1.   W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się jednolite wymogi ostrożnościowe mające zastosowanie do firm inwestycyjnych, które uzyskały zezwolenie i podlegają nadzorowi na podstawie dyrektywy 2014/65/UE i które objęte są nadzorem w zakresie zgodności z wymogami ostrożnościowymi na podstawie dyrektywy (UE) 2019/2034, w odniesieniu do:

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 firma inwestycyjna, która uzyskała zezwolenie i podlega nadzorowi na mocy dyrektywy 2014/65/UE i która prowadzi którykolwiek z rodzajów działalności, o których mowa w sekcji A pkt 3 i 6 załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE, stosuje wymogi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, w przypadku gdy przedsiębiorstwo nie jest podmiotem prowadzącym handel towarami i uprawnieniami do emisji, przedsiębiorstwem zbiorowego inwestowania ani zakładem ubezpieczeń, oraz zastosowanie ma którykolwiek z następujących warunków:

Firmy inwestycyjne, o których mowa w niniejszym ustępie, są nadzorowane pod względem zgodności z wymogami ostrożnościowymi na mocy tytułów VII i VIII dyrektywy 2013/36/UE, w tym do celów ustalenia organu sprawującego nadzór na zasadzie skonsolidowanej w przypadku gdy takie firmy inwestycyjne należą do grupy firm inwestycyjnych zdefiniowanej w art. 4 ust. 1 pkt 25 niniejszego rozporządzenia.

3.   Odstępstwo przewidziane w ust. 2 nie ma zastosowania w przypadku gdy firma inwestycyjna nie osiąga już żadnego z progów określonych w tym ustępie, obliczonych w okresie 12 kolejnych miesięcy, lub gdy zadecyduje tak właściwy organ zgodnie z art. 5 dyrektywy (UE) 2019/2034. Firma inwestycyjna bez zbędnej zwłoki powiadamia właściwy organ o każdym przekroczeniu progu w tym okresie.

4.   Firmy inwestycyjne spełniające warunki określone w ust. 2 w dalszym ciągu podlegają wymogom art. 55 i 59.

5.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 właściwe organy mogą zezwolić firmie inwestycyjnej, która uzyskała zezwolenie i podlega nadzorowi na mocy dyrektywy 2014/65/UE i która prowadzi którykolwiek z rodzajów działalności, o których mowa w sekcji A pkt 3 i 6 załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE, na stosowanie wymogów rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w przypadku gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:

Właściwe organy informują firmę inwestycyjną o decyzji zezwalającej na stosowanie rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i dyrektywy 2013/36/UE zgodnie z akapitem pierwszym w terminie dwóch miesięcy od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b) niniejszego ustępu, oraz informują o tym EUNB. W przypadku gdy właściwy organ odmawia zezwolenia na stosowanie rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i dyrektywy 2013/36/UE, przedstawia on pełne uzasadnienie.

Firmy inwestycyjne, o których mowa w niniejszym ustępie, są nadzorowane pod względem zgodności z wymogami ostrożnościowymi na mocy tytułów VII i VIII dyrektywy 2013/36/UE, w tym do celów ustalenia organu sprawującego nadzór na zasadzie skonsolidowanej w przypadku gdy takie firmy inwestycyjne należą do grupy firm inwestycyjnych zdefiniowanej w art. 4 ust. 1 pkt 25 niniejszego rozporządzenia.

Do celów niniejszego ustępu, art. 7 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 nie ma zastosowania.

1.   Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

2.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 56 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez doprecyzowanie definicji określonych w ust. 1 celem:

1.   Właściwe organy mogą wyłączyć firmę inwestycyjną ze stosowania art. 5 w odniesieniu do części drugiej, trzeciej, czwartej, szóstej i siódmej, w przypadku gdy zastosowanie mają wszystkie następujące warunki:

2.   Właściwe organy mogą wyłączyć firmy inwestycyjne ze stosowania art. 5 w odniesieniu do części szóstej, w przypadku gdy zastosowanie mają wszystkie następujące warunki:

3.   Właściwe organy mogą wyłączyć firmy inwestycyjne ze stosowania art. 5 w odniesieniu do części piątej, w przypadku gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:

1.   Unijne dominujące firmy inwestycyjne, unijne dominujące inwestycyjne spółki holdingowe i unijne dominujące finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej wypełniają obowiązki określone w częściach drugiej, trzeciej, czwartej, szóstej i siódmej na podstawie swojej sytuacji skonsolidowanej. Jednostka dominująca i te jej jednostki zależne, które podlegają niniejszemu rozporządzeniu, ustanawiają właściwą strukturę organizacyjną i odpowiednie mechanizmy kontroli wewnętrznej, aby zapewnić należyte przetwarzanie i przekazywanie danych wymaganych do celów konsolidacji. W szczególności jednostka dominująca zapewnia, aby jednostki zależne, które nie podlegają niniejszemu rozporządzeniu, wdrożyły zasady, procedury i mechanizmy w celu zapewnienia właściwej konsolidacji.

2.   Do celów ust. 1 niniejszego artykułu, w przypadku stosowania części drugiej na zasadzie skonsolidowanej, przepisy określone w części drugiej tytuł II rozporządzenia (UE) nr 575/2013 mają zastosowanie również do firm inwestycyjnych.

W tym celu, w przypadku stosowania przepisów art. 84 ust. 1, art. 85 ust. 1 i art. 87 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, zastosowanie mają wyłącznie odniesienia do art. 92 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, w związku z czym interpretuje się je jako odnoszące się do wymogów w zakresie funduszy własnych określonych w odpowiednich przepisach niniejszego rozporządzenia.

3.   Unijne dominujące firmy inwestycyjne, unijne dominujące inwestycyjne spółki holdingowe i unijne dominujące finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej wypełniają obowiązki określone w części piątej na podstawie swojej sytuacji skonsolidowanej.

4.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 właściwe organy mogą zwolnić jednostkę dominującą z obowiązku zapewnienia zgodności z tym ustępem, biorąc pod uwagę charakter, skalę i złożoność grupy firm inwestycyjnych.

5.   EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia szczegółów dotyczących zakresu i metod konsolidacji ostrożnościowej grupy firm inwestycyjnych, w szczególności do celów obliczania wymogu dotyczącego stałych kosztów pośrednich, stałego minimalnego wymogu kapitałowego, wymogu dotyczącego współczynnika K na podstawie skonsolidowanej sytuacji grupy firm inwestycyjnych oraz metody i niezbędnych szczegółów na potrzeby właściwego wdrożenia ust. 2.

EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 26 grudnia 2020 r.

Komisji przekazuje się uprawnienia do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.

1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 7 właściwe organy mogą zezwolić na stosowanie niniejszego artykułu w przypadku struktur grupowych, które uznaje się za wystarczająco proste, pod warunkiem że nie ma znaczących ryzyk dla klientów lub rynku wywodzących się z grupy firm inwestycyjnych jako całości, które to struktury w przeciwnym razie wymagałyby nadzoru na zasadzie skonsolidowanej. Właściwe organy powiadamiają EUNB, gdy zezwalają na stosowanie niniejszego artykułu.

2.   Do celów niniejszego artykułu:

3.   Unijne dominujące firmy inwestycyjne, unijne dominujące inwestycyjne spółki holdingowe, unijne dominujące finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej i wszelkie inne jednostki dominujące będące firmami inwestycyjnymi, instytucjami finansowymi, przedsiębiorstwami usług pomocniczych lub agentami w grupie firm inwestycyjnych muszą posiadać co najmniej tyle instrumentów funduszy własnych, aby pokryć sumę następujących elementów:

4.   Właściwe organy mogą zezwolić unijnej dominującej inwestycyjnej spółce holdingowej lub unijnej dominującej finansowej spółce holdingowej o działalności mieszanej oraz każdej innej jednostce dominującej będącej firmą inwestycyjną, instytucją finansową, przedsiębiorstwem usług pomocniczych lub agentem w grupie firm inwestycyjnych na posiadanie niższej kwoty funduszy własnych niż kwota obliczona zgodnie z ust. 3, pod warunkiem że kwota ta nie jest niższa niż suma wymogów w zakresie funduszy własnych nakładanych na zasadzie indywidualnej na będące jej jednostkami zależnymi firmy inwestycyjne, instytucje finansowe, przedsiębiorstwa usług pomocniczych i agentów, oraz całkowitej kwoty wszystkich zobowiązań warunkowych wobec tych podmiotów.

Do celów niniejszego ustępu wymogami w zakresie funduszy własnych dla jednostek zależnych, o czym mowa w akapicie pierwszym, które znajdują się w państwach trzecich, są referencyjne wymogi w zakresie funduszy własnych zapewniające zadowalający poziom ostrożności w celu pokrycia ryzyk wynikających z tych jednostek zależnych, zatwierdzone przez odpowiednie właściwe organy.

5.   Unijne dominujące firmy inwestycyjne, unijne dominujące inwestycyjne spółki holdingowe i unijne dominujące finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej muszą dysponować systemami służącymi do monitorowania i kontrolowania źródeł kapitału i finansowania wszystkich firm inwestycyjnych, inwestycyjnych spółek holdingowych, finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej, instytucji finansowych, przedsiębiorstw usług pomocniczych i agentów w ramach grupy firm inwestycyjnych.

1.   Firmy inwestycyjne muszą posiadać fundusze własne, na które składa się suma ich kapitału podstawowego w Tier I, kapitału dodatkowego w Tier I i kapitału w Tier II, oraz spełniać wszystkie następujące warunki w każdej chwili:

gdzie:

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1:

3.   Firmy inwestycyjne stosują odpowiednie przepisy określone w części drugiej tytuł 1 rozdział 6 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 przy określaniu wymogów w zakresie funduszy własnych na mocy niniejszego rozporządzenia. Stosując te przepisy, uznaje się, że zezwolenie nadzorcze zgodnie z art. 77 i 78 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 zostało udzielone, jeżeli spełniony został jeden z warunków określonych w art. 78 ust. 1 lit. a) lub w art. 78 ust. 4 niniejszego rozporządzenia.

4.   Do celów stosowania ust. 1 lit. a), w przypadku firm inwestycyjnych, które nie są osobami prawnymi ani spółkami akcyjnymi lub które spełniają warunki do zakwalifikowania się jako małe i niepowiązane wzajemnie firmy inwestycyjne określone w art. 12 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, właściwe organy mogą, po konsultacji z EUNB, zezwolić tym firmom inwestycyjnym na zakwalifikowanie dalszych instrumentów lub funduszy jako funduszy własnych, pod warunkiem że te instrumenty lub fundusze również kwalifikują się do sposobu traktowania zgodnie z art. 22 dyrektywy Rady 86/635/EWG (24). Na podstawie informacji otrzymanych od każdego właściwego organu EUNB, wraz z ESMA, sporządza, prowadzi i publikuje wykaz wszystkich form instrumentów lub funduszy w każdym państwie członkowskim, które kwalifikują się jako takie fundusze własne. Wykaz ten zostanie po raz pierwszy publikowany do dnia 26 grudnia 2020 r.

5.   Posiadanych instrumentów funduszy własnych podmiotu sektora finansowego w ramach grupy firm inwestycyjnych nie odlicza się do celu obliczania funduszy własnych którejkolwiek firmy inwestycyjnej w grupie na zasadzie indywidualnej, pod warunkiem że spełnione są wszystkie następujące warunki:

1.   Do celów niniejszej części firmy inwestycyjne odliczają kwoty przekraczające limity określone w lit. a) i b) od ustalonych pozycji kapitału podstawowego Tier I, o których mowa w art. 26 rozporządzenia (UE) nr 575/2013:

2.   Właściwe organy mogą zakazać firmie inwestycyjnej posiadania znacznych pakietów akcji, o czym mowa w ust. 1, w przypadku gdy wartość tych pakietów przekracza wartości procentowe funduszy własnych określone w tym ustępie. Właściwe organy bezzwłocznie podają do wiadomości publicznej swoją decyzję o skorzystaniu z tego uprawnienia.

3.   Akcji w przedsiębiorstwach innych niż podmioty sektora finansowego nie uwzględnia się w obliczeniach określonych w ust. 1 w przypadku gdy spełniony jest którykolwiek z następujących warunków:

4.   W obliczeniach określonych w ust. 1 niniejszego artykułu nie uwzględnia się akcji, które nie są finansowymi składnikami majątku trwałego, o których mowa w art. 35 ust. 2 dyrektywy 86/635/EWG.

1.   Firmy inwestycyjne muszą w każdej chwili posiadać fundusze własne zgodnie z art. 9, które są równe co najmniej D, gdzie D definiuje się jako najwyższą z następujących wartości:

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, w przypadku gdy firma inwestycyjna spełnia warunki do zakwalifikowania się jako mała i niepowiązana firma inwestycyjna określone w art. 12 ust. 1, D definiuje się jako najwyższą z kwot określonych w ust. 1 lit. a) i b).

3.   W przypadku gdy właściwe organy uznają, że nastąpiła istotna zmiana w prowadzonej przez firmę inwestycyjną działalności, mogą nałożyć na firmę inwestycyjną inny wymóg w zakresie funduszy własnych, o którym mowa w niniejszym artykule, zgodnie z tytułem IV rozdział 2 sekcja 4 dyrektywy (UE) 2019/2034.

4.   Firmy inwestycyjne powiadamiają właściwy organ niezwłocznie po stwierdzeniu, że nie spełniają już wymogów niniejszego artykułu lub przestaną je spełniać.

1.   Firmy inwestycyjne uznaje się za małe i niepowiązane wzajemnie firmy inwestycyjne do celów niniejszego rozporządzenia, w przypadku gdy spełniają wszystkie następujące warunki:

Na zasadzie odstępstwa od przepisów tytułu II, do celów lit. a), b), c), e) i f) w zakresie, w jakim dana litera dotyczy NPR, oraz lit. g) akapitu pierwszego, zastosowanie mają wartości na koniec dnia.

Do celów lit. f) akapitu pierwszego w zakresie, w jakim ta litera dotyczy CMG, zastosowanie mają wartości śróddzienne.

Do celów lit. d) akapitu pierwszego niniejszego ustępu oraz bez uszczerbku dla art. 16 ust. 9 dyrektywy 2014/65/UE i art. 2 i 4 dyrektywy delegowanej (UE) 2017/593 zastosowanie mają wartości śróddzienne, chyba że wystąpił błąd w prowadzeniu ewidencji lub uzgodnieniu kont, który nieprawidłowo wskazywał na to, że firma inwestycyjna naruszyła próg zerowy, o którym mowa w lit. d) akapitu pierwszego niniejszego ustępu, i który został usunięty przed końcem dnia roboczego. Firma inwestycyjna niezwłocznie powiadamia właściwy organ o błędzie, powodach jego wystąpienia i jego skorygowaniu.

Do celów lit. h) oraz i) akapitu pierwszego zastosowanie mają poziomy na koniec ostatniego roku obrachunkowego, za który sprawozdania finansowe zostały zamknięte i zatwierdzone przez organ zarządzający. W przypadku gdy sprawozdania finansowe nie zostały zamknięte i zatwierdzone po upływie sześciu miesięcy od końca ostatniego roku obrachunkowego firma inwestycyjna korzysta ze wstępnych sprawozdań finansowych.

Firmy inwestycyjne mogą dokonywać pomiaru wartości zgodnie z lit. a) i b) akapitu pierwszego, stosując metody określone w tytule II, przy czym pomiar musi obejmować okres 12 miesięcy, bez wykluczania trzech najbardziej aktualnych wartości miesięcznych. Firma inwestycyjna, która wybiera tę metodę pomiaru, powiadamia o tym odpowiednio właściwy organ oraz stosuje wybraną metodę przez nieprzerwany okres nie krótszy niż 12 kolejnych miesięcy.

2.   Warunki określone w ust. 1 lit. a), b), h) oraz i) mają zastosowanie w ujęciu łącznym do wszystkich firm inwestycyjnych należących do grupy. Do celów pomiaru całkowitych rocznych dochodów brutto, o których mowa w ust. 1 lit. i), te firmy inwestycyjne mogą wykluczyć wszelkie podwójne liczenie, które może mieć miejsce w odniesieniu do dochodów brutto generowanych w ramach danej grupy.

Warunki określone w ust. 1 lit. c)-g) mają zastosowanie do każdej firmy inwestycyjnej na zasadzie indywidualnej.

3.   W przypadku gdy firma inwestycyjna nie spełnia już wszystkich warunków określonych w ust. 1, przestaje być uznawana za małą i niepowiązaną wzajemnie firmę inwestycyjną ze skutkiem natychmiastowym.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, w przypadku gdy firma inwestycyjna nie spełnia już warunków określonych w ust. 1 lit. a), b), h) lub i), lecz nadal spełnia warunki określone w lit. c)–g) tego ustępu, przestaje ona być uznawana za małą i niepowiązaną wzajemnie firmę inwestycyjną po upływie trzech miesięcy, przy czym bieg tego terminu rozpoczyna się od dnia, w którym próg został przekroczony. Firma inwestycyjna bez zbędnej zwłoki powiadamia właściwy organ o każdym przekroczeniu progu.

4.   W przypadku gdy firma inwestycyjna, która nie spełniała wszystkich warunków określonych w ust. 1, spełni je w późniejszym terminie, uznaje się ją za małą i niepowiązaną wzajemnie firmę inwestycyjną dopiero po upływie sześciu miesięcy od dnia, w którym warunki te zostaną spełnione, pod warunkiem że w tym okresie nie dojdzie do przekroczenia progu, a firma inwestycyjna bezzwłocznie powiadomi o tym właściwy organ.

1.   Do celów art. 11 ust. 1 lit. a) wymóg dotyczący stałych kosztów pośrednich jest równy co najmniej jednej czwartej stałych kosztów pośrednich poniesionych w poprzednim roku. Firmy inwestycyjne stosują dane liczbowe wynikające z mających zastosowanie standardów rachunkowości.

2.   W przypadku gdy właściwy organ uzna, że nastąpiła istotna zmiana w prowadzonej przez firmę inwestycyjną działalności, może on dostosować kwotę kapitału, o której mowa w ust. 1.

3.   W przypadku gdy firma inwestycyjna nie prowadzi jeszcze działalności przez pełny rok od dnia rozpoczęcia świadczenia usług inwestycyjnych lub prowadzenia działalności inwestycyjnej, do celu obliczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje ona prognozowane stałe koszty pośrednie zawarte w jej prognozach obrotów na pierwszych 12 miesięcy, zgodnie z informacjami, które przedłożyła wraz ze swoim wnioskiem o udzielenie zezwolenia.

4.   EUNB, w porozumieniu z ESMA, opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu uzupełnienia obliczenia wymogu, o którym mowa w ust. 1, które to obliczenie obejmuje co najmniej następujące pozycje do odliczenia:

EUNB określa również pojęcie istotnej zmiany do celów niniejszego artykułu.

EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 26 grudnia 2020 r.

Komisji przekazuje się uprawnienia do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.

1.   Do celów art. 11 ust. 1 lit. c) wymóg oparty na współczynniku K jest równy co najmniej sumie:

2.   Następujące współczynniki procentowe mają zastosowanie do odpowiadających im współczynników K:

Tabela 1

3.   Firmy inwestycyjne monitorują wartość swoich współczynników K pod względem wszelkich tendencji, które mogłyby skutkować istotnie odmiennym wymogiem w zakresie funduszy własnych do celów art. 11 na następny okres sprawozdawczy wynikający z części siódmej oraz powiadamiają właściwy organ o tym istotnie odmiennym wymogu w zakresie funduszy własnych.

4.   W przypadku gdy właściwe organy uznają, że nastąpiła istotna zmiana w prowadzonej przez firmę inwestycyjną działalności, która wpływa na wielkość odpowiedniego współczynnika K, mogą dostosować odpowiednią wielkość zgodnie z art. 39 ust. 2 lit. a) dyrektywy (UE) 2019/2034.

5.   W celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszego rozporządzenia oraz uwzględnienia rozwoju rynków finansowych, EUNB w porozumieniu z ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu:

EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 26 grudnia 2020 r.

Komisji przekazuje się uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.

1.   W celu obliczenia współczynnika K-AUM wartość zarządzanych aktywów stanowi średnia krocząca wartości całkowitych miesięcznych zarządzanych aktywów, mierzonej na ostatni dzień roboczy każdego z poprzednich 15 miesięcy, przeliczona na walutę funkcjonalną danych podmiotów w tamtym czasie, z wyłączeniem trzech ostatnich wartości miesięcznych.

Wartość zarządzanych aktywów odpowiada średniej arytmetycznej pozostałych 12 wartości miesięcznych.

Współczynnik K-AUM oblicza się pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca.

2.   W przypadku gdy firma inwestycyjna formalnie przekazała zarządzanie aktywami innemu podmiotowi finansowemu, aktywa te włącza się do całkowitej kwoty zarządzanych aktywów obliczanej zgodnie z ust. 1.

W przypadku gdy inny podmiot finansowy formalnie przekazał zarządzanie aktywami firmie inwestycyjnej, aktywów tych nie włącza się do całkowitej kwoty zarządzanych aktywów obliczanej zgodnie z ust. 1.

W przypadku gdy firma inwestycyjna zarządzała aktywami przez okres krótszy niż 15 miesięcy lub gdy prowadziła taką działalność przez dłuższy okres jako mała i niepowiązana wzajemnie firma inwestycyjna, a obecnie przekracza próg dla zarządzanych aktywów, w celu obliczenia współczynnika K-AUM wykorzystuje ona dane historyczne dotyczące zarządzanych aktywów w odniesieniu do okresu określonego w ust. 1, gdy tylko takie dane staną się dostępne. Właściwy organ może zastąpić brakujące dane historyczne regulacyjnymi ustaleniami na podstawie prognoz biznesowych firmy inwestycyjnej przedłożonych zgodnie z art. 7 dyrektywy 2014/65/UE.

1.   W celu obliczenia współczynnika K-CMH wartość przechowywanych środków pieniężnych klientów stanowi średnia krocząca wartości całkowitych dziennych przechowywanych środków pieniężnych klientów, mierzona na koniec każdego dnia roboczego w okresie poprzedzających dziewięciu miesięcy, z wyłączeniem trzech ostatnich miesięcy.

Wartość przechowywanych środków pieniężnych klientów odpowiada średniej arytmetycznej dziennych wartości z pozostałych sześciu miesięcy.

Współczynnik K-CMH oblicza się pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca.

2.   W przypadku gdy firma inwestycyjna przechowywała środki pieniężne klientów przez okres krótszy niż dziewięć miesięcy, w celu obliczenia współczynnika K-CMH wykorzystuje ona dane historyczne dotyczące CMH w odniesieniu do okresu określonego w ust. 1, gdy tylko takie dane staną się dostępne.

Właściwy organ może zastąpić brakujące dane historyczne regulacyjnymi ustaleniami na podstawie prognoz biznesowych firmy inwestycyjnej przedłożonych zgodnie z art. 7 dyrektywy 2014/65/UE.

1.   Do celu obliczenia współczynnika K-ASA wartość aktywów zabezpieczonych i objętych administrowaniem stanowi średnia krocząca wartości całkowitych dziennych aktywów zabezpieczonych i objętych administrowaniem, mierzona na koniec każdego dnia roboczego w okresie poprzedzających dziewięciu miesięcy, z wyłączeniem trzech ostatnich miesięcy.

Wartość aktywów zabezpieczonych i objętych administrowaniem odpowiada średniej arytmetycznej prostej dziennych wartości z pozostałych sześciu miesięcy.

Współczynnik K-ASA oblicza się pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca.

2.   W przypadku gdy firma inwestycyjna formalnie przekazała zadania w zakresie zabezpieczenia aktywów i administrowania nimi innemu podmiotowi finansowemu lub gdy inny podmiot finansowy formalnie przekazał takie zadania firmie inwestycyjnej, aktywa te włącza się do całkowitej kwoty ASA obliczonej zgodnie z ust. 1.

3.   W przypadku gdy firma inwestycyjna przechowuje środki pieniężne i administruje nimi przez okres krótszy niż sześć miesięcy, w celu obliczenia współczynnika K-ASA wykorzystuje ona dane historyczne dotyczące ASA w odniesieniu do okresu określonego w ust. 1, gdy tylko takie dane staną się dostępne. Właściwy organ może zastąpić brakujące dane historyczne regulacyjnymi ustaleniami na podstawie prognoz biznesowych firmy inwestycyjnej przedłożonych zgodnie z art. 7 dyrektywy 2014/65/UE.

1.   W celu obliczenia współczynnika K-COH wartość obsługiwanych zleceń klientów stanowi średnia krocząca wartości całkowitych dziennych obsługiwanych zleceń klientów, mierzona przez cały dzień każdego dnia roboczego w okresie poprzedzających sześciu miesięcy, z wyłączeniem trzech ostatnich miesięcy.

Wartość obsługiwanych zleceń klientów odpowiada średniej arytmetycznej dziennych wartości z pozostałych trzech miesięcy.

Współczynnik K-COH oblicza się pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca.

2.   Wartość obsługiwanych zleceń klientów mierzy się jako sumę wartości bezwzględnej nabyć i wartości bezwzględnej sprzedaży w odniesieniu do zarówno transakcji na rynku kasowym, jak i transakcji na instrumentach pochodnych zgodnie z poniższym:

Kwotę referencyjną instrumentów pochodnych na stopy procentowe koryguje się o okres pozostały do terminu zapadalności (w latach) tych kontraktów. Kwotę referencyjną mnoży się przez durację określoną w następującym wzorze:

Duracja = okres pozostały do terminu zapadalności (w latach) / 10

Bez uszczerbku dla akapitu piątego obsługiwane zlecenia klientów obejmują transakcje realizowane przez firmy inwestycyjne świadczące usługi w zakresie zarządzania portfelem w imieniu funduszy inwestycyjnych.

Obsługiwane zlecenia klientów obejmują transakcje wynikające z doradztwa inwestycyjnego, w odniesieniu do których firma inwestycyjna nie oblicza współczynnika K-AUM.

Obsługiwane zlecenia klientów nie obejmują transakcji obsługiwanych przez firmę inwestycyjną, które wynikają z obsługiwania portfela inwestycyjnego klienta, w przypadku gdy dana firma inwestycyjna oblicza już K-AUM w odniesieniu do inwestycji tego klienta lub gdy działalność ta odnosi się do zarządzania aktywami przekazanego firmie inwestycyjnej, której nie włącza się do całkowitej kwoty zarządzanych aktywów tej firmy inwestycyjnej na mocy art. 17 ust. 2.

Obsługiwane zlecenia klientów nie obejmują transakcji realizowanych przez firmę inwestycyjną we własnym imieniu, czy to na własny rachunek, czy na rachunek klienta.

Firmy inwestycyjne mogą wyłączyć z pomiaru obsługiwanych zleceń klientów wszelkie zlecenia, które nie zostały zrealizowane, w przypadku gdy fakt niezrealizowania zlecenia wynika z terminowego anulowania tego zlecenia przez klienta.

3.   W przypadku gdy firma inwestycyjna obsługiwała zlecenia klientów przez okres krótszy niż sześć miesięcy, lub gdy prowadziła taką działalność przez dłuższy okres jako mała i niepowiązana wzajemnie firma inwestycyjna, w celu obliczenia współczynnika K-COH wykorzystuje ona dane historyczne dotyczące obsługiwanych zleceń klientów z okresu określonego w ust. 1, gdy tylko takie dane staną się dostępne. Właściwy organ może zastąpić brakujące dane historyczne regulacyjnymi ustaleniami na podstawie prognoz biznesowych firmy inwestycyjnej przedłożonych zgodnie z art. 7 dyrektywy 2014/65/UE.

1.   Wymóg oparty na współczynniku K w ramach ryzyka dla rynku w odniesieniu do pozycji portfela handlowego firmy inwestycyjnej zawierającej transakcje na własny rachunek, czy to w imieniu własnym, czy w imieniu klienta, jest równy współczynnikowi K-NPR obliczonemu zgodnie z art. 22 albo współczynnikowi K-CMG obliczonemu zgodnie z art. 23.

2.   Firmy inwestycyjne zarządzają swoim portfelem handlowym zgodnie z częścią trzecią tytuł I rozdział 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

3.   Wymóg oparty na współczynniku K w ramach ryzyka dla rynku ma zastosowanie do wszystkich pozycji portfela handlowego, które obejmują w szczególności pozycje w instrumentach dłużnych (w tym instrumenty sekurytyzacyjne), instrumenty kapitałowe, przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, waluty obce i złoto oraz towary (w tym uprawnienia do emisji).

4.   W celu obliczania wymogu opartego na współczynniku K w ramach ryzyka dla rynku firma inwestycyjna uwzględnia pozycje inne niż pozycje portfela handlowego, gdy powodują one ryzyko walutowe lub ryzyko cen towarów.

1.   Do celów art. 21 właściwy organ zezwala firmie inwestycyjnej na obliczanie współczynnika K-CMG dla wszystkich pozycji podlegających rozliczeniu lub na podstawie portfela, w przypadku gdy cały portfel podlega obowiązkowi rozliczania lub uzupełniania depozytu zabezpieczającego, pod następującymi warunkami:

Do celów lit. c) akapitu pierwszego właściwy organ przeprowadza regularną ocenę w celu potwierdzenia, że model dotyczący depozytu zabezpieczającego prowadzi do wymogów dotyczących depozytu zabezpieczającego, które odzwierciedlają charakterystykę ryzyka produktów, które są przedmiotem obrotu prowadzonego przez firmy inwestycyjne, oraz uwzględnia odstępy czasowe między poborem depozytów zabezpieczających, płynność rynku i możliwość zmian w okresie trwania transakcji.

Wymogi dotyczące depozytu zabezpieczającego muszą być wystarczające, aby pokryć straty, które mogą wynikać z co najmniej 99 % zmian ekspozycji w odpowiednim horyzoncie czasowym, przy okresie utrzymywania wynoszącym co najmniej dwa dni robocze. Modele dotyczące depozytów zabezpieczających stosowane przez tego członka rozliczającego w celu wezwania do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. c) niniejszego ustępu, muszą być zawsze zaprojektowane tak, aby osiągnąć podobny poziom ostrożności jak poziom wymagany w przepisach odnoszących się do wymogów dotyczących depozytu zabezpieczającego w art. 41 rozporządzenia (UE) nr 648/2012.

2.   Współczynnik K-CMG musi być trzecią najwyższą kwotą całkowitego depozytu zabezpieczającego wymaganą od firmy inwestycyjnej codziennie przez członka rozliczającego w ciągu poprzedzających trzech miesięcy, pomnożoną przez współczynnik 1,3.

3.   EUNB, w porozumieniu z ESMA, opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia obliczenia kwoty wymaganego łącznego depozytu zabezpieczającego oraz metody obliczania współczynnika K-CMG, o czym mowa w ust. 2, w szczególności w przypadku gdy współczynnik K-CMG jest stosowany w odniesieniu do portfela, oraz w celu określenia warunków spełnienia przepisów określonych w ust. 1 lit. e).

EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 26 grudnia 2020 r.

Komisji przekazuje się uprawnienia do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.

1.   Niniejsza sekcja ma zastosowanie do następujących kontraktów i transakcji:

Do celów lit. a) ppkt (i) akapitu pierwszego uznaje się, że kontrakty na instrumenty pochodne bezpośrednio lub pośrednio rozliczane przez kwalifikującego się kontrahenta centralnego spełniają warunki określone w tym podpunkcie.

2.   Transakcje z następującymi rodzajami kontrahentów są wyłączone z obliczania współczynnika K-TCD:

3.   Z zastrzeżeniem uprzedniego zatwierdzenia przez właściwe organy, firma inwestycyjna może wyłączyć z zakresu obliczania współczynnika K-TCD transakcje z kontrahentem, który jest jej jednostką dominującą, jej jednostką zależną, jednostką zależną jej jednostki dominującej lub jednostką powiązaną związkiem określonym w art. 22 ust. 7 dyrektywy 2013/34/UE. Właściwe organy udzielają zgody, jeżeli spełnione są następujące warunki:

4.   Na zasadzie odstępstwa od niniejszej sekcji firma inwestycyjna może, z zastrzeżeniem zatwierdzenia przez właściwy organ, obliczać wartość ekspozycji z tytułu kontraktów na instrumenty pochodne wymienione w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i w odniesieniu do transakcji, o których mowa w ust. 1 lit. b)–f) niniejszego artykułu, stosując jedną z metod określonych w części trzeciej tytuł II rozdział 6 sekcje 3, 4 lub 5 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oraz obliczać powiązane wymogi w zakresie funduszy własnych, mnożąc wartość ekspozycji przez współczynnik ryzyka określony według rodzaju kontrahenta zgodnie z tabelą 2 w art. 26 niniejszego rozporządzenia.

Firmy inwestycyjne objęte nadzorem na zasadzie skonsolidowanej zgodnie z częścią pierwszą tytuł II rozdział 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 mogą obliczać powiązany wymóg w zakresie funduszy własnych, mnożąc kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem, obliczone zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 2 sekcja 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, przez 8 %.

5.   Stosując odstępstwo określone w ust. 4 niniejszego artykułu, firmy inwestycyjne stosują również współczynnik korekty wyceny kredytowej (CVA), mnożąc wymóg w zakresie funduszy własnych, obliczony zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, przez wartość CVA obliczoną zgodnie z art. 32.

Zamiast stosować mnożnik współczynnika CVA, firmy inwestycyjne objęte nadzorem na zasadzie skonsolidowanej zgodnie z częścią pierwszą tytuł II rozdział 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 mogą obliczać wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z korektą wyceny kredytowej zgodnie z częścią trzecią tytuł VI rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

1.   Potencjalną przyszłą ekspozycję, o której mowa w art. 27, oblicza się dla każdego instrumentu pochodnego jako iloczyn:

2.   Kwota efektywnej wartości referencyjnej stanowi iloczyn kwoty referencyjnej obliczonej zgodnie z ust. 3, jej duracji obliczonej zgodnie z ust. 4 oraz jej delty nadzorczej obliczonej zgodnie z ust. 6.

3.   Kwotę referencyjną, o ile nie została wyraźnie podana i ustalona na okres do terminu zapadalności, ustala się w następujący sposób:

4.   Kwota referencyjna kontraktów na instrumenty pochodne na stopę procentową i kontraktów na kredytowe instrumenty pochodne na okres pozostały do terminu zapadalności (w latach) tych kontraktów jest korygowana zgodnie z duracją ustaloną według następującego wzoru:

Duracja = (1 - exp(-0,05 • okres pozostały do terminu zapadalności)) / 0,05

W przypadku kontraktów na instrumenty pochodne innych niż kontrakty na instrumenty pochodne na stopę procentową i kontrakty na kredytowe instrumenty pochodne duracja wynosi 1.

5.   Termin zapadalności kontraktu jest najpóźniejszym terminem, w którym kontrakt wciąż można zrealizować.

Jeżeli instrument pochodny odnosi się do wartości innego instrumentu opartego na stopie procentowej lub innego instrumentu kredytowego, termin określa się na podstawie instrumentu bazowego.

W przypadku opcji terminem zapadalności jest najpóźniejszy termin realizacji kontraktu przewidziany w umowie.

W odniesieniu do kontraktów na instrumenty pochodne, które są skonstruowane w taki sposób, że w określonych terminach wszelkie należności z tytułu ekspozycji ulegają rozliczeniu, a warunki ulegają aktualizacji w taki sposób, że wartość godziwa kontraktu jest równa zeru, rezydualny termin zapadalności jest równy okresowi pozostającemu do następnego terminu aktualizacji warunków kontraktu.

6.   Firma inwestycyjna może sama obliczyć deltę nadzorczą opcji i opcji swapowych, korzystając z odpowiedniego modelu, z zastrzeżeniem zatwierdzenia przez właściwy organ. Model musi pozwalać na oszacowanie zakresu zmian wartości opcji w odniesieniu do niewielkich zmian wartości rynkowej instrumentu bazowego. W przypadku transakcji innych niż opcje i opcje swapowe lub gdy właściwy organ nie zatwierdził żadnego modelu, delta wynosi 1.

7.   Współczynnik nadzorczy (SF) dla każdej klasy aktywów ustala się zgodnie z poniższą tabelą:

Tabela 3

8.   Potencjalna przyszła ekspozycja pakietu kompensowania stanowi sumę potencjalnych przyszłych ekspozycji wszystkich transakcji wchodzących w skład pakietu kompensowania, pomnożoną przez:

1.   Każde zabezpieczenie zarówno dla transakcji dwustronnych, jak i rozliczonych, o których mowa w art. 25, podlega korektom z tytułu zmienności zgodnie z następującą tabelą:

Tabela 4

Do celów tabeli 4 pozycje sekurytyzacyjne nie obejmują pozycji resekurytyzacyjnych.

Właściwe organy mogą zmienić korektę z tytułu zmienności w odniesieniu do niektórych rodzajów towarów, dla których istnieją różne poziomy zmienności cen. Powiadamiają one EUNB o takich decyzjach wraz z uzasadnieniem zmian.

2.   Wartość zabezpieczenia ustala się w następujący sposób:

W przypadku transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, gdy obie części transakcji dotyczą papierów wartościowych, zabezpieczenie ustala się na podstawie CMV papieru wartościowego będącego przedmiotem pożyczki zaciągniętej przez firmę inwestycyjną.

W przypadku gdy firma inwestycyjna dokonuje zakupu lub udzieliła pożyczki papieru wartościowego, CMV zabezpieczenia traktuje się jako kwotę ujemną i zmniejsza się ją do większej kwoty ujemnej przy użyciu korekty z tytułu zmienności w tabeli 4. W przypadku gdy firma inwestycyjna sprzedaje papier wartościowy lub zaciągnęła pożyczkę papieru wartościowego, CMV zabezpieczenia traktuje się jako kwotę dodatnią i zmniejsza się ją przy użyciu korekty z tytułu zmienności w tabeli 4.

W przypadku gdy różne rodzaje transakcji są objęte umową o kompensowaniu zobowiązań, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 31, mające zastosowanie korekty z tytułu zmienności w odniesieniu do „innych transakcji” w tabeli 4 stosuje się do odpowiednich kwot obliczonych na podstawie akapitu pierwszego lit. a) i b) na zasadzie emitenta w każdej klasie aktywów.

3.   W przypadku niedopasowania walutowego między transakcją i otrzymanym lub przekazanym zabezpieczeniem stosuje się dodatkową korektę z tytułu zmienności związaną z niedopasowaniem walutowym w wysokości 8 %.

1.   Do celów obliczenia współczynnika K-DTF wartość dziennych przepływów transakcyjnych stanowi średnia krocząca wartości całkowitych dziennych przepływów transakcyjnych, mierzona przez cały dzień każdego dnia roboczego w okresie poprzedzających dziewięciu miesięcy, z wyłączeniem trzech ostatnich miesięcy.

Dzienne przepływy transakcyjne stanowią średnią arytmetyczną dziennych wartości z pozostałych sześciu miesięcy.

Współczynnik K-DTF oblicza się pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca.

2.   Dzienne przepływy transakcyjne mierzy się jako sumę wartości bezwzględnej nabyć i wartości bezwzględnej sprzedaży w odniesieniu do zarówno transakcji na rynku kasowym, jak i instrumentów pochodnych zgodnie z poniższym:

Kwotę referencyjną instrumentów pochodnych na stopy procentowe koryguje się o okres pozostały do terminu zapadalności (w latach) tych kontraktów. Kwotę referencyjną mnoży się przez durację określoną w następującym wzorze:

Duracja = okres pozostały do terminu zapadalności (w latach) / 10

3.   Dzienne przepływy transakcyjne nie obejmują transakcji realizowanych przez firmę inwestycyjną w celu świadczenia usług w zakresie zarządzania portfelem w imieniu funduszy inwestycyjnych.

Dzienne przepływy transakcyjne obejmują transakcje realizowane przez firmę inwestycyjną we własnym imieniu, czy to na własny rachunek, czy na rachunek klienta.

4.   W przypadku gdy firma inwestycyjna posiadała dzienne przepływy transakcyjne przez okres krótszy niż dziewięć miesięcy, w celu obliczenia współczynnika K-DTF wykorzystuje ona dane historyczne dotyczące DTF w odniesieniu do okresu określonego w ust. 1, gdy tylko takie dane staną się dostępne. Właściwy organ może zastąpić brakujące dane historyczne regulacyjnymi ustaleniami na podstawie prognoz biznesowych firmy inwestycyjnej przedłożonych zgodnie z art. 7 dyrektywy 2014/65/UE.

1.   Po zasięgnięciu opinii Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego, EUNB ocenia – na podstawie dostępnych danych oraz ustaleń utworzonej przez Komisję grupy ekspertów wysokiego szczebla ds. zrównoważonego finansowania – czy z perspektywy ostrożnościowej uzasadnione byłoby specjalne ostrożnościowe traktowanie aktywów stanowiących ekspozycje wynikające z działań w istotnej mierze powiązanych z celami środowiskowymi lub społecznymi, w postaci skorygowanych współczynników K lub skorygowanych współczynników procentowych współczynników K. W szczególności EUNB ocenia następujące kwestie:

2.   EUNB przedłoży sprawozdanie ze swoich ustaleń Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji do dnia 26 grudnia 2021 r.

3.   Na podstawie sprawozdania, o którym mowa w ust. 2, w stosownych przypadkach Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy.

1.   Firmy inwestycyjne monitorują i kontrolują swoje ryzyko koncentracji zgodnie z niniejszą częścią, stosując należyte procedury administracyjne i rachunkowe oraz sprawne mechanizmy kontroli wewnętrznej.

2.   Do celów niniejszej części pojęcia „instytucja kredytowa” i „firma inwestycyjna” obejmują przedsiębiorstwa prywatne lub publiczne, w tym oddziały takich przedsiębiorstw, które – gdyby miały siedzibę w Unii – byłyby instytucją kredytową lub firmą inwestycyjną zgodnie z definicjami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu, oraz pod warunkiem że przedsiębiorstwa te uzyskały zezwolenie w państwie trzecim, które stosuje ostrożnościowe wymogi nadzorcze i regulacyjne co najmniej równoważne z tymi, które są stosowane w Unii.

1.   Firmy inwestycyjne, które nie spełniają warunków do zakwalifikowania się jako małe i niepowiązane wzajemnie firmy inwestycyjne określonych w art. 12 ust. 1, obliczają wartość ekspozycji wobec klienta lub grupy powiązanych klientów do celów niniejszej części, sumując następujące pozycje:

Do celów lit. a) akapitu pierwszego, firma inwestycyjna, która do celów wymogu opartego na współczynniku K w ramach ryzyka dla rynku oblicza wymogi w zakresie funduszy własnych dla pozycji portfela handlowego zgodnie z metodą określoną w art. 23, oblicza pozycję netto do celów ryzyka koncentracji tych pozycji zgodnie z przepisami, o których mowa w art. 22 lit. a).

Do celów lit. b) akapitu pierwszego niniejszego ustępu, firma inwestycyjna, która do celów współczynnika K-TCD oblicza wymogi w zakresie funduszy własnych stosując metody określone w art. 25 ust. 4 niniejszego rozporządzenia, oblicza wartość ekspozycji kontraktów i transakcji, o których mowa w art. 25 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, stosując metody określone w części trzeciej tytuł II rozdział 6 sekcje 3, 4 lub 5 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

2.   Wartość ekspozycji wobec grupy powiązanych klientów oblicza się poprzez zsumowanie ekspozycji wobec pojedynczych klientów należących do danej grupy, które traktuje się jako pojedynczą ekspozycję.

3.   Obliczając wartość ekspozycji wobec klienta lub grupy powiązanych klientów, firma inwestycyjna podejmuje wszelkie uzasadnione kroki w celu zidentyfikowania aktywów bazowych w odpowiednich transakcjach oraz kontrahenta ekspozycji bazowych.

1.   Limit dla danej firmy inwestycyjnej w odniesieniu do ryzyka koncentracji związanego z wartością ekspozycji wobec pojedynczego klienta lub grupy powiązanych klientów wynosi 25 % funduszy własnych tej firmy inwestycyjnej.

W przypadku gdy pojedynczy klient jest instytucją kredytową lub firmą inwestycyjną lub gdy grupa powiązanych klientów obejmuje jedną lub większą liczbę instytucji kredytowych lub firm inwestycyjnych, limit w odniesieniu do ryzyka koncentracji jest równy 25 % funduszy własnych firmy inwestycyjnej lub 150 mln EUR, w zależności od tego, która z tych kwot jest wyższa, pod warunkiem że dla sumy wartości ekspozycji wobec wszystkich powiązanych klientów niebędących instytucjami kredytowymi ani firmami inwestycyjnymi limit w odniesieniu do ryzyka koncentracji pozostanie na poziomie 25 % funduszy własnych firmy inwestycyjnej.

W przypadku gdy kwota 150 mln EUR jest wyższa niż 25 % funduszy własnych firmy inwestycyjnej, limit w odniesieniu do ryzyka koncentracji nie może przekroczyć 100 % funduszy własnych firmy inwestycyjnej.

2.   W przypadku gdy limity, o których mowa w ust. 1, zostaną przekroczone, firma inwestycyjna musi wykonać obowiązek zgłoszenia określony w art. 38 oraz spełnić wymóg w zakresie funduszy własnych dotyczący nadwyżki wartości ekspozycji zgodnie z art. 39.

Firmy inwestycyjne obliczają nadwyżkę wartości ekspozycji wobec pojedynczego klienta lub grupy powiązanych klientów zgodnie z następującym wzorem:

nadwyżka wartości ekspozycji = EV - L

gdzie:

EV = wartość ekspozycji obliczona w sposób określony w art. 36; oraz

L = limit w odniesieniu do ryzyka koncentracji określony w ust. 1 niniejszego artykułu.

3.   Wartość ekspozycji wobec pojedynczego klienta lub grupy powiązanych klientów nie może przekraczać:

1.   W przypadku przekroczenia limitów, o których mowa w art. 37, firma inwestycyjna niezwłocznie zgłasza właściwym organom wysokość nadwyżki, nazwę danego pojedynczego klienta oraz, w stosownych przypadkach, nazwę danej grupy powiązanych klientów.

2.   Właściwe organy mogą wyznaczyć firmie inwestycyjnej ograniczony czas na dostosowanie się do limitu, o którym mowa w art. 37.

1.   Wymóg w zakresie funduszy własnych w oparciu o współczynnik K-CON stanowi łączną kwotę wymogu w zakresie funduszy własnych obliczoną dla każdego klienta lub grupy powiązanych klientów jako wymóg w zakresie funduszy własnych odpowiedniego wiersza w kolumnie 1 tabeli 6, który stanowi część całkowitej nadwyżki indywidualnej pomnożonej przez:

2.   Wymóg w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do nadwyżki, o której mowa w ust. 1, oblicza się według następującego wzoru:

gdzie:

OFRE = wymóg w zakresie funduszy własnych dla nadwyżki;

OFR = wymóg w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do ekspozycji wobec pojedynczego klienta lub grupy powiązanych klientów, obliczony poprzez zsumowanie wymogów w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do ekspozycji wobec indywidualnych klientów w ramach grupy, które traktuje się jako pojedynczą ekspozycję;

EV = wartość ekspozycji obliczona w sposób określony w art. 36;

EVE = nadwyżka wartości ekspozycji obliczona w sposób określony w art. 37 ust. 2.

Do celów obliczania współczynnika K-CON wymogi w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do ekspozycji wynikających z nadwyżki wartości pozycji długich firmy inwestycyjnej w stosunku do wartości jej pozycji krótkich we wszystkich instrumentach finansowych portfela handlowego emitowanych przez danego klienta obejmują wyłącznie wymogi w zakresie ryzyka szczególnego, przy czym pozycję netto dla każdego instrumentu oblicza się zgodnie z przepisami, o których mowa w art. 22 lit. a), b) i c).

Firma inwestycyjna, która do celów wymogu opartego na współczynniku K w ramach ryzyka dla rynku oblicza wymogi w zakresie funduszy własnych dla pozycji portfela handlowego zgodnie z metodą określoną w art. 23, oblicza wymóg w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do ekspozycji do celów ryzyka koncentracji tych pozycji zgodnie z przepisami, o których mowa w art. 22 lit. a).

Tabela 6

1.   Firmy inwestycyjne nie mogą czasowo przenosić ekspozycji o wartości przekraczającej limit określony w art. 37 ust. 1 do innego przedsiębiorstwa, należącego lub nienależącego do tej samej grupy, ani przeprowadzać fikcyjnych transakcji w celu zamknięcia ekspozycji przed upływem okresu 10 dni, o którym mowa w art. 39, i utworzenia nowych ekspozycji.

2.   Firmy inwestycyjne utrzymują systemy zapewniające niezwłoczne zgłaszanie właściwym organom każdego przeniesienia ekspozycji, o którym mowa w ust. 1.

1.   Następujące ekspozycje wyłącza się z wymogów określonych w art. 37:

2.   Właściwe organy mogą całkowicie lub częściowo wyłączyć następujące ekspozycje z zakresu stosowania art. 37:

1.   Przepisy niniejszej części nie mają zastosowania do podmiotów prowadzących handel towarami i uprawnieniami do emisji w przypadku spełnienia wszystkich następujących warunków:

2.   Firmy inwestycyjne powiadamiają właściwy organ przed zastosowaniem wyłączenia, o którym mowa w ust. 1.

1.   Firma inwestycyjna musi posiadać kwotę aktywów płynnych równoważną co najmniej jednej trzeciej wymogu w zakresie stałych kosztów pośrednich obliczonego zgodnie z art. 13 ust. 1.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu, właściwe organy mogą zwolnić firmy inwestycyjne, które spełniają warunki do zakwalifikowania się jako małe i niepowiązane wzajemnie firmy inwestycyjne określone w art. 12 ust. 1, ze stosowania akapitu pierwszego niniejszego ustępu oraz należycie powiadamiają o tym EUNB.

Do celów akapitu pierwszego za aktywa płynne uznaje się którąkolwiek z poniższych pozycji, bez ograniczeń co do ich składu:

2.   Środków pieniężnych, depozytów krótkoterminowych ani instrumentów finansowych należących do klientów, nawet posiadanych we własnym imieniu przez firmę inwestycyjną, nie traktuje się jak aktywów płynnych do celów ust. 1.

3.   Do celów ust. 1 niniejszego artykułu, firmy inwestycyjne, które spełniają warunki do zakwalifikowania się jako małe i niepowiązane wzajemnie firmy inwestycyjne, określone w art. 12 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, oraz firmy inwestycyjne, które nie spełniają warunków do zakwalifikowania się jako małe i niepowiązane wzajemnie firmy inwestycyjne, określonych w art. 12 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, lecz które nie prowadzą jakiejkolwiek działalności, o których mowa w sekcji A pkt 3 i 6 załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE, mogą również uwzględnić w swoich aktywach płynnych należności z tytułu dostaw i usług oraz należności z tytułu opłat lub prowizji o terminie wymagalności wynoszącym maksymalnie 30 dni, w przypadku gdy należności te spełniają następujące warunki:

4.   Do celów ust. 1 akapit drugi EUNB, w porozumieniu z ESMA, wydaje wytyczne określające dalsze kryteria, jakie właściwe organy mogą uwzględnić przy zwalnianiu firm inwestycyjnych, które spełniają warunki do zakwalifikowania się jako małe i niepowiązane wzajemnie firmy inwestycyjne, określone w art. 12 ust. 1, z wymogu dotyczącego płynności.

1.   Firmy inwestycyjne mogą, w wyjątkowych okolicznościach i po uzyskaniu zezwolenia właściwego organu, obniżyć kwotę posiadanych aktywów płynnych.

2.   Zgodność z wymogiem dotyczącym płynności określonym w art. 43 ust. 1 przywraca się w ciągu 30 dni od dnia pierwotnego obniżenia.

1.   Firmy inwestycyjne, która nie spełniają warunków do zakwalifikowania się jako małe i niepowiązane wzajemnie firmy inwestycyjne określonych w art. 12 ust. 1, podają do wiadomości publicznej informacje określone w niniejszej części w dniu, w którym publikują swoje roczne sprawozdania finansowe.

2.   Firmy inwestycyjne, która spełniają wymogi do zakwalifikowania się jako małe i niepowiązane wzajemnie firmy inwestycyjne określone w art. 12 ust. 1 oraz emitujące instrumenty dodatkowe w Tier I, podają do wiadomości publicznej informacje określone w art. 47, 49 i 50 w dniu, w którym publikują swoje roczne sprawozdania finansowe.

3.   W przypadku gdy firma inwestycyjna nie spełnia już wszystkich warunków do zakwalifikowania się jako mała i niepowiązana firma inwestycyjna określonych w art. 12 ust. 1, podaje do wiadomości publicznej informacje określone w niniejszej części począwszy od roku obrachunkowego następującego po roku obrachunkowym, w którym przestała spełniać te warunki.

4.   Firmy inwestycyjne mogą określić właściwy środek przekazu i właściwe miejsce publikacji w celu skutecznego spełnienia wymogów dotyczących ujawniania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2. Wszystkie ujawniane informacje podaje się, w miarę możliwości, za pośrednictwem jednego środka przekazu lub w jednym miejscu. Jeżeli tę samą lub podobną informację ujawnia się za pośrednictwem dwóch lub większej liczby środków przekazu, w każdym z nich umieszcza się odnośnik do analogicznej informacji ujawnionej za pośrednictwem pozostałych środków przekazu.

1.   Firmy inwestycyjne ujawniają następujące informacje dotyczące funduszy własnych zgodnie z art. 46:

2.   EUNB, w porozumieniu z ESMA, opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych w celu określenia wzorów do celów ujawniania informacji, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c).

EUNB przedłoży Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 26 czerwca 2021 r.

Komisji powierza się uprawnienia do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.

1.   Państwa członkowskie zapewniają, aby firmy inwestycyjne, które nie spełniają kryteriów, o których mowa w art. 32 ust. 4 lit. a) dyrektywy (UE) 2019/2034, ujawniały zgodnie z art. 46 niniejszego rozporządzenia następujące informacje:

Wymóg ujawniania informacji, o którym mowa w lit. b) akapitu pierwszego, nie ma zastosowania, jeżeli porozumienia umowne między wszystkimi akcjonariuszami reprezentowanymi przez firmę inwestycyjną na zgromadzeniu akcjonariuszy nie upoważniają firmy inwestycyjnej do głosowania w ich imieniu, chyba że akcjonariusze wydadzą wyraźne zalecenia co do sposobu głosowania po otrzymaniu porządku obrad.

2.   Firma inwestycyjna, o której mowa w ust. 1, stosuje się do tego ustępu tylko w odniesieniu do każdej spółki, której akcje są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym i do której akcji przypisane są prawa głosu, oraz tylko w odniesieniu do praw głosu posiadanych bezpośrednio lub pośrednio przez firmę inwestycyjną, których odsetek przekracza próg 5 % wszystkich praw głosu z akcji wyemitowanych przez daną spółkę. Prawa głosu oblicza się na podstawie wszystkich akcji, do których jest przypisane prawo głosu, nawet wówczas, gdy wykonywanie tych praw głosu jest zawieszone.

3.   EUNB, w porozumieniu z ESMA, opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia wzorów na potrzeby ujawniania informacji na mocy ust. 1.

EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 26 czerwca 2021 r.

Komisji przekazuje się uprawnienia do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.

1.   Firmy inwestycyjne przedkładają właściwym organom sprawozdania kwartalne zawierające wszystkie następujące informacje:

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, firmy inwestycyjne, które spełniają warunki do zakwalifikowania się jako małe i niepowiązane wzajemnie firmy inwestycyjne, określone w art. 12 ust. 1, przedstawiają takie sprawozdania corocznie.

2.   Informacje określone w ust. 1 lit. e) obejmują następujące poziomy ryzyka i są przedkładane właściwym organom co najmniej raz w roku:

Do celów niniejszego ustępu pojęcia „instytucja kredytowa” i „firma inwestycyjna” oznaczają również przedsiębiorstwa prywatne lub publiczne, w tym oddziały takich przedsiębiorstw, które – gdyby miały siedzibę w Unii – byłyby instytucją kredytową lub firmą inwestycyjną zgodnie z definicjami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu, oraz pod warunkiem że przedsiębiorstwa te uzyskały zezwolenie w państwie trzecim, które stosuje ostrożnościowe wymogi nadzorcze i regulacyjne co najmniej równoważne z tymi, które są stosowane w Unii.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu, firma inwestycyjna, która spełnia warunki do zakwalifikowania się jako mała i niepowiązana firma inwestycyjna, określone w art. 12 ust. 1, nie musi przedkładać informacji określonych w lit. e) ustęp pierwszy niniejszego artykułu oraz – o ile przyznane zostało zwolnienie zgodnie z art. 43 ust. 1 akapit drugi – w ust. 1 lit. f) niniejszego artykułu.

3.   Do celów wymogów dotyczących sprawozdawczości określonych w niniejszym artykule EUNB, w porozumieniu z ESMA, opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych w celu określenia:

Projekty wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, muszą być zwięzłe, proporcjonalne do charakteru, zakresu i złożoności działalności firm inwestycyjnych, z uwzględnieniem różnic w stopniu szczegółowości informacji przedkładanych przez firmę inwestycyjną, która spełnia warunki do zakwalifikowania się jako mała i niepowiązana firma inwestycyjna określone w art. 12 ust. 1.

EUNB opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, do dnia 26 grudnia 2020 r.

Komisji powierza się uprawnienia do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w niniejszym ustępie, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.

1.   Firmy inwestycyjne prowadzące którąkolwiek z rodzajów działalności, o której mowa w sekcji A pkt 3 i 6 załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE, weryfikują wartość swoich całkowitych aktywów z częstotliwością miesięczną oraz przedkładają te informacje właściwemu organowi z częstotliwością kwartalną, jeżeli całkowita wartość skonsolidowanych aktywów danej firmy inwestycyjnej jest równa lub przekracza 5 mld EUR, obliczona jako średnia z poprzednich 12 miesięcy. Właściwy organ informuje o tym EUNB.

2.   W przypadku gdy firma inwestycyjna, o której mowa w ust. 1, wchodzi w skład grupy, w skład której wchodzi jedno lub większa liczba przedsiębiorstw będących firmami inwestycyjnymi prowadzącymi którykolwiek z rodzajów działalności, o których mowa w sekcji A pkt 3 i 6 załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE, wszystkie takie firmy inwestycyjne w grupie weryfikują wartość swoich całkowitych aktywów z częstotliwością miesięczną, jeżeli całkowita wartość skonsolidowanych aktywów danej grupy jest równa lub przekracza 5 mld EUR, obliczona jako średnia z poprzednich 12 miesięcy. Takie firmy inwestycyjne informują się wzajemnie o swoich całkowitych aktywach z częstotliwością miesięczną oraz przedkładają informacje o swoich skonsolidowanych całkowitych aktywach odpowiednim właściwym organom z częstotliwością kwartalną. Właściwe organy informują o tym EUNB.

3.   W przypadku gdy średnia miesięczna wielkość całkowitych aktywów firm inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1 i 2, obliczona jako średnia z poprzednich 12 miesięcy, osiągnie którykolwiek z progów określonych w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia lub w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, EUNB powiadamia o tym te firmy inwestycyjne oraz właściwe organy, w tym organy odpowiedzialne za wydawanie zezwoleń zgodnie z art. 8a dyrektywy 2013/36/UE.

4.   W przypadku gdy przegląd na podstawie art. 36 dyrektywy (UE) 2019/2034, wskazuje, że firma inwestycyjna, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, może stwarzać ryzyko systemowe zgodnie z art. 23 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, właściwe organy niezwłocznie informują EUNB o wynikach tego przeglądu.

5.   EUNB, w porozumieniu z ESMA, opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia obowiązku przedkładania odpowiednim właściwym organom informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, aby umożliwić skuteczne monitorowanie progów ustanowionych w art. 8a ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 2013/36/UE.

EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 26 grudnia 2020 r.

Komisji przekazuje się uprawnienia do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w niniejszym ustępie, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.

1.   Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.   Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 4 ust. 2, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 25 grudnia 2019 r.

3.   Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 4 ust. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4.   Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5.   Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6.   Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 4 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

1.   Art. 43–51 stosuje się do podmiotów prowadzących handel towarami i uprawnieniami do emisji od dnia 26 czerwca 2026 r.

2.   Do dnia 26 czerwca 2026 r. lub do dnia rozpoczęcia stosowania wobec instytucji kredytowych alternatywnej metody standardowej określonej w części trzeciej tytuł IV rozdział 1a rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz alternatywnej metody modeli wewnętrznych określonej w części trzeciej tytuł IV rozdział 1b rozporządzenia (UE) nr 575/2013, w zależności od tego, która z tych dat przypada później, firma inwestycyjna stosuje wymogi określone w części trzeciej tytuł IV rozporządzenia (UE) nr 575/2013 zmienionego rozporządzeniem (UE) 2019/630 do celów obliczenia współczynnika K-NPR.

3.   Na zasadzie odstępstwa od art. 11 ust. 1 lit. a) i c) firmy inwestycyjne mogą stosować niższe wymogi w zakresie funduszy własnych przez okres pięciu lat od dnia 26 czerwca 2021 r. do kwoty równej:

4.   Na zasadzie odstępstwa od art. 11 ust. 1 lit. b) firmy inwestycyjne mogą stosować niższe wymogi w zakresie funduszy własnych przez okres pięciu lat od dnia 26 czerwca 2021 r. w następujący sposób:

5.   Odstępstwa określone w ust. 4 przestają mieć zastosowanie w przypadku gdy zezwolenie dla firmy inwestycyjnej zostanie przedłużone w dniu 26 czerwca 2021 r. lub po tym dniu, i w konsekwencji wymagana będzie wyższa kwota kapitału założycielskiego zgodnie z art. 9 dyrektywy (UE) 2019/2034.

6.   Na zasadzie odstępstwa od art. 11 firmy inwestycyjne, które istniały przed dniem 25 grudnia 2019 r. i które zawierają transakcje na własny rachunek na rynkach opcji lub kontraktów terminowych typu future lub innych instrumentów pochodnych i na rynkach kasowych wyłącznie w celu zabezpieczenia pozycji na rynkach instrumentów pochodnych lub które zawierają transakcje na rachunek innych uczestników tych rynków oraz które mają gwarancję członków rozliczających działających na tych samych rynkach, w przypadku gdy odpowiedzialność za zapewnienie wykonania kontraktów zawartych przez takie firmy inwestycyjne przyjmują na siebie członkowie rozliczający działający na tych samych rynkach, mogą ograniczyć swoje wymogi w zakresie funduszy własnych przez okres pięciu lat od dnia 26 czerwca 2021 r. do co najmniej 250 000 EUR, z zastrzeżeniem rocznego podwyższenia w wysokości co najmniej 100 000 EUR w ciągu tego pięcioletniego okresu.

Niezależnie od tego, czy firma inwestycyjna, o której mowa w niniejszym ustępie, korzysta z odstępstwa, o którym mowa w akapicie pierwszym, ust. 4 lit. a) nie ma zastosowania do takiej firmy inwestycyjnej.

1.   Do dnia 26 czerwca 2024 r. Komisja, po konsultacji z EUNB i ESMA, przeprowadzi przegląd i przedłoży sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, w stosownym przypadku wraz z wnioskiem ustawodawczym, na temat co najmniej następujących kwestii:

2.   Do dnia 31 grudnia 2021 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat potrzeb w zakresie zasobów wynikających z przyjęcia nowych uprawnień i obowiązków przez ESMA zgodnie z art. 64 niniejszego rozporządzenia, w tym możliwości nakładania przez ESMA opłat rejestracyjnych na firmy z państw trzecich rejestrowane przez ESMA zgodnie z art. 46 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 600/2014, w stosownym przypadku wraz z wnioskiem ustawodawczym.

1.   Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 26 czerwca 2021 r.

3.   Niezależnie od ust. 2: