—

uchylenie wyroku Sądu z dnia 21 lutego 2018 r. w sprawie T-727/16, pkt 1 sentencji w zakresie dotyczącym oddalenia skargi;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 3 sierpnia 2016 r. [sprawa R 2311/2014-5 (REV)];

—

obciążenie EUIPO kosztami.

1.

EUIPO nie było uprawnione do zastąpienia uzasadnienia przekazania sprawy do ponownego rozpoznania w ramach postępowania przed Sądem. EUIPO zmieniło przedmiot sporu i naruszyło prawo do bycia wysłuchanym oraz obowiązek korzystania z przysługujących mu uprawnień dyskrecjonalnych.

2.

W niniejszej sprawie nie znajduje zastosowania zasada ogólna prawa zezwalająca na uchylenie niezgodnego z prawem aktu administracyjnego. Właściwe uregulowanie nie zawiera luki prawnej. Postanowienia art. 80 i 83 rozporządzenia nr 207/2009 stanowią lex specialis.

3.

Zgodnie z art. 83 rozporządzenia nr 207/2009 skarżąca nie była obarczona ciężarem dowodu w zakresie wykazania braku istnienia zasady uchylania niezgodnych z prawem aktów administracyjnych w państwach członkowskich.

4.

Nawet przy założeniu istnienia takiej zasady w dziedzinie prawa znaków, przesłanki uchylenia w całości nie zostały spełnione z powodu ochrony uzasadnionych oczekiwań.

5.

Decyzja Izby Odwoławczej jest dotknięta istotnym brakiem uzasadnienia.