18.7.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 260/17

1)

Czy prawo Unii Europejskiej, w szczególności art. 2 dyrektywy 2006/126/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie praw jazdy (zwanej dalej „dyrektywą 2006/126/WE”) lub art. 18, 21, 45, 49 i 56 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej „TFUE”), należy interpretować w ten sposób, że stoi ono na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, które odmawia uznania pozwolenia na kierowanie pojazdem (Fahrerlaubnis) uzyskanego w innym państwie członkowskim, w szczególności gdy to pozwolenie zostało uzyskane zgodnie z wymogami dyrektywy 2006/126/WE?

2)

Czy prawo Unii Europejskiej, w szczególności art. 2 dyrektywy 2006/126/WE lub art. 18, 21, 45, 49 i 56 TFUE, należy interpretować w ten sposób, że stoi ono na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, które odmawia uznania dokumentu legitymacyjnego, który został wydany przez inne państwo członkowskie posiadaczowi pozwolenia na kierowanie pojazdami uzyskanego w tym państwie członkowskim zgodnie z wymogami dyrektywy 2006/12/WE, nawet jeśli dane państwo członkowskie ograniczyło ważność tego dokumentu legitymacyjnego pod względem czasowym i do własnego terytorium, a ponadto dokument ten nie spełnia wymogów dotyczących wzoru prawa jazdy określonego w dyrektywie 2006/126/WE?

3)

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze: czy prawo Unii Europejskiej, w szczególności art. 2 dyrektywy 2006/126/WE lub art. 18, 21, 45, 49 i 56 TFUE, należy interpretować w ten sposób, że stoi ono na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, które za kierowanie pojazdem przewiduje karę z tytułu występku z tego względu, że kierowca nie jest uprawniony do jazdy, mimo że w innym państwie członkowskim uzyskał pozwolenie na kierowanie pojazdami zgodnie z wymogami dyrektywy 2006/126/WE, nie mogąc jednak tego udowodnić za pomocą dokumentu legitymacyjnego, który odpowiada wzorowi prawa jazdy określonemu w dyrektywie 2006/126/WE?

4)

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie drugie: czy prawo Unii Europejskiej, w szczególności art. 2 dyrektywy 2006/126/WE lub art. 18, 21, 45, 49 i 56 TFUE, należy interpretować w ten sposób, że stoi ono na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, w którym osobie ubiegającej się o prawo jazdy ostateczne prawo jazdy zostaje wręczone zwykle bezpośrednio po zdaniu praktycznego egzaminu z jazdy, które to uregulowanie przewiduje mandat za kierowanie pojazdem z tytułu wykroczenia z tego względu, że kierowca, który uzyskał pozwolenie na kierowanie pojazdami w innym państwie członkowskim zgodnie z wymogami dyrektywy 2006/126/WE, w trakcie jazdy nie posiada przy sobie ostatecznego prawa jazdy w celu udowodnienia przysługującego mu uprawnienia do kierowania pojazdami z tego powodu, że nie zostało mu ono jeszcze wydane z uwagi na specyfikę procedury wydawania ostatecznego prawa jazdy w tym państwie członkowskim, na którą kierowca nie ma wpływu, lecz zamiast tego posiada przy sobie w trakcie jazdy urzędowe zaświadczenie spełnienia warunków koniecznych do uzyskania prawa jazdy?