—

nie zapewniła wyspecjalizowanej jednostce dochodzeniowej niezależności od zarządcy infrastruktury, a zatem Bułgaria uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 21 ust. 1 dyrektywy 2004/49/WE;

—

nie zapewniła wystarczających środków dla wyspecjalizowanej jednostki dochodzeniowej, tak aby jednostka ta mogła niezależnie wykonywać swoje funkcje, a zatem Bułgaria uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 21 ust. 2 dyrektywy 2004/49/WE;

—

obciążenie Republiki Bułgarii kosztami postępowania.

1.

Zgodnie z art. 21 dyrektywy 2004/49/WE państwa członkowskie powinny zapewnić, że określone w art. 19 dochodzenia dotyczące przyczyn wypadków i incydentów będą prowadzone przez stały organ, złożony przynajmniej z jednej osoby badającej, mogącej pełnić funkcję osoby prowadzącej dochodzenie w razie wypadku lub incydentu. Organ ten powinien być niezależny pod względem organizacyjnym, prawnym i decyzyjnym od zarządców infrastruktury, przedsiębiorstw kolejowych, podmiotu ustalającego ceny, podmiotu przydzielającego przepustowość infrastruktury i jednostki notyfikowanej oraz od wszystkich stron, których interesy mogłyby być sprzeczne z zadaniami powierzonymi organowi dochodzeniowemu. Ponadto powinien on być niezależny od władzy bezpieczeństwa i regulatorów kolejowych.

2.

W skardze Komisja wskazała, że wyspecjalizowana jednostka dochodzeniowa badająca przyczyny wypadków i incydentów, która została utworzona w ramach Ministerstwo na transporta (ministerstwa transportu), nie jest niezależna od zarządcy infrastruktury — nacjonałna kompanija „Żelezopytna infrastruktura” (krajowego przedsiębiorstwa infrastruktury kolejowej). W szczególności jednostka ta charakteryzuje się brakiem organizacyjnej niezależności, jak również brakiem autonomii w zakresie przyjmowania decyzji. W tym rozumieniu Republika Bułgarii uchybiła zobowiązaniom określonym w art. 21 ust. 1 dyrektywy 2004/49/WE.

3.

W skardze Komisja wskazuje także, że uregulowania przyjęte przez Republikę Bułgarii nie zapewniają wyspecjalizowanej jednostce dochodzeniowej dostępu do wystarczających środków umożliwiających jej niezależne wykonywanie powierzonych funkcji, w rozumieniu art. 21 ust. 2 dyrektywy 2004/49/WE.