Środa, 11 marca 2009 r.
P6_TC1-COD(2008)0069

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr…/2009 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (przekształcenie)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 255 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji ║,

stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 251 Traktatu (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 z dnia 30 maja 2001 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji ma zostać poddane wielu istotnym zmianom (2). Dla zachowania przejrzystości, rozporządzenie to powinno zostać przekształcone.

(2)

W art. 1 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej stawia się na pierwszym miejscu koncepcję otwartości, stwierdzając, że Traktat wyznacza nowy etap w procesie tworzenia coraz ściślejszego związku między narodami Europy, w których decyzje podejmowane są z możliwie najwyższym poszanowaniem zasady otwartości i jak najbliżej obywateli.

(3)

Otwartość pozwala obywatelom na bliższe uczestnictwo w procesie podejmowania decyzji i gwarantuje, że administracja ma większą legitymację, jest bardziej skuteczna i odpowiedzialna względem obywateli w systemie demokratycznym. Otwartość przyczynia się do umacniania zasad demokracji i poszanowania praw podstawowych określonych w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej oraz w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

(4)

Przejrzystość powinna również umacniać zasady dobrej administracji w instytucjach UE, zgodnie z art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej  (3) („karta”). W związku z tym należy odpowiednio zdefiniować procedury wewnętrzne oraz udostępnić wystarczające zasoby finansowe i ludzkie, aby zasadę otwartości można było stosować w praktyce. [Poprawka 1] ▐ [Poprawka 2] ▐ [Poprawka 3]

(5)

Konsultacje przeprowadzone przez Komisję wykazały szerokie poparcie społeczeństwa obywatelskiego dla wezwania Parlamentu Europejskiego do wprowadzenia instrumentu dotyczącego wolności informacji z prawdziwego zdarzenia mającego zastosowanie do ram instytucjonalnych Unii Europejskiej zgodnie z prawem do dobrego administrowania określonym w art. 41 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej. [Poprawka 92]

(6)

Celem niniejszego rozporządzenia jest zapewnienie możliwie największego prawa do publicznego dostępu do dokumentów oraz ogólnych zasad i ograniczeń związanych z takim dostępem ze względu na interes publiczny lub prywatny , zgodnie z art. 255 ust. 2 Traktatu WE oraz z uwzględnieniem doświadczeń związanych ze wstępnym wykonaniem rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 i rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 4 kwietnia 2006 r. wraz z zaleceniami dla Komisji w sprawie dostępu do dokumentów instytucji na mocy art. 192 Traktatu WE  (4). Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez wpływu na dotychczasowe prawa dostępu do dokumentów państw członkowskich, organów sądowych i organów dochodzeniowych. [Poprawka 4]

(7)	Zgodnie z art. 255 ust. 2 Traktatu WE rozporządzenie to wyszczególnia ogólne zasady i ograniczenia mające zastosowanie do prawa dostępu do dokumentów ze względu na interes publiczny lub prywatny, z którymi powinny być zgodne wszelkie inne zasady UE .

(8)	Zgodnie z art. 28 ust. 1 i art. 41 ust. 1 Traktatu UE, prawo dostępu do dokumentów odnosi się także do dokumentów związanych ze wspólną polityką zagraniczną i polityką bezpieczeństwa oraz ze współpracą policyjną i sądową w sprawach karnych. ▐ [Poprawka 5]

(9)

Ponieważ kwestia dostępu do dokumentów nie jest objęta postanowieniami Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, Parlament Europejski, Rada i Komisja powinny, zgodnie z deklaracją nr 41 załączoną do Aktu końcowego Traktatu z Amsterdamu, kierować się treścią niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do dokumentów objętych tym traktatem.

(10)

Parlament Europejski i Rada przyjęły w dniu 6 września 2006 r. rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (5). W odniesieniu do dostępu do dokumentów zawierających informacje o środowisku naturalnym, niniejsze rozporządzenie powinno być zgodne z rozporządzeniem (WE) nr 1367/2006.

(11)

Rada i Komisja działają zgodnie z przysługującymi im uprawnieniami legislacyjnymi, gdy – wspólnie z Parlamentem Europejskim, na podstawie odnośnych przepisów traktatów, nawet na mocy delegowanych uprawnień – przyjmują przepisy ogólne prawnie wiążące w państwach członkowskich lub wiążące dla tych państw, w postaci rozporządzeń, dyrektyw, decyzji ramowych lub decyzji. [Poprawka 6]

(12)

Zgodnie z demokratycznymi zasadami określonymi w art. 6 ust. 1 Traktatu WE i z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości w sprawie wykonania rozporządzenia (WE) nr 1049/2001, szerszy dostęp do dokumentów powinien być udzielony w przypadkach, gdy instytucje sprawują władzę prawodawczą, także na mocy delegowanych uprawnień. Teksty prawne powinny być sporządzane w sposób jasny i zrozumiały  (6) oraz publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; obywatele powinni mieć szybki i łatwy dostęp przez Internet do dokumentów przygotowawczych i wszystkich pokrewnych informacji, w tym opinii prawnych i procedury międzyinstytucjonalnej. Zgodnie z niniejszym rozporządzeniem Parlament Europejski, Rada i Komisja powinny uzgodnić lepsze praktyki stanowienia prawa, modele i techniki sporządzania dokumentów oraz rozwiązania techniczne umożliwiające śledzenie cyklu funkcjonowania dokumentów przygotowawczych, w celu udostępniania ich instytucjom i organom uczestniczącym w danej procedurze, a także opublikować je w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. [Poprawka 8]

(13)	Międzyinstytucjonalny rejestr lobbystów i innych zainteresowanych stron stanowi naturalne narzędzie promowania otwartości i przejrzystości procesu legislacyjnego. [Poprawka 11]

(14)	Przejrzystość w procesie prawodawczym jest kwestią o najwyższym znaczeniu dla obywateli. Dlatego też instytucje powinny aktywnie rozpowszechniać dokumenty stanowiące element procesu prawodawczego. Należy także zachęcać do aktywnego rozpowszechniania dokumentów w innych dziedzinach.

(15)

W drodze uzupełnienia niniejszego rozporządzenia Komisja powinna przedłożyć do decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady projekt instrumentu z zakresu wspólnych wytycznych dotyczących ponownego wykorzystywania informacji i dokumentów pozostających w posiadaniu instytucji, za pomocą którego dokona się odpowiedniego wdrożenia zasad określonych postanowieniami dyrektywy 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego  (7) . [Poprawka 22]

(16)

Nie naruszając krajowych przepisów dotyczących dostępu do dokumentów, zgodnie z zasadami lojalnej współpracy i pewności prawnej, podczas wprowadzania w życie aktów instytucji UE państwa członkowskie nie powinny utrudniać osiągnięcia celów niniejszego rozporządzenia, obejmujących poziom przejrzystości, jaki niniejsze rozporządzenie ma zapewnić na szczeblu UE, oraz powinny one w szczególności zagwarantować, że krajowe przepisy poszczególnych państw członkowskich wdrażające prawodawstwo UE umożliwiają obywatelom Unii i innym zainteresowanym osobom jednoznaczną i szczegółową interpretację przysługujących im praw i spoczywających na nich obowiązków oraz umożliwiają krajowym sądom egzekwowanie poszanowania tych praw i obowiązków. [Poprawka 100]

(17)

Nawet jeśli ani celem, ani skutkiem niniejszego rozporządzenia nie jest zmiana przepisów krajowych dotyczących dostępu do dokumentów, z zasady lojalnej współpracy regulującej stosunki między instytucjami a państwami członkowskimi, wynika jednoznacznie, że państwa członkowskie powinny zapewnić swoim obywatelom na szczeblu krajowym przynajmniej taki sam poziom przejrzystości, jaki jest zapewniony na szczeblu UE podczas wprowadzania w życie unijnych przepisów . Z tych samych powodów i bez uszczerbku dla krajowej kontroli parlamentarnej państwa członkowskie powinny zadbać o to, by nie utrudniać przetwarzania dokumentów niejawnych UE. [Poprawka 20]

(18)

Dokumenty dotyczące procedur nielegislacyjnych, takie jak wiążące środki niemające ogólnego zakresu lub środki dotyczące struktury wewnętrznej, akty administracyjne bądź budżetowe lub niewiążące dokumenty o charakterze politycznym (takie jak wnioski, zalecenia lub rezolucje) powinny być łatwo dostępne, zgodnie z zasadą dobrej administracji zawartą w art. 41 karty, przy jednoczesnej ochronie skuteczności procesu podejmowania decyzji przez instytucje. W odniesieniu do każdej kategorii dokumentów instytucja odpowiedzialna i, w razie potrzeby, inne zaangażowane instytucje powinny udostępnić obywatelom informacje na temat przebiegu wewnętrznych procedur oraz na temat tego, które jednostki mogą być za nie odpowiedzialne, a także wskazać zakres ich kompetencji, określone terminy realizacji i biuro, z którym można się kontaktować. W trakcie procedury można dokonać specjalnych ustaleń z zainteresowanymi stronami, nawet jeżeli nie można zapewnić publicznego dostępu; instytucje powinny należycie uwzględniać zalecenia Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich.[Poprawka 9]

(19)

Instytucje powinny uzgodnić wspólne wytyczne dotyczące sposobu rejestracji dokumentów wewnętrznych, ich klasyfikacji i archiwizacji dla potrzeb historycznych, zgodnie z zasadami przedstawionymi w niniejszym rozporządzeniu. Należy następnie uchylić rozporządzenie Rady (EWG, Euratom) nr 354/83 z dnia 1 lutego 1983 r. dotyczące udostępnienia do wglądu publicznego historycznych materiałów archiwalnych Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej  (8) . [Poprawka 10]

(20)

W celu rozwoju działalności instytucji w dziedzinach wymagających pewnego stopnia poufności właściwe jest stworzenie kompleksowego systemu bezpieczeństwa obejmującego traktowanie unijnych informacji niejawnych. Określenie „informacje niejawne UE” powinno oznaczać wszelkie informacje i materiały, których ujawnienie bez zezwolenia może spowodować różnego stopnia szkody dla interesów UE lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich, niezależnie od tego, czy takie informacje pochodzą od państw członkowskich, krajów trzecich czy organizacji międzynarodowych. Zgodnie z zasadami demokratycznymi, przedstawionymi w art. 6 ust. 1 Traktatu WE Parlament Europejski powinien mieć dostęp do informacji niejawnych UE, zwłaszcza gdy taki dostęp jest konieczny do wypełniania obowiązków legislacyjnych i nielegislacyjnych przyznanych na mocy traktatów. [Poprawka 13]

(21)

Instytucje i organy wspólnotowe powinny traktować dane osobowe w sposób uczciwy i przejrzysty i w pełnej zgodności z prawami podmiotów, których dane dotyczą, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (9) oraz zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich („Trybunał Sprawiedliwości”). Instytucje powinny określić swoje procedury wewnętrzne, należycie uwzględniając zalecenie Europejskiego Inspektora Ochrony Danych. Od momentu przyjęcia rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości oraz decyzje i stanowiska przyjęte przez Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich i Europejskiego Inspektora Ochrony Danych wyjaśniły stosunek zachodzący między tym rozporządzeniem a rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 w takim sensie, że w przypadku wniosków o dokumenty zawierające dane osobowe należy stosować rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 i że jakiekolwiek stosowanie wyjątków od reguł umożliwiających dostęp do dokumentów i informacji w celu ochrony danych osobowych musi opierać się na konieczności ochrony prywatności i integralności osobistej. [Poprawka 7]

(22)

Prawo dostępu do dokumentów publicznych nie narusza prawa dostępu do danych osobowych na mocy rozporządzenia (WE) nr 45/2001. Jeżeli dana osoba wnioskuje o dostęp do dotyczących jej danych, instytucja powinna z własnej inicjatywy zbadać, czy osoba ta jest uprawniona do dostępu do danych na mocy rozporządzenia (WE) nr 45/2001. [Poprawka 99]

(23)

Art. 4 statutu posła do Parlamentu Europejskiego wyłącza dokumenty posłów do Parlamentu Europejskiego z zakresu definicji „dokumentu” stosowanej w niniejszym rozporządzeniu. W przypadku przekazywania tych dokumentów instytucjom poza procesem legislacyjnym, nadal chroni je art. 6 statutu posła. Dlatego interpretacja niniejszego rozporządzenia powinna należycie uwzględniać ochronę działalności politycznej posłów do Parlamentu Europejskiego, przewidzianej w statucie posła, aby chronić demokratyczne zasady Unii Europejskiej. [Poprawka 116]

(24)	Należy ustanowić jasne zasady dotyczące ujawniania dokumentów pochodzących z państw członkowskich oraz dokumentów osób trzecich należących do akt postępowań sądowych, jak również dokumentów uzyskanych przez instytucje na mocy szczególnych kompetencji dochodzeniowych powierzonych im w prawie WE.

(25)

Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wyraźnie stwierdził, że obowiązek konsultacji z państwami członkowskimi w związku z wnioskami o dostęp do pochodzących z nich dokumentów nie daje im prawa weta ani prawa odwoływania się do praw lub przepisów krajowych, a także że instytucja otrzymująca wniosek może odmówić dostępu do dokumentów jedynie na podstawie wyjątków zawartych w niniejszym rozporządzeniu. Pozostaje jednak jeszcze do wyjaśnienia status dokumentów pochodzących od osób trzecich w celu zagwarantowania, że informacje dotyczące procedur legislacyjnych nie będą udostępniane osobom trzecim (w tym organom administracyjnym krajów trzecich) w szerszym stopniu niż obywatelom Unii, do których przepisy te będą mieć zastosowanie. [Poprawki 93/110]

(26)	Zgodnie z art. 255 ust. 1 Traktatu WE Komisja powinna natychmiast upublicznić wszystkie dokumenty dotyczące toczących się międzynarodowych negocjacji w sprawie umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi. [Poprawka 109]

(27)

W celu zapewnienia większej otwartości w pracach instytucji dostęp do dokumentów powinien być udzielany przez Parlament Europejski, Radę i Komisję nie tylko w przypadku dokumentów sporządzanych przez instytucje, lecz również dokumentów przez nie otrzymywanych. Państwo członkowskie może zażądać, by Parlament Europejski, Komisja czy Rada nie udostępniały osobom trzecim poza samymi instytucjami dokumentu pochodzącego z tego państwa bez jego uprzedniej zgody. Jeżeli takie żądanie nie zostanie zaakceptowane, instytucja, która je otrzymała, powinna podać powody odmowy. Zgodnie z art. 296 Traktatu WE żadne państwo członkowskie nie ma obowiązku udzielania informacji, których ujawnienie uznaje za sprzeczne z podstawowymi interesami jego bezpieczeństwa. [Poprawka 14]

(28)	Zasadniczo wszelkie dokumenty sporządzone lub otrzymane przez instytucje i związane z ich działalnością powinny być rejestrowane i publicznie dostępne. Jednakże, bez uszczerbku dla kontroli Parlamentu Europejskiego, dostęp do całego dokumentu lub jego części mógłby zostać odroczony . [Poprawka 15]

(29)	Instytucje powinny zapewnić, aby rozwój technologii informacyjnej ułatwiał korzystanie z prawa dostępu do dokumentów i nie powodował ograniczenia ilości informacji dostępnych do wiadomości publicznej. [Poprawka 17]

(30)	W celu zapewnienia, że prawo dostępu jest w pełni poszanowane, należy zastosować dwustopniową procedurę administracyjną, z dodatkową możliwością postępowania sądowego lub skargi do rzecznika praw obywatelskich.

(31)

Instytucje powinny w sposób spójny i skoordynowany informować opinię publiczną o środkach przyjętych w celu wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia oraz przeszkolić swój personel w pomaganiu obywatelom w korzystaniu z praw przysługujących im na podstawie niniejszego rozporządzenia. [Poprawka 19] ▐ [Poprawka 21]

(32)	Zgodnie z art. 255 ust. 3 Traktatu WE oraz zasadami i przepisami przedstawionymi w niniejszym rozporządzeniu każda instytucja ustanawia szczegółowe przepisy dotyczące dostępu do swoich dokumentów w swoim regulaminie wewnętrznym (10)  (11)  (12). [Poprawka 23]

(33)

W celu zapewnienia pełnego stosowania niniejszego rozporządzenia we wszystkich działaniach Unii, wszystkie agencje założone przez instytucje powinny stosować się do zasad ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. Wszystkie inne instytucje UE są proszone o przyjęcie porównywalnych środków, zgodnie z art. 1 Traktatu UE. [Poprawka 12]

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

Zasady ogólne

Artykuł 1

Cel

Celem niniejszego rozporządzenia jest:

a)

określenie, zgodnie z art. 255 Traktatu WE , ze względu na interes publiczny lub prywatny, zasad, warunków i ograniczeń regulujących prawo dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (zwanych dalej „instytucjami”), a także wszystkich agencji i organów utworzonych przez te instytucje, by przyznać ▐ możliwie najszerszy dostęp do takich dokumentów; [Poprawka 24]

b)	ustalenie zasad zapewniających możliwie najłatwiejsze korzystanie z tego prawa, i

c)	promowanie przejrzystych i dobrych praktyk administracyjnych w instytucjach w celu poprawy dostępu do ich dokumentów. [Poprawka 25]

Artykuł 2

Beneficjenci ▐ [Poprawka 27]

1.   Każda osoba fizyczna lub prawna lub każde stowarzyszenie osób fizycznych lub prawnych ma prawo dostępu do dokumentów instytucji, zgodnie z zasadami, warunkami i ograniczeniami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. [Poprawka 28]

▐ [Poprawki 29, 30, 31, 32, 33 i 34]

2.     Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do dokumentów objętych art. 4 statutu posła do Parlamentu Europejskiego. [Poprawka 114]

3.     W celu zagwarantowania pełnego i całkowitego stosowania zasady przejrzystości instytucjonalnej obywatele mają swobodny dostęp do dokumentów związanych z mechanizmami i procedurami dotyczącymi postępowania o naruszenie prawa. [Poprawka 108]

Artykuł 3

Zakres stosowania

1.     Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wszelkich dokumentów przechowywanych przez instytucje, czyli dokumentów sporządzanych lub otrzymywanych przez nie i pozostających w ich posiadaniu, we wszystkich obszarach działalności Unii Europejskiej.

2.     Dokumenty zostają udostępnione publicznie w formie elektronicznej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, w oficjalnym rejestrze instytucji lub po otrzymaniu pisemnego wniosku.

Dokumenty sporządzone lub otrzymane w trybie procedury prawodawczej zostają bezpośrednio udostępnione zgodnie z art. 11.

3.     Niniejsze rozporządzenie nie narusza większych praw publicznego dostępu do dokumentów przechowywanych przez instytucje, które to prawa mogą wynikać z instrumentów prawa międzynarodowego lub z aktów instytucji wprowadzających je w życie lub z ustawodawstwa państw członkowskich. [Poprawka 35]

Artykuł 4

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

a)

„dokument” oznacza wszelkie dane lub treści bez względu na nośnik (zapisane na papierze, przechowywane w formie elektronicznej czy jako nagranie dźwiękowe, wizualne czy audiowizualne) dotyczące kwestii związanych z prowadzoną polityką, działaniami i decyzjami leżącymi w zakresie kompetencji instytucji; informacje zawarte w elektronicznych systemach magazynowania, przetwarzania i pobierania danych (w tym w systemach zewnętrznych wykorzystywanych w pracy instytucji) stanowią dokument lub dokumenty; Instytucja zamierzająca stworzyć nowy elektroniczny system magazynowania lub też w znacznym stopniu zmienić system istniejący dokonuje oceny prawdopodobnych skutków tych działań dla prawa dostępu gwarantowanego przez niniejsze rozporządzenie i postępuje w sposób umożliwiający propagowanie przejrzystości. Funkcje pobierania informacji przechowywanych przez instytucje w elektronicznych systemach magazynowania należy dostosować w sposób umożliwiający sprostanie potrzebom związanym z ponawianymi wnioskami płynącymi ze strony użytkowników publicznych, w odniesieniu do których niemożliwe jest podjęcie właściwych kroków z wykorzystaniem dotychczas dostępnych narzędzi eksploatacji systemu; [Poprawka 36]

b)

„dokumenty niejawne” oznaczają dokumenty, których ujawnienie mogłoby negatywnie wpłynąć na ochronę podstawowych interesów Unii Europejskiej lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich, zwłaszcza w sprawach bezpieczeństwa publicznego, obrony i wojskowości, i które mogą być częściowo lub całkowicie objęte klauzulą niejawności; [Poprawka 37]

c)

„dokumenty legislacyjne” oznaczają zasadniczo dokumenty sporządzone lub otrzymane w trakcie procedur przyjmowania – w tym na mocy delegowanych uprawnień – aktów, które są prawnie wiążące w państwach członkowskich lub dla państw członkowskich i których przyjęcie, zgodnie z postanowieniami Traktatu, wymaga, nawet na zasadach dobrowolnych, działania lub zaangażowania Parlamentu Europejskiego; w drodze wyjątku przepisy ogólne, które zgodnie z traktatami są przyjmowane przez Radę i Komisję bez angażowania Parlamentu Europejskiego, są również uważane za „legislacyjne”; [Poprawka 101]

d)

„dokumenty nielegislacyjne” oznaczają dokumenty sporządzone lub otrzymane w trakcie procedur przyjmowania aktów niewiążących, takich jak wnioski, zalecenia, rezolucje, lub aktów, które są prawnie wiążące w państwach członkowskich lub dla państw członkowskich, ale nie mają ogólnego zakresu obowiązywania w przeciwieństwie do aktów wymienionych w lit. c); [Poprawka 39]

e)	„dokumenty administracyjne” oznaczają dokumenty związane z procesem decyzyjnym instytucji lub środki dotyczące wewnętrznych spraw organizacyjnych, administracyjnych lub budżetowych danej instytucji; [Poprawka 40]

f)	„archiwum” oznacza narzędzie instytucji służące do zorganizowanego zarządzania rejestracją wszystkich dokumentów instytucji związanych z trwającą właśnie lub niedawno zakończoną procedurą; [Poprawka 41]

g)	„archiwa historyczne” oznaczają część archiwów instytucji wybraną, na warunkach określonych w lit. a), do zachowania na stałe; [Poprawka 42]

h)	„osoba trzecia” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną lub każdy podmiot spoza odnośnych instytucji, w tym państwa członkowskie ozostałe instytucje i organy wspólnotowe i niewspólnotowe oraz kraje trzecie.

Szczegółowa lista wszystkich kategorii aktów objętych definicjami w lit. a) - e) jest publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i na stronach internetowych instytucji. Instytucje uzgadniają także i publikują swoje wspólne kryteria archiwizacji. [Poprawka 43]

Artykuł 5

Dokumenty niejawne

1.     eżeli istnieją względy publiczne objęte art. 6 ust. 1 i bez uszczerbku dla kontroli parlamentarnej na szczeblu UE i krajowym, instytucja nadaje dokumentowi klauzulę niejawności, gdy jego ujawnienie naraziłoby na szwank ochronę podstawowych interesów Unii Europejskiej lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich.

Informacjom nadawane są następujące klauzule:

a)     „EU TOP SECRET” :

ta klauzula jest stosowana jedynie do informacji i materiałów, których nieuprawnione ujawnienie mogłoby spowodować niezwykle poważne szkody dla podstawowych interesów Unii Europejskiej lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich;

b)     „EU SECRET” :

ta klauzula jest stosowana jedynie do informacji i materiałów, których nieuprawnione ujawnienie mogłoby spowodować poważne szkody dla podstawowych interesów Unii Europejskiej lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich;

c)     „EU CONFIDENTIAL” :

ta klauzula jest stosowana do informacji i materiałów, których nieuprawnione ujawnienie mogłoby zaszkodzić podstawowym interesom Unii Europejskiej lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich;

c)     „EU CONFIDENTIAL” :

ta klauzula jest stosowana do informacji i materiałów, których nieuprawnione ujawnienie mogłoby zaszkodzić podstawowym interesom Unii Europejskiej lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich;

2.     klauzula niejawności nadawana jest informacjom tylko w razie konieczności.

W miarę możliwości inicjatorzy nadania klauzuli niejawności umieszczają na dokumentach, którym taką klauzulę nadano, datę lub okres, w którym ich treść może otrzymać niższy stopień tajności lub zostać odtajniona.

W przeciwnym razie dokonują przeglądu dokumentów co najmniej raz na pięć lat, w celu upewnienia się, że pierwotna klauzula jest konieczna.

Klauzula jest wyraźnie i prawidłowo wskazana i utrzymywana tylko tak długo, jak długo dane informacje wymagają ochrony.

Odpowiedzialność za nadanie informacji klauzuli niejawności oraz późniejsze obniżenie poziomu tajności lub odtajnienie spoczywa wyłącznie na instytucji, która była tego inicjatorem lub która otrzymała dokument opatrzony klauzulą niejawności od strony trzeciej lub innej instytucji.

3.     Bez wpływu na prawo dostępu innych instytucji UE, dokumenty niejawne są ujawniane stronom trzecim tylko za zgodą inicjatora opatrzenia ich taką klauzulą.

Jednakże instytucja, która odmawia dostępu, podaje powody swojej decyzji w sposób, który nie szkodzi interesom chronionym na mocy art. 6 ust. 1.

Jeżeli kilka instytucji uczestniczy w przetwarzaniu dokumentu niejawnego, przyznawany jest taki sam poziom niejawności, a w przypadku, gdy instytucje inaczej oceniają wymóg potrzebnej ochrony, rozpoczyna się mediację.

Dokumenty związane z procedurami legislacyjnymi nie są opatrywane klauzulą niejawności; środki wykonawcze są opatrywane klauzulą niejawności, zanim zostaną przyjęte, w takim zakresie, w jakim klauzula niejawności jest konieczna i ma na celu zapobieżenie negatywnym skutkom dla samego środka wykonawczego. Porozumienia międzynarodowe dotyczące dzielenia się informacjami niejawnymi zawierane w imieniu Unii Europejskiej lub Wspólnoty Europejskiej nie mogą dawać krajom trzecim lub organizacji międzynarodowej prawa do uniemożliwienia Parlamentowi Europejskiemu dostępu do informacji poufnych.

4.     Wnioski o udzielenie dostępu do dokumentów niejawnych na mocy procedur określonych w art. 17 i 18 są składane jedynie przez te osoby, które mają prawo zapoznać się z tymi dokumentami. Osoby te oceniają również, jakie odniesienia do dokumentów niejawnych mogą znaleźć się w publicznym rejestrze.

5.     Dokumenty niejawne są rejestrowane w rejestrze instytucji lub ujawniane jedynie za zgodą inicjatora nadania klauzuli niejawności.

6.     Instytucja, która podejmuje decyzję o odmowie dostępu do dokumentu niejawnego, podaje powody swojej decyzji w sposób, który nie szkodzi interesom chronionym przez wyjątki określone w art. 6 ust. 1.

7.     Bez uszczerbku dla krajowej kontroli parlamentarnej, państwa członkowskie stosują odpowiednie środki w celu zapewnienia przestrzegania zasad ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu podczas rozpatrywania wniosków o udostępnienie dokumentów niejawnych UE.

8.     Obowiązujące w instytucjach zasady bezpieczeństwa dotyczące informacji niejawnych są podawane do publicznej wiadomości.

9.     Parlament Europejski ma dostęp do dokumentów niejawnych za pośrednictwem specjalnej komisji nadzorczej, złożonej z członków mianowanych przez Konferencję Przewodniczących. Członkowie ci przechodzą specjalną procedurę dopuszczenia do informacji niejawnych i uroczyście przyrzekają, że w żaden sposób nie ujawnią treści uzyskanych informacji.

Parlament Europejski ustanawia w swoim wewnętrznym regulaminie, zgodnie z obowiązkami określonymi w traktatach, standardy bezpieczeństwa i sankcje odpowiadające standardom i sankcjom określonym w regulaminach wewnętrznych Rady i Komisji. [Poprawka 44]

Artykuł 6 [Poprawka 45]

Ogólne wyjątki od prawa dostępu

1.    Bez uszczerbku dla przypadków wymienionych w art. 5, instytucje odmawiają dostępu do dokumentu, jeśli ujawnienie go naruszyłoby ochronę interesu publicznego w odniesieniu do: [Poprawka 46]

a)	wewnętrznego bezpieczeństwa publicznego Unii Europejskiej lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich ; [Poprawka 47]

b)	kwestii obronnych i wojskowych;

c)

prywatności i integralności jednostki, zgodnie z odnośnym prawodawstwem wspólnotowym w zakresie ochrony danych osobowych, w szczególności z przepisami mającymi zastosowanie do instytucji, ustanowionymi w art. 286 Traktatu WE, a także z zasadą przejrzystej i dobrej administracji określoną w art. 1 lit. c) niniejszego rozporządzenia; [Poprawka 49]

d)	stosunków międzynarodowych;

e)	finansowej, walutowej czy gospodarczej polityki Wspólnoty lub państwa członkowskiego;

f)	środowiska naturalnego, na przykład miejsc rozrodu rzadko występujących gatunków.

2.   Instytucje mogą odmówić dostępu do dokumentu, jeśli jego ujawnienie naruszyłoby ochronę interesów publicznych lub prywatnych związanych z : [Poprawka 48]

a)	interesów handlowych osoby fizycznej lub prawnej;

b)	praw własności intelektualnej;

c)	porady prawnej i postępowania sądowego, chyba że chodzi o poradę prawną związaną z procedurami prowadzącymi do uchwalenia aktu legislacyjnego bądź powszechnie obowiązującego aktu nielegislacyjnego ; [Poprawka 50]

d)	celu kontroli, dochodzenia czy audytu;

e)	obiektywnych i bezstronnych procedur zamówień publicznych do czasu podjęcia decyzji przez instytucję zlecającą lub komisję konkursową w postępowaniu prowadzącym do zatrudnienia pracowników, do czasu podjęcia decyzji przez organ powołujący . [Poprawka 50]

▐ [Poprawka 52]

3.   Wyjątki przewidziane w ust. 2 i 3 nie mają zastosowania, jeżeli za ujawnieniem przemawia nadrzędny interes publiczny. Poważny interes publiczny w ujawnieniu istnieje w przypadku, gdy dokumenty stanowiące przedmiot wniosku zostały sporządzone lub otrzymane w związku z procedurami uchwalania aktów legislacyjnych UE lub powszechnie obowiązujących aktów nielegislacyjnych . Przy ocenie wagi interesu publicznego leżącego w ujawnieniu informacji należy szczególnie uwzględnić fakt, czy objęte wnioskiem dokumenty dotyczą ochrony praw podstawowych lub prawa do życia w zdrowym środowisku naturalnym . [Poprawka 53]

4.     Definicja nadrzędnego interesu publicznego nakazującego ujawnienie informacji należycie uwzględnia ochronę działalności politycznej i niezależności posłów do Parlamentu Europejskiego, w szczególności w odniesieniu do art. 6 ust. 2 statutu posła. [Poprawka 115]

5.     Dokumenty, których ujawnienie stanowiłoby zagrożenie dla ochrony środowiska, np. dla miejsc rozrodu rzadko występujących gatunków, są ujawniane tylko zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1367/2006. [Poprawka 54]

6.    Danych osobowych nie ujawnia się, jeżeli naruszyłoby to prywatność lub integralność danej osoby. Naruszenie takie nie powstaje:

—	jeżeli dane odnoszą się wyłącznie do działalności zawodowej danej osoby, chyba że ze względu na szczególne okoliczności jest powód, by zakładać, iż ujawnienie danych zaszkodziłoby danej osobie;

—	jeżeli dane odnoszą się wyłącznie do osoby publicznej, chyba że ze względu na szczególne okoliczności jest powód, by zakładać, iż ujawnienie danych zaszkodziłoby danej osobie lub innym osobom z nią związanym;

—	jeżeli dane zostały już upublicznione za zgodą danej osoby.

Dane osobowe ujawnia się jednak, jeżeli wymaga tego nadrzędny interes publiczny. W takim przypadku dana instytucja lub organ precyzuje, o jaki interes publiczny chodzi. Podaje powody, dla których w danym przypadku interes publiczny przeważa nad interesami danej osoby.

Jeżeli instytucja lub organ odmówi dostępu do dokumentu, powołując się na ust. 1, rozważa, czy może udzielić dostępu do części tego dokumentu. [Poprawki 90, 96 i 102]

7.   Jeśli wyjątki dotyczą jedynie części wnioskowanego dokumentu, pozostałe części dokumentu są ujawniane.

8.   Wyjątki ustanowione w niniejszym artykule nie mają zastosowania do dokumentów przekazanych w ramach procedur prowadzących do przyjęcia aktu legislacyjnego lub powszechnie obowiązującego aktu nielegislacyjnego . Wyjątki mają zastosowanie wyłącznie przez okres, przez który ochrona ta jest uzasadniona ze względu na treść dokumentu. Wyjątki mogą być stosowane maksymalnie przez okres 30 lat. W przypadku dokumentów objętych wyjątkiem z powodów dotyczących prywatności bądź integralności jednostki wyjątek może , jeśli to konieczne, obowiązywać nadal po tym okresie. [Poprawka 55]

9.     Wyjątków przewidzianych w tym artykule nie należy interpretować tak, jakby odnosiły się do informacji leżących w interesie publicznym, a dotyczących beneficjentów środków Unii Europejskiej, które są dostępne w ramach systemu przejrzystości finansowej. [Poprawka 56]

Artykuł 7 [Poprawka 57]

Konsultacje ze stronami trzecimi

1.   W odniesieniu do dokumentów osób trzecich, instytucje ujawniają je bez konsultacji z autorem, jeżeli nie ulega wątpliwości, że żaden z wyjątków przewidzianych niniejszym rozporządzeniem nie ma zastosowania. Zasięgnięcie opinii osoby trzeciej jest konieczne, gdy przekazując dokument, zastrzegła ona jego szczególne traktowanie , w celu oceny, czy wyjątek przewidziany w tym rozporządzeniu ma zastosowanie. Dokumenty przekazywane instytucjom w celu wywarcia wpływu na stanowienie polityki należy podawać do wiadomości publicznej. [Poprawka 58]

2.   Jeżeli wniosek dotyczy dokumentu pochodzącego z państwa członkowskiego:

—	a nie został przekazany przez to państwo członkowskie podejmujące kroki w charakterze członka Rady;

—	bądź też nie dotyczy informacji przekazanych Komisji w związku z wdrażaniem wspólnotowych polityk i uregulowań prawnych,

konsultowane są organy tego państwa członkowskiego. Instytucja posiadająca dokument ujawnia go, chyba że dane państwo członkowskie uzasadni konieczność nieujawniania go, ze względu na wyjątki, o których mowa w art. 4, lub równoważne przepisy w swoim ustawodawstwie, bądź też wyrazi sprzeciw w oparciu o postanowienia art. 296 ust. 1 lit. a) Traktatu WE, stwierdzając, że ujawnienie stałoby w sprzeczności z istotnymi interesami z zakresu bezpieczeństwa . Instytucja ocenia słuszność uzasadnienia podanego przez państwo członkowskie. [Poprawka 91]

3.    Bez uszczerbku dla krajowej kontroli parlamentarnej, jeżeli państwo członkowskie otrzyma od instytucji wniosek dotyczący dokumentu będącego w jego posiadaniu, o ile nie jest jasne, że dokument ten zostanie ujawniony lub nie, państwo członkowskie konsultuje się z odnośną instytucją w celu podjęcia decyzji, która nie zagrozi realizacji celów niniejszego rozporządzenia. Państwo członkowskie może zamiast tego przekazać wniosek do instytucji. [Poprawka 60]

Artykuł 8

Zwielokratnianie dokumentów

Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla obowiązujących przepisów dotyczących prawa autorskiego, które mogą ograniczać prawa strony trzeciej do ▐ powielania lub korzystania z opublikowanych dokumentów. [Poprawka 82]

Artykuł 9

Zasada dobrej administracji

W oparciu o kodeks dobrego postępowania administracyjnego instytucja przyjmuje i publikuje ogólne wytyczne dotyczące zakresu zobowiązania do zachowania poufności i tajemnicy zawodowej, określonych w art. 287 Traktatu WE, obowiązku wynikającego z dobrej i przejrzystej administracji oraz ochrony danych osobowych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001. Wytyczne te określają też sankcje mające zastosowanie w przypadku niezachowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem, zgodnie z regulaminem pracowniczym urzędników Wspólnot Europejskich, warunkami zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich oraz regulaminami wewnętrznymi poszczególnych instytucji. [Poprawka 107]

TYTUŁ II

Przejrzystość legislacyjna i nielegislacyjna

Artykuł 10

Przejrzystość legislacyjna

1.     Zgodnie z zasadami demokratycznymi zawartymi w art. 6 ust. 1 Traktatu UE oraz orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości w sprawie wykonania rozporządzenia (WE) nr 1049/2001, instytucje, działając na podstawie swoich uprawnień legislacyjnych, zapewniają jak najszerszy dostęp do swoich działań.

2.     Dokumenty dotyczące ich programów legislacyjnych, wstępnych konsultacji ze społeczeństwem obywatelskim, oceny skutków oraz wszelkie inne dokumenty związane z procesem legislacyjnym są dostępne na przyjaznej dla użytkownika międzyinstytucjonalnej stronie internetowej i publikowane w specjalnej serii Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

3.     Wnioski legislacyjne oraz inne teksty prawne UE są sporządzane w jasny i zrozumiały sposób, a instytucje uzgadniają wspólne wytyczne i modele związane ze sporządzaniem dokumentów, zwiększając pewność prawną, zgodnie z odnośnym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości.

4.     W czasie trwania procedury legislacyjnej każda instytucja lub organ zaangażowany w podejmowanie decyzji publikuje swoje dokumenty przygotowawcze oraz wszystkie informacje z nimi związane, w tym opinie prawne, w specjalnej serii Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej oraz na wspólnej stronie internetowej, odzwierciedlając czas trwania przedmiotowej procedury.

5.     Wszelkie inicjatywy lub dokumenty dostarczone przez zainteresowane strony w celu wywarcia wpływu na proces podejmowania decyzji są podawane do wiadomości publicznej.

6.     Zgodnie z art. 12 akty prawne, po ich przyjęciu, są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

7.     Ze względu na zasadę lojalnej współpracy, które reguluje stosunki między instytucjami i państwami członkowskimi, by nie utrudniać osiągnięcia celów niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie starają się zapewnić odpowiedni stopień przejrzystości krajowych środków wykonawczych aktów instytucji Unii Europejskiej, zwłaszcza poprzez publikowanie w zrozumiałej formie odniesień do krajowych środków wykonawczych. Celem jest umożliwienie obywatelom jednoznacznej i szczegółowej interpretacji przysługujących im praw i obowiązków spoczywających na nich na mocy konkretnych przepisów UE, jak i umożliwienie krajowym sądom egzekwowania poszanowania tych praw i obowiązków zgodnie z zasadami pewności prawnej i ochrony osób fizycznych. [Poprawka 103]

Artykuł 11

Publikacja w Dzienniku Urzędowym

1.    Zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym rozporządzeniu instytucje uzgadniają strukturę i format Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, biorąc pod uwagę obowiązujące wcześniej porozumienie międzyinstytucjonalne.

Poza aktami, o których mowa w art. 254 ust. 1 i 2 Traktatu WE i art. 163 akapit pierwszy Traktatu Euratom, następujące dokumenty są publikowane w Dzienniku Urzędowym z zastrzeżeniem art. 6 niniejszego rozporządzenia:

▐

a)	wspólne stanowiska przyjęte przez Radę zgodnie z procedurami, o których mowa w art. 251 i 252 Traktatu WE oraz przyczyny leżące u podstaw tych wspólnych stanowisk, jak również stanowiska Parlamentu Europejskiego dotyczące tych procedur;

b)	dyrektywy inne niż te, o których mowa w art. 254 ust. 1 i 2 Traktatu WE, decyzje inne niż te określone w art. 254 ust. 1 Traktatu WE, zalecenia i opinie; ▐

c)	konwencje podpisane przez państwa członkowskie w oparciu o art. 293 Traktatu WE;

d)	umowy międzynarodowe zawarte przez Wspólnotę lub zgodnie z art. 24 Traktatu UE;

e)	wspólne stanowiska, o których mowa w art. 34 ust. 2 Traktatu UE;

f)	decyzje ramowe i decyzje, o których mowa w art. 34 ust. 2 Traktatu UE;

g)	konwencje sporządzone przez Radę zgodnie z art. 34 ust. 2 Traktatu UE.

2.     Inne dokumenty do opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej są określane na mocy wspólnej decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady, na wniosek Komitetu Zarządzającego Urzędu Publikacji UE  (13). [Poprawki 74 i 105]

Artykuł 12

Praktyka w zakresie przejrzystości administracyjnej w instytucjach [Poprawka 77]

1.   Instytucje opracowują dobre praktyki administracyjne w celu ułatwienia korzystania z praw dostępu zagwarantowanych niniejszym rozporządzeniem. Instytucje porządkują i przechowują informacje znajdujące się w ich posiadaniu w sposób gwarantujący społeczeństwu dostęp do tych informacji bez podejmowania dodatkowych wysiłków. [Poprawka 78]

2.     Celem zapewnienia właściwego wdrożenia zasad przejrzystości oraz dobrego administrowania zainteresowane instytucje uzgadniają jednolite przepisy wykonawcze i procedury z zakresu prezentacji, klasyfikacji, deklasyfikacji, rejestracji i rozpowszechniania dokumentów.

W celu ułatwienia zaistnienia rzeczywistej debaty pomiędzy jednostkami zaangażowanymi w proces podejmowania decyzji oraz bez uszczerbku dla zasady przejrzystości instytucje informują obywateli o okresach i powodach niemożności przyznania prawa dostępu do dokumentów w trakcie poszczególnych etapów procesu decyzyjnego. Ograniczenia te nie mają zastosowania po podjęciu tej decyzji. [Poprawka 79]

3.     Instytucje informują obywateli we właściwy i przejrzysty sposób o swojej strukturze organizacyjnej, z podaniem kompetencji wydziałów wewnętrznych, wewnętrznego systemu organizacji i orientacyjnych terminów zakończenia procedur leżących w zakresie ich kompetencji oraz o służbach, do których obywatele mogą się zwracać w celu uzyskania pomocy, informacji lub odwołania administracyjnego. [Poprawka 80]

4.    Instytucje tworzą komitet międzyinstytucjonalny zgodnie z art. 255 w celu badania i wymiany najlepszych praktyk, zidentyfikowania utrudnień w dostępie i użytkowaniu oraz źródeł danych , zaradzenia ewentualnym konfliktom, wspierania interoperacyjności, ponownego wykorzystania i łączenia rejestrów, standaryzacji kodowania dokumentów za pośrednictwem europejskiej organizacji ds. standardów, utworzenia jednego portalu UE dla zapewnienia dostępu do wszystkich dokumentów UE i omawiania możliwych przyszłych zmian w dostępie publicznym do dokumentów. [Poprawka 81]

Artykuł 13

Przejrzystość w kwestiach finansowych

Informacje dotyczące budżetu UE jego wdrażania oraz beneficjentów funduszy UE jak również stypendiów winny być publikowane i dostępne dla każdego obywatela.

Informacje takie winny być także dostępne na specjalnej stronie internetową oraz w bazie danych, z formularzem pozwalającym na przeszukiwanie w oparciu o ww. informacji, w zakresie przejrzystości finansowej w UE. [Poprawka 85]

TYTUŁ III

Sposoby dostępu

Artykuł 14

Bezpośredni dostęp do dokumentów

1.     W miarę możliwości instytucje udostępniają dokumenty bezpośrednio w formie elektronicznej lub poprzez rejestr, zgodnie z regulaminem danej instytucji. [Poprawka 71]

2.    Instytucje zapewniają bezpośredni dostęp publiczny w formie elektronicznej lub poprzez rejestr do wszystkich dokumentów, a w szczególności do dokumentów sporządzonych lub otrzymanych w związku z procedurami dotyczącymi przyjęcia aktów legislacyjnych UE lub powszechnie obowiązujących aktów nielegislacyjnych. ▐ [Poprawka 72]

3.   Jeśli to możliwe, inne dokumenty, w szczególności dokumenty odnoszące się do opracowania polityki lub strategii, są udostępniane bezpośrednio, w formie elektronicznej.

4.   Jeśli dostęp bezpośredni nie jest zapewniony przez rejestr, w rejestrze możliwie najdokładniej wskazywana jest lokalizacja dokumentu.

5.    Instytucje ustalają wspólny interfejs dla swoich rejestrów dokumentów, a zwłaszcza zapewniają pojedynczy punkt dostępu umożliwiający bezpośredni dostęp do dokumentów sporządzonych lub otrzymanych w związku z procedurami dotyczącymi przyjęcia wspólnotowych aktów legislacyjnych lub powszechnie obowiązujących aktów nielegislacyjnych . [Poprawka 73]

Artykuł 15

Rejestry

1.   Aby prawa obywatelskie przewidziane w niniejszym rozporządzeniu były skuteczne, każda instytucja zapewnia publiczny dostęp do rejestru dokumentów. Dostęp do rejestru powinien zostać zapewniony w formie elektronicznej. Odniesienia do dokumentów są wprowadzane w rejestrze bezzwłocznie.

2.   W przypadku każdego dokumentu rejestr zawiera sygnaturę (w tym, w odpowiednich przypadkach, sygnaturę międzyinstytucjonalną), przedmiot lub krótki opis treści dokumentu oraz datę jego otrzymania lub sporządzenia i zapisania w rejestrze. Odniesienia wprowadzane są w sposób nienaruszający ochrony interesów, o których mowa w art. 6.

3.    Bez uszczerbku dla wewnętrznych przepisów instytucji, rejestr lub system rejestrów poszczególnych instytucji (w przypadku rejestrów złożonych jednej instytucji) zawiera w szczególności odniesienia do:

—	dokumentów przychodzących i wychodzących, a także oficjalnej poczty elektronicznej instytucji w przypadkach objętych definicją określoną w art. 4 lit. a);

—	porządków dziennych i podsumowań posiedzeń, dokumentów przygotowywanych do rozesłania przed posiedzeniami, a także wszelkich innych dokumentów upowszechnianych w ich trakcie.

Każda z instytucji:

—	przyjmuje i publikuje, w terminie do dnia…  (14) , wewnętrzne przepisy z zakresu rejestracji dokumentów;

—	zapewnia, w terminie do dnia…  (15) , całkowitą operacyjność rejestru. [Poprawka 70]

Artykuł 16

Wnioski

1.   Wnioski o udzielenie dostępu do dokumentu składane są w dowolnej formie pisemnej, także w formie elektronicznej, w jednym z języków, o których mowa w art. 314 Traktatu WE oraz w sposób na tyle precyzyjny, by instytucja mogła zidentyfikować dokument. Wnioskodawca nie jest zobowiązany do podania uzasadnienia wniosku.

2.   Jeśli wniosek nie jest wystarczająco precyzyjny, w ciągu 15 dni roboczych instytucja zwraca się do wnioskodawcy o wyjaśnienie wniosku i pomaga w tym wnioskodawcy, na przykład dostarczając informacji o korzystaniu z publicznych rejestrów dokumentów. ▐ [Poprawka 62]

3.   W przypadku wniosków odnoszących się do bardzo długich dokumentów lub bardzo dużej liczby dokumentów, zainteresowana instytucja może nieformalnie porozumieć się z wnioskodawcą w celu znalezienia właściwego i praktycznego rozwiązania.

4.   Instytucje zapewniają obywatelom pomoc i informacje w zakresie metod i miejsc składania wniosków o dostęp do dokumentów.

Artykuł 17

Rozpatrywanie wstępnych wniosków

1.   Wnioski o dostęp do dokumentów są rozpatrywane bezzwłocznie. Wnioskodawcy przesyłane jest potwierdzenie wpłynięcia wniosku. W ciągu maksymalnie 15 dni roboczych od daty rejestracji wniosku instytucja udziela dostępu do żądanego dokumentu lub zapewnia w tym okresie dostęp do dokumentu zgodnie z art. 10 lub, w pisemnej odpowiedzi, podaje przyczyny całkowitej lub częściowej odmowy i informuje wnioskodawcę o prawie do złożenia wniosku potwierdzającego zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu. [Poprawka 63]

2.   W przypadkach wyjątkowych, na przykład w wypadku wniosku odnoszącego się do bardzo długiego dokumentu lub bardzo dużej liczby dokumentów, termin podany w ust. 1 może zostać przedłużony maksymalnie o kolejne 15 dni roboczych, pod warunkiem że wnioskodawca zostanie powiadomiony z wyprzedzeniem i z podaniem szczegółowych powodów. [Poprawka 64]

3.   W przypadku całkowitej lub częściowej odmowy, wnioskodawca może w ciągu 15 dni roboczych od daty otrzymania odpowiedzi od instytucji złożyć wniosek potwierdzający, w którym zwraca się do instytucji o ponowne rozpatrzenie jej decyzji, lub jeżeli wnioskodawca kwestionuje realność rzekomej szkodliwości dla istotnych interesów i/lub utrzymuje, że za ujawnieniem przemawia nadrzędny interes, wnioskodawca może zwrócić się do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich o niezależną i obiektywną opinię na temat szkodliwości i/lub nadrzędnego interesu publicznego.

W oczekiwaniu na wydanie opinii przez Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich termin podany w ust. 1 zostaje zawieszony na maksymalnie 30 dni roboczych.

Po wydaniu opinii przez Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, lub najpóźniej z końcem okresu 30 dni roboczych wnioskodawca może w terminie maksymalnie 15 dni roboczych złożyć wniosek potwierdzający, w którym zwraca się do instytucji o ponowne rozpatrzenie jej decyzji. [Poprawka 104]

4.   Brak odpowiedzi ze strony instytucji w przepisanym terminie uprawnia wnioskodawcę do złożenia wniosku potwierdzającego.

Artykuł 18

Rozpatrywanie wniosków potwierdzających

1.   Wniosek potwierdzający jest rozpatrywany bezzwłocznie. W ciągu 15 dni roboczych od dnia rejestracji takiego wniosku instytucja udziela dostępu do żądanego dokumentu i zapewnia w tym okresie dostęp do dokumentu zgodnie z art. 10 lub, w pisemnej odpowiedzi, podaje przyczyny całkowitej lub częściowej odmowy. W przypadku całkowitej lub częściowej odmowy instytucja informuje wnioskodawcę o dostępnych dla niego środkach zaradczych. [Poprawka 66]

2.   W wyjątkowych przypadkach, na przykład w wypadku wniosku odnoszącego się do bardzo długiego dokumentu lub bardzo dużej liczby dokumentów, termin podany w ust. 1 może zostać przedłużony maksymalnie o kolejne 15 dni roboczych, pod warunkiem że wnioskodawca zostanie powiadomiony z wyprzedzeniem i z podaniem szczegółowych powodów. [Poprawka 67]

3.   W przypadku całkowitej lub częściowej odmowy, wnioskodawca może wszcząć postępowanie sądowe przeciwko instytucji w Sądzie Pierwszej Instancji lub złożyć skargę do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich na warunkach ustanowionych odpowiednio w art. 230 i 195 Traktatu WE.

4.   Brak odpowiedzi ze strony instytucji w podanym terminie uznawany jest za odpowiedź odmowną i uprawnia wnioskodawcę do wszczęcia postępowania sądowego przeciwko instytucji lub złożenia skargi do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, zgodnie z odpowiednimi postanowieniami Traktatu WE.

▐ [Poprawka 68]

Artykuł 19

Dostęp po złożeniu wniosku

1.   Wnioskodawca ma dostęp do dokumentów przez zapoznanie się z nimi na miejscu lub przez otrzymanie kopii, w tym, jeśli taka jest dostępna, kopii elektronicznej, zgodnie z preferencjami wnioskodawcy.

2.   Jeśli dokument został udostępniony publicznie i jest łatwo dostępny dla wnioskodawcy, instytucja może wywiązać się ze swego obowiązku udostępnienia dokumentu poprzez poinformowanie wnioskodawcy w jaki sposób uzyskać wnioskowany dokument.

3.   Dokumenty dostarczane są w istniejącej wersji i formacie (także w formacie elektronicznym lub alternatywnym, jak pismo Braille'a. duży druk lub taśma) z pełnym poszanowaniem preferencji wnioskodawcy.

4.   Kosztami sporządzenia i przesłania kopii można obciążyć wnioskodawcę. Opłata nie może przekraczać rzeczywistego kosztu sporządzenia i przesłania kopii. Zapoznanie się z dokumentem na miejscu, skopiowanie mniej niż 20 stron A4 i bezpośredni dostęp w formie elektronicznej lub poprzez rejestr będą bezpłatne. W przypadku wydruków lub dokumentów w formacie elektronicznym opartych na informacjach zawartych w elektronicznych systemach magazynowania, przetwarzania i pobierania danych wnioskodawcę można także obciążyć rzeczywistymi kosztami poszukiwania i wydobycia dokumentu. Jeżeli instytucja już opublikowała przedmiotowy dokument lub dokumenty, nie nalicza się dodatkowej opłaty. Wnioskodawca jest z góry informowany o kwocie opłaty i sposobie jej naliczania. [Poprawka 69]

5.   Niniejsze rozporządzenie nie wprowadza odstępstw od szczególnych zasad regulujących dostęp do dokumentów, ustanowionych w prawie WE lub prawie krajowym, takich jak wniesienie opłaty.

Artykuł 20

Informacje

1.   Każda instytucja podejmuje niezbędne środki w celu informowania społeczeństwa o prawach przysługujących mu na podstawie niniejszego rozporządzenia.

2.   Państwa członkowskie współpracują z instytucjami w dostarczaniu obywatelom informacji.

Artykuł 21

Urzędnik ds. informacji

1.     Każda dyrekcja generalna w każdej instytucji mianuje urzędnika ds. informacji, którego obowiązkiem jest zapewnienie przestrzegania postanowień niniejszego rozporządzenia oraz dobrej praktyki administracyjnej w danej dyrekcji generalnej.

2.     Urzędnik ds. informacji określa, które informacje można udostępnić publicznie, mając na względzie:

a)	wykonanie niniejszego rozporządzenia;

b)	dobrą praktykę

oraz dba o to, by te informacje były rozpowszechniane w odpowiedni sposób i w odpowiedniej formie.

3.     Urzędnik ds. informacji ocenia, czy służby jego dyrekcji generalnej stosują się do zasad dobrej praktyki.

4.     Urzędnik ds. informacji może skierować osobę wnioskującą o informacje do innej dyrekcji, jeżeli przedmiotowe informacje nie mieszczą się w zakresie jego kompetencji, natomiast objęte są kompetencjami innej dyrekcji w tej samej instytucji, pod warunkiem że posiada takie informacje. [Poprawka 106]

TYTUŁ IV

Postanowienia końcowe

Artykuł 22

Sprawozdania

1.   Każda instytucja publikuje każdego roku sprawozdanie za poprzedni rok podając między innymi liczbę przypadków, w których instytucja odmówiła prawa dostępu do dokumentów, przyczyny takich odmów oraz liczbę dokumentów poufnych nieujętych w rejestrze.

2.     Najpóźniej do …* Komisja opublikuje sprawozdanie w sprawie stosowania zasad niniejszego rozporządzenia oraz przedstawi zalecenia, w tym, w razie potrzeby, propozycje dotyczące zmian do niniejszego rozporządzenia niezbędnych ze względu na zmianę obecnej sytuacji oraz program działań, które mają podjąć instytucje. [Poprawka 83]

Artykuł 23

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 traci moc ze skutkiem od dnia […].

Odesłania do uchylonego rozporządzenia należy odczytywać jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku.

Artykuł 24

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  …

(2)  Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43.

(3)   Dz.U. C 303 z 14.12.2007, s. 1.

(4)   Dz.U. C 293 E z 2.12.2006, s. 151.

(5)  Dz.U. L 264 z 25.9.2006, s. 13.

(6)   Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 22 grudnia 1998 r. w sprawie wspólnych wytycznych dotyczących jakości prawodawstwa wspólnotowego (Dz.U. C 73 z 17.3.1999, s. 1).

(7)   Dz.U. L 345 z 31.12.2003, s. 90.

(8)   Dz.U. L 43 z 15.2.1983, s. 1.

(9)  Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

(10)   Dz.U. L 340 z 31.12.1993, s. 43. ║

(11)   Dz.U. L 46 z 18.2.1994, s. 58. ║

(12)   Dz.U. L 263 z 25.9.1997, s. 27.

(13)   Patrz art. 7 SEC(2008)2109.

(14)   Sześć miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(15)   Rok od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.