24.5.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 138/5

(1)

Zgodnie z art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 cukier lub izoglukoza wyprodukowane w ilości przekraczającej kwotę, o której mowa w art. 56 wymienionego rozporządzenia, mogą zostać wywiezione wyłącznie w ramach limitu ilościowego, który należy ustalić.

(2)

Szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące wywozu pozakwotowego, zwłaszcza w odniesieniu do pozwoleń na wywóz, są ustalone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 951/2006 (2). Limit ilościowy należy jednak ustalać na dany rok gospodarczy, przy uwzględnieniu ewentualnych możliwości na rynkach eksportowych.

(3)

W przypadku niektórych unijnych producentów cukru i izoglukozy wywóz z Unii stanowi znaczącą część ich działalności gospodarczej; posiadają oni również tradycyjne rynki zbytu poza terytorium Unii. Wywóz cukru i izoglukozy na te rynki może być opłacalny również w przypadku nieprzyznania refundacji wywozowych. W tym celu należy określić limit ilościowy dla wywozu pozakwotowego cukru i pozakwotowej izoglukozy, tak aby zainteresowani producenci unijni byli w stanie nadal zaopatrywać swoje tradycyjne rynki.

(4)

W odniesieniu do roku gospodarczego 2013/2014 szacuje się, że ustalenie limitu ilościowego początkowo w wysokości 650 000 ton, wyrażonych w ekwiwalencie cukru białego, dla wywozu cukru pozakwotowego oraz w wysokości 70 000 ton, wyrażonych w suchej masie, dla izoglukozy pozakwotowej, odpowiadałoby popytowi na rynku.

(5)

Pozycja konkurencyjna unijnego cukru wywożonego do niektórych bliskich miejsc przeznaczenia i do państw trzecich, w których produktom unijnym przyznano traktowanie preferencyjne, jest obecnie szczególnie korzystna. Wobec braku właściwych instrumentów wzajemnej pomocy w walce z nieprawidłowościami oraz aby zminimalizować ryzyko możliwych nadużyć związanych z przywozem powrotnym i ponownym wprowadzeniem na rynek Unii cukru pozakwotowego, oraz aby zapobiegać takim nadużyciom, należy wykluczyć niektóre bliskie miejsca przeznaczenia z grupy kwalifikowalnych miejsc przeznaczenia.

(6)

Z uwagi na mniejsze szacowane ryzyko nadużyć w przypadku izoglukozy wynikające z charakterystyki izoglukozy jako produktu w przypadku wywozu glukozy pozakwotowej nie istnieje konieczność wprowadzania ograniczeń w zakresie kwalifikowalnych miejsc przeznaczenia.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

a)

krajów trzecich: Andory, Liechtensteinu, Stolicy Apostolskiej (Państwa Watykańskiego), San Marino, Bośni i Hercegowiny, Serbii (3), Czarnogóry, Albanii oraz byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii;

b)

terytoriów państw członkowskich, które nie stanowią części obszaru celnego Unii: Wysp Owczych, Grenlandii, wyspy Helgoland, Ceuty, Melilli, gmin Livigno i Campione d’Italia oraz obszarów Republiki Cypryjskiej, nad którymi Rząd Republiki Cypryjskiej nie sprawuje faktycznej kontroli;

c)

terytoriów europejskich, za których stosunki zewnętrzne odpowiedzialne jest państwo członkowskie i które nie stanowią części obszaru celnego Unii: Gibraltaru.