This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document C2004/228/64
Case C-312/04: Action brought on 23 July 2004 by the Commission of the European Communities against the Kingdom of the Netherlands.
Sprawa C-312/04: Skarga wniesiona dnia 23 lipca 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów
Sprawa C-312/04: Skarga wniesiona dnia 23 lipca 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów
Dz.U. C 228 z 11.9.2004, p. 31–31
(ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)
|
11.9.2004 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 228/31 |
Skarga wniesiona dnia 23 lipca 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów
(Sprawa C-312/04)
(2004/C 228/64)
Dnia 23 lipca 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Królestwu Niderlandów sporządzona przez Komisję Wspólnot Europejskich reprezentowaną przez Güntera Wilmsa i Alexandra Weimara.
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
|
1) |
stwierdzenie, że Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom z art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 2, art. 10 ust. 1 i art. 11 rozporządzenia Rady (EWG, Euroatom) nr 1552/89 (1) z dnia 29 maja 1989 r. w sprawie wykonania decyzji 88/376/EWG, Euroatom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot, gdyż:
|
|
2) |
obciążenie Królestwa Niderlandów kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty:
W wyniku inspekcji przeprowadzonej w Niderlandach w 1997 r. Komisja stwierdziła opóźnienie w ustalaniu środków własnych z ceł. Opóźnienie to dotyczyło nierozliczonych karnetów TIR, przyjętych w okresie od 1991 r. do 1993 r. i w stosunku do których żądanie zapłaty zostało wysłane przez władze niderlandzkie z opóźnieniem.
Niezależnie od faktu, że przed rokiem 1992 nie istniały szczególne przepisy wyznaczające termin, w którym po normalnym ukończeniu transakcji wyjściowe urzędy były zobowiązane do działania, nie można wnioskować, że Państwa Członkowskie nie były zobowiązane do podjęcia czynności zanim stwierdzono naruszenia i ewentualnie ustalono, gdzie naruszenie miało miejsce. Władze niderlandzkie nie podjęły działania ze starannością wymaganą do zabezpieczenia interesów finansowych Wspólnoty. W przypadkach, o których tu mowa, żądania zapłaty wysyłane były w terminach wahających się od dwóch lat i czterech i pół miesiąca do dwóch lat i dziesięciu miesięcy od przyjęcia karnetów. Zdaniem Komisji takie długie okresy czasu nie mogą być postrzegane jako zgodne z wskazaną niezwłocznością.
Od 1 stycznia 1992 r. odpowiednie przepisy wspólnotowe w związku z art. 11 Konwencji TIR przewidywały określone terminy, w których Państwa Członkowskie zobowiązane były przedsięwziąć konieczne środki. Komisja nie zgadza się ze stanowiskiem władz niderlandzkich, że wspomniane terminy zawarte zostały jedynie w przepisach administracyjnych, a nie w regulacjach ustawowych, oraz że rozpoczęcie poboru przed ukończeniem postępowania uzupełniającego w sprawie ustalenia podatku nie jest prawnie dozwolone.
Jak wykazała inspekcja dokonana przez Komisję, Niderlandy dokonywały poboru średnio w rok po wygaśnięciu (ostatecznego) terminu 15 miesięcy i w ten sposób opóźniały przekazanie środków własnych na rzecz Komisji; stąd Niderlandy są zobowiązane do zapłaty odsetek za zwłokę.
(1) Dz.U. L 155, z 6.7.1989 r., str. 1.