Sprawa T‑639/16 P

FV

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej – Postępowanie w sprawie oceny za 2013 r. – Oddalenie skargi w pierwszej instancji – Skład orzekający, który wydał wyrok w pierwszej instancji – Procedura mianowania sędziego Sądu do spraw Służby Publicznej – Sąd ustanowiony na mocy ustawy – Zasada sędziego powołanego zgodnie z prawem

Streszczenie – wyrok Sądu (izba ds. odwołań) z dnia 23 stycznia 2018 r.

1. Sąd do spraw Służby Publicznej – Procedura mianowania sędziego tego Sądu – Uprawnienia dyskrecjonalne Rady – Granice – Przestrzeganie warunków ustalonych zaproszeniem do składania kandydatur i zasad postępowania przyjętych w celu korzystania z zakresu uznania

   (art. 257 akapit czwarty TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 2 ust. 1 akapit trzeci, art. 3 ust. 1, 2, 4)

2. Prawo Unii Europejskiej – Zasady – Prawa podstawowe – Poszanowanie zapewnione przez sąd Unii – Uwzględnienie europejskiej konwencji praw człowieka – Zasada sędziego powołanego zgodnie z prawem – Nieprawidłowość w procedurze mianowania sędziego Sądu do spraw Służby Publicznej – Naruszenie tej zasady

   (art. 6 ust. 1 TUE; Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 47 akapit drugi, art. 52 ust. 3, 7)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt. 40–47, 53–55)

2.  W kontekście odwołania, gdy powstaje wątpliwość w odniesieniu do prawidłowości składu sądu orzekającego w pierwszej instancji, która nie jest oczywiście pozbawiona znaczenia, sąd odwoławczy ma obowiązek zbadania prawidłowości tego składu. Zarzut oparty na nieprawidłowym składzie orzekającym dotyczy bowiem bezwzględnej przeszkody procesowej, która winna być badana z urzędu, nawet w sytuacji gdy wspomniana nieprawidłowość nie została podniesiona w pierwszej instancji.

   A zatem, jak wynika z art. 47 akapit drugi zdanie pierwsze Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, jednym z wymagań dotyczących składu orzekającego jest, aby sądy były niezawisłe, bezstronne i ustanowione uprzednio na mocy ustawy.

   Ze wspomnianego wymagania, które należy interpretować w ten sposób, że skład Sądu i jego właściwość powinny być uprzednio uregulowane przez ustawę, wynika zasada sędziego mianowanego zgodnie z prawem, mająca na celu zagwarantowanie niezawisłości władzy sądowniczej wobec władzy wykonawczej.

   Zgodnie z art. 52 ust. 3 zdanie pierwsze karty praw podstawowych w zakresie, w jakim zawiera ona prawa, które odpowiadają prawom zagwarantowanym w europejskiej konwencji praw człowieka (EKPC), ich znaczenie i zakres są takie same jak praw przyznanych przez tę konwencję.

   Zgodnie z art. 6 ust. 1 akapit trzeci TUE i art. 52 ust. 7 karty praw podstawowych, przy dokonywaniu wykładni praw określonych w karcie, wyjaśnienia sporządzone w celu wskazania wykładni karty są należycie uwzględniane przez sądy Unii.

   Wynika z tego, że w odniesieniu do wykładni art. 47 akapit drugi zdanie pierwsze karty praw podstawowych należy uwzględniać gwarancję wynikającą z art. 6 ust. 1 zdanie pierwsze EKPC, który również ustanawia zasadę sędziego mianowanego zgodnie z prawem.

   Ze względu na znaczenie poszanowania przepisów regulujących mianowanie sędziów Sądu do spraw Służby Publicznej dla zaufania jednostek i społeczeństwa do niezawisłości i bezstronności sądów, zważywszy, że Rada umyślnie odstąpiła od przestrzegania ram prawnych określonych w zaproszeniu do składania kandydatur oraz przepisów regulujących mianowanie sędziów Sądu do spraw Służby Publicznej, sędzia mianowany z naruszeniem tych przepisów nie może zostać uznany za sędziego powołanego zgodnie z prawem w rozumieniu art. 47 akapit drugi zdanie pierwsze karty praw podstawowych.

   (zob. pkt 66–71, 77, 78)