—

uchylenie wyroku Sądu z dnia 5 maja 2021 r. w sprawie T-561/18 w zakresie, w jakim oddalono w nim zarzuty wnoszących odwołanie, w których podnieśli, że Komisja napotkała poważne trudności w stwierdzeniu, iż rekompensata za świadczenie powszechnej usługi pocztowej stanowi pomoc zgodną z rynkiem wewnętrznym, że Komisja napotkała poważne trudności w stwierdzeniu, iż gwarancja państwa stanowiła pomoc istniejącą, i że Komisja również napotkała poważne trudności przy ocenie błędnego księgowego podziału kosztów;

—

obciążenie drugiej strony postępowania jej własnymi kosztami i kosztami poniesionymi przez wnoszących odwołanie.

1.

Po pierwsze, Sąd naruszył prawo i wypaczył okoliczności faktyczne, orzekając, że Komisja nie napotkała poważnych trudności w odniesieniu do wykluczenia z nieponiesionych kosztów netto korzyści niematerialnych (na które składają się renoma przedsiębiorstwa i powszechna obecność), jakie Post Danmark uzyskała dzięki obowiązkowi świadczenia usługi powszechnej.

2.

Po drugie, Sąd naruszył prawo i wypaczył okoliczności faktyczne, orzekając, że Komisja nie napotkała poważnych trudności, kiedy stwierdziła, że pomoc jest zgodna rynkiem wewnętrznym na podstawie zasad ramowych UOIG dla wypełnienia obowiązku świadczenia usługi powszechnej, następnie zatwierdziła jednak pomoc na koszty zwolnienia pracowników w kontekście przekształcenia/restrukturyzacji Post Danmark.

3.

Po trzecie, z naruszeniem art. 107 ust. 1 i art. 108 ust. 2 TFUE Sąd błędnie orzekł, że Komisja nie napotkała poważnych trudności, stwierdzając, iż zawyżone przyporządkowanie przez Post Danmark kosztów wspólnych do pozycji dotyczącej obowiązku świadczenia usługi powszechnej nie stanowi pomocy państwa.

Wnoszący odwołanie utrzymują, że błędny wniosek Sądu opiera się na dwóch naruszeniach prawa, do których odnoszą się dwie części tego zarzutu: