29.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 349/72

—

uwzględniając nieformalne posiedzenie Rady Europejskiej w dniu 23 maja 2012 r.,

—

uwzględniając posiedzenie Rady Europejskiej w dniach 28-29 czerwca 2012 r.,

—

uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu PE,

1.

z zadowoleniem przyjmuje konkretne kroki podjęte przez Radę Europejską z myślą o stawieniu czoła kryzysowi strefy euro i uznanie przez nią konieczności reakcji obejmującej zarówno konsolidację fiskalną, jak i wzrost gospodarczy; jest przekonany, że szczyt odzwierciedla podejście Rady Europejskiej do wyzwań stojących przed Europą, mające na celu bardziej zrównoważony, skuteczny pod względem ekonomicznym i sprawiedliwy społecznie program antykryzysowy;

2.

podkreśla znaczenie porozumienia państw strefy euro w sprawie ważnych i konkretnych środków w celu przełamania błędnego koła, jakie tworzą banki i dług państwowy, oraz zmniejszenia rozpiętości między stopami oprocentowania długu państwowego w strefie euro; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje fakt, że istniejące instrumenty EFSF/ESM mogą zostać wykorzystane w sposób elastyczny i skuteczny w przypadku państw członkowskich respektujących skierowane do nich zalecenia i ich inne zobowiązania, w tym w ramach europejskiego semestru oraz paktu stabilności i wzrostu;

3.

uważa, że porozumienie to stanowi ważny krok na drodze do pełnoprawnej unii bankowej w UE jako całości, ale podkreśla krytyczny fakt, że możliwości tej nie można uruchomić natychmiast, ponieważ jest to uzależnione od osiągnięcia porozumienia w sprawie jednolitego mechanizmu nadzorczego;

4.

z zadowoleniem przyjmuje również Pakt na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, w szczególności porozumienie o uruchomieniu 120 miliardów EUR na pobudzenie inwestycji, wzrostu i zatrudnienia oraz apeluje o zróżnicowaną, sprzyjającą wzrostowi konsolidację fiskalną, z należytym uwzględnieniem roli inwestycji; uważa, że stanowi to ważny krok w kierunku niezbędnego ożywienia zrównoważonych, ukierunkowanych na wzrost inwestycji publicznych i prywatnych w Europie, szczególnie mających na celu osiągnięcie celów strategii „Europa 2020”, a zwłaszcza oszczędne gospodarowanie zasobami i zrównoważony rozwój, a także ukończenie realizacji jednolitego rynku;

5.

z zadowoleniem przyjmuje ponadto zobowiązanie do uczynienia budżetu UE narzędziem wzrostu; zauważa w związku z tym, że na czerwcowym posiedzeniu Rady Europejskiej nie osiągnięto żadnych konkretnych postępów, jeśli chodzi o zawarcie porozumienia w sprawie kolejnych wieloletnich ram finansowych, tj. na lata 2014-2020; wzywa prezydencję cypryjską do zwiększenia wysiłków w tej sprawie, przy pełnym zaangażowaniu Parlamentu Europejskiego w negocjacje na temat WRF i z pełnym poszanowaniem jego uprawnień w zakresie współdecyzji; utrzymuje jednak, że reforma zasobów własnych stanowi podstawowy element, bez którego niemożliwe będzie osiągnięcie porozumienia w sprawie wieloletnich ram finansowych; ponownie wyraża przekonanie, że porozumienie co do strony dochodów i strony wydatków WRF, które powinny odpowiadać faktycznym potrzebom i ambicjom Unii w następnym okresie, należałoby osiągnąć do końca bieżącego roku;

6.

z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie szefów państw lub rządów o wzmocnieniu zarządzania jednolitym rynkiem; zdecydowanie popiera przedstawioną przez Komisję ocenę stanu jednolitego rynku i apeluje o podjęcie działań na rzecz pełnej realizacji jednolitego rynku;

7.

z zadowoleniem przyjmuje projekty wniosków zawarte w sprawozdaniu zatytułowanym „W kierunku prawdziwej unii gospodarczej i walutowej”, przedstawionym przez przewodniczących: Van Rompuya, Junckera, Barroso i Draghi, jako dobry punkt wyjścia do osiągnięcia solidnej i rzeczywistej UGW; jest w szczególności przekonany, że propozycje dotyczące ustanowienia zintegrowanych ram finansowych i europejskiego nadzoru bankowego również stanowią ważny krok w kierunku bardziej stabilnej długofalowej przyszłości europejskiego sektora bankowego; oczekuje także na włączenie do wniosku kwestii większej odpowiedzialności społecznej UE oraz zwiększenia przejrzystości i rozliczalności nowych przepisów europejskich w tym zakresie;

8.

uważa, że niezwłoczne podjęcie działań jest konieczne w każdym z czterech podstawowych elementów określonych w tym sprawozdaniu:

9.

z zadowoleniem przyjmuje decyzję o wezwaniu do prowadzenia dalszych prac nad opracowaniem planu stworzenia rzeczywistej unii gospodarczej i walutowej; domaga się, aby Parlament Europejski w pełni uczestniczył w tym zadaniu jako pełnoprawny partner, oprócz sprawowania roli współprawodawcy; apeluje ponadto, aby w procesie reformy instytucji Unii Europejskiej i procedur decyzyjnych w szeroką publiczną debatę na temat pogłębienia integracji politycznej, gospodarczej, społecznej i fiskalnej Unii Europejskiej zaangażowane były nie tylko instytucje europejskie i parlamenty narodowe, ale również partnerzy społeczni, społeczeństwo obywatelskie i inne zainteresowane podmioty; podkreśla, że – z należytym poszanowaniem metody wspólnotowej – kluczowe znaczenie będzie miało ścisłe zaangażowanie Parlamentu Europejskiego i parlamentów narodowych; jest przekonany, że protokół nr 1 do TFUE w sprawie roli parlamentów narodowych w UE tworzy właściwe ramy współpracy międzyparlamentarnej;

10.

jest niemniej zdania, że należy jeszcze wykonać dużo pracy ustawodawczej, by znaleźć całościową, strukturalną i kompleksową odpowiedź na kryzys; apeluje zatem do Komisji o przedłożenie do września 2012 r., zgodnie z metodą wspólnotową, pakietu wniosków ustawodawczych w oparciu o powyższe cztery podstawowe elementy;

11.

apeluje do Rady o wyrażenie zgody na skoordynowany program ukierunkowanych inwestycji na szczeblu krajowym w celu pobudzenia gospodarki europejskiej;

12.

zobowiązuje się, że po otrzymaniu wspomnianego powyżej pakietu ustawodawczego w wymaganym terminie i po jego przeanalizowaniu zadba o skuteczny i szybki proces decyzyjny;

13.

zauważa jednak, że jeżeli nie otrzyma wspomnianego pakietu ustawodawczego w wymaganym terminie, wyciągnie z tego własne wnioski;

14.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.