5.2.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 33/134

—

uwzględniając IV światową konferencję w sprawie kobiet, która odbyła się w Pekinie we wrześniu 1995 r., deklarację i program działania przyjęte w Pekinie, a także późniejsze dokumenty końcowe przyjęte na sesjach specjalnych ONZ „Pekin +5”, „Pekin +10” i „Pekin +15”, dotyczące dalszych działań i inicjatyw mających na celu wdrożenie pekińskiej deklaracji i programu działania, przyjęte odpowiednio w dniu 9 czerwca 2000 r., w dniu 11 marca 2005 r. i w dniu 12 marca 2010 r.,

—

uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (konwencja CEDAW), przyjętą w 1979 r.,

—

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

—

uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności jej art. 1, 2, 3, 4, 5, 21 i 23,

—

uwzględniając art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej, podkreślający wartości podzielane przez państwa członkowskie, np. pluralizm, niedyskryminację, tolerancję, sprawiedliwość, solidarność oraz równouprawnienie kobiet i mężczyzn,

—

uwzględniając art. 19 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, który mówi o zwalczaniu dyskryminacji ze względu na płeć,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji z postępów w zakresie równouprawnienia kobiet i mężczyzn w 2011 r.,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 27 października 2010 r. pt. „W kierunku Aktu o jednolitym rynku, w stronę społecznej gospodarki rynkowej o wysokiej konkurencyjności, 50 propozycji na rzecz wspólnej poprawy rynku pracy, przedsiębiorczości i wymiany” (COM(2010)0608),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 21 września 2010 r. pt. „Strategia na rzecz równości kobiet i mężczyzn 2010-2015” (COM(2010)0491),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 6 czerwca 2010 r. pt. „Ład korporacyjny w instytucjach finansowych oraz polityka wynagrodzeń” (COM(2010)0284),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 5 marca 2010 r. pt. „Zwiększone zaangażowanie na rzecz równości między kobietami i mężczyznami, Karta Kobiet” (COM(2010)0078),

—

uwzględniając Europejski pakt na rzecz równości płci, przyjęty przez Radę Europejską w marcu 2006 r. oraz nowy Europejski pakt na rzecz równości płci, przyjęty przez Radę Europejską w dniu 7 marca 2011 r.,

—

uwzględniając zalecenie Rady 96/694/WE w sprawie zrównoważonego udziału kobiet i mężczyzn w procesie podejmowania decyzji,

—

uwzględniając coroczne posiedzenie Światowego Forum Gospodarczego, które odbyło się w dniach 26-29 stycznia 2011 w Davos, oraz program pt. „Women Leaders and Gender Parity” („Kobiety sprawujące wysokie funkcje a parytet płci”),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 maja 2011 r. w sprawie ładu korporacyjnego w instytucjach finansowych (1),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 marca 2011 r. w sprawie równouprawnienia kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej – 2010 (2),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 czerwca 1995 r. w sprawie czwartej światowej konferencji w sprawie kobiet w Pekinie: Równość, rozwój i pokój (3), rezolucję z dnia 10 marca 2005 r. w sprawie monitorowania programu działania IV światowej konferencji w sprawie kobiet (Pekin+10) (4) oraz rezolucję z dnia 25 lutego 2010 r. w sprawie Pekinu+15 – Platforma działania ONZ na rzecz równości płci (5),

—

uwzględniając art. 48 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A7-0210/2011),

A.

mając na uwadze, że równouprawnienie kobiet i mężczyzn to podstawowa zasada Unii Europejskiej, zapisana w Traktacie o Unii Europejskiej oraz należąca do jej celów i zadań, a także mając na uwadze, że sama Unia postawiła sobie za zadanie uwzględnianie równouprawnienia kobiet i mężczyzn we wszystkich działaniach,

B.

mając na uwadze, że jednym z głównych celów Unii Europejskiej powinno być umożliwienie kompetentnym i wykwalifikowanym kobietom zajmowanie stanowisk, które obecnie są dla nich trudno dostępne, poprzez usuwanie utrzymujących się barier i nierówności między kobietami i mężczyznami, które uniemożliwiają kobietom pięcie się po szczeblach kariery zawodowej,

C.

mając na uwadze, że równouprawnienie kobiet i mężczyzn w zakresie zatrudnienia powinno polegać na wspieraniu karier zawodowych kobiet i mężczyzn na rynku pracy i pod względem ich awansu na stanowiska kierownicze wszystkich szczebli bez żadnych rozróżnień, aby osiągnąć sprawiedliwość społeczną i w pełni wykorzystać umiejętności kobiet celem wzmocnienia gospodarki, oraz że powinno ono umożliwiać kobietom pełne rozwinięcie swoich możliwości w takim samym stopniu jak mężczyznom,

D.

mając na uwadze, że w 2008 r. 59,5 % tytułów akademickich w UE przyznano kobietom, a na wydziałach biznesu, zarządzania i prawa jest więcej kobiet niż mężczyzn, natomiast odsetek kobiet w najwyższych organach decyzyjnych największych publicznie notowanych firm wynosił zaledwie 10,9 % w 2009 r.,

E.

mając na uwadze, że przeszkody utrudniające udział kobiet można również przypisać połączeniu dyskryminacji ze względu na płeć, stereotypowych zachowań nadal występujących w przedsiębiorstwach i ograniczonego doradztwa dla kobiet, które mogłyby zajmować stanowiska kierownicze,

F.

mając na uwadze, że badania przeprowadzone przez Komisję Europejską i sektor prywatny wykazały, że istnieje związek między poprawą ekonomicznych i finansowych wyników przedsiębiorstw a udziałem kobiet w organach decyzyjnych; mając na uwadze, że z badań tych jasno wynika, że znaczący udział kobiet na stanowiskach kierowniczych jest narzędziem zapewniającym dobre wyniki i konkurencyjność gospodarczą;

G.

mając na uwadze, że w związku z tym należy wprowadzić metody takie jak badania przypadków i wymiana dobrych wzorców w tej dziedzinie, a także prowadzić działania afirmatywne, aby optymalnie wykorzystać kobiece zasoby ludzkie na wszystkich szczeblach działalności przedsiębiorstw,

H.

mając jednak na uwadze, że obecnie zaledwie 10 % członków zarządów największych przedsiębiorstw notowanych na giełdzie w Unii Europejskiej i tylko 3 % prezesów tych zarządów to kobiety, z uwzględnieniem różnic między poszczególnymi krajami i branżami zawodowymi; mając na uwadze, że różnica w zarobkach między kobietami i mężczyznami wciąż wynosi aż 17,5 % dla całej UE, co dotyczy również stanowisk kierowniczych,

I.

mając na uwadze, że liczba kobiet w zarządach przedsiębiorstw wzrasta obecnie jedynie o pół punktu procentowego rocznie; mając na uwadze, że przy tak słabym tempie wzrostu upłynie kolejne pięćdziesiąt lat, zanim w zarządach przedsiębiorstw zasiadać będzie co najmniej 40 % przedstawicieli każdej płci,

J.

mając na uwadze, że izby handlowe i przemysłowe oraz organizacje reprezentujące związki zawodowe i pracodawców są dalekie od osiągnięcia zrównoważonego udziału kobiet i mężczyzn i stanowią przykład niskiego udziału kobiet w kierowniczych organach przedsiębiorstw; mając jednak na uwadze, że izby handlowe i przemysłowe oraz organizacje reprezentujące związki zawodowe i pracodawców mogą przyczyniać się do upowszechniania i wymiany dobrych wzorców w tym względzie,

K.

mając na uwadze, że rolą decydentów politycznych na szczeblu unijnym i krajowym oraz rolą przedsiębiorstw jest usunięcie przeszkód utrudniających kobietom wejście na rynek pracy ogólnie, a szczególnie do organów kierowniczych, aby dać kobietom równe szanse i umożliwić im zajmowanie odpowiedzialnych stanowisk, co pozwoli skutecznie wykorzystać istniejące zasoby, zwiększyć przepływ kompetencji i zalet kobiet oraz jak najlepiej wykorzystać potencjał ludzki, jakim dysponuje Unia Europejska, a także obrona podstawowych wartości UE, wśród których główną zasadą jest równouprawnienie,

L.

mając na uwadze, że proaktywne inicjatywy i działania podjęte przez sektor prywatny w celu zwiększenia udziału kobiet, takie jak inicjatywy i działania mające na celu rozwinięcie potencjału zasobów ludzkich w przedsiębiorstwach, aby bardziej pomóc kobietom w karierze, lub utworzenie poza przedsiębiorstwami sieci promujących udział kobiet i wspierających je oraz promujących regularną wymianę dobrych wzorców, okazały się przydatne i należy zachęcać do ich kontynuacji, pomimo że nie są jeszcze wystarczające, aby zmienić sytuację w przedsiębiorstwach oraz mając na uwadze, że na szczeblu kierowniczym w przedsiębiorstwach wciąż jest za mało kobiet,

M.

mając na uwadze, że Komisja zapowiedziała, iż przedstawi środki legislacyjne celem zadbania o to, aby publicznie notowane firmy podejmowały skuteczne kroki w celu osiągnięcia równej reprezentacji kobiet i mężczyzn w zarządach, jeżeli nie dokona się to w wyniku samoregulacji w ciągu najbliższych 12 miesięcy,

1.

z zadowoleniem przyjmuje środki zapowiedziane przez Komisję dnia 1 marca 2011 r., zwłaszcza jej zamiar wysunięcia w 2012 r. propozycji unijnych aktów ustawodawczych, jeśli przedsiębiorstwa dobrowolnie nie zwiększą udziału kobiet w swoich organach decyzyjnych do 30 % do roku 2015 oraz do 40 % do roku 2020;

2.

wzywa przedsiębiorstwa do osiągnięcia przełomowego progu 30 % kobiet wśród członków organów kierowniczych do roku 2015 oraz 40 % do roku 2020;

3.

stwierdza, że w Norwegii osiągnięto wyraźne postępy w zakresie reprezentacji kobiet po przyjęciu w 2003 r. przepisów, które ustanowiły, że w zarządach przedsiębiorstw notowanych na giełdzie i liczących ponad 500 pracowników powinno zasiadać co najmniej 40 % przedstawicieli każdej płci, oraz przewidywały skuteczne sankcje za ich nieprzestrzeganie;

4.

podkreśla, że przedsiębiorstwa są zobowiązane do przestrzegania zasady równości traktowania mężczyzn i kobiet i do zapewnienia im równych szans w miejscu pracy oraz że w tym celu muszą przyjąć środki przeciwdziałające wszelkim rodzajom dyskryminacji;

5.

z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy państw członkowskich takich jak Francja, Holandia i Hiszpania, które wyznaczają przedsiębiorstwom obowiązujące progi udziału kobiet w organach kierowniczych, i z zadowoleniem śledzi debaty nad udziałem kobiet prowadzone w innych państwach członkowskich, takich jak Belgia, Niemcy i Włochy; stwierdza, że wyrażenie woli politycznej jest jedynym sposobem przyspieszenia procesu przyjmowania wiążących środków w celu zapewnienia zrównoważonego udziału mężczyzn i kobiet w organach kierowniczych przedsiębiorstw;

6.

z zadowoleniem przyjmuje wprowadzony w Finlandii kodeks ładu korporacyjnego, zgodnie z którym w organach decyzyjnych przedsiębiorstw zasiadać muszą przedstawiciele obu płci, a przypadki nieprzestrzegania tej zasady muszą być publicznie zgłaszane; zauważa, że w rezultacie wprowadzenia kodeksu odsetek kobiet w organach decyzyjnych fińskich przedsiębiorstw wynosi obecnie 25 %, zaś odsetek przedsiębiorstw notowanych na giełdzie, w których radach nadzorczych lub zarządach zasiadają kobiety, od czasu zapowiedzi wprowadzenia kodeksu wzrósł z 51 % do około 70 %;

7.

podkreśla, że rekrutacja na stanowiska w kierowniczych organach przedsiębiorstw musi odbywać się na podstawie wymaganych kompetencji, na które składają się umiejętności, kwalifikacje i doświadczenie oraz że w ramach polityki rekrutacji w przedsiębiorstwach muszą być przestrzegane zasady przejrzystości, obiektywności, integracji, skuteczności, niedyskryminacji i równości płci;

8.

jest zdania, że należy koniecznie rozważyć wprowadzenie skutecznych zasad dotyczących zakazu łączenia mandatów w radach nadzorczych celem zwolnienia stanowisk dla kobiet, ale również z myślą o skuteczności i niezależności kierownictwa średnich i dużych przedsiębiorstw;

9.

podkreśla, że publiczne przedsiębiorstwa notowane na giełdzie powinny dawać przykład wprowadzania zrównoważonego udziału kobiet i mężczyzn w radach nadzorczych oraz na stanowiskach kierowniczych wszystkich szczebli;

10.

zachęca państwa członkowskie i Komisję do wdrożenia nowej polityki umożliwiającej większy udział kobiet w kierownictwie przedsiębiorstw, w szczególności poprzez:

11.

zwraca uwagę na kwestię zróżnicowania wynagrodzeń w przedsiębiorstwach, a zwłaszcza na różnice między wynagrodzeniami kobiet na stanowiskach kierowniczych a wynagrodzeniami mężczyzn na takich samych stanowiskach; wzywa państwa członkowskie i Komisję do przyjęcia środków w celu zwalczania tych utrzymujących się nierówności w zakresie wynagrodzeń, wynikających z tradycyjnych stereotypów dotyczących rozwoju kariery i przyczyniających się do ograniczonego udziału kobiet w kierowniczych organach przedsiębiorstw;

12.

uważa w szczególności, że przedsiębiorstwa zobowiązane do przedkładania pełnych rachunków zysków i strat powinny w rozsądnym terminie uzyskać zrównoważony udział kobiet i mężczyzn w swoich radach nadzorczych;

13.

zachęca przedsiębiorstwa do przyjęcia i wdrożenia kodeksów ładu korporacyjnego jako jednego ze środków wspierania równości płci w zarządach firm, przy wykorzystaniu wzajemnej presji do wywarcia odśrodkowego wpływu na organizacje oraz stosowaniu zasady „zastosuj się lub wyjaśnij”, zobowiązującej je do wyjaśnienia, dlaczego w zarządzie nie zasiada przynajmniej jedna kobieta;

14.

jest zdania, że państwa członkowskie i Komisja powinny podejmować inicjatywy mające na celu bardziej sprawiedliwy podział obowiązków rodzinnych nie tylko w ramach rodziny, lecz również między rodziną i społeczeństwem, a także zmniejszenie różnic w zarobkach między kobietami i mężczyznami w odniesieniu do takiej samej pracy; uważa, że należy podjąć specjalne środki, aby:

15.

zachęca kadrę kierowniczą przedsiębiorstw do uwrażliwiania pracowników na kwestie rozwoju kariery mężczyzn i kobiet oraz do osobistego angażowania się w programy monitorowania i wspierania kariery kobiet na stanowiskach kierowniczych w ich przedsiębiorstwach;

16.

wzywa Komisję do:

17.

zachęca Komisję do przedstawienia planu działania określającego konkretne, wymierne i osiągalne cele, jakie należy zrealizować, aby osiągnąć zrównoważony udział kobiet i mężczyzn we wszelkich rozmiarów przedsiębiorstwach, oraz wzywa Komisję do opracowania specjalnego przewodnika dla małych i średnich przedsiębiorstw;

18.

zwraca się do Komisji o przygotowanie strony poświęconej dobrym wzorcom w tym zakresie, celem upowszechniania i wymiany najlepszych wzorców; podkreśla znaczenie ustanowienia strategii komunikacyjnej w celu skutecznego informowania opinii publicznej i partnerów społecznych o znaczeniu takich środków; zachęca w związku z tym Komisję i państwa członkowskie do przeprowadzenia ukierunkowanych kampanii informacyjnych;

19.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom państw członkowskich.