32003R1567

Rozporządzenie (WE) nr 1567/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady

z dnia 15 lipca 2003 r.

w sprawie pomocy w odniesieniu do polityk oraz działań i praw dotyczących zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego w krajach rozwijających się

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 179,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu [2],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólnota wykazuje głęboką troskę o warunki zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego kobiet i mężczyzn, w szczególności w wieku 15–49 lat, w krajach rozwijających się. Wysoka umieralność matek oraz wysokie wskaźniki zachorowalności, brak kompleksowej, gwarantowanej i rzetelnej opieki oraz usług w dziedzinie zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego, dostaw oraz informacji, a także szerzenie się HIV/AIDS, wpływają ujemnie na wszelkie wysiłki mające na celu wyeliminowanie ubóstwa, wspieranie stałego rozwoju, polepszanie szans oraz zabezpieczanie podstaw egzystencji w krajach rozwijających się.

(2) Swoboda podejmowania osobistego wyboru przez kobiety, mężczyzn oraz młodocianych przez odpowiedni dostęp do informacji, edukacji oraz usług w dziedzinach dotyczących zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego oraz praw z nim związanych, jest istotnym elementem postępu i rozwoju oraz wymaga działań rządów jak i indywidualnej odpowiedzialności.

(3) Prawo do korzystania z możliwie najwyższej jakości zdrowia fizycznego i psychicznego jest podstawowym prawem człowieka, zgodnym z przepisami art. 25 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Ponad jedna piąta ludności świata jest pozbawiona tego prawa.

(4) art. 35 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej wzywa do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego przy definiowaniu oraz wprowadzaniu w życie wszystkich polityk i działań unijnych.

(5) Wspólnota i jej Państwa Członkowskie podtrzymują prawo jednostek do swobodnego decydowania o liczbie dzieci oraz odstępach między ich urodzinami; potępiają wszelkie naruszenia praw człowieka w formie przymusowej aborcji, przymusowej sterylizacji, dzieciobójstwa lub odrzucenia, porzucenia, czy wykorzystywania niechcianych dzieci, jako środków ograniczania naturalnego przyrostu ludności.

(6) Zarówno Parlament Europejski, jak i Rada wezwały Wspólnotę do zwiększenia wysiłków w dziedzinie zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego oraz praw z nim związanych w krajach rozwijających się.

(7) art. 25 ust. 1 lit. c) i d) oraz art. 31 lit. b) iii) Umowy o Partnerstwie AKP-UE [3] podpisanej w Cotonou dnia 23 czerwca 2000 r., mają w sposób oczywisty na celu zintegrowanie strategii zmierzających do poprawy dostępu do podstawowych usług socjalnych.

(8) Wspólnota i jej Państwa Członkowskie będą nadal w znacznym stopniu przyczyniać się do podejmowania zakrojonych na szeroką skalę działań zmierzających do popierania polityk i programów w dziedzinie zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego oraz praw z nim związanych w krajach rozwijających się, oraz zobowiązują się odgrywać nadal wiodącą rolę w tej dziedzinie, przyznając priorytet zdrowiu, jako części globalnej strategii zwalczania ubóstwa.

(9) Wspólnota i jej Państwa Członkowskie są zdecydowane przyczyniać się w pełni do osiągania Celów Rozwoju Tysiąclecia a mianowicie obniżenia o trzy czwarte umieralności matek, osiągnięcia równości mężczyzn i kobiet oraz uzyskania dostępu do opieki i usług w dziedzinie zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego na całym świecie.

(10) Na Konferencji w Monterrey postanowiono, że wyższy poziom urzędowej pomocy w zakresie rozwoju oraz plany umorzenia długu powinny zostać wykorzystane na poprawę wyników w dziedzinie zdrowia oraz edukacji a UE odgrywa doniosłą rolę w identyfikowaniu metod skuteczniejszego wykorzystywania urzędowej pomocy w zakresie rozwoju dla poprawy stałego rozwoju.

(11) Międzynarodowa Konferencja w Sprawie Ludności i Rozwoju, która odbyła się w Kairze w 1994 r. oraz Międzynarodowa Konferencja w Sprawie Ludności i Rozwoju + 5 z 1999 r., ustaliły ambitny program działania. Wspólnota i jej Państwa Członkowskie podtrzymują swoje zaangażowanie w specyficzny cel dotyczący zdrowia reprodukcyjnego, ustalony podczas Międzynarodowej Konferencji w Sprawie Ludności i Rozwoju, mający na celu zapewnienie, poprzez podstawowy system opieki zdrowotnej, opiekę w zakresie zdrowia reprodukcyjnego dla wszystkich jednostek należących do odpowiednich grup wiekowych tak szybko, jak tylko jest to możliwe, ale nie później, niż do 2015 r (Program Działania Międzynarodowej Konferencji w Sprawie Ludności i Rozwoju, ppkt 7.6).

(12) Wspólnota i jej Państwa Członkowskie są zaangażowane w podtrzymywanie zasad ustalonych podczas Międzynarodowej Konferencji w Sprawie Ludności i Rozwoju oraz Międzynarodowej Konferencji w Sprawie Ludności i Rozwoju + 5 oraz wzywają społeczność międzynarodową, w szczególności państwa rozwinięte do powzięcia wspólnej odpowiedzialności finansowej za koszty ustalone w Programie Działania Międzynarodowej Konferencji w Sprawie Ludności i Rozwoju.

(13) Od Międzynarodowej Konferencji w Sprawie Ludności i Rozwoju osiągnięto postęp, jednakże nadal wiele pozostaje do zrobienia w celu zapewnienia, aby każda kobieta miała szansę na zdrową ciążę oraz urodzenie dziecka w bezpiecznych warunkach, aby potrzeby w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego młodzieży były spełniane oraz, aby powstrzymana została wykorzystywanie oraz przemoc wobec kobiet, w tym w sytuacji uchodźstwa oraz konfliktu.

(14) Stałe zapewnianie, dostępność oraz przystępność bardziej skutecznych i bardziej akceptowalnych metod antykoncepcji oraz ochrony przed chorobami przenoszonymi drogą płciową, w tym HIV/AIDS, ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia celów Międzynarodowej Konferencji w Sprawie Ludności i Rozwoju; wzywa do właściwego zapewniania oraz umożliwienia każdej osobie, która tego potrzebuje, wybrania wysokiej jakości produktów z zakresu zdrowia reprodukcyjnego. Ta forma ochrony wymaga nie tylko zapewniania produktów, ale także zdolności przewidywania, finansowania, zamawiania oraz dostarczania ich do miejsc, w których są one niezbędne wtedy, kiedy są niezbędne.

(15) Konferencja Pekińska Narodów Zjednoczonych w Sprawie Kobiet z 1995 r., oraz Konferencja Pekińska + 5 potwierdziły cele Programu Działania Międzynarodowej Konferencji w Sprawie Ludności i Rozwoju uznając, że niebezpieczne aborcje zagrażają życiu wielu kobiet a śmierci i okaleczeniom można zapobiegać przez bezpieczne i skuteczne środki w zakresie zdrowia reprodukcyjnego.

(16) Na podstawie niniejszego rozporządzenia, nie przewiduje się popierania jakichkolwiek zachęt do przeprowadzania sterylizacji lub aborcji lub do niewłaściwego testowania metod antykoncepcyjnych w krajach rozwijających się. Z chwilą wprowadzenia w życie środków współpracy, należy rygorystycznie przestrzegać decyzji przyjętych podczas Międzynarodowej Konferencji w Sprawie Ludności i Rozwoju, w szczególności ppkt 8.25 Programu Działania Międzynarodowej Konferencji w Sprawie Ludności i Rozwoju zgodnie, z którym między innymi, w żadnym przypadku nie należy popierać aborcji, jako metody planowania rodziny. Niezwłocznie należy zapewnić usługi w zakresie doradztwa poaborcyjnego, edukacji i planowania rodziny, które pomogą również w uniknięciu przeprowadzania kolejnych aborcji.

(17) Doświadczenie pokazuje, że programy dotyczące ludności i rozwoju są najskuteczniejsze wtedy, gdy podejmuje się kroki mające na celu poprawę statusu kobiet (Program Działania Międzynarodowej Konferencji w Sprawie Ludności i Rozwoju ppkt 4.1). Równość mężczyzn i kobiet jest warunkiem koniecznym dla poprawy zdrowia reprodukcyjnego a mężczyźni powinni przyjąć pełną odpowiedzialność za swoje zachowania seksualne i reprodukcyjne (Program Działania Międzynarodowej Konferencji w Sprawie Ludności i Rozwoju ppkt 4.25).

(18) Skuteczność programów prowadzących do wspierania strategii krajowych, mających na celu poprawę zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego w krajach rozwijających się, częściowo zależy od lepszej koordynacji pomocy, zarówno na szczeblu europejskim, jak i międzynarodowym, w szczególności poprzez agendy Narodów Zjednoczonych, fundusze oraz programy a mówiąc dokładniej, Fundusz ds. Ludności Narodów Zjednoczonych.

(19) Osobom dbającym o zdrowie reprodukcyjne przypada kluczowa rola w zapobieganiu HIV/AIDS oraz innym chorobom przenoszonym drogą płciową.

(20) Niniejsze rozporządzenie powoduje, że rozporządzenie Rady (WE) nr 1484/97 z dnia 22 lipca 1997 r., w sprawie pomocy dla polityk i programów ludnościowych krajów rozwijających się [4] stosowane do dnia 31 grudnia 2002 r., staje się zbędne i w związku z tym powinno zostać uchylone. Doświadczenie zdobyte podczas jego stosowania powinno znaleźć odzwierciedlenie w niniejszym rozporządzeniu.

(21) Niniejsze rozporządzenie ustanawia na cały czas trwania programu, ramy finansowe stanowiące podstawowe odniesienie, w rozumieniu pkt 33 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 6 maja 1999 r., zawartego między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i usprawnienia procedury budżetowej [5] dla organu budżetowego podczas rocznej procedury budżetowej.

(22) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r., ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji [6].

(23) Ponieważ Państwa Członkowskie nie są w stanie skutecznie osiągnąć celów proponowanych działań a mianowicie poprawy zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego oraz zagwarantowania poszanowania dla praw z nim związanych, w szczególności w odniesieniu do krajów rozwijających się a co za tym idzie, można je lepiej osiągnąć na szczeblu Wspólnoty ze względu na ich zakres i skutki, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości ustaloną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności również ustaloną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza środki niezbędne do osiągnięcia tych celów.

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Rozdział I Cel i zakres

Artykuł 1

1. Wspólnota popiera działania mające na celu poprawę zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego w krajach rozwijających się oraz zagwarantowanie poszanowania dla praw z nim związanych.

2. Wspólnota zapewnia pomoc finansową oraz właściwą wiedzę fachową w celu promowania całościowego podejścia oraz uznania zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego oraz praw z nim związanych w rozumieniu Programu Działania Międzynarodowej Konferencji w Sprawie Ludności i Rozwoju, w tym bezpiecznego macierzyństwa oraz powszechnego dostępu do kompleksowego zakresu gwarantowanej i rzetelnej opieki oraz usług w dziedzinie zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego.

3. W procesie przydzielania takich środków finansowych oraz wiedzy fachowej, pierwszeństwo powinno zostać przyznane:

a) krajom najuboższym i najmniej rozwiniętym oraz najmniej uprzywilejowanym grupom ludności krajów rozwijających się;

b) działaniom uzupełniającym i wzmacniającym zarówno polityki, jak i zdolności krajów rozwijających się, a także pomocy świadczonej przez inne instrumenty współpracy na rzecz rozwoju.

Artykuł 2

Celem działań przeprowadzanych na podstawie niniejszego rozporządzenia jest:

a) zagwarantowanie prawa kobiet, mężczyzn i młodocianych do dobrego poziomu zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego;

b) umożliwienie kobietom, mężczyznom i młodocianym uzyskania dostępu do kompleksowego zakresu wysokiej jakości, gwarantowanych, dostępnych, przystępnych oraz rzetelnych usług w zakresie opieki zdrowotnej dotyczącej zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego, produktów, edukacji oraz informacji, w tym informacji w sprawie wszystkich rodzajów metod planowania rodziny;

c) obniżenie wskaźników umieralności oraz zachorowalności matek, w szczególności w odniesieniu do krajów oraz społeczeństw, w których są one najwyższe.

Artykuł 3

1. Wspólnotowego wsparcia finansowego udziela się na określone działania skierowane do najuboższych i najbardziej zagrożonych grup ludności, zarówno na obszarach wiejskich, jak i miejskich, zmierzające do osiągnięcia celów opisanych w art. 2, w szczególności na te mające na celu:

a) wspieranie i promowanie polityki, ram działania oraz działań dostosowanych do wypełnienia szczególnych celów niezbędnych dla dalszej realizacji praw człowieka dotyczących właściwych usług podstawowej opieki zdrowotnej oraz wiarygodnych placówek świadczących usługi w tej dziedzinie;

b) ułatwienie dostępu do wysokiej jakości usług zdrowotnych w dziedzinie zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego, oferowanie, w szczególności wyboru środków antykoncepcyjnych, zapobiegania oraz diagnostyki chorób przenoszonych drogą płciową, w tym HIV/AIDS, a także zapewnienie dobrowolnego i poufnego doradztwa i badania;

c) oferowanie młodocianym oraz dorosłej młodzieży programów edukacyjnych, które koncentrują się na powiązaniach między planowaniem rodziny, zdrowiem reprodukcyjnym, chorobami przenoszonymi drogą płciową oraz wpływem HIV/AIDS na związki oraz zapewnieniem niezbędnych informacji, usług i umiejętności w celu ochrony ich zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego, unikania niechcianych ciąż oraz zaangażowania ich w planowanie i wprowadzanie w życie takich programów;

d) zwalczanie praktyk szkodliwych dla zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego kobiet, młodocianych i dzieci takich, jak okaleczanie kobiecych narządów rodnych, przemoc seksualna, zawieranie związków małżeńskich przez dzieci oraz wczesne zawieranie związków małżeńskich;

e) zapewnienie stałego dostarczania, dostępności i przystępności skuteczniejszych i bardziej akceptowalnych metod antykoncepcji oraz ochrony przed chorobami przenoszonymi drogą płciową, w tym HIV/AIDS;

f) promowanie kompleksowych programów zdrowia macierzyńskiego, w tym świadczenie wysokiej jakości opieki przedurodzeniowej, opieki okołoporodowej oraz poporodowej oraz ustanowienie lub rozwój wykwalifikowanej kadry położniczej;

g) świadczenie skutecznej, doraźnej opieki położniczej i poporodowej, w tym leczenie powikłań wynikających z niebezpiecznej aborcji;

h) obniżenie ilości niebezpiecznych aborcji przez zmniejszenie liczby niechcianych ciąż w drodze świadczenia usług z zakresu planowania rodziny, zaangażowane doradztwo oraz informacje, w tym stosowanie środków antykoncepcyjnych oraz przez inwestowanie w szkolenia i zapewnienie odpowiedniego wyposażenia dla personelu, w tym personelu opieki zdrowotnej, zajmowanie się powikłaniami powstałymi w wyniku niebezpiecznych aborcji przy zachowaniu higienicznych oraz bezpiecznych warunków.

2. W celu wprowadzenia w życie wspominanych powyżej działań, szczególną uwagę należy zwrócić na potrzebę poprawy systemów opieki zdrowotnej krajów rozwijających się. W tym procesie, zagwarantować należy udział oraz konsultacje ze społecznościami lokalnymi, rodzinami oraz samych zainteresowanych, ze szczególnym uwzględnieniem ubogich, kobiet i młodocianych. W celu zapewnienia, że poprawa w dziedzinie opieki zdrowotnej oraz dobrobytu są stałe, wszystkie działania prowadzi się wraz z zakrojonymi na szeroką skalę inwestycjami w sektor socjalny, obejmującymi edukację, działalność społeczną, zrównanie oraz świadomość płciową, poprawę stanu środowiska, dobrobyt gospodarczy, bezpieczeństwo żywności i żywienia.

Artykuł 4

1. W kontekście działań określonych w art. 3, wsparcie Wspólnoty może przyjąć formę:

a) finansowania badań i programów działania (które, o ile to możliwe, są realizowane indywidualnie przez lub we współpracy z ekspertami lub instytucjami kraju partnerskiego);

b) pomocy technicznej, szkolenia, doradztwa i innych usług;

c) dostaw takich jak artykuły medyczne, towary i prace;

d) audytów, wycen oraz misji kontrolnych.

Priorytetowo należy traktować rozbudowa zdolności krajowych w celu osiągnięcia długoterminowej rentowności.

2. Finansowanie wspólnotowe może obejmować zarówno nakłady inwestycyjne, z wyłączeniem nabycia nieruchomości oraz w wyjątkowych i właściwie uzasadnionych przypadkach, uwzględniając fakt, iż działanie musi, o ile jest to możliwe, mieć na celu zapewnienie średnioterminowej rentowności, wydatki bieżące (w tym, wydatki administracyjne, wydatki eksploatacyjne i koszty bieżące), które czasowo stanowią obciążenie partnera tak, aby w maksymalnym zakresie wykorzystać wsparcie określone w ust. 1.

Rozdział II Wykonywanie pomocy

Artykuł 5

1. Na podstawie niniejszego rozporządzenia, finansowanie wspólnotowe przyjmuje formę dotacji.

2. W przypadku każdego działania realizowanego w ramach współpracy dąży się do ustalenia wkładu finansowego partnerów określonych w art. 6. Podczas ustalania kwoty wymaganego wkładu należy uwzględnić zdolność danych partnerów oraz rodzaj danego działania. W szczególnych okolicznościach, kiedy partner jest organizacją pozarządową albo organizacją społeczną, może zostać wniesiony wkład rzeczowy.

3. Udzielanie pomocy finansowej na podstawie niniejszego rozporządzenia może pociągać za sobą współfinansowanie realizowane wraz z innymi darczyńcami, w szczególności z Państwami Członkowskimi, Narodami Zjednoczonymi oraz międzynarodowymi lub bankami rozwoju regionalnego lub instytucjami finansowymi.

4. W kontekście działań określonych w art. 3 ust. 1 lit. b), c), d), e), f) i g), należy podjąć wysiłki na rzecz zintegrowania działań nakierowanych na zdrowie reprodukcyjne i seksualne oraz prawa z nim związane z działaniami nakierowanymi na choroby ubogich.

Artykuł 6

1. Wśród partnerów uprawnionych do pomocy finansowej na podstawie niniejszego rozporządzenia, znajdują się:

a) centralne, regionalne i komunalne organy oraz agencje;

b) władze lokalne i inne organy zdecentralizowane;

c) społeczności lokalne, organizacje pozarządowe, organizacje społeczne oraz inne publicznie użyteczne osoby fizyczne i prawne sektora prywatnego;

d) organizacje regionalne;

e) organizacje międzynarodowe takie, jak Narody Zjednoczone oraz ich agencje, fundusze i programy, a także banki rozwoju, instytucje finansowe, inicjatywy globalne oraz międzynarodowe publiczno - prywatne spółki osobowe;

f) instytuty badawcze i uniwersytety.

2. Bez uszczerbku dla ust. 1 lit. e), wspólnotowa pomoc finansowa jest udostępniana partnerom, których siedziba zarządu mieści się w Państwie Członkowskim lub w państwie trzecim, które na podstawie niniejszego rozporządzenia jest beneficjentem lub potencjalnym beneficjentem pomocy wspólnotowej na podstawie niniejszego rozporządzenia pod warunkiem że ich siedziba jest ośrodkiem kierującym działalnością gospodarczą. W wyjątkowych przypadkach, siedziba ta może mieścić się w innym państwie trzecim.

Artykuł 7

1. W przypadku gdy działania są przedmiotem umów finansowych zawartych między Wspólnotą a krajami korzystającymi z działań finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, umowy przewidują, że podatki, cła i inne opłaty nie są pokrywane przez Wspólnotę.

2. Każda umowa finansowania lub kontrakt zawarty na podstawie niniejszego rozporządzenia stanowi, że podlegają one nadzorowi oraz kontroli finansowej Komisji, która może przeprowadzać kontrole oraz inspekcje na miejscu, oraz audytom Trybunału Obrachunkowego, zgodnie ze zwykłymi uzgodnieniami przewidzianymi przez Komisję na podstawie obowiązujących przepisów, szczególnie tych zawartych w rozporządzeniu finansowym dotyczącym ogólnego budżetu Wspólnot Europejskich [7], zwanym dalej "rozporządzeniem finansowym".

3. Podejmuje się niezbędne środki w celu podkreślenia wspólnotowego charakteru pomocy udzielanej na podstawie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 8

1. Udział w zaproszeniach do przetargu na udzielanie zamówień jest otwarty na równych warunkach dla wszystkich osób fizycznych i prawnych z Państw Członkowskich i ze wszystkich krajów rozwijających się. W wyjątkowych przypadkach, można go rozszerzyć na inne państwa trzecie.

2. Dostawy pochodzą z kraju przyjmującego, innych krajów rozwijających się lub Państw Członkowskich. W wyjątkowych przypadkach dostawy mogą pochodzić z innych państw trzecich.

Artykuł 9

1. Aby zagwarantować cele spójności oraz komplementarności określone w Traktacie, oraz zapewnić maksymalną skuteczność tych działań jako całości, Komisja może podjąć wszelkie niezbędne środki koordynacyjne, w tym:

a) ustanowienie systemu regularnej wymiany i analizy informacji w sprawie działań finansowanych oraz tych, których finansowanie proponuje Wspólnota i Państwa Członkowskie;

b) koordynację działań na miejscu za pomocą regularnych spotkań i wymiany informacji między przedstawicielami Komisji i Państw Członkowskich w kraju przyjmującym.

2. Komisja razem z Państwami Członkowskimi może podjąć wszelkie inicjatywy niezbędne do zapewnienia należytej koordynacji z pozostałymi darczyńcami, w szczególności tymi należącymi do systemu Narodów Zjednoczonych.

Rozdział III Procedury finansowe i decyzyjne

Artykuł 10

1. Ramy finansowe dla wykonania niniejszego rozporządzenia w okresie 2003–2006 ustala się niniejszym na kwotę 73,95 milionów EUR Roczny przydział podlega zatwierdzeniu organu budżetowego w sprawie właściwych środków finansowania na podstawie Perspektywy finansowej lub przez wykorzystanie instrumentów przewidzianych w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 6 maja 1999 r.

2. Wartość rocznych środków przyznawanych zatwierdza organ budżetowy w ramach limitów Perspektywy finansowej.

Artykuł 11

1. Komisja odpowiada za opracowanie projektu strategicznych wytycznych programowych, określenie współpracy Wspólnoty w ramach mierzalnych celów, priorytetów, nieprzekraczalnych terminów dla szczególnych obszarów działania, założeń oraz oczekiwanych wyników. Programowanie ma charakter roczny i orientacyjny.

2. Roczna wymiana poglądów z Państwami Członkowskimi ma miejsce, w ramach Komitetu określonego w art. 13 ust. 1, w oparciu o przedstawienie przez przedstawiciela Komisji, strategicznych wytycznych programowych dla działań, jakie maja zostać przeprowadzone. Komitet wydaje opinię w sprawie tych zagadnień zgodnie z procedurą określoną w art. 13 ust. 2.

Artykuł 12

1. Komisja odpowiada za ocenę, podjęcie decyzji w sprawie oraz zarządzanie działaniami objętymi niniejszym rozporządzeniem, zgodnie z obowiązującymi procedurami budżetowymi i innymi, w szczególności tymi, ustanowionymi w rozporządzeniu finansowym.

2. Decyzje dotyczące działań, dla których finansowanie na podstawie niniejszego rozporządzenia przekracza 3 miliony EUR oraz wszelkie zmiany w tych działaniach pociągające za sobą koszty przekraczające o ponad 20 % kwotę początkowo wyznaczoną na dane działanie, przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 13 ust. 2.

3. Komisja informuje Państwa Członkowskie o decyzjach i zmianach odnośnie do działań nieprzekraczających kwoty 3 milionów EUR

Artykuł 13

1. Komisję wspiera Komitet ds. Rozwoju, właściwy pod względem geograficznym.

2. W przypadku gdy dokonywane jest odniesienie do tego ustępu, zastosowanie ma art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.

Okres ustanowiony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE, ustala się na 45 dni.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Rozdział IV Sprawozdawczość oraz przepisy końcowe

Artykuł 14

1. Po upływie każdego roku budżetowego Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, w swoim sprawozdaniu rocznym w sprawie wspólnotowej polityki na rzecz rozwoju, informację o działaniach finansowanych w trakcie tego roku oraz wnioski Komisji w sprawie wykonania niniejszego rozporządzenia w poprzednim roku budżetowym. Podsumowanie dostarcza w szczególności informacji o silnych i słabych punktach działań o podmiotach, z którymi zostały zawarte umowy oraz o wynikach niezależnych ocen dotyczących działań szczególnych.

2. Najpóźniej na rok przed wygaśnięciem niniejszego rozporządzenia, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie niezależne sprawozdanie zawierające ogólną ocenę wykonania niniejszego rozporządzenia, aby ustalić czy osiągnięte zostały jego cele i dostarczyć wytyczne dla poprawy skuteczności przyszłych działań. W oparciu o tę ocenę, Komisja może sporządzić wniosek w sprawie przyszłości niniejszego rozporządzenia oraz, jeśli jest to konieczne, wnioski dotyczące jego zmiany.

Artykuł 15

Rozporządzenie (EWG) nr 1484/97 traci moc. Jednakże działania, co do których podjęto decyzje na podstawie tego rozporządzenia należy nadal realizować na jego podstawie.

Artykuł 16

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do dnia 31 grudnia 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 lipca 2003 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego

P. Cox

Przewodniczący

W imieniu Rady

G. Tremonti

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 151 E z 25.6.2002, str. 260.

[2] Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 13 lutego 2003 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 16 czerwca 2003 r.

[3] Dz.U. L 317 z 15.12.2000, str. 3.

[4] Dz.U. L 202 z 30.7.1997, str. 1.

[5] Dz.U. C 172 z 18.6.1999, str. 1.

[6] Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

[7] Dz.U. L 248 z 16.9.2002, str. 1.

--------------------------------------------------