18.3.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 73/100

(1)

Decyzją Komisji 2014/312/UE ustanowiono ekologiczne kryteria przyznawania oznakowania ekologicznego UE farbom i lakierom wewnętrznym i zewnętrznym (2). Po przyjęciu decyzji 2014/312/UE DPx Fine Chemicals Austria GmbH, LSR Associates Ltd oraz Novasol S.A dokonały rejestracji w ramach wspólnego przedłożenia do Europejskiej Agencji Chemikaliów zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Ta dokumentacja rejestracyjna zawierała zmienione autoklasyfikacje dla ważnego środka polepszającego przyczepność i środka sieciującego dihydrazydu kwasu adypinowego (ADH). W dokumentacji podano, że ADH został objęty autoklasyfikacją jako stwarzający zagrożenie dla środowiska wodnego (narażenie przewlekłe, kategoria 2) i opatrzony zwrotem określającym zagrożenie H411 (Działa toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe zmiany). ADH znajduje się w polimerowych środkach dyspergujących często używanych w farbach i lakierach na bazie wody, przedłużając okres trwałości produktu. Farby o przedłużonej trwałości mają ogólnie mniejsze oddziaływanie na środowisko w całym ich cyklu życia z powodu ograniczenia ilości ponownego malowania. Według dostępnych informacji równie wydajne i skuteczne alternatywy nie są jeszcze dostępne na rynku. Należy zatem przyznać odstępstwo od kryterium 5 określonego w decyzji 2014/312/UE w odniesieniu do stosowania ADH w farbach i lakierach posiadających oznakowanie ekologiczne, w sytuacjach, w których wykorzystanie alternatyw jest technicznie niewykonalne, ponieważ produkt do malowania nie zapewniałby wymaganego poziomu funkcjonalności dla konsumenta.

(2)

Ponadto inna substancja – metanol – zgodnie ze zharmonizowaną klasyfikacją zagrożeń CLP została zaklasyfikowana do toksyczności ostrej (kategoria 3) i opatrzona zwrotami określającymi zagrożenie H301 (Działa toksycznie po połknięciu.), H311 (Działa toksycznie w kontakcie ze skórą) i H 331 (Działa toksycznie w następstwie wdychania) oraz jako działająca toksycznie na narządy docelowe w następstwie jednorazowego narażenia (kategoria 1) i opatrzona powiązanym zwrotem określającym zagrożenie H 370 (Powoduje uszkodzenie narządów.) i jest obecna jako pozostałość w polimerowych środkach dyspergujących używanych w farbach i lakierach. Metanol może być produktem reakcji różnych surowców w polimerowych środkach dyspergujących lub zanieczyszczeniem z nich i jego zawartość zależy od zawartości substancji wiążącej w farbach. W związku z tym w wielu przypadkach jego zawartość przekracza obecną wartość dopuszczalną dla pozostałości substancji określoną w decyzji 2014/312/UE. Te surowce są wykorzystywane do uzyskania istotnych właściwości farby, jak np. wzrost odporności na ścieranie na mokro, co stanowi wymóg oznakowania ekologicznego UE. Ponadto właściwości te przyczyniają się do zwiększenia trwałości farb, co prowadzi do zmniejszenia ogólnego oddziaływania na środowisko w całym cyklu życia farby z powodu ograniczenia ilości ponownego malowania. Zgodnie z informacjami przekazanymi przez posiadaczy pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE te klasyfikacje ADH i metanolu uniemożliwiają obecnie odnowienie tego pozwolenia dla znacznej liczby farb i lakierów, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE zgodnie z decyzją Komisji 2009/543/WE (4) i decyzją Komisji 2009/544/WE (5). Należy zatem przyznać odstępstwo od kryterium 5 określonego w decyzji 2014/312/UE w odniesieniu do stosowania metanolu w farbach i lakierach posiadających oznakowanie ekologiczne, w sytuacjach, w których zastąpienie surowców funkcjonalnych mogących powodować obecność metanolu w produkcie jest technicznie niewykonalne.

(3)

Po przyjęciu decyzji 2014/312/UE ważny środek do konserwacji suchych powłok stosowany w farbach i lakierach zewnętrznych, jakim jest 3-jodo-2-propynylo butylokarbaminian (IPBC), zgodnie ze zharmonizowaną klasyfikacją zagrożeń CLP został zaklasyfikowany jako stwarzający zagrożenie dla środowiska wodnego (narażenie ostre, kategoria 1) i opatrzony powiązanym zwrotem określającym zagrożenie H400 (Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne) oraz jako stwarzający zagrożenie dla środowiska wodnego (narażenie przewlekłe, kategoria 1) i opatrzony powiązanym zwrotem określającym zagrożenie H410 (Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe zmiany). Ten środek do konserwacji stosowany jest w produktach do zastosowań zewnętrznych, zwłaszcza w wilgotnym klimacie, w celu uniemożliwienia rozwoju mikroorganizmów w produkcie. Jego zasadnicza funkcja oraz brak substancji alternatywnych były wiadome w chwili przyjmowania tej decyzji i w związku z tym w drodze odstępstwa zezwolono na jego obecność w farbach posiadających oznakowanie ekologicznego UE. Zgodnie z nową zharmonizowaną klasyfikacją produkt końcowy został jednak sklasyfikowany jako stwarzający zagrożenie dla środowiska wodnego (narażenie przewlekłe, kategoria 3) z wymogiem dotyczącym umieszczenia na etykiecie powiązanego zwrotu określającego zagrożenie H412 (Działa szkodliwie na organizmy wodne, powodując długotrwałe zmiany), jeśli IPBC występuje w stężeniu powyżej 0,25 % w/w. Klasyfikacja produktu końcowego jako stwarzającego zagrożenie dla środowiska wodnego jest obecnie zakazana na podstawie decyzji 2014/312/UE, nawet jeśli maksymalne stężenie graniczne dla stosowania IPBC wynosi 0,65 %. Aby umożliwić stosowanie IPBC do farb w wymaganym stężeniu do 0,65 %, należy zezwolić na etykietowanie produktu końcowego jako H412.

(4)

Z uwagi na spójność oraz w oparciu o definicję określoną w art. 2 pkt 20 decyzji 2014/312/UE, w którym słowa „przezroczysty” i „półprzezroczysty” są synonimami, należy zmienić tekst kryterium 3a) i związane z nim odniesienie w tabeli 2.

(5)

Kryterium 5 i pozycje 1 lit. a), b) i c) dodatku do decyzji 2014/312/UE wprowadziły ograniczenia i zasady stosowania środków konserwujących w odniesieniu do ich statusu zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 528/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady (6), które ustanawia unijny system zatwierdzania substancji czynnych w określonych typach produktów biobójczych. W celu zagwarantowania, że te ograniczenia i zasady będą spójne i zharmonizowane z rozporządzeniem (UE) nr 528/2012, należy wprowadzić wyjaśnienia w decyzji 2014/312/UE w odniesieniu do następujących aspektów: a) definicje „środków do konserwacji produktów w opakowaniach zamkniętych” i „środków do konserwacji suchych powłok” powinny odnosić się do art. 3 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 528/2012; b) należy wyjaśnić, że w pkt 1 dodatku zasady i warunki dotyczące środków do konserwacji produktów w opakowaniach zamkniętych i środków do konserwacji suchych powłok powinny mieć zastosowanie do substancji czynnych, które są badane w celu ich zatwierdzenia lub zostały zatwierdzone do stosowania w określonych typach produktów biobójczych, do których mogą mieć zastosowanie warunki zatwierdzenia; c) należy skreślić odniesienie do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (7) w pkt 1 dodatku, ponieważ dyrektywa ta została uchylona; d) należy skreślić odniesienie do art. 58 ust. 3 w rozporządzeniu (UE) nr 528/2012 w wymogach w zakresie weryfikacji określonych w dodatku 1 lit. a), b) i c), ponieważ dotyczy ono wyłącznie szczególnych przypadków.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2014/312/UE.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 16 rozporządzenia (WE) nr 66/2010,

1)

w art. 2 definicje „środków do konserwacji produktów w opakowaniach zamkniętych” i „środków do konserwacji suchych powłok” w pkt 10 i 11 otrzymują brzmienie:

(*)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych (Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1).”;"

2)

w załączniku wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.