This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52006XG0623(01)
Council conclusions on promotion of healthy lifestyles and prevention of Type 2 diabetes
Konkluzje Rady w sprawie promowania zdrowego trybu życia i zapobiegania cukrzycy typu 2
Konkluzje Rady w sprawie promowania zdrowego trybu życia i zapobiegania cukrzycy typu 2
Dz.U. C 147 z 23.6.2006, p. 1–4
(ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)
23.6.2006 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 147/1 |
Konkluzje Rady w sprawie promowania zdrowego trybu życia i zapobiegania cukrzycy typu 2
(2006/C 147/01)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ:
1. |
ODNOTOWUJE, że obywatele Unii Europejskiej przywiązują duże znaczenie do jak najlepszego stanu zdrowia i uznają je za konieczny warunek dobrej jakości życia; |
2. |
ODNOTOWUJE ponadto, że działania UE powinny dotyczyć także głównych przyczyn zgonów i przedwczesnych zgonów oraz głównych przyczyn obniżonej jakości życia obywateli Unii Europejskiej; |
3. |
PRZYPOMINA, ŻE:
|
4. |
PRZYPOMINA RÓWNIEŻ, ŻE:
|
5. |
ODNOTOWUJE wnioski z zorganizowanej przez prezydencję austriacką konferencji „Zapobieganie cukrzycy typu 2”, która odbyła się 15-16 lutego 2006 r. w Wiedniu w Austrii, z udziałem specjalistów z państw członkowskich, państw przystępujących i krajów kandydujących, w tym pracowników służby zdrowia i przedstawicieli stowarzyszeń zajmujących się cukrzycą oraz grup pacjentów, które są wspomniane w załączniku. |
6. |
PODKREŚLA, że cukrzyca jest jedną z głównych przyczyn zgonów i przedwczesnych zgonów oraz obniżonej jakości życia obywateli Unii Europejskiej. |
7. |
OŚWIADCZA, że czynniki zdrowotne mają wpływ na cukrzycę i że, prócz przypadków choroby w rodzinie i wzrostu wieku, głównymi czynnikami ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2 są otyłość, siedzący tryb życia, palenie lub wysokie ciśnienie krwi, na które można wpływać przez podejmowanie działań dotyczących czynników leżących u ich podstaw. Inne czynniki przyczyniające się do występowania choroby obejmują cukrzycę ciążową (cukrzycę w czasie ciąży), nieprawidłową tolerancję glukozy lub nieprawidłową glikemię na czczo. |
8. |
UZNAJE, że cukrzyca typu 2 i jej powikłania (choroby układu krążenia, nefropatia, retinopatia i zespół stopy cukrzycowej) są często rozpoznawane zbyt późno, a powikłania są często wykrywane dopiero w momencie postawienia diagnozy. |
9. |
OŚWIADCZA, że środki profilaktyczne, wczesne wykrywanie i diagnoza oraz skuteczne leczenie choroby mogą zaowocować zmniejszeniem umieralności na cukrzycę oraz zwiększyć prognozowaną długość życia i poprawić jakość życia populacji europejskich. |
10. |
JEST ZANIEPOKOJONA negatywnym wpływem na zdrowie — a w szczególności na częstotliwość występowania cukrzycy — jaki ma wzrost liczby przypadków nadwagi i otyłości we wszystkich grupach wiekowych populacji Unii Europejskiej, szczególnie wśród dzieci i młodzieży. Szczególnie niepokojący jest wpływ cukrzycy typu 2 na kobiety we wczesnych latach okresu rozrodczego. |
11. |
OŚWIADCZA, że konieczne jest pilne podjęcie ukierunkowanych działań dotyczących cukrzycy i związanych z nią czynników zdrowotnych, tak aby radzić sobie z coraz częstszym i bardziej powszechnym występowaniem choroby oraz wzrostem wynikających z tego kosztów bezpośrednich i pośrednich. |
12. |
UZNAJE, że możliwe jest zapobieżenie lub opóźnienie pojawienia się cukrzycy typu 2 oraz zmniejszenie liczby związanych z nią powikłań poprzez zajęcie się leżącymi u jej początków czynnikami zdrowotnymi, szczególnie złym sposobem odżywiania i brakiem aktywności fizycznej, także we wczesnym dzieciństwie. |
13. |
UZNAJE, że zapobieganie cukrzycy przynosi bezpośrednie korzyści także jeśli chodzi o inne choroby niezakaźne, np. choroby układu krążenia, które stanowią również poważne zagrożenie dla zdrowia obywateli Unii Europejskiej, oraz o obciążenie systemów opieki zdrowotnej i gospodarek. |
14. |
PRZYZNAJE, że konieczne jest monitorowanie i kontrolowanie przypadków cukrzycy, w tym wymiana informacji w sprawie umieralności i zachorowalności oraz danych dotyczących czynników ryzyka, a także lepsze zrozumienie wpływu trybu życia, wiedzy, podejścia i zachowań w populacjach UE. |
15. |
PRZYZNAJE, że dalsze badania w Europie czynników zdrowotnych związanych ze zwalczaniem czynników ryzyka cukrzycy mogłyby mieć korzystne znaczenie dla zwalczania tych chorób w przyszłości. |
16. |
UZNAJE, że w celu walki z cukrzycą i zmniejszania częstotliwości jej występowania konieczne jest długookresowe podejście obejmujące działania skierowane do zdrowej populacji, jak również do osób z wysokim ryzykiem zachorowania lub już chorujących na cukrzycę. |
17. |
PRZYZNAJE, że promocja zdrowia wymaga zintegrowanego podejścia i powinna być wszechstronna, przejrzysta, wielosektorowa, multidyscyplinarna, powinna zakładać uczestnictwo stron zainteresowanych i opierać się na najlepszych dostępnych wynikach badań i dowodach naukowych. Profilaktyka powinna w szczególności obejmować cały cykl życia ludzkiego, zwłaszcza w przypadku osób najbardziej narażonych na cukrzycę, i brać pod uwagę różnice społeczne, kulturowe, oraz wynikające z płci i wieku. Należy podjąć wysiłki zmierzające do zapewnienia właściwej oceny, w tym monitorowania i kontroli działań i programów. |
18. |
Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE utworzenie przez Komisję platformy działania na rzecz właściwego sposobu odżywiania, aktywności fizycznej i zdrowia. |
19. |
PRZYZNAJE, że społeczeństwo obywatelskie może odgrywać ważną rolę w profilaktyce cukrzycy i jej następstw. |
20. |
WZYWA państwa członkowskie do rozpatrzenia, w kontekście przyjęcia lub przeglądu krajowych strategii zdrowia publicznego i wysiłków zmierzających do skoncentrowania się na czynnikach zdrowotnych i promocji zdrowego trybu życia oraz z uwzględnieniem dostępnych zasobów:
|
21. |
WZYWA Komisję Europejską do wspierania, gdzie właściwe, państw członkowskich w ich wysiłkach zmierzających do zapobiegania cukrzycy i do promowania zdrowego trybu życia przez:
|
22. |
WZYWA Komisję do kontynuowania współpracy z odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi i międzyrządowymi, w szczególności ze Światową Organizacją Zdrowia, tak aby zapewnić skuteczną koordynację działań. |
(1) Dz.U. C 218 z 31.7.2000, str. 8.
(2) Dz.U. C 20 z 23.1.2001, str. 1.
(3) Dz.U. C 11 z 17.1.2003, str. 3.
(4) Dz.U. C 22 z 27.1.2004, str. 1.
(5) Dok. 9808/04.
(6) Pisemna deklaracja 1/2006.
ZAŁĄCZNIK
Podsumowanie wniosków zorganizowanej przez prezydencję austriacką konferencji „zapobieganie cukrzycy typu 2”, która odbyła się 15-16 Lutego 2006 r. w Wiedniu, w Austrii
Wszystkie grupy robocze przyjęły pakiet zaleceń przedstawiony w niniejszym rozdziale. Wyniki poszczególnych grup często się pokrywają, lecz nie usuwano ich, gdyż podkreślają znaczenie konkretnych zaleceń. W uwagach podsumowujących chcielibyśmy ponownie podkreślić niektóre aspekty, gdyż nie odnoszą się tylko do konkretnego tematu, lecz mają szerszy zakres:
1. |
Ważne jest rozróżnienie różnych typów profilaktyki cukrzycy i jej powikłań, zależnie od grup docelowych i celów działania:
|
2. |
Grupy pokrzywdzone społecznie lub ekonomicznie, osoby z niższym wykształceniem i grupy mniejszościowe, w tym kobiety w wieku rozrodczym, wymagają szczególnej opieki, przy uwzględnieniu faktu, że cukrzyca typu 2 dotyka ich częściej i tak aby zlikwidować nierówności w poziomie zdrowia. |
3. |
Połączony wpływ cukrzycy i jej powikłań na konkretnego pacjenta, usługi opieki zdrowotnej i gospodarkę powinien zostać przeanalizowany, tak aby można było mu przeciwdziałać. UE i państwa członkowskie powinny uczulać opinię publiczną i pracowników służby zdrowia na negatywne skutki cukrzycy typu 2. Należy opracować skierowane do konkretnego odbiorcy i systematycznie prowadzone programy zwiększające wiedzę na ten temat. |
4. |
Potrzebna jest strategia UE, obejmująca zalecenia Rady UE w sprawie zapobiegania cukrzycy, wczesnego wykrywania i leczenia oraz stałe forum UE służące wymianie i rozpowszechnianiu dobrych praktyk. |
5. |
Aby stworzyć solidne podstawy do planowania polityki i oceny, występowanie cukrzycy typu 2 i jej czynników ryzyka oraz bezpośrednie i długoterminowe rezultaty poprawionych programów opieki powinny być systematycznie monitorowane, a wyniki monitorowania — zgłaszane zarówno na szczeblu państw członkowskich, jak i UE, przy zastosowaniu wiążącej metodologii i porównywalnych danych. |
6. |
Na szczeblu UE należy wypracować standardy zapobiegania cukrzycy i opieki zdrowotnej w jej przypadku, tak aby znalazły odbicie w wytycznych krajowych. Opieka nad pacjentami powinna być kontrolowana zgodnie z tymi wytycznymi. |
7. |
Planowe wdrożenie krajowych planów dotyczących cukrzycy powinno być priorytetem. Plany powinny zawierać programy zapobiegania i wczesnego wykrywania. Specjalne znaczenie należy przywiązywać do zmian trybu życia, gdyż są bardzo skutecznie i, jeśli zostaną powszechnie zastosowane, mogą mieć pozytywny wpływ na zdrowie przyszłych pokoleń. |
8. |
Należy wypracować nowe metody nauczania, zorientowane na osoby korzystające z opieki medycznej i zwiększające ich uprawnienia, a także odpowiednio szkolić pracowników służby zdrowia. Skuteczność programów szkoleniowych powinna być przedmiotem badań. |
9. |
Skuteczne zapobieganie cukrzycy wymaga współpracy przedstawicieli wielu dyscyplin. Należy usprawnić współpracę lekarzy ogólnych, diabetologów, pielęgniarek przygotowanych do opieki nad chorymi na cukrzycę, specjalistów ds. żywienia, rehabilitantów i innych pracowników służby zdrowia. |
10. |
Konieczna jest także współpraca międzysektorowa, gdyż tworzenie otoczenia sprzyjającego zdrowiu wymaga działań w różnych obszarach polityki. Zarówno na szczeblu krajowym, jak i UE, należy systematycznie analizować stosowne polityki wykraczające poza sektor ochrony zdrowia, oceniając ich wpływ na zdrowie, w szczególności ich wpływ na wysiłki zmierzające do zapobiegania cukrzycy. |
11. |
Dodatkowe badania nad cukrzycą są niezbędne zarówno w państwach członkowskich, jak i na szczeblu UE. UE i państwa członkowskie powinny ułatwiać i wspierać badania podstawowe, kliniczne i prowadzone w ramach nauk społecznych i humanistycznych dotyczące wszystkich aspektów zapobiegania cukrzycy i jej powikłaniom, przeznaczając na nie większe fundusze. Wyniki badań finansowanych przez UE powinny być łatwo dostępne opinii publicznej, odpowiednim pracownikom służby zdrowia i organom krajowym państw członkowskich. |