Zastosowanie klauzuli solidarności UE w praktyce

Decyzja Rady 2014/415/UE w sprawie uzgodnień dotyczących zastosowania przez Unię klauzuli solidarności

AKT

Decyzja Rady 2014/415/UE z dnia 24 czerwca 2014 r. w sprawie uzgodnień dotyczących zastosowania przez Unię klauzuli solidarności

STRESZCZENIE

Klauzula solidarności pozwala Unii Europejskiej (UE) i państwom UE działać wspólnie w zakresie udzielania pomocy poszkodowanemu państwu UE będącemu przedmiotem ataku terrorystycznego lub ofiarą klęski żywiołowej lub katastrofy spowodowanej przez człowieka.

ROLA DECYZJI

Niniejsza decyzja ustanawia zasady i procedury działania związane ze stosowaniem klauzuli solidarności. Gwarantuje ona, że wszystkie zaangażowane strony na szczeblu krajowym i europejskim będą ze sobą współpracowały w celu szybkiego, skutecznego i zgodnego reagowania w razie ataku terrorystycznego, klęski żywiołowej lub katastrofy spowodowanej przez człowieka.

PODSTAWOWE ZAGADNIENIA

Klauzulę stosuje się:

• w przypadku katastrof i ataków terrorystycznych na terytorium UE, w tym na obszarze lądowym, morzach i w przestrzeni powietrznej,
• w celach ochrony infrastruktury (np. instalacji do wydobywania ropy naftowej i gazu ziemnego) usytuowanej na morzu terytorialnym państw UE,
• bez względu na to, czy wspomniane zdarzenia powstały na lub poza terytorium państw UE.

Powoływanie się na klauzulę solidarności

Poszkodowany kraj UE może powołać się na klauzulę solidarności, jeśli uzna, że możliwości krajowe został wyczerpane.

Władze takiego kraju zwracają się do prezydencji Rady oraz do przewodniczącego Komisji Europejskiej poprzez Centrum Koordynacji Reagowania Kryzysowego (ERCC).

Mechanizm reagowania na poziomie UE

Jeżeli powołano się na klauzulę solidarności, UE mobilizuje wszelkie instrumenty i struktury sektorowe, operacyjne, polityczne lub finansowe, jakimi dysponuje, np. unijny mechanizm ochrony ludności, instrumenty będące częścią strategii bezpieczeństwa wewnętrznego UE oraz struktury powstałe w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO).

Rada zapewnia polityczne i strategiczne kierownictwo w zakresie reakcji, w pełni uwzględniając kompetencje Komisji i wysokiego przedstawiciela. W trybie natychmiastowym aktywuje zintegrowane uzgodnienia UE dotyczące reagowania na szczeblu politycznym w sytuacjach kryzysowych (IPCR), aby zagwarantować zgodną reakcję na poziomie UE.

Jednocześnie Komisja i wysoki przedstawiciel UE:

• identyfikują wszystkie odpowiednie instrumenty i zdolności, które mogą ułatwić reagowanie na sytuację kryzysową,
• przedkładają Radzie wnioski w sprawie środków wyjątkowych lub środków wspierających szybką reakcję ze strony państw UE.

OD KIEDY OBOWIĄZUJE DECYZJA

Decyzja obowiązuje od dnia 20 lipca 2014 r.

KONTEKST

Klauzula solidarności UE opiera się na art. 222 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFEU).

Ostatnia aktualizacja: 21.09.2015