9.3.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 93/95

—

uwzględniając art. 167 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając konwencję Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) z dnia 20 października 2005 r. w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego (Konwencja UNESCO w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego),

—

uwzględniając decyzję Rady 2006/515/WE z dnia 18 maja 2006 r. w sprawie zawarcia Konwencji w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego (1),

—

uwzględniając wnioski Rady z dnia 13 i 14 listopada 2006 r. i z dnia 24 i 25 maja 2007 r. (2), w szczególności w sprawie wkładu branży kultury i branży twórczej w realizację celów strategii lizbońskiej, a także rezolucję Rady z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie europejskiego programu działań na rzecz kultury (3),

—

uwzględniając decyzję nr 1855/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającą Program Kultura (2007–2013) (4),

—

uwzględniając decyzję nr 1718/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie programu wspierającego europejski sektor audiowizualny (MEDIA 2007) (5),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 kwietnia 2008 r. w sprawie europejskiej agendy kultury w dobie globalizacji (6),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie społecznego statusu artystów (7),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 kwietnia 2008 r. w sprawie przemysłu kulturalnego w Europie (8),

—

uwzględniając konkluzje Rady z dnia 12 maja 2009 r. w sprawie kultury jako katalizatora kreatywności i innowacji (9),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 19 października 2009 r. zatytułowany „Prawa autorskie w gospodarce opartej na wiedzy” (COM(2009)0532),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 3 marca 2010 r. zatytułowany „EUROPA 2020: strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” (COM(2010)2020),

—

uwzględniając zieloną księgę Komisji z dnia 27 kwietnia 2010 r. zatytułowaną „Uwalnianie potencjału przedsiębiorstw z branży kultury i branży twórczej” (COM(2010)0183),

—

uwzględniając komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 30 czerwca 2010 r. zatytułowany „Europa – najpopularniejszy kierunek turystyczny na świecie – nowe ramy polityczne dla europejskiego sektora turystycznego” (COM(2010)0352),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie kulturowego wymiaru działań zewnętrznych UE (10),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie uwalniania potencjału przedsiębiorstw z branży kultury i branży twórczej (11),

—

uwzględniając konkluzje Rady z dnia 10 grudnia 2012 r. w sprawie aktualizacji komunikatu w sprawie polityki przemysłowej: Silniejszy przemysł europejski na rzecz wzrostu i ożywienia gospodarczego (12),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 18 grudnia 2012 r. w sprawie treści na jednolitym rynku cyfrowym (COM(2012)0789),

—

uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 26 września 2012 r. zatytułowany „Konkurencyjność europejskiego przemysłu luksusowego” (SWD(2012)0286),

—

uwzględniając komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 26 września 2012 r. zatytułowany „Promowanie sektora kultury i sektora kreatywnego na rzecz wzrostu gospodarczego i wzrostu zatrudnienia w UE” (COM(2012)0537),

—

uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 30 maja 2013 r. (13),

—

uwzględniając art. 48 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji oraz opinię Komisji Rozwoju Regionalnego (A7-0248/2013),

A.

mając na uwadze, że branża kultury i branża twórcza, które sprzyjają upowszechnianiu innowacji w innych sektorach, odgrywają ważną rolę w rozwoju gospodarczym i społecznym Unii (w tym pierwszym przypadku ze szczególnym uwzględnieniem MŚP) i wpisują się w pełni w ramy strategii „Europa 2020” na rzecz inteligentnej i zrównoważonej gospodarki sprzyjającej włączeniu społecznemu;

B.

mając na uwadze, że branża kultury i branża twórcza przyczyniają się w dużej mierze do promowania spójności społecznej, kreatywności oraz różnorodności kulturowej i językowej w Unii;

C.

mając na uwadze, że w ostatnich latach kryzysu gospodarczego branża kultury była sektorem, który w najmniejszym stopniu odczuł skutki kryzysu, co wskazuje, że jest ona strategicznym obszarem dla rozwoju społeczeństwa;

D.

mając na uwadze, że należy uznać zarówno istotną wartość kulturalną branży kultury i branży twórczej, jak i ich duży wkład w budowanie dobrobytu obywateli, w zapewnienie włączenia społecznego i spójności społecznej oraz w gospodarkę Unii pod względem wzrostu i zatrudnienia, także ze względu na ich wpływ na sektor turystyki;

E.

mając na uwadze, że produkcja europejskiej branży kultury i branży twórczej pociąga za sobą istotne korzyści gospodarcze dla licznych sektorów, takich jak turystyka, sprzedaż detaliczna, technologia cyfrowa itp.;

F.

mając na uwadze, że branża kultury i branża twórcza obejmują wiele rodzajów działalności twórczej oraz usług posiadających właściwe tylko im cechy w zakresie modeli finansowania i rozwoju; mając zatem na uwadze, że opracowując strategie wsparcia lub współpracy, szczególnie te międzynarodowe, należy wziąć pod uwagę tę różnorodność;

G.

mając na uwadze, że festiwale organizowane w Europie sprzyjają podniesieniu wartości europejskiej twórczości kulturalnej oraz tworzą wartość kulturalną, społeczną, gospodarczą i turystyczną na szczeblu terytorialnym;

H.

mając na uwadze, że branża kultury i branża twórcza składają się głównie z małych i średnich przedsiębiorstw, które są podstawą unijnej gospodarki;

I.

mając na uwadze, że Komisja Europejska uznała w swoim dokumencie roboczym z dnia 26 września 2012 r. (14) znaczenie sektora gospodarki produktów wysokiej klasy z branży kultury i branży twórczej (moda, biżuteria i zegarki, perfumy i kosmetyki, akcesoria, wyroby skórzane, meble i elementy wyposażenia wnętrz, sprzęt gospodarstwa domowego, gastronomia, wina i alkohole wysokoprocentowe, samochody, łodzie, hotelarstwo i rekreacja, handel detaliczny i domy aukcyjne, sektor wydawniczy), oraz mając na uwadze, że przedsiębiorstwa sektora produktów wysokiej klasy mogą odgrywać przewodnią rolę dla całej branży kultury i branży twórczej;

J.

mając na uwadze, że wzmocnienie statusu pracowników w branży kultury i branży twórczej wpływa pozytywnie na strukturę działalności gospodarczej, rentowność i wiarygodność, a także przyczynia się do poprawy zatrudnienia;

K.

mając na uwadze, że mobilność jest istotną cechą branży kultury i branży twórczej, ale w zależności od danego państwa i regionu jest ona w różny sposób ograniczona ze względu na problemy z uzyskaniem wizy, brak uzgodnionego statusu artystów oraz specyficzne i różnorodne warunki twórczości artystycznej;

L.

mając na uwadze, że bieżący projekt pilotażowy „Gospodarka oparta na różnorodności kulturowej” powinien dać obraz wyzwań stojących przed branżą kultury i branżą twórczą, a także proponowanych rozwiązań;

M.

mając na uwadze, że należy zapewnić obywatelom Unii edukację kulturalną i artystyczną od najmłodszych lat, aby uwrażliwić ich na sztukę i kulturę, umożliwić im wyrażanie opinii i rozwijać świadomość ogromnej różnorodności kultur europejskich, a tym samym pobudzić ich kreatywność i ekspresję artystyczną, a także różnorodność kulturową;

N.

mając na uwadze konieczność zacieśnienia współpracy między ośrodkami szkoleniowymi a przedsiębiorstwami branży kultury i branży twórczej, aby uwzględniać zmiany w strukturze zatrudnienia oraz potrzeby w zakresie specyficznych kompetencji, a w konsekwencji wspierać wymianę informacji i tworzenie umiejętności mieszanych;

O.

mając na uwadze, że różnorodność i bogactwo branży kultury i branży twórczej w Europie są wyraźnie większe niż w innych częściach świata i powinny być wykorzystywane do wspierania wzrostu;

P.

mając na uwadze, że wejście w erę cyfrową stanowi dobrą okazję dla branży kultury i branży twórczej, gdyż pojawią się nowe wymagania i usługi, co prowadzić będzie do wypracowania nowych modeli gospodarczych;

Q.

mając na uwadze, że następuje gwałtowny rozwój nowych modeli gospodarczych dostępu online do dzieł kultury oraz że rozwój ten powinien być pobudzany poprzez zapewnienie stabilnych ram prawnych, promujących inwestycje w branżę kultury oraz branżę twórczą;

R.

mając na uwadze, że zapewnienie branży kultury i branży twórczej dostępu do stałych form finansowania dostosowanych do ich potrzeb jest kluczowe, aby zapewnić ich przyszły rozwój;

S.

mając na uwadze, że branża kultury i branża twórcza stanowią ważny element strategii rozwoju terytorialnego na szczeblu lokalnym i regionalnym w dążeniu do osiągnięcia celów spójności społecznej i ożywienia gospodarczego;

1.

przypomina, że branża kultury i branża twórcza osiągają dobre wyniki gospodarcze, przyczyniają się w dużej mierze do spójności społecznej i nadal tworzą miejsca pracy, zwłaszcza dla ludzi młodych, a także posiadają znaczny potencjał innowacji pomimo trudności, z jakimi boryka się obecnie gospodarka, zważywszy na unijny wymóg dyscypliny budżetowej;

2.

podkreśla, że konieczne jest posiadanie aktualnych i wiarygodnych danych statystycznych dotyczących tych branż, a zwłaszcza ich rzeczywistej sytuacji, charakterystyki, w tym statusu oraz potencjału w zakresie tworzenia miejsc pracy i wzrostu gospodarczego, a także wpływu gospodarczego na inne sektory, aby umożliwić podjęcie decyzji o najwłaściwszych działaniach politycznych służących skutecznemu wspieraniu tych sektorów; zaleca utworzenie ośrodka monitorowania lub bazy danych dotyczących branży kultury i branży twórczej;

3.

zwraca się do Komisji z prośbą o kontynuację badań i gromadzenia danych dotyczących gospodarczej i społecznej roli branży kultury i branży twórczej, między innymi jako najważniejszego elementu różnych sektorów działalności gospodarczej;

4.

wyraża ubolewanie, że działania zaproponowane przez Komisję w komunikacie poświęconym branży kultury i branży twórczej (15) mają ograniczony zasięg czasowy i zakres; podkreśla, iż należy przeanalizować perspektywy rysujące się przed tymi sektorami w dłuższej perspektywie oraz stworzyć program obejmujący ustrukturyzowane konkretne środki, dostosowany do strategii „Europa 2020”; przypomina, że niezbędne jest uzyskanie wsparcia Unii Europejskiej, państw członkowskich oraz wspólnot lokalnych dla twórczości kulturalnej;

5.

nawołuje Komisję do powołania, w oparciu o istniejącą platformę ds. potencjału branży kultury i branży twórczej, obszerniejszego forum zrzeszającego podmioty z tych branż w celu wypracowania konkretnych rozwiązań, a co się z tym wiąże, do aktywnego udziału w tworzeniu ustrukturyzowanego programu politycznego w perspektywie średnio- i długoterminowej;

6.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do podkreślania decydującej roli, jaką odgrywa branża kultury i branża twórcza w innowacji, w dążeniu do tworzenia powiązań międzysektorowych, efektu aglomeracji i efektu klastra i zapewniania nowych możliwości dla inwestycji i zatrudnienia;

7.

stwierdza, że należy wspierać badania na rzecz innowacji w celu ekspansji na nowe rynki dzięki oferowaniu innowacyjnych, kreatywnych produktów;

8.

uważa, że niezbędne jest wspieranie i pobudzanie rozwoju synergii z innymi sektorami, aby przyczynić się do wzrostu gospodarczego; w tym względzie podkreśla rolę turystyki kulturowej jako źródła bogactwa poprzez przybliżenie obywatelom dziedzictwa historycznego i udział w wydarzeniach artystycznych, takich jak festiwale, a także podróży związanych z nauką języków;

9.

wskazuje na dużą niejednorodność ekosystemu kulturalnego i twórczego oraz podkreśla, że istnieje konieczność zapobieżenia tej sytuacji poprzez wspieranie kształtowania się wspólnej tożsamości poprzez zachęcanie do koprodukcji, a także tworzenie wspólnych przestrzeni dialogu i wymiany między różnymi aktorami branży kultury i branży twórczej, aby stworzyć nowe powiązania pomiędzy podmiotami i umożliwić wymianę umiejętności i wiedzy z innymi gałęziami gospodarki; podkreśla, że inicjatywy te powinny umożliwić realizację wspólnych interesów przy jednoczesnym uwzględnieniu różnorodności kulturowej, którą należy znać za bogactwo, z którego wypływa siła i potencjał rozwoju pozwalający, ogólnie rzecz ujmując, kształtować wspólną tożsamość europejską;

10.

podkreśla istotę promowania wzajemnego poznania i wymiany umiejętności i wiedzy niezbędnych do współpracy pomiędzy przedsiębiorstwami branży twórczej w ramach biegunów konkurencyjności, inicjatyw w dążeniu do doskonałości, tworzenia sieci współpracy, a przez to tworzenia wspólnej kultury branży kultury i branży twórczej, zachęcając różne sektory do współpracy, aby wspólnie stawić czoła nowym wyzwaniom gospodarczym i społecznym;

11.

zachęca do rozwijania wymiaru terytorialnego, wymiany umiejętności między sektorami poprzez tworzenie klastrów oraz do intensyfikacji kontaktów, aby przyciągnąć inwestorów, co umożliwiłoby z kolei przedsiębiorstwom działającym w branży kultury i branży twórczej (bardzo małym przedsiębiorstwom, małym i średnim przedsiębiorstwom, organizacjom pozarządowym i instytucjom kulturalnym) dalsze dążenie do wzrostu gospodarczego i tworzenie miejsc pracy;

12.

wskazuje, że większość przedsiębiorstw z branży kultury i branży twórczej to małe i średnie przedsiębiorstwa, dlatego podkreśla, że zasługują one w tym kontekście na szczególne wsparcie;

13.

domaga się, by zapewnić i uznać na szczeblu Unii i w państwach członkowskich widoczność branży kultury i branży twórczej, które stanowią o wyjątkowości kultury w Europie;

14.

wskazuje na niejednorodność przepisów dotyczących branży kultury i branży twórczej i zaleca podjęcie działań zmierzających do ujednolicenia przepisów i praktyk w Unii;

15.

ponownie stwierdza, że należy zagwarantować status społeczny osobom działającym w branży kultury i branży twórczej, tak aby mogły one korzystać z zadowalających warunków pracy i odpowiednich środków w zakresie opodatkowania, prawa do pracy, prawa do zabezpieczenia społecznego i praw autorskich w celu poprawy ich mobilności w UE;

16.

wzywa do wypracowania środków służących zapewnieniu sprawiedliwego finansowania i wynagrodzenia artystów pracujących na własny rachunek; podkreśla także potrzebę poprawy koordynacji różnych europejskich systemów zabezpieczenia społecznego dla tych artystów ze względu na ich dużą mobilność;

17.

nawołuje państwa członkowskie do dostosowania, zwłaszcza w zakresie łączności cyfrowej, społecznych systemów zabezpieczeń do twórczego środowiska pracy i uwzględnienia tego, że osoby wykonujące twórcze zawody są zmuszone do częstej zmiany formy zatrudnienia, między zatrudnieniem zależnym a samozatrudnieniem, lub łączenia obu tych form zatrudnienia;

18.

nawołuje Komisję i państwa członkowskie do umożliwienia osobom wykonującym zawody twórcze dostępu do ubezpieczenia zdrowotnego i (dobrowolnego) ubezpieczenia na wypadek bezrobocia, jak również zakładowego i prywatnego ubezpieczenia emerytalnego dla prowadzących samodzielną działalność na przystępnych warunkach;

19.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania minimalnych standardów oraz układu zbiorowego w branży kultury i branży twórczej poprzez uzależnienie społecznych form wsparcia od dotrzymywania tych standardów;

20.

podkreśla, że istnieje potrzeba udoskonalenia przez państwa członkowskie programów szkoleń, praktyk i zdobywania kwalifikacji, między innymi poprzez oferowanie studentom kierunków związanych z kulturą i sztuką szkoleń dostosowanych do obecnych potrzeb zawodowych, aby zbliżyć do siebie świat zawodowy oraz świat nauki oraz czuwać nad skutecznym wprowadzeniem zaleceń we wszystkich państwach członkowskich; uważa, że w ramach kursów komputerowych należy poświęcać odpowiednią uwagę możliwościom w sektorze treści online (np. gier);

21.

uważa, że w ramach edukacji kulturowej, artystycznej i twórczej należy przekazywać umiejętności konieczne do utworzenia przedsiębiorstwa w branży kultury i branży twórczej;

22.

uważa, że kwestią kluczową jest zwiększenie atrakcyjności i wzmocnienie dobrego wizerunku szkoleń artystycznych, rękodzieła i kultury w oczach uczniów, rodziców uczniów i instytucji oraz przywrócenie rzeczywistego obrazu rynków zbytu i procesu tworzenia dobrobytu, szczególnie za pośrednictwem centrum monitorowania lub bazy danych;

23.

podkreśla znaczenie zachowania i promowania zawodów rzemieślniczych związanych z branżą kultury i branżą twórczą;

24.

zachęca Komisję do uznania specyfiki zawodów doskonałości, prawdziwych inkubatorów zatrudnienia w Europie, które oparte są na czterech kryteriach, wspólnych dla całej branży kultury i dla całej branży twórczej wysokiej jakości: innowacji i kreatywności, doskonałości i estetyzmie, wiedzy i technologii, a także uczeniu się w trakcie całej kariery i promocji umiejętności;

25.

uznaje, że konieczne jest wzmocnienie powiązań między systemem edukacji (w tym uniwersytetami, przy poszanowaniu ich niezależności), ośrodkami badań, organizacjami szkoleniowymi a przedsiębiorstwami branży kultury i branży twórczej (w tym MŚP), aby poprawić konkurencyjność tych sektorów o dużym potencjale zatrudnienia, stworzyć międzysektorową i interdyscyplinarną synergię sprzyjającą w większym stopniu włączeniu, w szczególności poprzez stworzenie platformy wymiany, sojuszy na rzecz wiedzy i kompetencji w tej branży oraz partnerstwa, sprzyjać refleksji i działaniu prowadzącemu do wspólnego sukcesu, zwiększyć wartość kapitału ludzkiego w Unii, zapewnić lepszą wiedzę wśród podmiotów, zidentyfikować szczególne umiejętności, pozwolić lepiej zrozumieć ewolucję zawodów i wiedzy oraz pobudzać ducha przedsiębiorczości;

26.

zachęca Komisję do ustanowienia sojuszy na rzecz wiedzy między systemem szkolnictwa wyższego a przedsiębiorstwami z branży kultury i branży twórczej;

27.

zachęca Komisję do ustanowienia sojuszy na rzecz umiejętności sektorowych między instytucjami kształcenia i szkolenia zawodowego a przedsiębiorstwami z branży kultury i branży twórczej;

28.

ponagla Komisję i państwa członkowskie do dokonania postępów we wzajemnym uznawaniu kierunków kształcenia, kwalifikacji zawodowych i dyplomów ukończenia studiów w dziedzinach związanych z kulturą i sztuką;

29.

przypomina, iż ważne jest zapewnienie dostępu do dóbr kultury i edukacji kulturalnej od najmłodszych lat i przez całe życie, aby wspierać kreatywność i pozwolić talentom rozkwitać oraz przekazać zainteresowanie kulturą;

30.

wskazuje na pilną potrzebę promocji twórczości młodych twórców oraz wsparcie udziału społeczeństwa w tworzeniu kultury;

31.

uważa, że edukacja artystyczna i kulturalna jest warunkiem wstępnym do zapewnienia równości szans, demokratycznego dostępu do kultury oraz spójności społecznej, jako środek wyrazu osobistego i zbiorowego oraz dialogu i promowania wzajemnego zrozumienia; podkreśla ponadto, że pomaga ona ponadto uczniom we wszystkich państwach członkowskich uczestniczyć w kulturze, dzięki rozwijaniu ich zmysłu artystycznego, spotkaniom z artystami, obcowaniu z dziełami sztuki oraz odwiedzaniu miejsc związanych z kulturą;

32.

zachęca Komisję i Radę do refleksji nad utworzeniem europejskiego repertorium wiedzy w celu zachowania i promowania europejskiej wiedzy specjalistycznej; zachęca państwa członkowskie i podmioty branży kultury i branży twórczej do organizowania szkoleń promujących tę wiedzę;

33.

uważa, że kluczowe jest umożliwienie branży twórczej i branży kultury korzystania z odpowiednich systemów finansowania i ich zapewnienie, zwłaszcza w przypadku MŚP; kładzie nacisk na konieczność kontynuowania i wzmocnienia publicznej polityki wsparcia branży kultury i branży twórczej i zapewnienia w ten sposób przyszłego potencjału niezależnej twórczości wysokiej jakości; nawołuje Komisję i Radę do wypracowania środków służących do oceny produkcji niematerialnej, zwłaszcza za pośrednictwem ośrodka monitorowania lub bazy danych, oraz do refleksji nad utworzeniem bazy inwestycji w dziedzinie kultury;

34.

wskazuje w tym kontekście na nowe możliwości finansowania, takie jak finansowanie społecznościowe i inwestycje społecznościowe;

35.

wzywa państwa członkowskie do uwzględnienia odpowiedniego finansowania branży kultury i branży twórczej w polityce społecznej i gospodarczej;

36.

podkreśla konieczność utrzymania, także w dobie kryzysu gospodarczego, finansowania ze środków europejskich branży kultury i branży twórczej; wzywa stanowczo Parlament do obrony ambitnego i znacznego budżetu przeznaczonego na kulturę; wzywa zatem Radę do powstrzymania się od zmniejszenia zaproponowanego przez Komisję budżetu przeznaczonego na program „Kreatywna Europa”;

37.

zwraca uwagę na znaczenie rozwoju punktów konsultacyjnych i doradczych w dziedzinie finansowania przedsiębiorstw i zarządzania nimi, aby umożliwić małym i średnim przedsiębiorstwom oraz bardzo małym przedsiębiorstwom poznanie narzędzi służących do dobrego zarządzania przedsiębiorstwem, w celu zwiększenia poziomu twórczości, produkcji, promocji i dystrybucji dóbr i usług kulturalnych;

38.

zaleca, aby państwa członkowskie i przedstawiciele tych zawodów poprawili techniczne kompetencje dotyczące działań podmiotów branży kultury i branży twórczej poprzez szkolenia pracowników lub utworzenie właściwych struktur, aby ułatwić opracowanie planów finansowania;

39.

z zadowoleniem przyjmuje proponowane instrumenty pożyczkowe przewidziane w programach „Kreatywna Europa”, COSME i „Horyzont 2020”, ponieważ takie instrumenty oferują bardziej zróżnicowane możliwości finansowania dla branży kultury i branży twórczej;

40.

podkreśla, że ważne jest szerzenie wśród instytucji finansowych wiedzy na temat szczególnego charakteru branży kultury i branży twórczej w celu poprawy dostępu branży kultury i branży twórczej do prywatnych źródeł finansowania;

41.

zwraca się do Rady, Komisji i państw członkowskich o podjęcie niezbędnych działań, zalecając łączone formy finansowania, takie jak partnerstwo publiczno-prywatne, które podlegałyby wymogom przejrzystości i które nie wpływałyby szkodliwie na finansowanie publiczne, poprzez opracowanie systemów gwarancji pożyczek udzielanych małym strukturom oraz poszukiwanie alternatywnych form finansowania, np. finansowania społecznościowego;

42.

wzywa państwa członkowskie do poszukiwania alternatywnych środków finansowania dla branży kultury i branży twórczej, szczególnie w czasach kryzysu; w związku z powyższym uważa, że patronat może być dobrą alternatywą;

43.

jest zdania, że w branży audiowizualnej usługi audiowizualne powinny uczestniczyć w finansowaniu europejskich dzieł audiowizualnych, aby wspierać twórczość, a przejrzysta i mierzalna transpozycja dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych (16) powinna wspierać ten proces;

44.

ponagla Radę, Komisję i państwa członkowskie do ustanowienia korzystnych ram regulacyjnych i budżetowych, w szczególności do utworzenia korzystnego dla MŚP otoczenia biznesowego w branży kultury i branży twórczej poprzez zmniejszenie obciążeń administracyjnych i prawnych;

45.

wzywa Radę, Komisję i państwa członkowskie do tego, aby przyspieszyły proces harmonizacji przepisów podatkowych, a w szczególności, aby położyły kres rozbieżnościom fiskalnym dotyczącym produktów twórczości kulturalnej, istniejącym pomiędzy państwami członkowskimi;

46.

przypomina, że w tych sektorach istnieje bardzo wiele małych i średnich przedsiębiorstw, i uważa, że konieczne jest ustanowienie właściwego opodatkowania dla tych przedsiębiorstw w celu pobudzenia ich wzrostu oraz zapewnienia im przetrwania;

47.

przypomina, że fundusze strukturalne oferują duże możliwości w zakresie finansowania kultury, twórczości i innowacji w Unii, biorąc pod uwagę, że na inwestycje związane z kulturą można otrzymać finansowanie w ramach wszystkich trzech celów polityki spójności, tj. konwergencji, konkurencyjności regionalnej i zatrudnienia;

48.

ubolewa, że niektóre państwa członkowskie zaproponowały obcięcie, w kolejnych latach, środków na finansowanie instrumentu „Łącząc Europę” o 8,2 mld EUR w wieloletnich ramach finansowych, co negatywnie wpłynie na rozbudowę infrastruktury szerokopasmowej, a tym samym rozwój modeli gospodarki elektronicznej w branży kultury i branży twórczej;

49.

zwraca się zatem do państw członkowskich o korzystanie z istniejących oraz przyszłych narzędzi i programów, takich jak program Media lub mechanizm gwarancji opracowany w ramach programu „Kreatywna Europa”, a także zwraca się do Komisji o ułatwienie, przez podjęcie konkretnych działań, dostępu podmiotów branży twórczej i branży kultury do finansowania za pośrednictwem tych instrumentów, ze szczególnym uwzględnieniem maksymalnego skutecznego wykorzystania digitalizacji platform w celu uproszczenia procesu składania wniosków, procesu oceny i procesu zarządzania, a także w celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych;

50.

zachęca instytucje UE do wyznaczenia ambitnego poziomu finansowania nowego komponentu MEDIA w wieloletnich ramach finansowych (2014–2020);

51.

uważa, że narzędzia i platformy cyfrowe i internetowe oferują branży kultury i branży twórczej niespotykane dotychczas możliwości w zakresie tworzenia nowych modeli przedsiębiorstw, przyciągania nowych odbiorców i rozszerzania rynków zarówno w Unii, jak i w państwach trzecich;

52.

podkreśla, że istnienie 27 różnych systemów zarządzania prawami własności intelektualnej stanowi spore obciążenie dla europejskiej branży kultury i branży twórczej, a obecny system charakteryzujący się dużym rozdrobnieniem należy zreformować tak, by ułatwić dostęp do treści i zwiększyć ich (globalne) rozpowszechnianie, co umożliwiłoby artystom, twórcom, konsumentom, przedsiębiorstwom i odbiorcom korzystanie z rozwoju digitalizacji, nowych kanałów dystrybucji, nowych modeli przedsiębiorstw i innych możliwości;

53.

uważa, że w dobie łączności cyfrowej nowoczesny i zrównoważony system ochrony praw własności intelektualnej, który pozwala jednocześnie zapewnić odpowiednie wynagrodzenie wszystkim kategoriom osób do tego uprawnionych i gwarantuje konsumentom dużą różnorodność legalnych treści i prawdziwy wybór w zakresie różnorodności językowej i kulturalnej, jest podstawowym warunkiem zapewnienia konkurencyjności branży kultury i branży twórczej;

54.

podkreśla, że ochrona praw własności intelektualnej nie powinna zagrażać neutralności internetu;

55.

podkreśla gwałtowny wzrost wykorzystania innowacyjnych usług cyfrowych w dostępie do dzieł kultury oraz nalega na konieczność zagwarantowania stabilnego ekosystemu, który zachęcałby do inwestowania w branżę kultury i branżę twórczą, tworzenia miejsc pracy w Europie i promocji innowacyjnych modeli gospodarczych;

56.

dlatego nawołuje Komisję, by w odniesieniu do poszanowania praw własności intelektualnej opracowała ramy regulacyjne dostosowane do specyfiki poszczególnych sektorów oraz by ujednoliciła i zreformowała ramy prawne w zakresie praw autorskich w celu poprawy dostępu do treści i wzmocnienia pozycji twórców i dania im większego wyboru; zachęca także do lepszego podziału obowiązków w ramach całego łańcucha wartości cyfrowych, z odpowiednim uwzględnieniem konkurencyjności branży kultury i branży twórczej;

57.

podkreśla w związku z tym istotną rolę, jaką odgrywają organizacje zbiorowego zarządzania w zakresie dostępu do dziedzictwa kulturowego, w celu zapewnienia skutecznego wykonywania praw własności intelektualnej oraz uproszczenia formalnych kroków, jakie muszą podjąć użytkownicy;

58.

przypomina o potencjale w dziedzinie współpracy międzynarodowej oraz potencjale eksportowym branży twórczej i branży kultury oraz o tym, że w interesie Unii jest sprzyjać wymianie przedstawicieli zawodów tych branż, także z państwami trzecimi oraz przyciągnąć talenty twórcze i zapewnić ich rozwój; przypomina o istotnej roli branży kultury i branży twórczej w upowszechnianiu kultury europejskiej, zwiększaniu jej atrakcyjności i jej propagowaniu;

59.

podkreśla konieczność podjęcia starań w celu wzajemnego uznawania statusu artystów, podjęcia refleksji się nad umożliwieniem mobilności oraz nad optymalnym wykorzystaniem programów szkoleniowych, współdziałania w ramach sieci oraz swobodnego przepływu przedstawicieli zawodów branży kultury i branży twórczej, zwłaszcza podmiotów działalności kulturalnej, artystów, a także dzieł sztuki;

60.

uważa za konieczne utrzymanie przez Unię i jej państwa członkowskie możliwości ochrony i rozwoju polityk kulturalnych i audiowizualnych, i to w ramach ich dorobku prawnego, aktów normatywnych i umów, w tym Konwencji UNESCO w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego; wnioskuje więc, aby wykluczenie usług zawierających treści kulturalne lub audiowizualne, w tym także te online, było jasno określone w umowach pomiędzy UE a państwami trzecimi; nalega w związku z powyższym na konieczność wyłączenia branży kultury oraz branży audiowizualnej z zakresu umowy o wolnym handlu między UE a USA, przypominając, że dobra kultury i twórczość nie są typowymi towarami;

61.

podkreśla konieczność utrzymania przez UE i jej państwa członkowskie, zgodnie z Konwencją UNESCO z 2005 r., możliwości tworzenia i rozwoju polityki sprzyjającej różnorodności kulturowej, dostosowanej do ery cyfrowej;

62.

podkreśla konieczność wsparcia polityki digitalizacji dzieł w celu ułatwienia dostępu do dzieł europejskiego dziedzictwa kulturowego jak najszerszemu gronu odbiorców;

63.

podkreśla znaczenie dyplomacji na rzecz kultury i zaznacza, że UE powinna przyjąć pozycję partnera na arenie międzynarodowej w celu zwiększenia globalnej konkurencyjności branży kultury i branży twórczej w Unii;

64.

zachęca Komisję, aby zaproponowała narzędzia dostosowane do branży kultury i branży twórczej w celu umożliwienia tym branżom eksportu na rynki międzynarodowe na sprzyjających warunkach;

65.

wzywa Europejską Służbę Działań Zewnętrznych do promowania branży kultury i branży twórczej;

66.

podkreśla, że kultura wywiera pośrednie skutki na inne branże gospodarki; w związku z tym zachęca branżę kultury i branżę twórczą do zacieśnienia współpracy z innymi sektorami, takimi jak technologie informacyjno-komunikacyjne (ICT) i turystyka, aby sprostać wyzwaniom digitalizacji, globalizacji oraz dostępu do rynków międzynarodowych;

67.

podkreśla znacznie terytorialnych strategii na rzecz kultury i twórczości, a co się z tym wiąże, centralną rolę władz lokalnych, regionalnych i makroregionalnych w promowaniu tych branż i ich wspieraniu za pomocą odpowiednich środków i dostosowanego do potrzeb finansowania, przy czym warto poświęcić również należytą uwagę kulturze popularnej; docenia inicjatywy administracji publicznej w zakresie rozwoju regionalnych struktur wspierania przedsięwzięć w obszarze przemysłu kreatywnego, w tym także poprzez projekty finansowane z funduszy europejskich;

68.

podkreśla, że branża kultury i branża twórcza powinny stać się elementem unijnych i krajowych strategii społeczno-gospodarczych; podkreśla konieczność dalszej koordynacji poszczególnych strategii politycznych, w tym polityki przemysłowej, edukacyjnej i innowacyjnej, polityki w dziedzinie turystyki oraz rozwoju regionalnego, miejskiego, lokalnego i przestrzennego; zachęca również władze lokalne i regionalne – zgodnie z zasadą pomocniczości – do uwzględnienia sektora kultury i branży twórczej w ich średnio- i długookresowych strategiach gospodarczych;

69.

podkreśla międzysektorowy charakter branży kultury i branży twórczej jako atrakcyjnego narzędzia komunikacji oraz ogólne znaczenie tych sektorów nie tylko dla światowej gospodarki, ale również dla zrównoważonego, inteligentnego i wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu, innowacji, przedsiębiorczości, spójności społecznej i rozwoju społecznego; podkreśla fakt, że sektory te charakteryzują się dużym lokalnym i regionalnym potencjałem wzrostu, oferującym nowe możliwości rynkowe dla przedsiębiorców sektora kultury i branży twórczej, a tym samym zatrudnienie w sektorze kultury;

70.

uważa, że różne kompetencje, jakie oferują te sektory, a także współdziałanie twórców i technologii, są często zakorzenione w środowisku lokalnym i powinny być w związku z tym wspierane poprzez utworzenie lokalnych i regionalnych platform, sieci, klastrów, inkubatorów przedsiębiorczości i partnerstwa, które zwiększyłyby synergię, ułatwiły wypracowanie mechanizmów finansowania kreatywności i innowacji oraz usprawniłyby zarządzanie wakatami i możliwościami finansowania;

71.

podkreśla wpływ kultury na ożywienie gospodarcze i społeczne miast oraz nalega, aby Komisja wspierała partnerskie uczenie się na szczeblu władz miejskich, aby sprzyjać wymianie dobrych praktyk pomiędzy osobami decydującymi o lokalnej polityce;

72.

uznaje, że modernizacja infrastruktury kulturalnej może przyczynić się do rewitalizacji miast, w tym do zmian na płaszczyźnie społecznej i ekonomicznej;

73.

zaleca wykorzystanie potencjału gospodarczego ukrytego w sektorach branż kreatywnych do poprawy jakości życia miast i regionów;

74.

wspiera podejście koncentrujące się na dynamice terytorialnej w celu wspólnego zarządzania kulturą na szczeblu lokalnym i regionalnym przez wszystkie podmioty (artystów, władze lokalne, przedstawicieli zawodów itp.);

75.

zaznacza, że branża kultury i branża twórcza, jako źródło potencjału pod względem większej liczby miejsc pracy dobrej jakości w regionie, są w stanie przyczynić się do integracji społecznej i terytorialnej; wyraża zaniepokojenie faktem, że powyższe aspekty branży kultury i branży twórczej nie zostały dostatecznie przeanalizowane i nie uzyskały dostatecznego wsparcia; podkreśla, że gromadzenie danych statystycznych w tych sektorach nie jest wystarczające na żadnym poziomie, przy czym najgorsza sytuacja występuje na szczeblu regionalnym i lokalnym; podkreśla, że należy przeanalizować wpływ ICT na sektor kultury i branżę twórczą, tak by sektory te mogły się dostosować do nowego środowiska technologicznego i powiązać z postępem technologicznym;

76.

podkreśla, że branża kultury i branża twórcza, a zwłaszcza MŚP, stanowią ważny czynnik pobudzenia wzrostu i rozwoju na szczeblu lokalnym i regionalnym i w wymiarze transgranicznym (na szczeblu państw członkowskich), szczególnie poprzez promocję dziedzictwa, turystyki oraz biegunów doskonałości, gdyż sprzyjają atrakcyjności regionów, restrukturyzacji społeczno-gospodarczej, pojawianiu się nowych form działalności oraz tworzeniu stałych i zrównoważonych miejsc pracy; wskazuje, że powyższe dotyczy zwłaszcza branży turystycznej, ponieważ miasta i regiony o silnym zapleczu kulturowym, są szczególnie atrakcyjne dla podróżujących;

77.

podkreśla znaczenie systemów edukacji dla promocji kreatywności od wczesnego dzieciństwa oraz umacniania kształcenia artystycznego i kształcenia w zakresie kultury poprzez rozwijanie zainteresowania pracą i produktami branży twórczej na etapie kształcenia podstawowego i ponadpodstawowego; podkreśla, że lokalne i regionalne władze powinny odgrywać istotną rolę edukacyjną i kulturalną w tym procesie, traktując kulturę i kreatywność jako nieodłączny element rozwoju regionalnego i miejskiego, ponieważ to one są często odpowiedzialne za edukację przedszkolną i szkoły podstawowe; podkreśla znaczenie nieformalnego szkolenia dorosłych w zakresie rozwoju zdolności dostosowawczych do nieustannie zmieniającego się rynku pracy;

78.

zwraca uwagę, że finansowanie dostępne w ramach przyszłych wieloletnich ram finansowych, w szczególności EFS i EFRR, powinno być wykorzystane w celu umocnienia branży kultury i branży twórczej, a także krajowego, regionalnego i lokalnego potencjału instytucjonalnego i administracyjnego do współpracy z tymi sektorami, co pozwoliłoby zwiększyć korzyści gospodarcze, społeczne, edukacyjne i kulturalne płynące z branży kultury i branży twórczej; zwraca uwagę na regiony najbardziej oddalone, w których tworzenie i rozwój sektora kultury i branży twórczej jest bardziej skomplikowane;

79.

uważa przy tym, że warunki terytorializacji narzucone przez niektóre narodowe lub regionalne programy pomocy twórczości kinowej tworzą związek pomiędzy kulturą a danym obszarem i powinny zostać utrzymane zgodnie z wytycznymi komunikatu w sprawie kinematografii z 2001 r. (17);

80.

zauważa, że sektory branży twórczej i branży kultury podlegają dynamicznym przemianom oraz umożliwiają tworzenie klastrów będących motorem postępu i rozwoju miast i regionów;

81.

zwraca uwagę na fakt, że branża kultury i branża twórcza przyczyniają się do zachowania i poprawy ogromnego europejskiego dziedzictwa kultury, sztuki i architektury; podkreśla znaczenie ruchomego dziedzictwa kulturowego, tj. przedmiotów kultury materialnej jako wytworu ludzkiej kreatywności od zamierzchłych czasów po dzień dzisiejszy; podkreśla, że branża kultury i branża twórcza odgrywają istotną rolę w rozwoju turystyki w UE i budzą ogromne zainteresowanie turystów zarówno z krajów UE, jak i spoza niej; uważa, że ze względu na tę wartość dodaną należy zdecydowanie wspierać branżę kultury i branżę twórczą z przyszłego budżetu UE i w ramach krajowych i regionalnych dokumentów programowych sporządzonych na lata 2014–2020, ponieważ są one źródłem znacznych możliwości gospodarczych;

82.

wskazuje na potrzebę kultywowania dziedzictwa narodowego oraz promocję dorobku kulturowego danego regionu w kraju i za granicą;

83.

uważa, że ludzie, produkty i usługi w branży twórczej – jako element różnorodności kulturowej UE – powinny być podstawą silnego jednolitego europejskiego rynku i dobrze rozwiniętych regionów, a także – jako element lokalnej gospodarki – mogą przyczynić się one do tworzenia nowych dziedzin działalności gospodarczej i nowych miejsc pracy; apeluje o lepsze wykorzystanie branży kultury i branży twórczej jako magnesu przyciągającego do Europy nowe inwestycje i różnorodne talenty; podkreśla, że przedsiębiorcy branży kultury i branży twórczej nie mają łatwego dostępu do finansowania; apeluje do państw członkowskich o przyjęcie odpowiednich środków społecznych i podatkowych na rzecz wsparcia gospodarki kreatywnej i nowych modeli biznesowych dla branży kultury i branży twórczej, dostosowanych do europejskiego rynku, które umożliwiałyby mobilność artystów i osób pracujących w tych sektorach oraz pomogłyby im pokonać przeszkody dotyczące różnych systemów podatkowych lub społecznych czy bariery językowe, a także promować lepsze zrozumienie między krajami i kulturami;

84.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.