3.10.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 257/13

(1)

W komunikacie Komisji z dnia 28 stycznia 2005 r. dotyczącym wspólnotowej strategii w sprawie rtęci, w którym uwzględnione zostały wszystkie zastosowania rtęci, stwierdzono, że na szczeblu Wspólnoty należałoby ustanowić ograniczenia w zakresie wprowadzania do obrotu niektórych urządzeń pomiarowych i kontrolnych zawierających rtęć, które nie są urządzeniami elektrycznymi ani elektronicznymi, a które stanowią największą grupę produktów zawierających rtęć, w odniesieniu do której Wspólnota dotychczas nie podejmowała działań.

(2)

Ustanowienie ograniczeń w zakresie wprowadzania do obrotu urządzeń pomiarowych zawierających rtęć zapobiegałoby przedostawaniu się rtęci do obiegu odpadów i byłoby przez to korzystne dla środowiska, a w perspektywie długoterminowej również dla zdrowia ludzkiego.

(3)

Uwzględniając wykonalność techniczną i ekonomiczną, dostępne dowody odnoszące się do urządzeń pomiarowych i kontrolnych wskazują na to, że podejmowane niezwłocznie środki ograniczające powinny obejmować wyłącznie te urządzenia pomiarowe, które są przeznaczone do powszechnej sprzedaży, a w szczególności wszelkie termometry lekarskie.

(4)

Przywóz urządzeń pomiarowych zawierających rtęć i starszych niż pięćdziesiąt lat dotyczy albo zabytków, albo dóbr kultury w rozumieniu rozporządzenia Rady (EWG) nr 3911/92 z dnia 9 grudnia 1992 r. w sprawie wywozu dóbr kultury (3). Handel nimi ma niewielki zakres i wydaje się nie stanowić zagrożenia dla zdrowia ludzkiego ani dla środowiska, w związku z czym nie powinien być ograniczany.

(5)

Obecnie barometry zawierające rtęć są wytwarzane tylko w niewielu małych specjalistycznych zakładach i do powszechnej sprzedaży trafiają głównie jako przedmioty dekoracyjne. Powinno się wprowadzić dodatkowy okres wycofywania takich barometrów z obrotu, tak, aby umożliwić producentom dostosowanie ich przedsiębiorstw do tego ograniczenia i przejście na produkcję barometrów niezawierających rtęci.

(6)

Aby ograniczyć do minimum zrzuty rtęci do środowiska oraz zapewnić wycofywanie pozostałych urządzeń pomiarowych zawierających rtęć i mających zastosowania profesjonalne i przemysłowe, zwłaszcza sfigmomanometrów stosowanych w służbie zdrowia, Komisja powinna dokonać przeglądu dostępności niezawodnych, bezpieczniejszych odpowiedników wykonalnych z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia. W przypadku sfigmomanometrów stosowanych w służbie zdrowia należy zasięgnąć opinii specjalistów w dziedzinie medycyny, aby zapewnić właściwe spełnienie szczególnych warunków medycznych związanych z diagnozowaniem i leczeniem.

(7)

Zgodnie z niniejszą dyrektywą ograniczeniom powinno podlegać jedynie wprowadzanie do obrotu nowych urządzeń pomiarowych. Ograniczenia tego nie powinno się zatem stosować do urządzeń, które już są w użyciu ani do znajdujących się w obrocie urządzeń używanych.

(8)

Rozbieżności pomiędzy przyjętymi przez państwa członkowskie przepisami ustawowymi lub administracyjnymi dotyczącymi ograniczeń w odniesieniu do rtęci w różnych urządzeniach pomiarowych i kontrolnych mogłyby tworzyć przeszkody dla handlu, zakłócać konkurencję we Wspólnocie i tym samym wywierać bezpośredni wpływ na utworzenie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Konieczne wydaje się zatem zbliżenie przepisów państw członkowskich dotyczących urządzeń pomiarowych i kontrolnych przez wprowadzenie zharmonizowanych przepisów w sprawie tego rodzaju produktów zawierających rtęć, co umożliwi ochronę rynku wewnętrznego przy jednoczesnym zapewnieniu wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego oraz środowiska.

(9)

Dyrektywa Rady 76/769/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu niektórych substancji i preparatów niebezpiecznych (4) powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona.

(10)

Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie bez uszczerbku dla prawodawstwa wspólnotowego ustanawiającego minimalne wymagania dotyczące ochrony pracowników, zawarte w dyrektywie Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (5), a także w dyrektywach szczegółowych na niej opartych, w szczególności w dyrektywie Rady 98/24/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r. w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym z czynnikami chemicznymi w miejscu pracy (6).

(11)

Zgodnie z ust. 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa (7) zachęca się państwa członkowskie do sporządzania, dla ich własnych celów i w interesie Wspólnoty, własnych tabel, które w możliwie najszerszym zakresie odzwierciedlają korelacje między niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do podawania ich do publicznej wiadomości,