9.3.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 81/22

—

stwierdzenie nieważności art. 1 pkt 3) decyzji Rady 2014/659/WPZiB z dnia 8 września 2014 r. (1), na mocy którego do decyzji Rady 2014/512/WPZiB dodano art. 4a;

—

stwierdzenie nieważności art. 1 pkt 3) rozporządzenia Rady nr 960/2014 z dnia 8 września 2014 r. (2), na mocy którego do rozporządzenia Rady nr 833/2014 dodano art. 3a;

—

stwierdzenie nieważności art. 1 pkt 1) decyzji Rady 2014/659/WPZiB oraz załącznika do tej decyzji w zakresie, w jakim na ich mocy do decyzji Rady 2014/512/WPZiB dodano art. 1 ust. 2 lit. b)–d), art. 1 ust. 3 oraz załącznik III w zakresie, w jakim wymienione przepisy dotyczą skarżącej;

—

stwierdzenie nieważności art. 1 pkt 5) i art. 1 pkt 9) rozporządzenia Rady nr 960/2014 oraz załącznika III do tego rozporządzenia w zakresie, w jakim na ich mocy do decyzji Rady nr 833/2014 dodano art. 5 ust. 2 lit. b)–d), art. 5 ust. 3 oraz załącznik VI w zakresie, w jakim wymienione przepisy dotyczą skarżącej;

—

stwierdzenie nieważności art. 1 pkt 4) decyzji Rady 2014/659/WPZiB, na mocy którego zmieniono art. 7 ust. 1 lit. a) decyzji Rady 2014/512/WPZiB, w zakresie, w jakim wymieniony przepis dotyczy skarżącej;

—

stwierdzenie nieważności art. 1 pkt 5a) rozporządzenia Rady nr 960/2014, na mocy którego zmieniono art. 11 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady nr 833/2014, w zakresie w jakim wymieniony przepis dotyczy skarżącej; oraz

—

obciążenie Rady kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 296 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („TFUE”) ze względu na brak uzasadnienia, jako że między innymi ani w decyzji Rady 2014/659/WPZiB, ani w rozporządzeniu Rady nr 960/2014 nie podjęto próby wyjaśnienia dlaczego projekty dotyczące niekonwencjonalnych złóż ropy naftowej zostały objęte środkami ograniczającymi.

2.

Zarzut drugi dotyczący wyboru błędnej podstawy prawnej, jako że zaskarżone przepisy rozporządzenia Rady nr 960/2014 nie mogły zostać przyjęte na podstawie art. 215 TFUE, zaś zaskarżone przepisy decyzji Rady 2014/659/WPZiB nie mogły zostać przyjęte na podstawie art. 29 TUE.

3.

Zarzut trzeci dotyczący okoliczności, że zaskarżone przepisy naruszają umowę o partnerstwie i współpracy zawartej między UE a Rosją (3).

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności i praw podstawowych. Zaskarżone przepisy stanowią nieproporcjonalną ingerencję w prawo do prowadzenia działalności gospodarczej oraz prawo własności skarżącej. Są nieodpowiednie do osiągnięcia zamierzonych celów (a tym samym nie są konieczne), zaś w każdym wypadku prowadzą do nałożenia na skarżącą obciążeń, które znacząco przeważają nad potencjalnymi korzyściami, jakie można dzięki nim osiągnąć.