17.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 409/63

—

tytułem żądania głównego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości;

—

tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości w zakresie, w jakim uznano w niej pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym, nakazano państwu belgijskiemu odzyskanie pomocy i zakazano mu dokonywania jakichkolwiek wypłat z tytułu gwarancji na rzecz indywidualnych członków stron skarżących;

—

tytułem dalszego żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 2, 3 i 4 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim artykuły te nakazują państwu belgijskiemu odzyskanie pomocy i zakazują mu dokonywania jakichkolwiek wypłat z tytułu gwarancji na rzecz indywidualnych członków stron skarżących;

—

w każdym wypadku, obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1, art. 108 i art. 296 akapit drugi TFUE, art. 14 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 (1), zasady uzasadniania aktów prawnych, a także naruszenia przepisów proceduralnych dotyczących ciężaru dowodu i jego rozkładu w zakresie, w jakim Komisja niesłusznie i bez przedstawienia uzasadnienia stwierdziła, że strony skarżące były jedynymi rzeczywistymi beneficjentami pomocy.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1, art. 296 akapit drugi TFUE i zasady uzasadniania aktów prawnych oraz błędu w ocenie okoliczności faktycznych w zakresie, w jakim Komisja niesłusznie i bez przedstawienia uzasadnienia stwierdziła, że program gwarancji może zakłócić konkurencję z innymi spółdzielniami i dostawcami produktów inwestycyjnych, a także wpłynąć na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi.

3.

Zarzut trzeci, podniesiony tytułem żądania ewentualnego, dotyczący naruszenia art. 107 ust. 3 lit. b) i art. 108 ust. 2 TFUE oraz oczywistego błędu w ocenie w zakresie, w jakim Komisja niesłusznie uznała, że program gwarancji jest niezgodny z rynkiem wewnętrznym.

Strony skarżące podnoszą, że o ile pomoc państwa została udzielona, powinna ona być uznana za zgodną z rynkiem wewnętrznym jako pomoc przeznaczona na zaradzenie poważnym zaburzeniom w gospodarce belgijskiej w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE.

4.

Zarzut czwarty, podniesiony tytułem dalszego żądania ewentualnego, dotyczący naruszenia art. 108 ust. 2 TFUE, art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 i zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań w zakresie, w jakim oczekiwania, jakie strony w sposób uzasadniony mogły mieć co do zgodności z prawem środka pomocy, sprzeciwiają się żądaniu przez Komisję odzyskania pomocy.

5.

Zarzut piąty, podniesiony tytułem jeszcze dalszego żądania ewentualnego, dotyczący naruszenia art. 107 i 108 TFUE oraz rozporządzenia (WE) nr 659/1999, przekroczenia uprawnień lub, co najmniej, naruszenia zasady proporcjonalności w zakresie, w jakim decyzja Komisji o nakazaniu państwu członkowskiemu przyjęcia szczególnego środka w celu cofnięcia pomocy, który w niniejszym przypadku polega na niedokonywaniu żadnych wypłat na rzecz indywidualnych członków stron skarżących, w sposób oczywisty wykracza poza uprawnienia Komisji lub, co najmniej, jest oczywiście nieproporcjonalna.