22.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 349/95

A.

mając na uwadze, że Unia Europejska z dużym zaangażowaniem zajmuje się kwestią zniesienia kary śmierci i dąży do powszechnego uznania tej zasady,

B.

mając na uwadze, że w dniu 25 lutego 2010 r. Trybunał Konstytucyjny Republiki Korei orzekł większością pięciu do czterech głosów, że kara śmierci jest zgodna z konstytucją, a także mając na uwadze, że sędziowie podkreślili jednak, iż kwestia utrzymania bądź zniesienia kary śmierci powinna zostać przedyskutowana przez Zgromadzenie Narodowe, a nie w ramach procesu konstytucyjnego,

C.

mając na uwadze, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego został ogłoszony w następstwie głosowania pięcioma głosami za przy czterech głosach przeciw, natomiast w roku 1996 wyrok przyjęto siedmioma głosami za przy dwóch głosach przeciw,

D.

mając na uwadze, że decyzja Trybunału Konstytucyjnego zapadła w następstwie petycji 72-letniego obywatela Korei oskarżonego o zabicie czterech turystów w 2007 r., który utrzymywał, że kara śmierci narusza jego gwarantowaną konstytucyjnie godność,

E.

mając na uwadze, że w Republice Korei odnotowano ponad 55 potwierdzonych przypadków więźniów skazanych na karę śmierci,

F.

mając na uwadze, że ostatnia egzekucja w Republice Korei miała miejsce w grudniu 1997 r.; mając na uwadze, że w okresie sprawowania urzędu przez prezydenta Kim De Dzunga, który sam został skazany na karę śmierci w 1980 r., a następnie ułaskawiony, zaprzestano stosowania kary śmierci i przez 13 lat Republika Korei należała do grupy krajów, które w praktyce nie wykonują kary śmierci,

G.

mając na uwadze, że w 2006 r. Krajowa Komisja Praw Człowieka zaproponowała projekt ustawy dotyczącej zniesienia kary śmierci,

H.

mając na uwadze, że dnia 18 grudnia 2007 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło zdecydowaną większością głosów rezolucję wzywającą kraje, które stosują karę śmierci, do „wprowadzenia moratorium na egzekucje celem zniesienia kary śmierci”, a jej treść potwierdzono w drugiej rezolucji przyjętej dnia 18 grudnia 2008 r.,

1.

uznaje fakt, że od 1998 r. Republika Korei nie wykonała żadnej egzekucji, co czyni ją de facto krajem niestosującym kary śmierci w praktyce; z zadowoleniem przyjmuje poprawę w dziedzinie ochrony i propagowania praw człowieka w tym kraju;

2.

jest głęboko rozczarowany decyzją Trybunału Konstytucyjnego Republiki Korei o utrzymaniu kary śmierci, jednak zauważa, że wyrok został przyjęty nieznaczną większością głosów w porównaniu z głosowaniem z 1996 r. (7 głosów za, 2 przeciw);

3.

wyraża poparcie dla organizacji walczących o zniesienie kary śmierci w Republice Korei;

4.

powtórnie wyraża ogólny sprzeciw wobec kary śmierci, która jest niezgodna ze współczesnym systemem sądownictwa karnego, i mimo rozpowszechnionego przekonania opinii publicznej nie prowadzi do spadku przestępczości;

5.

zachęca Republikę Korei do wprowadzenia prawnie wiążącego moratorium na wszystkie egzekucje do czasu przyjęcia przez parlament ustawy znoszącej karę śmierci;

6.

wzywa rząd Republiki Korei do poparcia rezolucji ONZ w sprawie zniesienia kary śmierci oraz do przyjęcia decyzji o udzieleniu poparcia rezolucji, która ma zostać przedłożona na posiedzeniu Zgromadzenia Ogólnego ONZ, lub o głosowaniu za jej przyjęciem;

7.

zauważa z satysfakcją, że zdecydowana większość krajów na świecie, stanowiąca ponad dwie trzecie społeczności międzynarodowej, zniosła już całkowicie karę śmierci de iure lub wprowadziła de facto moratorium na jej wykonywanie;

8.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu ONZ, rządowi Republiki Korei oraz koreańskiej Krajowej Komisji Praw Człowieka.