym w Niemczech, w tym także podczas rzezi w Busurungi w maju 2009 r., oraz z dowódcą wojskowym majorem Guillaumem podczas operacji Umoja Wetu i Kimia II w 2009 r. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych, odpowiadał za 27 przypadków rekrutowania i wykorzystywania dzieci przez oddziały podlegające jego dowództwu, w Kiwu Północnym w latach 2002–2007. Według stanu z połowy 2016 r. Mudacumura był nadal naczelnym dowódcą zbrojnego ramienia sił FDLR w randze generała broni z siedzibą w prowincji Kiwu Północne w Demokratycznej Republice Konga.

14.   Leopold MUJYAMBERE

(pseudonimy: a) Musenyeri, b) Achille, c) Frere Petrus Ibrahim)

Funkcja: a) szef sztabu FDLR-FOCA, b) tymczasowy zastępstwa dowódcy FDLR-FOCA.

Adres: Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga (według stanu z czerwca 2016 r.).

Data urodzenia: a) 17 marca 1962 r., b) w przybliżeniu 1966 r.

Miejsce urodzenia: Kigali, Rwanda.

Narodowość: Rwandyjczyk.

Data wskazania przez ONZ: 3 marca 2009 r.

Inne informacje: Został pełniącym funkcję zastępcy dowódcy FDLR-FOCA w 2014 r. Na początku maja 2016 r. został schwytany w Gomie (DRK) przez kongijskie służby bezpieczeństwa i przewieziony do Kinszasy.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Leopold Mujyambere był dowódcą drugiej dywizji FOCA – zbrojnego ramienia sił FDLR. Jako przywódca wojskowy zagranicznego ugrupowania zbrojnego działającego na terenie Demokratycznej Republiki Konga utrudniał rozbrojenie oraz dobrowolną repatriację i przesiedlenie bojowników, z naruszeniem pkt 4 lit. b) rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1857 (2008). Zgodnie z dowodami zebranymi przez grupę ekspertów Komitetu Sankcji dotyczących DRK działającego w ramach RB ONZ, które to dowody grupa wyszczególniła w swoim sprawozdaniu z 13 lutego 2008 r., dziewczęta odbite siłom FDLR-FOCA były wcześniej uprowadzone i wykorzystywane seksualnie. Od połowy 2007 r. FDLR-FOCA, rekrutujące wcześniej nastolatków od mniej więcej 15 roku życia, rekrutuje siłą chłopców od 10 roku życia. Najmłodsi z nich służą następnie jako eskorta, a starsze dzieci są rozmieszczane jako żołnierze na linii frontu, z naruszeniem pkt 4 lit. d) i e) rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1857 (2008).

W czerwcu 2011 r. był z ramienia FOCA dowódcą sektora operacyjnego Kiwu Południowe, zwanego wtedy »Amazon«. Następnie został awansowany na szefa sztabu FOCA, a w 2014 r. – na pełniącego funkcję zastępcy dowódcy. Na początku maja 2016 r. został schwytany w Gomie (DRK) przez kongijskie służby bezpieczeństwa i przewieziony do Kinszasy.

15.   Jamil MUKULU

(pseudonimy: a) Steven Alirabaki, b) David Kyagulanyi, c) Musezi Talengelanimiro, d) Mzee Tutu, e) Abdullah Junjuaka, f) Alilabaki Kyagulanyi, g) Hussein Muhammad, h) Nicolas Luumu, i) Julius Elius Mashauri, j) David Amos Mazengo, k) Professor Musharaf, l) Talengelanimiro)

Funkcja: a) szef Zjednoczonych Sił Demokratycznych (ADF), b) dowódca, Zjednoczone Siły Demokratyczne.

Adres: Według doniesień – więzienie w Ugandzie (stan z września 2016 r.).

Data urodzenia: a) 1965 r., b) 1 stycznia 1964 r.

Miejsce urodzenia: Wioska Ntoke, hrabstwo Ntenjeru, dystrykt Kayunga, Uganda.

Narodowość: Ugandyjczyk.

Data wskazania przez ONZ: 12 października 2011 r.

Inne informacje: W kwietniu 2015 r. został aresztowany w Tanzanii, a w lipcu 2015 r. – przekazany w ramach ekstradycji Ugandzie. Według stanu z września 2016 r. Jamil Mukulu miał przebywać w areszcie policyjnym, oczekując na proces za zbrodnie wojenne i poważne naruszenia konwencji genewskiej w świetle prawa ugandyjskiego.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Według źródeł publicznych i oficjalnych sprawozdań, w tym sprawozdań grupy ekspertów oenzetowskiego Komitetu Sankcji dotyczących DRK, Jamil Mukulu jest wojskowym szefem ADF – zagranicznego ugrupowania zbrojnego działającego w DRK – oraz utrudnia rozbrojenie, repatriację i dobrowolne przesiedlenie bojowników ADF, przewidziane w pkt 4 lit. b) rezolucji nr 1857 (2008). Grupa ekspertów oenzetowskiego Komitetu Sankcji dotyczących DRK poinformowała, że Jamil Mukulu dostarczał materialnego i kadrowego wsparcia siłom ADF jako zbrojnemu ugrupowaniu działającemu na terytorium DRK. Według różnych źródeł, w tym sprawozdań grupy ekspertów oenzetowskiego Komitetu Sankcji dotyczących DRK, Jamil Mukulu organizował finansowanie, wywierał wpływ na politykę ADF i sprawował bezpośrednie funkcje w dowodzeniu i kontroli nad siłami ADF, w szczególności nadzorował kontakty nawiązane z międzynarodowymi siatkami terrorystycznymi.

16.   Ignace MURWANASHYAKA

(pseudonim: dr Ignace)

Tytuł: dr.

Funkcja: przewodniczący FDLR.

Adres: Niemcy (w więzieniu).

Data urodzenia: 14 maja 1963 r.

Miejsce urodzenia: a) Butera, Rwanda, b) Ngoma, Butare, Rwanda.

Narodowość: Rwandyjczyk.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: 17 listopada 2009 r. aresztowały go władze niemieckie, a 28 września 2015 r. niemiecki sąd uznał go winnym przewodzenia zagranicznemu ugrupowaniu terrorystycznemu i pomocnictwa w popełnianiu zbrodni wojennych. Otrzymał wyrok 13 lat i według stanu z czerwca 2016 r. przebywa w więzieniu w Niemczech. 29 listopada 2014 r. został ponownie wybrany przewodniczącym FDLR na 5-letnią kadencję.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Ignace Murwanashyaka jest przewodniczącym FDLR, mającym wpływ na politykę sił FDLR – jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w pkt 20 rezolucji nr 1493 (2003), zamieszanych w handel bronią z naruszeniem embarga. Pozostawał w łączności telefonicznej z wojskowymi dowódcami polowymi FDLR (w tym podczas rzezi w Busurungi w maju 2009 r.); wydawał rozkazy wojskowe naczelnemu dowództwu; brał udział w koordynowaniu transferu uzbrojenia i amunicji dla oddziałów FDLR i dostarczaniu specjalnych instrukcji użytkowania; zarządzał znacznymi środkami pieniężnymi uzyskanymi w drodze nielegalnej sprzedaży zasobów naturalnych na obszarach pod kontrolą FDLR. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych, odpowiada jako przewodniczący i dowódca wojskowy FDLR za rozkazy dotyczące rekrutowania i wykorzystywania dzieci przez FDLR we wschodniej części Konga. 17 listopada 2009 r. aresztowały go władze niemieckie, a 28 września 2015 r. niemiecki sąd uznał go winnym przewodzenia zagranicznemu ugrupowaniu terrorystycznemu i pomocnictwa w popełnianiu zbrodni wojennych. Otrzymał wyrok 13 lat i według stanu z czerwca 2016 r. przebywał w więzieniu w Niemczech. 29 listopada 2014 r. został ponownie wybrany przewodniczącym FDLR na 5-letnią kadencję.

17.   Straton MUSONI

(pseudonim: IO Musoni)

Funkcja: Były wiceprzewodniczący FDLR.

Data urodzenia: a) 6 kwietnia 1961 r., b) 4 czerwca 1961 r.

Miejsce urodzenia: Mugambazi, Kigali, Rwanda.

Narodowość: Rwandyjczyk.

Data wskazania przez ONZ: 29 marca 2007 r.

Inne informacje: 17 listopada 2009 r. aresztowały go władze niemieckie, a 28 września 2015 r. niemiecki sąd uznał go winnym przewodzenia zagranicznemu ugrupowaniu terrorystycznemu i orzekł karę 8 lat. Musoni został zwolniony z więzienia natychmiast po procesie, po odbyciu ponad 5 lat swojego wyroku.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Straton Musoni był wiceprzewodniczącym FDLR – zagranicznego ugrupowania zbrojnego działającego w DRK. Utrudniał rozbrojenie oraz dobrowolną repatriację i przesiedlanie bojowników ugrupowania, z naruszeniem rezolucji nr 1649 (2005). 17 listopada 2009 r. aresztowały go władze niemieckie, a 28 września 2015 r. niemiecki sąd uznał go winnym przewodzenia zagranicznemu ugrupowaniu terrorystycznemu i orzekł karę 8 lat. Zwolniony z więzienia natychmiast po procesie, po odbyciu ponad 5 lat swojego wyroku.

18.   Jules MUTEBUTSI

(pseudonimy: a) Jules Mutebusi, b) Jules Mutebuzi, c) Colonel Mutebutsi (pułkownik Mutebutsi))

Data urodzenia: 1964.

Miejsce urodzenia: Minembwe, Kiwu Południowe, Demokratyczna Republika Konga.

Narodowość: Kongijczyk.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: Jest byłym zastępcą regionalnego dowódcy wojskowego 10. Regionu Wojskowego FARDC; w kwietniu 2004 r. został zwolniony za niesubordynację. W grudniu 2007 r. aresztowały go władze rwandyjskie, gdy próbował przekroczyć granicę, aby dostać się na terytorium DRK. Według doniesień zmarł w Kigali 9 maja 2014 r.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Jules Mutebutsi przyłączył się do innych zbuntowanych elementów byłego RCD-G, aby w maju 2004 r. zająć siłą miejscowość Bukawu. Był zamieszany w sprowadzanie broni poza strukturami FARDC oraz w zaopatrywanie grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w pkt 20 rezolucji nr 1493 (2003), z naruszeniem embarga na broń. Był zastępcą regionalnego dowódcy wojskowego 10. Regionu Wojskowego FARDC do kwietnia 2004 r., kiedy to został zwolniony za niesubordynację. Aresztowany przez władze rwandyjskie w grudniu 2007 r., gdy próbował przekroczyć granicę, aby dostać się na terytorium DRK. Według doniesień zmarł w Kigali 9 maja 2014 r.

20.   Mathieu Chui NGUDJOLO

(pseudonim: Cui Ngudjolo)

Narodowość: Kongijczyk.

Adres: Demokratyczna Republika Konga.

Data urodzenia: 8 października 1970 r.

Miejsce urodzenia: Bunia, prowincja Ituri, Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: Został aresztowany przez MONUC w Bunii w październiku 2003 r. Przekazany przez rząd DRK Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu w dniu 7 lutego 2008 r. MTK zwolnił go z wszystkich zarzutów w grudniu 2012 r., a 27 lutego 2015 r. wyrok ten został podtrzymany przez Wydział Apelacyjny. Mathieu Chui Ngudjolo wystąpił o azyl w Niderlandach, ale wniosek został odrzucony. Został deportowany do DRK 11 maja 2015 r.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Mathieu Chui Ngudjolo był szefem sztabu Sił Oporu Patriotycznego w Ituri (FRPI) mającym wpływ na politykę, sprawującym dowództwo i kontrolę nad działaniami sił FRPI – jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w pkt 20 rezolucji nr 1493 (2003), zamieszanych w handel bronią, z naruszeniem embarga na broń. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych, odpowiadał za rekrutowanie i wykorzystywanie dzieci poniżej 15 roku życia w Ituri w 2006 r. Został aresztowany przez MONUC w Bunii w październiku 2003 r. Następnie rząd DRK przekazał go Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu 7 lutego 2008 r. MTK zwolnił go z wszystkich zarzutów w grudniu 2012 r., a 27 lutego 2015 r. wyrok ten został podtrzymany przez Wydział Apelacyjny. Mathieu Chui Ngudjolo wystąpił o azyl w Niderlandach, ale wniosek został odrzucony. Został deportowany do DRK 11 maja 2015 r.

21.   Floribert Ngabu NJABU

(pseudonim: a) Floribert Njabu Ngabu, b) Floribert Ndjabu, c) Floribert Ngabu Ndjabu)

Narodowość: Kongijczyk, Demokratyczna Republika Konga, paszport nr OB 0243318.

Data urodzenia: 23 maja 1971 r.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: Od marca 2005 r. w areszcie domowym w Kinszasie za udział w łamaniu praw człowieka przez Front Narodowy i Integracyjny (FNI). 27 marca 2011 r. przewieziono go do Hagi, aby mógł zeznawać w prowadzonych przez MTK procesach Germaina Katangi i Mathieu Ngudjoli. W maju 2011 r. wystąpił o azyl w Niderlandach. W październiku 2012 r. holenderski sąd odrzucił jego wniosek o azyl. W lipcu 2014 r. został deportowany z Niderlandów do DRK, gdzie został umieszczony w areszcie.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Przywódca Frontu Narodowego i Integracyjnego (FNI), jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w pkt 20 rezolucji nr 1493 (2003), zamieszanych w handel bronią, z naruszeniem embarga. Od marca 2005 r. w areszcie domowym w Kinszasie za łamanie praw człowieka przez FNI. 27 marca 2011 r. przekazano go do Hagi, aby mógł zeznawać w prowadzonych przez MTK procesach Germaina Katangi i Mathieu Ngudjoli. W maju 2011 r. wystąpił o azyl w Niderlandach. W październiku 2012 r. holenderski sąd odrzucił wniosek o azyl; obecnie rozpatrywane jest odwołanie.

23.   Felicien NSANZUBUKIRE

(pseudonim: Fred Irakeza).

Funkcja: a) dowódca podsektorowy FDLR-FOCA, b) pułkownik FDLR-FOCA.

Adres: Prowincja Kiwu Południowe, Demokratyczna Republika Konga (według stanu z czerwca 2016 r.).

Data urodzenia: 1967.

Miejsce urodzenia: a) Murama, Kigali, Rwanda, b) Rubungo, Kigali, Rwanda, c) Kinyinya, Kigali, Rwanda.

Narodowość: Rwandyjczyk.

Data wskazania przez ONZ: 1 grudnia 2010 r.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Felicien Nsanzubukire co najmniej od listopada 2008 r. do kwietnia 2009 r. nadzorował i koordynował handel amunicją i bronią dostarczaną ze Zjednoczonej Republiki Tanzanii przez jezioro Tanganika do oddziałów FDLR rozmieszczonych w okolicy Uvira i Fizi w Kiwu Południowym. Od stycznia 2016 r. był dowódcą podsektorowym FDLR-FOCA w prowincji Kiwu Południowe w randze pułkownika.

24.   Pacifique NTAWUNGUKA

(pseudonim: a) Pacifique Ntawungula, b) Colonel Omega, c) Nzeri, d) Israel)

Funkcja: a) dowódca sektorowy FDLR-FOCA »SONOKI«, b) generał brygady FDLR-FOCA.

Adres: Terytorium Rutshuru, Kiwu Północne, Demokratyczna Republika Konga (według stanu z czerwca 2016 r.).

Data urodzenia: a) 1 stycznia 1964 r., b) w przybliżeniu 1964 r.

Miejsce urodzenia: Gaseke, prowincja Gisenyi, Rwanda.

Narodowość: Rwandyjczyk.

Data wskazania przez ONZ: 3 marca 2009 r.

Inne informacje: Przeszedł szkolenie wojskowe w Egipcie.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Pacifique Ntawunguka był dowódcą Pierwszej Dywizji FOCA – zbrojnego ramienia sił FDLR. Jako przywódca wojskowy zagranicznego ugrupowania zbrojnego działającego na terenie Demokratycznej Republiki Konga utrudniał rozbrojenie oraz dobrowolną repatriację i przesiedlenie bojowników, z naruszeniem pkt 4 lit. b) rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1857 (2008). Zgodnie z dowodami zebranymi przez grupę ekspertów Komitetu Sankcji dotyczących DRK działającego w ramach RB ONZ, które to dowody grupa wyszczególniła w sprawozdaniu z 13 lutego 2008 r., dziewczęta odbite siłom FDLR-FOCA były wcześniej uprowadzone i wykorzystywane seksualnie. Od połowy 2007 r. FDLR-FOCA, rekrutujące wcześniej nastolatków od mniej więcej 15 roku życia, rekrutuje siłą chłopców od 10 roku życia. Najmłodsi z nich służą następnie jako eskorta, a starsze dzieci są rozmieszczane jako żołnierze na linii frontu, z naruszeniem pkt 4 lit. d) i e) rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1857 (2008). Przeszedł szkolenie wojskowe w Egipcie.

Od połowy 2016 r. Pacifique Ntawunguka był dowódcą sektorowym FDLR-FOCA »SONOKI« w prowincji Kiwu Północne.

26.   Stanislas NZEYIMANA

(pseudonimy: a) Deogratias Bigaruka Izabayo, b) Izabayo Deo, c) Jules Mateso Mlamba, d) Bigaruka, e) Bigurura)

Funkcja: Były zastępca dowódcy FDLR-FOCA.

Data urodzenia: a) 1 stycznia 1966 r., b) 28 sierpnia 1966 r., c) w przybliżeniu 1967 r.

Miejsce urodzenia: Mugusa, Butare, Rwanda.

Narodowość: Rwandyjczyk.

Data wskazania przez ONZ: 3 marca 2009 r.

Inne informacje: Zaginął w Tanzanii na początku 2013 r. Miejsce pobytu nieznane (według stanu z czerwca 2016 r.).

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Stanislas Nzeyimana był zastępcą dowódcy FOCA – zbrojnego ramienia sił FDLR. Jako przywódca wojskowy zagranicznego ugrupowania zbrojnego działającego na terenie Demokratycznej Republiki Konga utrudniał rozbrojenie oraz dobrowolną repatriację i przesiedlenie bojowników, z naruszeniem pkt 4 lit. b) rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1857 (2008). Zgodnie z dowodami zebranymi przez grupę ekspertów Komitetu Sankcji dotyczących DRK działającego w ramach RB ONZ, które to dowody grupa wyszczególniła w sprawozdaniu z 13 lutego 2008 r., dziewczęta odbite siłom FDLR-FOCA były wcześniej uprowadzone i wykorzystywane seksualnie. Od połowy 2007 r. FDLR-FOCA, rekrutujące wcześniej nastolatków od mniej więcej 15 roku życia, rekrutuje siłą chłopców od 10 roku życia. Najmłodsi z nich służą następnie jako eskorta, a starsze dzieci są rozmieszczane jako żołnierze na linii frontu, z naruszeniem pkt 4 lit. d) i e) rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1857 (2008).

Stanislas Nzeyimana zaginął w Tanzanii w początkach 2013 r. i według stanu z czerwca 2016 r. miejsce jego pobytu jest nieznane.

28.   Jean-Marie Lugerero RUNIGA

(pseudonim: Jean-Marie Rugerero)

Funkcja: Przewodniczący M23.

Adres: Rubavu/Mudende, Rwanda.

Data urodzenia: a) w przybliżeniu 1960 r., b) 9 września 1966 r.

Miejsce urodzenia: Bukavu, Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 31 grudnia 2012 r.

Inne informacje: Wjechał na terytorium Republiki Rwandy 16 marca 2013 r. Według stanu z 2016 r. przebywa w Rwandzie. Uczestniczył w tworzeniu nowej kongijskiej partii politycznej w czerwcu 2016 r. – Alliance pour le Salut du Peuple (Sojusz Ratunku Ludu – ASP).

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

W dokumencie z 9 lipca 2012 r., podpisanym przez przywódcę M23 Sultaniego Makengę, Runiga jest wymieniony jako koordynator politycznego skrzydła M23. Według tego dokumentu mianowanie Runigi było podyktowane potrzebą nagłośnienia postulatów M23. Także w tekstach na stronach internetowych ruchu M23 Runiga jest nazywany przewodniczącym M23. Jego funkcję jako przywódcy potwierdza sprawozdanie grupy ekspertów z listopada 2012 r., w którym określa się go mianem »przywódcy M23«.

Jak wynika ze sprawozdania końcowego grupy ekspertów z 15 listopada 2012 r., Runiga przewodził delegacji, która udała się 29 lipca 2012 r. do Kampali w Ugandzie i z myślą o negocjacjach Międzynarodowej Konferencji w sprawie Regionu Wielkich Jezior ostatecznie zredagowała zawierający 21 punktów program ruchu M23. Według artykułu BBC z 23 listopada 2012 r. M23 powstało, gdy dawni członkowie ugrupowania CNDP, które zostało wcielone do FARDC, zaczęli protestować przeciwko złym warunkom, niskim płacom i niepełnej realizacji porozumienia pokojowego z 23 marca 2009 r., które zostało zawarte między CNDP a DRK i doprowadziło do wcielenia CNDP do FARDC. Według sprawozdania IPIS z listopada 2012 r. M23 organizowało aktywne operacje wojskowe, aby objąć kontrolę nad terytoriami we wschodniej części DRK. 24 i 25 lipca 2012 r. M23 i FARDC stoczyły walki o kontrolę nad kilkoma miastami i wioskami we wschodniej części DRK; 26 lipca 2012 r. M23 zaatakowało FARDC w miejscowości Rumangabo; 17 listopada 2012 r. M23 wyparło FARDC z miejscowości Kibumba; 20 listopada 2012 r. M23 przejęło kontrolę nad miastem Goma. Według sprawozdania grupy ekspertów z listopada 2012 r. kilku wywodzących się z M23 dawnych bojowników twierdzi, że przywódcy M23 zamordowali dziesiątki dzieci, które po wcieleniu do M23 jako dzieci-żołnierze usiłowały uciec. Zgodnie ze sporządzonym przez organizację Human Rights Watch sprawozdaniem z 11 września 2012 r. pewien osiemnastoletni Rwandyjczyk, który uciekł po przymusowej rekrutacji w Rwandzie, powiedział Human Rights Watch, że był świadkiem egzekucji członka swojego oddziału M23 – szesnastoletniego chłopca, który usiłował uciec w czerwcu. Chłopiec został pojmany i na oczach innych rekrutów pobity na śmierć przez bojowników M23. Dowódca M23, który zlecił jego zabójstwo, miał wyjaśniać innym rekrutom, że chłopiec został zabity, ponieważ »chciał nas porzucić«. Jak wynika ze sprawozdania, świadkowie twierdzili, że podczas prób ucieczki zamordowano co najmniej 33 nowych rekrutów i innych bojowników M23. Niektórzy z nich zostali związani i zastrzeleni na oczach innych rekrutów dla przestrogi. Jeden z młodych rekrutów powiedział Human Rights Watch: »[kiedy] byliśmy w M23, mówili nam, [że mamy wybór] i że możemy zostać z nimi albo umrzeć. Wielu ludzi usiłowało uciec. Tych, których odnaleziono, natychmiast zabijano«.

Runiga wjechał na terytorium Republiki Rwandy 16 marca 2013 r. w Gasizi/Rubavu. Według stanu z połowy 2016 r. przebywał w Rwandzie. W czerwcu 2016 r. uczestniczył w tworzeniu nowej kongijskiej partii politycznej – Alliance pour le Salut du Peuple (Sojusz Ratunku Ludu – ASP).

30.   Bosco TAGANDA

(pseudonimy: a) Bosco Ntaganda, b) Bosco Ntagenda, c) General Taganda (generał Taganda), d) Lydia (gdy należał do APR), e) Terminator, f) Tango Romeo (sygnał wywoławczy), g) Romeo (sygnał wywoławczy), h) Major)

Adres: Haga, Niderlandy (według stanu z 2016 r.).

Data urodzenia: Między 1973 a 1974 r.

Miejsce urodzenia: Bigogwe, Rwanda.

Narodowość: Kongijczyk.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: Urodzony w Rwandzie, w dzieciństwie przeprowadził się do Nyamitaby, terytorium Masisi, Kiwu Północne. Dekretem prezydenckim został mianowany 11 grudnia 2004 r. generałem brygady FARDC w następstwie umowy pokojowej z Ituri. Był szefem sztabu w CNDP, a po aresztowaniu Laurenta Nkundy w styczniu 2009 r. został dowódcą wojskowym CNDP. Od stycznia 2009 r. był de facto zastępcą dowódcy kolejnych operacji skierowanych przeciwko FDLR: »Umoja Wetu«, »Kimia II« oraz »Amani Leo« w Kiwu Północnym i Południowym. W marcu 2013 r. wjechał na terytorium Rwandy i 22 marca oddał się dobrowolnie w ręce pracowników MTK w Kigali. Został przekazany do MTK w Hadze w Niderlandach. 9 czerwca 2014 r. MTK potwierdził stawiane mu zarzuty: 13 zarzutów co do zbrodni wojennych i 5 co do zbrodni przeciwko ludzkości; proces rozpoczął się we wrześniu 2015 r.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Bosco Taganda był wojskowym dowódcą Unii Kongijskich Patriotów/Frakcja Lubangi (UPC/L) mającym wpływ na politykę i sprawującym dowództwo i kontrolę nad działaniami UPC/L – jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w pkt 20 rezolucji nr 1493 (2003), zamieszanych w handel bronią, z naruszeniem embarga. W grudniu 2004 r. został mianowany generałem w FARDC, lecz odmówił przyjęcia awansu, pozostając tym samym poza strukturami FARDC. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych, odpowiadał za rekrutowanie i wykorzystywanie dzieci w Ituri w latach 2002–2003, a w 155 przypadkach odpowiadał – bezpośrednio lub jako wydający rozkazy – za rekrutowanie i wykorzystywanie dzieci w Kiwu Północnym w latach 2002–2009. Jako szef sztabu CNDP odpowiadał – bezpośrednio i jako wydający rozkazy – za rzeź w miejscowości Kiwanja w listopadzie 2008 r.

Urodził się w Rwandzie, w dzieciństwie przeprowadził się do Nyamitaby, terytorium Masisi, Kiwu Północne. W czerwcu 2011 r. mieszkał w Gomie i posiadał duże gospodarstwa rolne w okolicy Ngungu, terytorium Masisi, Kiwu Północne. Dekretem prezydenckim został mianowany 11 grudnia 2004 r. generałem brygady FARDC w następstwie umowy pokojowej z Ituri. Był szefem sztabu w CNDP, a po aresztowaniu Laurenta Nkundy w styczniu 2009 r. został dowódcą wojskowym CNDP. Od stycznia 2009 r. był de facto zastępcą dowódcy kolejnych operacji skierowanych przeciwko FDLR: »Umoja Wetu«, »Kimia II« oraz »Amani Leo« w Kiwu Północnym i Południowym. W marcu 2013 r. wjechał na terytorium Rwandy, 22 marca oddał się dobrowolnie w ręce pracowników MTK w Kigali, następnie został przewieziony do MTK w Hadze w Niderlandach. 9 czerwca 2014 r. MTK potwierdził stawiane mu zarzuty: 13 zarzutów co do zbrodni wojennych i 5 co do zbrodni przeciwko ludzkości. Proces rozpoczął się we wrześniu 2015 r.

b)   Wykaz podmiotów, o których mowa w art. 3 ust. 1

1.   ADF (Sojusz Sił Demokratycznych)

(inne nazwy: a) Forces Démocratiques Alliées-Armée Nationale de Libération de l'Ouganda, b) ADF/NALU, c) NALU)

Adres: Prowincja Kiwu Północne, Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 30 czerwca 2014 r.

Inne informacje: W kwietniu 2015 r. założyciel i przywódca ADF – Jamil Mukulu – został aresztowany w Dar es Salaam, Tanzania. W lipcu 2015 r. nastąpiła jego ekstradycja do Kampali w Ugandzie. Według doniesień z czerwca 2016 r. Jamil Mukulu przebywa w areszcie policyjnym w oczekiwaniu na proces.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Sojusz Sił Demokratycznych (ADF) powstał w 1995 r. i ma siedzibę w górzystym terenie przy granicy DRK z Ugandą. Zgodnie ze sporządzonym w 2013 r. przez oenzetowską grupę ekspertów ds. DRK sprawozdaniem końcowym, przywołującym wypowiedzi urzędników Ugandy i źródła ONZ, w 2013 r. ADF liczył 1 200–1 500 uzbrojonych bojowników rozmieszczonych na północno-wschodnim terytorium Beni w Kiwu Północnym, niedaleko granicy z Ugandą. Te same źródła oceniają, że ADF liczy łącznie, wraz z kobietami i dziećmi, 1 600–2 500 członków. Z uwagi na ofensywne operacje wojskowe prowadzone w 2013 i 2014 r. przez kongijskie siły zbrojne (FARDC) i misję stabilizacyjną ONZ w DRK (MONUSCO), ADF rozproszył swoich bojowników i umieścił w wielu mniejszych bazach oraz przeniósł kobiety i dzieci na obszary na zachód od Beni, wzdłuż granicy Ituri – Kiwu Północne. Wojskowym dowódcą ADF jest Hood Lukwago, a naczelnym przywódcą jest objęty sankcjami Jamil Mukulu.

ADF dopuścił się poważnych naruszeń prawa międzynarodowego i rezolucji RB ONZ nr 2078 (2012), w tym naruszeń opisanych poniżej.

ADF rekrutował i wykorzystywał dzieci-żołnierzy z naruszeniem mających zastosowanie postanowień prawa międzynarodowego (pkt 4 lit. d) rezolucji RB ONZ).

W swoim sprawozdaniu końcowym oenzetowska grupa ekspertów ds. DRK poinformowała, że rozmawiała z trzema byłymi bojownikami ADF, którzy uciekli w 2013 r. i którzy opisali, jak werbownicy ADF w Ugandzie zwabiali ludzi do DRK fałszywymi obietnicami zatrudnienia (dorosłych) i darmowej edukacji (dzieci), a następnie zmuszali ich do przyłączenia się do ADF. Według sprawozdania byli bojownicy ADF powiedzieli grupie ekspertów, że oddziały szkoleniowe ADF zazwyczaj składają się z dorosłych mężczyzn i chłopców, a dwaj chłopcy, którzy uciekli z ADF w 2013 r., powiedzieli grupie ekspertów, że przeszli w ADF szkolenie wojskowe. W swoim sprawozdaniu grupa ekspertów zawarła również relację »byłego dziecka-żołnierza ADF« o szkoleniu prowadzonym przez ADF.

Zgodnie ze sprawozdaniem końcowym grupy ekspertów z 2012 r. wśród rekrutów ADF są dzieci, czego przykładem jest przypadek werbownika ADF schwytanego w lipcu 2012 r. przez władze Ugandy w Kasese wraz z sześcioma młodymi chłopcami w drodze do DRK.

Konkretny przykład werbowania przez ADF i wykorzystywania dzieci jest uwidoczniony w piśmie z 6 stycznia 2009 r. od byłej dyrektor Human Rights Watch na Afrykę, Georgette Gagnon, do byłego ministra sprawiedliwości Ugandy, Kiddhu Makubuyu; w piśmie tym autorka stwierdza, że chłopiec Bushobozi Irumba został w 2000 r. w wieku 9 lat uprowadzony przez ADF. Wymagano od niego, aby zapewniał transport i inne usługi bojownikom ADF.

Ponadto The Africa Report cytuje doniesienia, według których ADF ma rekrutować nawet dziesięcioletnie dzieci, czyniąc z nich dzieci-żołnierzy; raport przytacza też słowa rzecznika Uganda People's Defence Force (UPDF), który twierdzi, że UPDF uratowały 30 dzieci z obozu szkoleniowego na wyspie Buvuma na Jeziorze Wiktorii.

ADF dopuścił się również licznych naruszeń międzynarodowego prawa humanitarnego wobec kobiet i dzieci, w tym zabijania, okaleczania i przemocy seksualnej (pkt 4 lit. e) rezolucji RB ONZ).

Zgodnie ze sprawozdaniem końcowym grupy ekspertów z 2013 r. w tym samym roku ADF zaatakował liczne wsie, co spowodowało, że ponad 66 000 ludzi uciekło do Ugandy. W wyniku tych ataków wyludniły się duże obszary, które od tego czasu kontroluje ADF, porywając lub zabijając ludzi, którzy wracają do swoich wiosek. Od lipca do września 2013 r. ADF ściął głowę co najmniej pięciu osobom w rejonie Kamango, kilka innych zastrzelił i porwał dziesiątki ludzi. Działania te terroryzowały miejscową ludność i powstrzymywały ludzi przed powrotem do domu.

Global Horizontal Note – mechanizm monitorująco-sprawozdawczy w zakresie poważnych naruszeń praw dzieci w sytuacjach konfliktów zbrojnych – poinformował grupę roboczą Rady Bezpieczeństwa ds. Dzieci w Konfliktach Zbrojnych, że w okresie sprawozdawczym od października do grudnia 2013 r. ADF odpowiadał za 14 z 18 udokumentowanych przypadków ofiar wśród dzieci, w tym za incydent z 11 grudnia 2013 r. na terytorium Beni w Kiwu Północnym, kiedy to ADF zaatakował wioskę Musuku, zabijając 23 osoby, w tym 11 dzieci (trzy dziewczynki i ośmiu chłopców) w wieku od 2 miesięcy do 17 lat. Wszystkie ofiary, w tym dwoje dzieci, które przeżyły atak, zostały poważnie okaleczone maczetami.

W sprawozdaniu sekretarza generalnego z marca 2014 r. w sprawie przemocy seksualnej związanej z konfliktem »Sojusz Sił Demokratycznych – Narodowa Armia Wyzwolenia Ugandy« został umieszczony w wykazie »podmiotów, wobec których istnieją uzasadnione podejrzenia dopuszczania się i odpowiedzialności za dopuszczanie się gwałtów i innych form przemocy seksualnej w sytuacjach konfliktów zbrojnych«.

ADF uczestniczył również w atakach przeciw personelowi pokojowemu MONUSCO (pkt 4 lit. i) rezolucji RB ONZ).

Misja stabilizacyjna Organizacji Narodów Zjednoczonych w Demokratycznej Republice Konga (MONUSCO) również poinformowała, że ADF przeprowadził co najmniej dwa ataki na jej personel pokojowy. Pierwszy atak, 14 lipca 2013 r., był skierowany przeciw patrolowi MONUSCO na drodze między Mbau a Kamango. Atak ten został szczegółowo opisany w sprawozdaniu końcowym grupy ekspertów z 2013 r. Drugi atak miał miejsce 3 marca 2014 r. Pojazd MONUSCO obrzucono granatami 10 km od lotniska Mavivi w Beni, w wyniku czego rannych zostało pięciu członków personelu pokojowego.

W kwietniu 2015 r. założyciel i przywódca ADF – Jamil Mukulu (CDi.015) – został aresztowany w Dar es Salaam, Tanzania. W lipcu 2015 r. nastąpiła jego ekstradycja do Kampali, Uganda. Według doniesień z czerwca 2016 r. przebywa on w areszcie policyjnym w oczekiwaniu na proces.”.