This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62010CA0411
Joined Cases C-411/10 and C-493/10: Judgment of the Court (Grand Chamber) of 21 December 2011 (references for a preliminary ruling from the Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) and from the High Court of Ireland — United Kingdom, Ireland) — N. S. (C-411/10) v Secretary of State for the Home Department and M. E. (C-493/10), A. S. M., M. T., K. P., E. H. v Refugee Applications Commissioner, Minister for Justice, Equality and Law Reform (European Union law — Principles — Fundamental rights — Implementation of European Union law — Prohibition of inhuman or degrading treatment — Common European Asylum System — Regulation (EC) No 343/2003 — Concept of ‘safe countries’ — Transfer of an asylum seeker to the Member State responsible — Obligation — Rebuttable presumption of compliance, by that Member State, with fundamental rights)
Sprawy połączone C-411/10 i C-493/10: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 21 grudnia 2011 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division), High Court of Ireland — Zjednoczone Królestwo, Irlandia) — N.S. (C-411/10) przeciwko Secretary of State for the Home Department i M. E. (C-493/10), A. S. M., M. T., K. P., E. H. przeciwko Refugee Applications Commissioner, Minister for Justice, Equality and Law Reform (Prawo Unii — Zasady — Prawa podstawowe — Wykonanie prawa Unii — Zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania — Wspólny europejski system azylowy — Rozporządzenie (WE) nr 343/2003 — Pojęcie „krajów bezpiecznych” — Transfer osoby ubiegającej się o azyl do odpowiedzialnego państwa członkowskiego — Obowiązek — Wzruszalne domniemanie przestrzegania praw podstawowych przez to państwo członkowskie)
Sprawy połączone C-411/10 i C-493/10: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 21 grudnia 2011 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division), High Court of Ireland — Zjednoczone Królestwo, Irlandia) — N.S. (C-411/10) przeciwko Secretary of State for the Home Department i M. E. (C-493/10), A. S. M., M. T., K. P., E. H. przeciwko Refugee Applications Commissioner, Minister for Justice, Equality and Law Reform (Prawo Unii — Zasady — Prawa podstawowe — Wykonanie prawa Unii — Zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania — Wspólny europejski system azylowy — Rozporządzenie (WE) nr 343/2003 — Pojęcie „krajów bezpiecznych” — Transfer osoby ubiegającej się o azyl do odpowiedzialnego państwa członkowskiego — Obowiązek — Wzruszalne domniemanie przestrzegania praw podstawowych przez to państwo członkowskie)
Dz.U. C 49 z 18.2.2012, p. 8–9
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
18.2.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 49/8 |
Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 21 grudnia 2011 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division), High Court of Ireland — Zjednoczone Królestwo, Irlandia) — N.S. (C-411/10) przeciwko Secretary of State for the Home Department i M. E. (C-493/10), A. S. M., M. T., K. P., E. H. przeciwko Refugee Applications Commissioner, Minister for Justice, Equality and Law Reform
(Sprawy połączone C-411/10 i C-493/10) (1)
(Prawo Unii - Zasady - Prawa podstawowe - Wykonanie prawa Unii - Zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania - Wspólny europejski system azylowy - Rozporządzenie (WE) nr 343/2003 - Pojęcie „krajów bezpiecznych” - Transfer osoby ubiegającej się o azyl do odpowiedzialnego państwa członkowskiego - Obowiązek - Wzruszalne domniemanie przestrzegania praw podstawowych przez to państwo członkowskie)
2012/C 49/13
Język postępowania: angielski
Sąd krajowy
Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division), High Court of Ireland
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: N.S. (C-411/10), M. E., A. S. M., M. T., K. P., E. H. (C-493/10)
Strona pozwana: Secretary of State for the Home Department (C-411/10), Refugee Applications Commissioner, Minister for Justice, Equality and Law Reform (C-493/10)
Przy udziale: International Ltd and the AIRE Centre (Advice on Individual Rights in Europe) (UK) (C-411/10), United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR) (UK) (C-411/10), Equality and Human Rights Commission (EHRC) (C-411/10), Amnesty International Ltd and the AIRE Centre (Advice on Individual Rights in Europe) (IRL) (C-493/10), United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR) (IRL) (C-493/10)
Przedmiot
(C-411/10)
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Court of Appeal (England & Wales) (Zjednoczone Królestwo) — Wykładnia art. 3 ust. 1 i 2 oraz przepisów rozdziału III rozporządzenia Rady (WE) nr 343/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o udzielenie azylu, wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego (Dz.U. L 50, s. 1) — Wykładnia minimalnych norm w zakresie przyjmowania osób ubiegających się o azyl określonych w przepisach dyrektyw Rady: 2003/9/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o udzielenie azylu (Dz.U. L 31, s. 18), 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony (Dz.U. L 304, s. 12) oraz 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich (Dz.U. L 32, s. 13) — Postępowanie w sprawie ustalenia państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpoznanie wniosku o udzielenie azylu złożonego przez obywatela Afganistanu — Niebezpieczeństwo naruszenia praw podstawowych w wypadku przejęcia odpowiedzialności przez państwo uprzednio odpowiedzialne — Charakter i zakres ochrony udzielanej osobie ubiegającej się o azyl na mocy przepisów Karty praw podstawowych oraz europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności
(C-493/10)
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — High Court of Ireland — Wykładania art. 3 ust. 2 i art. 18 rozporządzenia Rady (WE) nr 343/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl, wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego (Dz.U. L 50, s. 1) — Procedura określania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosków o azyl złożonych przez obywateli kilku krajów (Afganistanu, Iranu i Algierii) — Obowiązek państwa członkowskiego w zakresie przyjęcia odpowiedzialności za rozpatrzenie wniosku o azyl na podstawie art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 343/2003 w razie ryzyka naruszenia praw podstawowych wnioskodawcy lub niezastosowania minimalnych norm ustanowionych w dyrektywach 2003/9/WE, 2004/83/WE i 2005/85/WE przez państwo członkowskie odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku na mocy kryteriów ustanowionych we wspomnianym rozporządzeniu
Sentencja
|
1) |
Decyzja podjęta przez państwo członkowskie na mocy art. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 343/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl, wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o udzielenie azylu, który to wniosek nie należy do zakresu odpowiedzialności tego państwa zgodnie z kryteriami określonymi w rozdziale III rozporządzenia, stanowi zastosowanie prawa Unii dla potrzeb art. 6 TUE lub art. 51 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. |
|
2) |
Prawo Unii stoi na przeszkodzie stosowaniu niewzruszalnego domniemania, że państwo członkowskie uznane za odpowiedzialne na podstawie art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 343/2003 przestrzega praw podstawowych Unii Europejskiej. Artykuł 4 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że na państwach członkowskich, w tym na sądach krajowych, ciąży obowiązek niedokonania transferu osoby ubiegającej się o azyl do „odpowiedzialnego państwa członkowskiego” w rozumieniu rozporządzenia nr 343/2003, jeżeli nie mogą one pominąć faktu, iż systemowe nieprawidłowości w zakresie procedury azylowej i warunków przyjmowania osób ubiegających się o azyl w tym państwie członkowskim stanowią poważne i udowodnione powody, aby przypuszczać, że wnioskodawca zetknie się z rzeczywistym niebezpieczeństwem bycia poddanym nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu w rozumieniu tego artykułu. Z zastrzeżeniem przewidzianej w art. 3 ust. 2 rozporządzenia nr 343/2003 możliwości rozpatrzenia samemu wniosku brak możliwości transferu wnioskodawcy do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, gdy państwo to zgodnie z kryteriami zawartymi w rozdziale III tego rozporządzenia zostało wyznaczone jako odpowiedzialne państwo członkowskie, powoduje, że na państwie członkowskim, które ma dokonać transferu, ciąży obowiązek dalszej analizy kryteriów określonych w tym rozdziale w celu sprawdzenia, czy któreś z dalszych kryteriów umożliwia wyznaczenie innego państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie azylu. Państwo członkowskie, w którym znajduje się osoba ubiegająca się o azyl, musi jednak czuwać, by sytuacja naruszenia praw podstawowych wspomnianej osoby nie uległa pogorszeniu w związku z przewlekłością procedury ustalenia odpowiedzialnego państwa członkowskiego. W razie potrzeby państwo to samo powinno rozpoznać wniosek zgodnie z warunkami przewidzianymi w art. 3 ust. 2 rozporządzenia nr 343/2003. |
|
3) |
Opierając się na art. 1, 18 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej nie można udzielić innej odpowiedzi. |
|
4) |
W zakresie, w jakim pytania poprzedzające dotyczą obowiązków ciążących na Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, uwzględnienie protokołu (nr 30) w sprawie stosowania Karty praw podstawowych Unii Europejskiej do Rzeczypospolitej Polskiej i Zjednoczonego Królestwa nie ma wpływu na odpowiedzi udzielone na pytania od drugiego do szóstego w sprawie C-411/10. |