17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 338/1

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1601/2001 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych lin i kabli żelaznych lub stalowych (SWR) pochodzących z Federacji Rosyjskiej, Turcji, Tajlandii i Republiki Czeskiej. Środki te będą dalej zwane „środkami pierwotnymi”, a dochodzenie, które doprowadziło do wprowadzenia tych środków, będzie dalej zwane „pierwotnym dochodzeniem”.

(2)

W sierpniu 2001 r. Komisja przyjęła zobowiązanie cenowe złożone przez producenta rosyjskiego (JSC Severstal-Metiz). Powyższe porozumienie w sprawie zobowiązania uchylono w październiku 2007 r. (3), ponieważ uznano je za niewykonalne ze względu na trudności z odpowiednim sklasyfikowaniem dużej liczby rodzajów produktów wywożonych przez przedmiotowe przedsiębiorstwo.

(3)

Rozporządzeniem (WE) nr 1279/2007 (4) Rada utrzymała środki pierwotne dotyczące Federacji Rosyjskiej w następstwie częściowych przeglądów okresowych i przeglądów wygaśnięcia, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Środki te będą dalej zwane „środkami obowiązującymi”, a dochodzenie w ramach przeglądu wygaśnięcia będzie dalej zwane „ostatnim dochodzeniem”. Rozporządzeniem (WE) nr 1279/2007 uchylono również środki dotyczące przywozu lin i kabli stalowych pochodzących z Turcji i Tajlandii.

(4)

Obecnie (5) obowiązują także środki w odniesieniu do SWR z Ukrainy i Chińskiej Republiki Ludowej, które rozszerzono na przywóz SWR wysyłanych z Maroka, Mołdawii i Republiki Korei.

(5)

Dnia 27 października 2012 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wszczęcie przeglądu wygaśnięcia („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) (6) środków antydumpingowych stosowanych względem przywozu SWR pochodzących z Federacji Rosyjskiej nałożonych na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(6)

Przedmiotowy przegląd wszczęto w następstwie uzasadnionego wniosku złożonego przez Komitet Łącznikowy Przemysłu Lin Stalowych Unii Europejskiej (zwany dalej „EWRIS-em” lub „wnioskodawcą”) w imieniu producentów unijnych reprezentujących ponad 50 % całkowitej unijnej produkcji niektórych lin i kabli żelaznych lub stalowych. W uzasadnieniu wniosku podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu i ponownego wystąpienia szkody w odniesieniu do przemysłu unijnego.

(7)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody objęło okres od dnia 1 października 2011 r. do dnia 30 września 2012 r. („ODP”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do zakończenia ODP („okres badany”).

(8)

Komisja oficjalnie zawiadomiła producentów eksportujących, producentów unijnych, importerów i znanych jej użytkowników oraz wnioskodawcę i władze państwa wywozu. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(9)

Ze względu na potencjalnie dużą liczbę zaangażowanych w dochodzenie producentów eksportujących z Federacji Rosyjskiej w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego początkowo przewidziano zastosowanie kontroli wyrywkowej. Aby Komisja mogła podjąć decyzję, czy konieczne jest przeprowadzenie kontroli wyrywkowej, i w razie potrzeby dokonać doboru próby, producentów eksportujących z Federacji Rosyjskiej wezwano do zgłoszenia się w ciągu 15 dni od wszczęcia postępowania i do przedstawienia Komisji informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(10)

Mając na uwadze, że tylko dwóch producentów eksportujących z Federacji Rosyjskiej przedstawiło informacje określone w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania i wyraziło gotowość do dalszej współpracy z Komisją, podjęto decyzję o niestosowaniu kontroli wyrywkowej w odniesieniu do producentów eksportujących.

(11)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja powiadomiła, że dokonała tymczasowego doboru próby producentów unijnych i zaprosiła zainteresowane strony do przedstawienia uwag w tej sprawie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Próba tymczasowa obejmowała pięciu producentów unijnych, w odniesieniu do których stwierdzono, że są reprezentatywni dla przemysłu unijnego pod względem wielkości produkcji i sprzedaży produktów podobnych w Unii Europejskiej.

(12)

Ze względu na brak jakichkolwiek uwag proponowane przedsiębiorstwa wybrano do włączenia do próby ostatecznej, a zainteresowane strony zostały o tym fakcie odpowiednio poinformowane. W późniejszym terminie jedno z ostatecznie wybranych przedsiębiorstw wycofało się jednak z uczestnictwa w próbie. W związku z tym Komisja zdecydowała się zmniejszyć próbę do czterech pozostałych przedsiębiorstw, które nadal były reprezentatywne dla przemysłu unijnego pod względem wielkości produkcji (29,3 %) i sprzedaży (20,9 %) produktu podobnego w Unii Europejskiej.

(13)

Chociaż w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano kontrolę wyrywkową niepowiązanych importerów, nie zgłosił się żaden niepowiązany importer lub użytkownik. W odniesieniu do importerów niepowiązanych nie zastosowano zatem kontroli wyrywkowej.

(14)

Kwestionariusze wysłano czterem objętym próbą producentom unijnym, dwóm producentom eksportującym z Federacji Rosyjskiej oraz importerowi powiązanemu.

(15)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od czterech producentów unijnych objętych próbą, od importera powiązanego i jednego producenta eksportującego z Federacji Rosyjskiej.

(16)

Mimo że pierwotnie zgłosiło się dwóch producentów eksportujących z Federacji Rosyjskiej, tylko jeden z nich odpowiedział na pytania zawarte w kwestionariuszu i został on uznany za współpracującego przy dochodzeniu. Współpracujący producent eksportujący posiada należącą do niego w całości jednostkę zależną z siedzibą we Włoszech, która także produkuje SWR i przywozi produkt objęty postępowaniem z Federacji Rosyjskiej. W momencie wszczynania dochodzenia zgłosił się drugi producent eksportujący i chociaż został poproszony o wypełnienie kwestionariusza, nie przedstawił odpowiedzi na zawarte w nim pytania. W związku z powyższym uznaje się, że drugi producent eksportujący nie współpracował przy dochodzeniu.

(17)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i wynikającej z niego szkody oraz do określenia interesu Unii Europejskiej. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(18)

Produkt objęty postępowaniem jest taki sam jak produkt objęty dochodzeniem pierwotnym i ostatnim dochodzeniem, które doprowadziło do nałożenia obowiązujących obecnie środków, tj. są to stalowe i żelazne liny i kable, w tym liny zamknięte, z wyłączeniem lin i kabli ze stali nierdzewnej, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego przekraczającym 3 mm, z łącznikami zamocowanymi lub bez nich (w terminologii przemysłowej często zwane „SWR”), obecnie objęte kodami CN ex 7312 10 81, ex 7312 10 83, ex 7312 10 85, ex 7312 10 89 i ex 7312 10 98 („produkt objęty postępowaniem”).

(19)

W bieżącym dochodzeniu w ramach przeglądu wygaśnięcia potwierdzono, że SWR produkowane w Federacji Rosyjskiej i wywożone do Unii oraz SWR produkowane i sprzedawane w Unii przez producentów unijnych mają takie same podstawowe cechy fizyczne i techniczne oraz końcowe zastosowania, a zatem są uważane za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(20)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy obecnie ma miejsce dumping i czy wygaśnięcie istniejących środków prowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu.

(21)

Jak wyjaśniono w motywie 10 powyżej, nie zaszła konieczność doboru próby producentów eksportujących w Federacji Rosyjskiej. Współpracujący producent eksportujący reprezentował 99 % wywozu produktu objętego postępowaniem z Federacji Rosyjskiej do Unii w ODP. Na tej podstawie stwierdzono, że zakres współpracy był wysoki.

(22)

Ponieważ pozostali dwaj znani producenci w Federacji Rosyjskiej nie współpracowali w dochodzeniu, przedstawione poniżej ustalenia dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu musiały zostać oparte na najdokładniejszych dostępnych faktach, w tym na danych Eurostatu, rosyjskich statystykach publicznych oraz ograniczonej ilości danych uzyskanych od drugiego producenta.

(23)

Zgodnie z wnioskiem o dokonanie przeglądu wywóz z Federacji Rosyjskiej do Unii miał rzekomo charakter dumpingowy na poziomie średniego marginesu w wysokości 130,8 %. Jak wskazano w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania (pkt 4.1), wnioskodawca porównał ceny eksportowe stosowane przy wywozie z Federacji Rosyjskiej do Unii (na poziomie ex-works) z cenami krajowymi w Federacji Rosyjskiej.

(24)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w pierwszej kolejności zbadano w odniesieniu do współpracującego producenta eksportującego, czy całkowita wielkość jego sprzedaży krajowej produktu podobnego na rosyjskim rynku krajowym na rzecz klientów niezależnych była reprezentatywna, tj. czy całkowita wielkość takiej sprzedaży stanowiła przynajmniej 5 % całkowitej wielkości odpowiadającej jej sprzedaży eksportowej do Unii. Wspomnianą sprzedaż krajową produktu podobnego przez współpracującego producenta eksportującego uznano za ogólnie reprezentatywną.

(25)

Następnie Komisja określiła te rodzaje produktu podobnego sprzedawane na rynku krajowym przez producenta eksportującego, które były identyczne lub bezpośrednio porównywalne z rodzajami sprzedawanymi w celu wywozu do Unii.

(26)

Ponadto zbadano też, czy sprzedaż krajowa współpracujących producentów eksportujących była reprezentatywna dla każdego rodzaju produktu, tj. czy sprzedaż krajowa każdego rodzaju produktu stanowiła przynajmniej 5 % wielkości sprzedaży tego samego rodzaju produktu do Unii. W odniesieniu do rodzajów produktów sprzedawanych w reprezentatywnych ilościach zbadano następnie, czy takiej sprzedaży dokonano w ramach zwykłego obrotu handlowego zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(27)

Zbadano również, czy sprzedaż krajowa każdego rodzaju produktu dokonywana w ilościach reprezentatywnych może być uważana za prowadzoną w zwykłym obrocie handlowym poprzez ustalenie proporcji rentownej sprzedaży danego rodzaju produktu niezależnym klientom. We wszystkich przypadkach, w których sprzedaż krajowa konkretnego rodzaju produktu została dokonana w wystarczających ilościach i w zwykłym obrocie handlowym, wartość normalna została ustalona na podstawie rzeczywistej ceny krajowej, obliczonej jako średnia ważona całej sprzedaży krajowej danego rodzaju produktu w ODP.

(28)

W odniesieniu do tych rodzajów produktów, w przypadku których sprzedaż krajowa była niereprezentatywna lub nie była prowadzona w zwykłym obrocie handlowym, wartość normalna została skonstruowana zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Wartość normalna została skonstruowana poprzez dodanie do kosztów produkcji wywożonych rodzajów produktów, w razie potrzeby skorygowanych, rozsądnej wartości procentowej na wydatki związane ze sprzedażą, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz rozsądnej marży zysku, na podstawie faktycznych danych dotyczących produkcji i sprzedaży produktu podobnego w zwykłym obrocie handlowym, zgodnie z art. 2 ust. 6 zdanie pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(29)

W przypadku cen sprzedaży eksportowej na rynek unijny współpracującego producenta z Federacji Rosyjskiej skierowanej bezpośrednio do klientów niezależnych, cenę eksportową ustalono na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub cen należnych za produkt objęty postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(30)

Do celów transakcji wywozowej, w przypadku gdy wywozu do Unii dokonywano poprzez powiązane przedsiębiorstwo handlowe, cena eksportowa została ustalona na podstawie ceny pierwszej odsprzedaży dokonanej przez powiązane przedsiębiorstwo handlowe niezależnym klientom w Unii, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. Dokonano korekt, by uwzględnić wszystkie koszty poniesione między przywozem a odsprzedażą, a także zyski, aby ustalić wiarygodną cenę eksportową. Wobec braku informacji od importerów niezależnych na temat poziomu zysków zgromadzonych w ODP zastosowano średnią marżę zysku na poziomie 5 %.

(31)

Porównanie średniej ważonej wartości normalnej i średniej ważonej ceny eksportowej zostało dokonane na podstawie ceny ex-works i na takim samym poziomie handlu.

(32)

W celu zapewnienia sprawiedliwego porównania między wartością normalną a ceną eksportową, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego uwzględniono różnice w czynnikach, w odniesieniu do których wykazano, że mogą mieć wpływ na ceny i ich porównywalność. W tym celu w stosownych i uzasadnionych przypadkach wprowadzono odpowiednie korekty uwzględniające różnice w kosztach transportu, ubezpieczenia, przeładunku, kosztach załadunku i kosztach dodatkowych, kosztach finansowych, kosztach pakowania, prowizjach i rabatach.

(33)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego średnią ważoną wartości normalnej według rodzaju produktu porównano ze średnią ważoną ceny eksportowej odnośnego rodzaju produktu objętego postępowaniem. Porównanie to wykazało istnienie dumpingu wynoszącego 4,7 % w odniesieniu do producenta eksportującego.

(34)

W nawiązaniu do analizy występowania dumpingu w ODP zbadano również prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku uchylenia środków. W tym zakresie przeanalizowano następujące elementy: wielkość i ceny przywozu po cenach dumpingowych z Federacji Rosyjskiej, atrakcyjność rynku unijnego i innych rynków państw trzecich, moce produkcyjne i nadwyżkę mocy produkcyjnych w odniesieniu do wywozu w Federacji Rosyjskiej.

(35)

Według danych Eurostatu w okresie badanym przywóz z Federacji Rosyjskiej wzrósł z 2 005 ton w 2009 r. do 2 343 ton w ODP, stanowiąc około 1 % konsumpcji w Unii w ODP i w okresie badanym. Jak wspomniano powyżej w motywie 33, przywozu od współpracującego producenta eksportującego dokonywano po cenach dumpingowych (4,7 %) pomimo obowiązującego cła antydumpingowego.

(36)

Wywóz do Unii stanowił 3 % całkowitej sprzedaży współpracującego producenta, podczas gdy większości sprzedaży (85 %) dokonano na rosyjskim rynku krajowym. W okresie badanym wartość rynku wzrosła o 38 % (7) i może się jeszcze zwiększyć, jeżeli PKB Federacji Rosyjskiej odnotuje dalszy wzrost, jak przewidziano w publicznie dostępnych źródłach dotyczących analizy ekonomicznej. Ponadto z informacji zgromadzonych w trakcie dochodzenia wynika, że współpracujący producent nie produkuje wszystkich rodzajów produktu objętego postępowaniem, a zatem presja konkurencyjna wywierana przez niego na producentów unijnych jest ograniczona. Prawdopodobnie sytuacja ta jest podobna w przypadku dwóch pozostałych producentów w świetle braku dostępnych informacji na temat nowych maszyn, które umożliwiłyby przykładowo wytwarzanie produktu objętego postępowaniem posiadającego większą średnicę. Ponadto wydaje się, że potwierdzeniem ograniczonej presji konkurencyjnej ze strony producentów eksportujących z Federacji Rosyjskiej jest również obecność na rynku rosyjskim producentów unijnych. Według oficjalnych rosyjskich statystyk celnych wywóz produktu podobnego do Federacji Rosyjskiej przez producentów unijnych stanowił 30 % całego przywozu produktu podobnego na rynek rosyjski w ODP, co uczyniło z producentów unijnych największego eksportera na rynku rosyjskim.

(37)

W odpowiedzi na ujawnienie ostatecznych ustaleń wnioskodawca stwierdził, że prognozowany wzrost PKB w Rosji (w granicach 3 %) jest raczej umiarkowany i nie zapewni warunków do dalszego rozwoju rosyjskiego rynku SWR. W związku z tym możliwe jest, że rynek rosyjski nie będzie w stanie wchłonąć dodatkowych wielkości produktu podobnego. W tym względzie zauważa się, że wzrost rosyjskiego PKB w okresie badanym, tj. od 2009 r. do końca okresu objętego dochodzeniem, był niższy od wzrostu prognozowanego na 2014 r., a mimo to umożliwił wzrost rynku SWR w Rosji o 38 %. Powyższy argument został zatem odrzucony.

(38)

Wspomniana strona wskazała również na fakt, iż współpracujący producent eksportujący opracował niedawno dwa nowe rodzaje produktów (we współpracy ze swoją jednostką zależną z siedzibą w Unii), i stwierdziła, że potwierdza to inwestycje poczynione przez powyższego producenta w okresie badanym. Fakt ten nie stoi jednak w sprzeczności z ustaleniami, zgodnie z którymi producent współpracujący nie ma odpowiednich zdolności, by produkować wszystkie rodzaje lin (w szczególności SWR z rynku produktów wysokiej klasy). Powyższy argument został zatem odrzucony.

(39)

Atrakcyjność rynku unijnego należy również postrzegać w kontekście przejęć niektórych producentów unijnych przez rosyjskich producentów eksportujących. Faktycznie dwóch rosyjskich producentów posiada obecnie jednostki zależne z siedzibą w Unii. Wizyta weryfikacyjna w jednostce zależnej eksportera współpracującego z siedzibą w UE ujawniła, że jednostka ta dokonywała sprzedaży głównie na rynku europejskim oraz że sprzedaż powiązana między współpracującym producentem a wspomnianą jednostką zależną była w ODP ograniczona.

(40)

Na podstawie danych eksportera współpracującego należy zauważyć, że wielkość wywozu produktu objętego postępowaniem z Rosji do państw trzecich czterokrotnie przekroczyła wielkość wywozu do Unii w ODP. Stwierdzono, że ceny eksportowe współpracującego producenta eksportującego do państw trzecich są średnio na niższym poziomie niż krajowa cena sprzedaży w Federacji Rosyjskiej, ale średnio na wyższym poziomie niż ceny eksportowe stosowane przy wywozie na rynek unijny. W związku z tym można stwierdzić, że sprzedaż eksportowa na rynki państw trzecich jest bardziej atrakcyjna niż sprzedaż na rynek unijny. W tym kontekście należy również zwrócić uwagę na istniejące od dawna kanały sprzedaży zorientowane na rynki Wspólnoty Niepodległych Państw (WNP).

(41)

W odpowiedzi na ujawnienie ostatecznych ustaleń wnioskodawca stwierdził, że ceny eksportowe wyznaczane przez rosyjskich producentów na rynkach trzecich są w istocie niższe niż ceny eksportowe do Unii. Powołano się tu na porównanie średnich cen eksportowych do Ukrainy i niektórych państw europejskich, sporządzone rzekomo w oparciu o rosyjskie statystyki celne. Nie przedłożono żadnych oryginalnych danych, które stanowiły podstawę wspomnianego porównania. W odniesieniu do tej kwestii należy zauważyć, że przeprowadzone w ramach niniejszego dochodzenia porównanie różnicy w cenach między rosyjskimi cenami eksportowymi do Unii a cenami eksportowymi na rynki trzecie zostało oparte na zweryfikowanych danych z kwestionariusza przekazanych przez współpracującego producenta eksportującego. Wspomniane porównanie cen zostało przeprowadzone na poziomie ex-works z uwzględnieniem różnic między rodzajami produktów i poziomem handlu. Średnie ceny zgłoszone przez wnioskującego nie odzwierciedlają złożoności elementów składowych ceny i zakresów cenowych, jakie występują na rynku SWR i wynikają z istnienia znacznej liczby zróżnicowanych produktów i różnego poziomu handlu. Powyższy argument został zatem odrzucony.

(42)

Wspomniana strona argumentowała, że w omawianym przypadku wielkość eksportu przemysłu unijnego do Federacji Rosyjskiej nie ma znaczenia, i wskazywała raczej na zwiększony przywóz do Federacji Rosyjskiej z Chińskiej Republiki Ludowej oraz konieczność uwzględnienia go w analizie z uwagi na fakt, iż stanowi on zagrożenie konkurencyjne dla obecności producentów rosyjskich na rynkach rosyjskim i WNP. W tym zakresie znaczenie ma fakt, iż producenci unijni pozostają liderami wywozu na rynku rosyjskim, ponieważ potwierdza on między innymi to, że producenci rosyjscy nie są w stanie produkować wszystkich rodzajów SWR, na jakie istnieje zapotrzebowanie na rynku rosyjskim. Jeżeli chodzi o chiński wywóz do Federacji Rosyjskiej, należy zauważyć, że w jego przypadku odnotowywany wzrost miał miejsce równolegle do gwałtownego wzrostu zapotrzebowania na rynku rosyjskim. Nie przedstawiono jakichkolwiek informacji na temat np. poziomów chińskich cen eksportowych do Federacji Rosyjskiej lub państw WNP lub cech charakterystycznych przywożonego produktu objętego dochodzeniem, które to informacje uzasadniałyby przeprowadzenie dalszej analizy. Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z rosyjskimi statystykami celnymi w ODP rosyjscy producenci produktu objętego postępowaniem pozostali liderami na krajowym rynku SWR, a całkowita wielkość przywozu na ten rynek stanowiła jedynie ok. 15 % rosyjskiego rynku SWR. Powyższy argument został zatem odrzucony.

(43)

Zgodnie z wnioskiem o dokonanie przeglądu moce produkcyjne wszystkich rosyjskich producentów eksportujących wynosiły 115 000 ton. W trakcie dochodzenia wnioskodawca dokonał ponownej oceny rosyjskich mocy produkcyjnych i stwierdził, że wynoszą one 220 000–250 000 ton, jednak nie przedstawił żadnych dowodów na poparcie tego stwierdzenia. Na podstawie zweryfikowanych danych eksportera współpracującego, danych przedłożonych przez drugiego znanego producenta i zawartych we wniosku danych dotyczących trzeciego producenta ustalono, że moce produkcyjne wszystkich rosyjskich producentów produktu objętego postępowaniem znajdują się na poziomie ok. 158 000 ton. W tym kontekście należy zauważyć, że w okresie badanym moce produkcyjne współpracującego producenta eksportującego poddano dostosowaniom strukturalnym, w wyniku których zamknięty został jeden zakład produkcyjny.

(44)

W odpowiedzi na ujawnienie ostatecznych ustaleń wnioskodawca stwierdził, że niektóre z maszyn pochodzących z zamkniętego zakładu produkcyjnego zostały przeniesione do innego zakładu produkcyjnego należącego do współpracującego producenta. Jednakże nie przedstawiono żadnych dowodów na poparcie tego stwierdzenia. W tym względzie należy potwierdzić, że dowody zgromadzone w trakcie dochodzenia świadczą o tym, iż w okresie badanym współpracujący producent został poddany dostosowaniom strukturalnym, które obejmowały złomowanie niektórych maszyn we wszystkich trzech zakładach produkcyjnych oraz zamknięcie jednego zakładu produkcyjnego. Jednocześnie nie można wykluczyć, że niektóre maszyny z zamkniętego zakładu produkcyjnego zostały przeniesione do pozostałych zakładów. W każdym przypadku nie zmienia to oszacowań dotyczących mocy produkcyjnych tego producenta i Rosji ogółem, czego nie podważała też wspomniana strona. Powyższy argument został zatem odrzucony.

(45)

W odniesieniu do kwestii wykorzystania mocy produkcyjnych i nadwyżki mocy produkcyjnych oraz w nawiązaniu do danych dotyczących dwóch producentów, a także wobec braku jakichkolwiek dokładnych informacji dotyczących wykorzystania mocy produkcyjnej trzeciego producenta, założono, że wykorzystana przez niego moc produkcyjna była podobna do dwóch pozostałych producentów, tj. 90 % w ODP. W związku z tym stwierdzono, że całkowite niewykorzystane moce produkcyjne w Federacji Rosyjskiej wynoszą około 17 000 ton. Liczba ta stanowiła około 8 % konsumpcji w Unii w ODP.

(46)

W związku z ustaleniem, że towary w dalszym ciągu są eksportowane z Federacji Rosyjskiej po cenach dumpingowych w ODP, istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu na rynku unijnym w przypadku uchylenia obecnych środków antydumpingowych.

(47)

Należy jednak podkreślić następujące kwestie. Po pierwsze, dostępne niewykorzystane moce produkcyjne w Federacji Rosyjskiej są ograniczone i mogą zostać wchłonięte przez szybko rosnący popyt na rynku krajowym. Po drugie, rosyjscy producenci nie mają odpowiednich zdolności, by dostarczać wszystkie rodzaje lin, w związku z czym ich presja konkurencyjna na rynek unijny jest ograniczona. Po trzecie, dwóch z trzech producentów eksportujących posiada w Unii należące do nich w całości jednostki zależne produkujące produkt podobny. Na podstawie informacji otrzymanych od jednostki zależnej współpracującego producenta eksportującego można stwierdzić, że produkt podobny produkowany przez jednostkę zależną sprzedaje się głównie na rynku unijnym, podczas gdy producent eksportujący produkuje i sprzedaje produkt podobny przeważnie na rynek rosyjski. Ponadto rosyjscy producenci eksportujący mają silne powiązania handlowe z rynkami państw trzecich, w szczególności z rynkami WNP, które są bardziej atrakcyjne dla rosyjskich eksporterów, ponieważ średnio ceny pobierane na tych rynkach są wyższe niż ceny pobierane w Unii. Na tej podstawie stwierdzono, że istnieje niewielkie prawdopodobieństwo znacznego wzrostu przywozu produktu objętego postępowaniem z Federacji Rosyjskiej w przypadku wygaśnięcia środków.

(48)

W ODP SWR jest produkowane przez ponad 30 producentów unijnych. Uznaje się zatem, że wielkość produkcji tych producentów unijnych (określona na podstawie informacji zgromadzonych wśród współpracujących producentów oraz danych dostarczonych przez wnioskodawcę w przypadku pozostałych producentów unijnych) stanowi produkcję unijną w rozumieniu art. 4 ust 1 rozporządzenia podstawowego.

(49)

Jak wyjaśniono w motywie 12, ze względu na dużą liczbę producentów unijnych wybrano ich próbę. Do celów analizy szkody ustanowiono wskaźniki szkody na następujących dwóch poziomach:

(50)

Konsumpcja w Unii zwiększyła się o 8 % – z 195 426 ton do 211 380 ton między 2009 r. a ODP.

(51)

Zgodnie z danymi Eurostatu wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Federacji Rosyjskiej wzrosła z 2 005 ton do 2 343 ton między 2009 r. a ODP. Pomimo tego wzrostu wspomniana wielkość jest niższa niż przywóz z Federacji Rosyjskiej w trakcie ostatniego dochodzenia, kiedy to przywóz wynosił 2 908 ton w 2005 r. i 3 323 ton w okresie od 1 lipca 2005 r. do 30 czerwca 2006 r. (ostatni ODP). Ponadto od czasu zakończenia ODP przywóz z Rosji wykazywał tendencję spadkową (spadek o 20 %).

(52)

Udział w rynku przywozu z Rosji wynosił 1,03 % w 2009 r. i 1,11 % w ODP.

(53)

Jeżeli chodzi o ceny importowe, w trakcie okresu badanego podlegały one systematycznemu wzrostowi, który wyniósł 12 %.

(54)

Podcięcie cenowe zostało ustalone przy zastosowaniu cen eksportowych współpracującego rosyjskiego producenta bez cła antydumpingowego i stwierdzono, że podcięcie to wynosi od 54,7 % do 69,0 % w zależności od rodzajów produktu ze średnim ważonym marginesem podcięcia cenowego na poziomie 63,4 %. Biorąc jednak pod uwagę nieznaczną wielkość przywozu z Federacji Rosyjskiej i szereg istniejących różnego rodzaju SWR, podcięcie cenowe można było ustalić jedynie na podstawie bardzo niewielu identycznych rodzajów produktu o niedużej wielkości (19,9 ton). W związku z tym margines podcięcia można uznać jedynie za orientacyjny.

(55)

Przywóz z państw innych niż Federacja Rosyjska wzrósł o 10,6 % w okresie badanym, co stanowi większy wzrost niż wzrost konsumpcji na rynku Unii (+ 8 %). Chociaż udział w rynku UE państw innych niż Federacja Rosyjska uległ zwiększeniu, odpowiednie udziały w rynku można uznać za stabilne.

(56)

Głównymi państwami wywozu w ODP były: Korea Południowa z udziałem w rynku wynoszącym 16 %, następnie ChRL (1,78 %), Tajlandia z udziałem w rynku wynoszącym 1,65 % oraz Federacja Rosyjska (zob. powyżej, udział w rynku wynoszący 1,11 %), podczas gdy udział w rynku przemysłu unijnego wynosił prawie 60 %.

(57)

Średnie ogólne ceny przywozu produktu podobnego z innych państw utrzymały się na stabilnym i niezmienionym poziomie w trakcie okresu badanego i podcięły ceny przemysłu unijnego średnio o 57 %.

(58)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała wszystkie istotne czynniki i wskaźniki gospodarcze mające wpływ na sytuację przemysłu unijnego.

(59)

Ze względu na fakt, że w odniesieniu do przemysłu unijnego zastosowano kontrolę wyrywkową, oceny szkody dokonano na podstawie informacji zgromadzonych na poziomie całego przemysłu unijnego (elementy makroekonomiczne, jak określono w motywie 49) oraz na podstawie informacji zgromadzonych na poziomie producentów objętych próbą (elementy mikroekonomiczne, jak określono w motywie 49).

(60)

Między 2009 r. a ODP produkcja przemysłu unijnego zwiększyła się o 6 %, tj. z 214 475 ton do 228 368 ton. W kontekście zwiększonej konsumpcji (+ 8 %), jak wspomniano w motywie 52, wielkość produkcji przemysłu unijnego zwiększyła się o 6 %.

(61)

Wzrost konsumpcji w Unii (+ 8 %) spowodował również wzrost produkcji przemysłu unijnego o 6 %.

(62)

Sprzedaż przemysłu unijnego na rynku unijnym zwiększyła się o 7 % między 2009 r. a ODP.

(63)

W trakcie okresu badanego zdołano utrzymać udział przemysłu unijnego w rynku na względnie stabilnym poziomie, tj. na poziomie 60 % w 2009 r. i na poziomie 59 % w ODP.

(64)

Między 2009 r. a ODP, gdy konsumpcja w Unii zwiększyła się o 8 %, wielkość sprzedaży przemysłu unijnego także wzrosła o 7 %. W związku z tym udział przemysłu unijnego w rynku można uznać za stabilny, chociaż udział ten nieco się obniżył, podczas gdy przywóz z Federacji Rosyjskiej nieco się zwiększył.

(65)

Chociaż w przypadku producentów objętych próbą w trakcie okresu badanego odnotowano wzrost o 5 %, oszacowanie przez wnioskodawcę poziomu zatrudnienia w całym przemyśle unijnym jest odmienne i przedstawia tendencję ujemną, wykazując spadek o 6 % między 2009 r. a ODP.

(66)

Jeżeli chodzi o wpływ wielkości rzeczywistego marginesu stwierdzonego dumpingu na przemysł unijny (4,7 %), uwzględniając ogólną niską wielkość przywozu z Federacji Rosyjskiej i względnie niski margines dumpingu, wpływ ten nie może zostać uznany za znaczący.

(67)

Poziom stanu zapasów przemysłu unijnego na koniec okresu sprawozdawczego zmniejszył się między 2009 r. a ODP.

(68)

Jednostkowe ceny sprzedaży przemysłu unijnego wzrosły o 8 % między 2009 r. a ODP. Wspomniana zmiana ceny związana jest z faktem, że w przypadku przemysłu unijnego możliwe było przeniesienie wzrostu kosztów produkcji (o 8 %) na użytkowników. Jest to również związane ze stopniowym przechodzeniem przemysłu unijnego w kierunku SWR o większej średnicy i większym ukierunkowaniem na liny specjalnego zastosowania.

(69)

Między 2009 r. a ODP średnie wynagrodzenie w przeliczeniu na ekwiwalent pełnego czasu pracy (EPC) wzrosło o 20 % w trakcie badanego okresu. W następstwie restrukturyzacji niektórych przedsiębiorstw objętych próbą w trakcie okresu badanego zwiększyła się liczba pracowników umysłowych względem pracowników fizycznych, co znajduje odzwierciedlenie w zwiększonym średnim koszcie wynagrodzenia w przeliczeniu na pracownika.

(70)

Wydajność siły roboczej przemysłu unijnego, mierzona jako produkcja przypadająca na ekwiwalent EPC w ujęciu rocznym, była zmienna w badanym okresie, ponieważ zmniejszyła się w 2010 r., po czym wzrosła znowu w 2011 r. i w ODP.

(71)

W okresie badanym inwestycje w SWR wzrosły o 271 %, w ODP były znaczące i wyniosły prawie 16 mln EUR. Producenci objęci próbą nie napotkali trudności w pozyskiwaniu kapitału w trakcie okresu badanego. Ponadto duża część inwestycji mogła być finansowana za pomocą wygenerowanych przez nie przepływów pieniężnych.

(72)

Producenci objęci próbą zdołali osiągnąć zyski w całym okresie badanym. Zyski osiągnięte od 2009 r. do ODP mimo spadku w porównaniu z 2009 r. przewyższały wyraźnie zysk docelowy w wysokości 5 % ustalony w dochodzeniu pierwotnym.

(73)

Zwrot z inwestycji, wyrażony jako całkowity zysk z działalności związanej z SWR w ujęciu procentowym wartości księgowej netto aktywów bezpośrednio i pośrednio związanych z produkcją SWR, był ogólnie zgodny z powyższym trendem rentowności w całym okresie badanym. Mimo spadku wskaźnik ten pozostaje na dość wysokim poziomie.

(74)

Sytuacja dotycząca przepływów pieniężnych pozostaje zasadniczo bardzo pozytywna mimo częściowego pogorszenia między 2009 r. a ODP: w określonym stopniu jest ona zgodna z tendencjami rentowności w całym okresie badanym.

(75)

Większość wskaźników wykazuje, że w przemyśle unijnym dostosowano wyposażenie produkcyjne, aby lepiej sprostać nowemu środowisku gospodarczemu i umożliwić wykorzystanie szans na rynkach Unii i poza Unią w segmentach, w których można osiągnąć wysokie marże. Poprawa sytuacji gospodarczej i finansowej przemysłu unijnego, która nastąpiła po nałożeniu środków antydumpingowych w 2001 r., dowodzi, że środki te są skuteczne, a sytuacja przemysłu unijnego poprawiła się po wcześniejszym dumpingu.

(76)

W trakcie badanego okresu zdołano utrzymać udział przemysłu unijnego w rynku na mniej więcej tym samym poziomie, ceny wzrosły o 8 %, zapasy pozostały na dobrym poziomie, a wielkość produkcji i konsumpcja uległy zwiększeniu. W całym okresie badanym przemysł unijny był rentowny, chociaż poziom zysków był niższy w ODP niż w 2009 r. W związku z tym można stwierdzić, że przemysł unijny nie poniósł istotnej szkody w okresie badanym.

(77)

Zbadano również, czy prawdopodobne jest ponowne wystąpienie istotnej szkody w przypadku zezwolenia na wygaśnięcie środków. Ocenia się, że nie jest to prawdopodobne z powodów wyjaśnionych powyżej.

(78)

Jak podkreślono w motywie 54, zgodnie z ustaleniami ceny przywozu z Federacji Rosyjskiej podcinały ceny UE. Uwzględniając jednak małe wielkości dopasowanych rodzajów produktów, obecny margines podcięcia może być jedynie uznany za przybliżony.

(79)

Jak wyjaśniono w motywie 51, wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Federacji Rosyjskiej wynosiła 2 005 ton w 2009 r. i 2 343 ton w ODP, co stanowi udział w rynku odpowiednio na poziomie 1,03 % i 1,11 %.

(80)

Jak wyjaśniono w motywach 43 i 45, całkowite moce produkcyjne Federacji Rosyjskiej szacuje się na 158 000 ton, podczas gdy w trakcie ostatniego dochodzenia szacowano, że osiągały one w przybliżeniu poziom całkowitej konsumpcji UE, czyli 220 000 ton. Ponadto niewykorzystane moce produkcyjne wydają się obecnie ograniczone.

(81)

W trakcie ostatniego dochodzenia oceniono, że rynek rosyjski nie może wchłonąć takiego poziomu podaży. Jak wyjaśniono w motywie 36, obecnie w krajowej konsumpcji SWR w Rosji nastąpił znaczny wzrost – na poziomie 38 % w okresie badanym. Co więcej, w dostępnych publicznie prognozach gospodarczych szacuje się, że w najbliższych latach w Federacji Rosyjskiej nastąpi duży wzrost PKB. W związku z tym prawdopodobne jest, że jak wskazano w motywie 45, niewykorzystane moce produkcyjne w Rosji zostaną wchłonięte przez szybko rozwijający się rynek rosyjski, ponieważ ceny w Rosji są wyższe o około 11 % niż ceny eksportowe do UE. Ponadto rosyjskie ceny eksportowe na inne rynki, w szczególności w przypadku państw WNP, są wyższe średnio o 5,6 % niż ceny eksportowe do UE. Dlatego też jest mało prawdopodobne, by na rynki unijne przekierowane zostały znaczące wielkości niewykorzystanych mocy produkcyjnych lub ich obecna sprzedaż na bardziej korzystnych rynkach krajowych lub rynkach państw WNP.

(82)

W świetle powyższych wniosków uznaje się, że uchylenie środków dotyczących przywozu z Federacji Rosyjskiej najprawdopodobniej nie spowoduje ponownego wystąpienia istotnej szkody wobec całego przemysłu unijnego.

(83)

W świetle powyższego środki antydumpingowe mające zastosowanie do przywozu SWR z Federacji Rosyjskiej powinny zostać uchylone, a bieżące postępowanie zakończone, zgodnie z art. 9 ust. 2 i art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(84)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić zakończenie stosowania istniejących środków względem przywozu z Federacji Rosyjskiej. Wyznaczono również termin, w którym strony mają możliwość przedstawienia uwag dotyczących ujawnionych informacji. Otrzymano uwagi od jednej zainteresowanej strony, która wnioskowała o przesłuchanie w obecności rzecznika praw stron i której taką możliwość przyznano,

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 338/11

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1184/2007 (2) nałożyło ostateczne cło antydumpingowe na przywóz nadsiarczanów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”), Tajwanu oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki („dochodzenie pierwotne” i „środki pierwotne”). Środki zastosowane w odniesieniu do ChRL przyjęły formę cła ad valorem w wysokości 71,8 % dla wszystkich przedsiębiorstw z wyjątkiem dwóch chińskich producentów eksportujących, którym przyznano indywidualną stawkę cła.

(2)

W dniu 10 października 2012 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej („zawiadomienie o wszczęciu”) (3) wszczęcie przeglądu wygaśnięcia środków antydumpingowych stosowanych względem przywozu nadsiarczanów pochodzących z ChRL.

(3)

Przegląd wszczęto w następstwie uzasadnionego wniosku złożonego przez dwóch producentów europejskich, RheinPerChemie GmbH & Co. KG oraz United Initiators GmbH & Co. KG („wnioskodawcy”), w imieniu producentów reprezentujących 100 % całkowitej unijnej produkcji nadsiarczanów.

(4)

W uzasadnieniu wniosku podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu i szkody dla przemysłu unijnego.

(5)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu objęło okres od dnia 1 października 2011 r. do dnia 30 września 2012 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”). Badanie tendencji istotnych z punktu widzenia oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do zakończenia ODP („okres badany”).

(6)

Komisja oficjalnie zawiadomiła wnioskodawców, producentów eksportujących w ChRL, niepowiązanych importerów, znanych zainteresowanych użytkowników, producentów w ewentualnych państwach analogicznych oraz przedstawicieli ChRL o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(7)

Ze względu na potencjalnie dużą liczbę producentów eksportujących w ChRL oraz niepowiązanych importerów w Unii zaangażowanych w dochodzenie, w zawiadomieniu o wszczęciu przewidziano kontrolę wyrywkową zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej, a jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, do wyżej wymienionych stron zwrócono się, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, z prośbą o zgłoszenie się do Komisji w ciągu 15 dni od opublikowania zawiadomienia o wszczęciu i o dostarczenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(8)

Żaden z importerów nie zgłosił się do Komisji.

(9)

Tylko jeden producent eksportujący z ChRL odpowiedział na pytania zawarte w kwestionariuszu. W związku z tym nie było konieczne dokonanie doboru próby producentów eksportujących.

(10)

Komisja rozesłała kwestionariusze do wszystkich znanych zainteresowanych stron oraz do tych podmiotów, które zgłosiły się w terminach określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Odpowiedzi otrzymano od dwóch producentów unijnych, jednego producenta eksportującego w ChRL i jednego producenta z Turcji (traktowanej jako potencjalne państwo analogiczne).

(11)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i wynikającej z niego szkody oraz do określenia interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw

United Initiators (Shanghai) Co. Ltd., Szanghaj (4).

(12)

Produkt objęty postępowaniem jest taki sam jak produkt objęty dochodzeniem pierwotnym, a mianowicie nadtlenosiarczany (nadsiarczany), w tym siarczan nadtlenomonosiarczanu potasu („produkt objęty postępowaniem”), obecnie objęty kodami CN 2833 40 00 i ex 2842 90 80.

(13)

Produkt objęty postępowaniem używany jest jako środek inicjujący lub utleniacz w wielu zastosowaniach. Nadtlenosiarczany mogą być wykorzystywane m.in. jako inicjatory reakcji polimeryzacji w produkcji polimerów, do wytrawiania płytek drukowanych, jako składniki kosmetyków do włosów, środki do usuwania apretury przędzalniczej, środki stosowane w produkcji papieru, środki do czyszczenia protez zębowych i do dezynfekcji.

(14)

W toku dochodzenia potwierdzono, że – podobnie jak w pierwotnym dochodzeniu – produkt objęty dochodzeniem i produkt wytwarzany i sprzedawany na rynku krajowym w ChRL oraz produkt wytwarzany i sprzedawany przez przemysł unijny na rynku unijnym mają te same podstawowe cechy fizyczne i techniczne oraz takie same podstawowe zastosowania, a zatem stanowią one produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(15)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy obecnie ma miejsce dumping i czy wygaśnięcie środków mających zastosowanie do części przywozu z ChRL prowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu.

(16)

Jak wyjaśniono w motywie 9, tylko jeden chiński producent eksportujący współpracował w ramach dochodzenia i nie prowadził on wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w ODP. Jak wspomniano poniżej w motywie 22 i jak wyjaśniono szczegółowo w motywach 51–53, dochodzenie wykazało, że prawie cały przywóz z ChRL w ODP został dokonany przez jednego eksportera, który, jak stwierdzono w pierwotnym dochodzeniu, nie stosował dumpingu i który nie jest objęty obecnym przeglądem. W związku z tym nie można było dokonać analizy dumpingu w tym przypadku.

(17)

W celu dokonania oceny prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu wzięto pod uwagę informacje dostarczone przez współpracujących chińskich producentów eksportujących, informacje zebrane zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego oraz dostępne fakty dotyczące niewspółpracujących producentów eksportujących. Dostępne fakty pochodziły z wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia, z informacji opublikowanych w ramach przeglądu wygaśnięcia rozpoczętego w marcu 2013 r. przez Stany Zjednoczone Ameryki („USA”) (5), ze statystyk, którymi dysponuje Komisja, tj. miesięcznych danych przekazanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 14 ust. 6 rozporządzenia podstawowego („baza danych na podstawie art. 14 ust. 6”) oraz z danych Eurostatu na temat przywozu.

(18)

Z danych dostępnych w dochodzeniu wynikało, że praktycznie cały przywóz z ChRL w ODP został dokonany przez jednego eksportera, który, jak stwierdzono w pierwotnym dochodzeniu, nie stosował dumpingu (6). Przywóz ten nie jest więc objęty środkami antydumpingowymi. Ceny tego przywozu były niższe od cen przemysłu unijnego w tym okresie.

(19)

Mimo że ceny przywozu z Chin do Unii wzrosły o 29 % w badanym okresie, pozostały one na niskim poziomie i podcinały ceny przemysłu unijnego w ODP. Ceny sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym również wzrosły, ale zaledwie o 7 %.

(20)

Jedyny współpracujący chiński eksporter, który jest objęty obowiązującymi środkami antydumpingowymi, nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w ODP. Dochodzenie wykazało jednak, że eksporter ten dokonywał wywozu towarów po cenach dumpingowych na rynki państw trzecich oraz że jego ceny były jeszcze niższe niż obecne ceny przywozu z ChRL na rynek unijny. Jest to oznaką, że eksporterzy w Chinach w dalszym ciągu stosują praktyki dumpingowe, a ich ceny są niskie.

(21)

Rynek unijny produktu objętego postępowaniem obejmuje przywóz pochodzący głównie z trzech państw: Chin, Turcji i USA (między 8 % a 10 % udziału w rynku w przypadku każdego z tych państw) oraz produkcję dwóch producentów unijnych, których udział w rynku wynosi ok. 65–75 %. Dochodzenie wykazało, że przywóz z USA był nadal obecny na rynku unijnym i stanowił około jednej trzeciej łącznego przywozu w ODP. Ceny importowe z USA były średnio o 10 % wyższe od cen importowych z ChRL. Ustalenie to, w połączeniu z zaobserwowanym podcięciem cen przemysłu unijnego, może świadczyć o wywieraniu presji przez przywóz z Chin na spadek cen sprzedaży na rynku unijnym.

(22)

Jak wspomniano powyżej w motywie 18, przywóz z Chin podczas ODP był dokonywany przez jednego eksportera, który, jak stwierdzono w pierwotnym dochodzeniu, nie stosował dumpingu. Między 2009 r. a ODP wielkość tego przywozu zwiększyła się o 24 %, a odpowiadający mu udział w rynku wzrósł z 8 % do 9,6 % całkowitej konsumpcji w Unii w tym samym okresie.

(23)

Warto zauważyć, że w latach 1995–2001 nałożono środki antydumpingowe na nadsiarczany pochodzące z ChRL. Ponieważ środki te zostały uchylone, wielkość przywozu z ChRL zwiększyła się z niecałych 200 ton w 2001 r. do ponad 4 000 ton w 2003 r., a następnie wzrosła ponaddwukrotnie, do niemal 9 000 ton w 2006 r. Inaczej mówiąc, chiński przywóz osiągnął ponad 20 % udziału w rynku unijnym w okresie kilku lat. W latach 2003–2006 konsumpcja wzrosła o 7 %, a udział rynkowy produktu pochodzącego z Chin wzrósł dwukrotnie. Wskazuje to, że chińscy eksporterzy są w stanie przejąć znaczny udział w rynku unijnym w przypadku braku środków antydumpingowych.

(24)

W świetle powyższych faktów i analiz, w szczególności w odniesieniu do chińskiej reakcji na uchylenie środków na rynku unijnym w 2001 r., poziomu chińskich cen w ODP oraz kontynuacji praktyk dumpingowych na rynkach państw trzecich, uważa się, że w przypadku uchylenia obecnych środków istnieje prawdopodobieństwo ponownego przywozu z Chin na rynek unijny znacznych ilości produktu po niskich cenach.

(25)

Jak wspomniano w motywie 16 powyżej, współpracujące chińskie przedsiębiorstwo nie dokonywało wywozu do Unii w ODP, nie było więc możliwe porównanie wartości normalnej na rynku krajowym z cenami eksportowymi stosowanymi przy wywozie do Unii. Zbadano jednak – jak wspomniano w motywie 24 powyżej – czy wywóz tego przedsiębiorstwa do państw trzecich dokonywany był w ODP po cenach dumpingowych. Ze względu na fakt, że przedsiębiorstwu temu przyznano w pierwotnym dochodzeniu traktowanie na zasadach rynkowych, wartość normalną ustalono na podstawie jego własnych danych.

(26)

Dla trzech rodzajów produktu objętego postępowaniem, dla których sprzedaż krajowa była reprezentatywna i dokonywana w zwykłym obrocie handlowym, średnia wartość normalna została ustalona na podstawie cen płaconych przez niezależnych klientów na rynku krajowym. Dla jednego z tych rodzajów konieczne było skonstruowanie wartości normalnej na podstawie kosztów produkcji zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Wartość normalną dla tego rodzaju ustalono, zgodnie z art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego, przy wykorzystaniu kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz marży zysku osiąganego przy sprzedaży krajowej dokonywanej w zwykłym obrocie handlowym.

(27)

Porównanie średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną ceną eksportową, dokonane na podstawie ceny ex-works stosowanej w wywozie do państw trzecich i ustalonej w oparciu o zgłoszone i sprawdzone dane, wykazało średni ważony margines dumpingu wynoszący 9,4 %.

(28)

W odniesieniu do polityki cenowej wprowadzenie środków antydumpingowych przez Indie i USA również wyraźnie wskazuje na stosowanie praktyk dumpingowych na innych rynkach przez chińskich producentów eksportujących.

(29)

Dochodzenie wykazało, że współpracujące chińskie przedsiębiorstwo dokonywało wywozu do wielu państw trzecich, takich jak Brazylia, Indonezja, Malezja, Republika Południowej Afryki, Korea Południowa, Tajwan, Tajlandia oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie. Ceny eksportowe współpracującego chińskiego przedsiębiorstwa na rynki państw trzecich porównano więc z cenami sprzedaży stosowanymi przez przemysł unijny oraz z cenami importowymi chińskich producentów na rynek unijny w ODP. Porównanie to wykazało, że współpracujący chiński eksporter stosował ceny znacząco podcinające (do 40 %) ceny przemysłu unijnego w ODP.

(30)

Analiza wykazała, z jednej strony, że ceny na rynku unijnym są wyższe, a więc rynek unijny stanowi bardzo atrakcyjną alternatywę, a z drugiej strony, że ceny stosowane przez innych chińskich eksporterów są niższe niż obecne ceny importowe chińskich producentów na rynku unijnym.

(31)

Należy również zauważyć, że wartości normalne współpracującego przedsiębiorstwa w ODP były na ogół niższe niż ceny sprzedaży stosowane przez przemysł unijny. Potwierdza to atrakcyjność rynku unijnego, ponieważ sprzedaż produktu na tym rynku oznaczałaby dla producentów chińskich znacznie wyższe zyski w porównaniu z innymi rynkami. Niski poziom cen w Chinach nie wydaje się mieć innych przyczyn niż duże moce produkcyjne i duża podaż produktu objętego postępowaniem

(32)

Jak wspomniano powyżej w motywie 28, niektóre rynki państw trzecich, takie jak USA czy Indie, stały się mniej atrakcyjne dla chińskich eksporterów ze względu na wprowadzenie przez te państwa środków antydumpingowych. Ustalono ponadto, że – w wartościach względnych – poziom cen na rynkach innych państw trzecich był niższy w porównaniu z rynkiem unijnym. Jeżeli chodzi o rynki innych państw trzecich, na których nie obowiązują środki antydumpingowe, są one już zaopatrywane przez przedsiębiorstwa obecne na tych rynkach, a w związku z tym niewykorzystane moce produkcyjne w ChRL z dużym prawdopodobieństwem zostałyby wykorzystane do zwiększenia wywozu na rynek unijny.

(33)

W związku z powyższym oczekuje się, że – w przypadku uchylenia obowiązujących środków – przywóz z ChRL zostałby wznowiony w większych ilościach oraz wywierałby większą presję cenową na rynku unijnym.

(34)

Zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, w związku z brakiem innych dostępnych informacji, analiza wolnych mocy produkcyjnych w ChRL została oparta na dostępnych faktach, mianowicie na ograniczonej ilości informacji dostarczonych przez współpracującego chińskiego producenta eksportującego i dotyczących sytuacji na rynku w ChRL, na informacjach dostarczonych przez przemysł unijny, na publicznie dostępnych informacjach dotyczących pięciu głównych producentów w ChRL oraz na danych zebranych na etapie wszczęcia postępowania. Dane pochodzące z tych źródeł uznano za spójne.

(35)

W oparciu o te informacje zakłada się, że w ChRL dostępne są moce produkcyjne wynoszące 100 tys. ton, co stanowi około trzykrotność unijnej konsumpcji w ODP.

(36)

W oparciu o stopień wykorzystania mocy produkcyjnych przez współpracującego producenta stwierdzono, że potencjalnie znaczne moce produkcyjne są dostępne w ChRL i mogłyby zostać wykorzystane do zwiększenia produkcji i wywozu na rynek unijny w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków antydumpingowych.

(37)

W związku z powyższym uznano, że istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków antydumpingowych. Za prawdopodobieństwem ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku uchylenia środków przemawiają w szczególności następujące elementy: poziom ustalonych wartości normalnych w ChRL, praktyki dumpingowe współpracującego producenta na rynkach państw trzecich, zastosowanie środków antydumpingowych wobec chińskich eksporterów w Indiach i USA, atrakcyjność rynku unijnego w porównaniu z innymi rynkami oraz dostępność znacznych mocy produkcyjnych w ChRL.

(38)

W toku bieżącego dochodzenia potwierdzono, że nadsiarczany są wytwarzane wyłącznie przez dwóch producentów w Unii. Ich produkcja stanowiła w ODP 100 % ogólnej produkcji unijnej. Obaj producenci poparli wniosek o dokonanie przeglądu i współpracowali w toku dochodzenia.

(39)

Wspomniane dwa przedsiębiorstwa stanowią zatem przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego i będą one zwane dalej „przemysłem unijnym”.

(40)

W celu ochrony poufności, zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego, dane odnoszące się do wspomnianych dwóch producentów unijnych przedstawiono w formie wskaźników lub przedziałów.

(41)

Analizę danych dotyczących przywozu dokonano na poziomie kodów CN dla trzech głównych rodzajów produktu podobnego, mianowicie nadsiarczanu amonu, nadsiarczanu sodu i nadsiarczanu potasu oraz na poziomie kodu TARIC dla czwartego rodzaju, nadtlenomonosiarczanu potasu. Analiza przywozu została uzupełniona danymi zebranymi zgodnie z art. 14 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(42)

Konsumpcję w Unii ustalono na podstawie wielkości sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym oraz danych Eurostatu dotyczących przywozu zarówno na poziomie kodów CN, jak i na poziomie kodów TARIC.

(43)

Konsumpcja w Unii w ODP była na nieznacznie wyższym poziomie niż na początku badanego okresu. W latach 2009–2010 odnotowano wzrost o 22 %, jednak następnie konsumpcja stale ulegała zmniejszeniu (w sumie o około 18 %).

Tabela 1

Konsumpcja

(44)

Analizę wielkości i udziału w rynku przywozu z ChRL przeprowadzono na podstawie danych Eurostatu oraz danych zebranych zgodnie z art. 14 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(45)

Porównanie tych dwóch źródeł danych wskazuje, że cały przywóz z ChRL pochodzi z jednego przedsiębiorstwa, które, jak stwierdzono w pierwotnym dochodzeniu, nie stosowało dumpingu. W rezultacie nie było możliwe przeanalizowanie udziału w rynku przywozu po cenach dumpingowych z ChRL ani kształtowania się cen tego przywozu.

(46)

Ponadto w związku z tym, że chińscy producenci eksportujący objęci środkami antydumpingowymi nie prowadzili wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w ODP, nie było również możliwe obliczenie podcięcia cenowego w przypadku produktów pochodzących z ChRL.

(47)

Wielkość przywozu z innych państw, jego ceny i udziały w rynku w okresie badanym przedstawiono w poniższej tabeli. Zostały one określone na podstawie danych statystycznych zebranych na poziomie kodów CN i kodów TARIC. Ze względu na poufność, jak wyjaśniono powyżej w motywie 40, dane dotyczące udziału w rynku są ujawniane w formie zindeksowanej.

Tabela 2

Przywóz z innych państw trzecich

(48)

Wielkość przywozu z innych państw trzecich na rynek unijny spadła o około 12 % w okresie badanym, a średnia cena wzrosła w tym samym okresie o 6 %. Udział w rynku utracony przez inne państwa trzecie został przejęty częściowo przez przywóz z Chin i przez przemysł unijny. W tym samym okresie przemysł unijny podwyższył swoje ceny średnio o 7 %, jak wspomniano w motywie 64 poniżej.

(49)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała wszelkie czynniki i wskaźniki gospodarcze mające wpływ na stan przemysłu unijnego.

(50)

Produkcja przemysłu unijnego w okresie badanym znacznie się zwiększyła. Wzrost ten był najbardziej znaczący w latach 2009–2010, kiedy to produkcja wzrosła o 32 punkty procentowe. Później pozostawała ona stabilna, a następnie nieznacznie zmalała między 2011 r. a ODP.

Tabela 3

Produkcja unijna ogółem

(51)

Moce produkcyjne pozostawały w okresie badanym na stałym poziomie. Ponieważ produkcja rosła w latach 2009–2011, wykorzystanie mocy produkcyjnych wzrosło zatem ogółem o 34 %. Tendencja ta uległa zmianie w ODP, ponieważ spadek produkcji spowodował również spadek wykorzystania mocy produkcyjnych o sześć punktów procentowych, jak to przedstawiono poniżej:

Tabela 4

Moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(52)

Chociaż stan zapasów przemysłu unijnego na koniec okresu sprawozdawczego znacznie wzrósł między 2009 r. a ODP, ich poziom pozostaje stosunkowo niski w odniesieniu do poziomu produkcji.

Tabela 5

Stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego

(53)

Wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym niepowiązanym klientom wykazywała tę samą tendencję co konsumpcja, osiągając maksymalną wartość w 2010 r., a następnie obniżała się w kolejnych latach do końca ODP. W badanym okresie wzrosła ona o 6 %.

Tabela 6

Sprzedaż klientom niepowiązanym

(54)

Jako że wielkość sprzedaży do Unii wykazywała te same tendencje co konsumpcja, udział przemysłu unijnego w rynku utrzymywał się w okresie badanym na stosunkowo stabilnym poziomie.

Tabela 7

Udział w rynku unijnym

(55)

Jak wyjaśniono powyżej, wzrost konsumpcji w Unii wyniósł w badanym okresie jedynie 3 punkty procentowe. Przemysłowi unijnemu udało się w tym samym okresie nieznacznie zwiększyć wielkość sprzedaży oraz udział w rynku.

(56)

Zatrudnienie w przemyśle unijnym utrzymywało się między 2009 r. a ODP na stałym poziomie. Jednak wydajność na jednego pracownika, mierzona jako wielkość produkcji w tonach na pracownika, wzrosła w tym okresie w sposób widoczny zgodnie z ogólną tendencją w produkcji. Szczegółowe dane przedstawiono poniżej.

Tabela 8

Łączne zatrudnienie i wydajność w Unii

(57)

Jednostkowe ceny sprzedaży przemysłu unijnego niepowiązanym klientom w Unii wzrosły między 2009 r. a ODP o 7 %. Ten wzrost o 7 % średniej ceny sprzedaży stosowanej przez przemysł unijny może być wytłumaczony zmianami w asortymencie produktu, który przemysł unijny sprzedawał w okresie badanym. Cena ta, nawet biorąc pod uwagę potencjalne różnice w asortymencie produktów, była znacząco wyższa niż cena stosowana przez współpracującego producenta chińskiego przy wywozie do państw trzecich.

Tabela 9

Cena jednostkowa sprzedaży w Unii

(58)

W 2009 r. rentowność przemysłu unijnego była na poziomie zbliżonym do progu rentowności. Następnie w okresie od 2010 r. do ODP rentowność pozostawała na poziomie powyżej 10 %. Ten nagły skok indeksu rentowności między 2009 r. a 2010 r. wynika więc z bardzo niskiego poziomu wyjściowego w 2009 r., który był dla przemysłu unijnego trudnym rokiem. W 2011 r. wysoka rentowność wynikała z nadzwyczajnych oszczędności kosztów, które nie powtórzą się w przyszłości. Jest to już odzwierciedlone w spadku rentowności w ODP, która to tendencja nadal będzie się utrzymywać.

Tabela 10

Rentowność

(59)

Dochodzenie wykazało, że przemysł unijny był w stanie utrzymać w całym badanym okresie wysoki poziom inwestycji.

(60)

Zwrot z inwestycji wykazywał w 2009 r. zgodność z tendencjami dla rentowności, a w 2011 r., jak wyjaśniono w motywie 58 powyżej, nie był reprezentatywny.

Tabela 11

Inwestycje i zwrot z inwestycji

(61)

Przepływy środków pieniężnych, mające wpływ na zdolność przemysłu do samofinansowania swojej działalności, wyrażone jako wartość procentowa obrotów dla produktu objętego postępowaniem, wykazywały podobną tendencję jak w przypadku rentowności. Wzrosły one znacznie w 2011 r. i zmniejszyły się podczas ODP.

Tabela 12

Przepływy środków pieniężnych

(62)

Podczas gdy liczba pracowników zatrudnionych przez przemysł unijny pozostawała na stabilnym poziomie, ich płace wzrosły w okresie badanym o 12 %.

(63)

Jak wyjaśniono powyżej, w okresie badanym nie dokonywano przywozu po cenach dumpingowych z ChRL, w związku z czym wielkość marginesu dumpingu nie mogła zostać oszacowana.

(64)

Biorąc pod uwagę brak taniego przywozu po cenach dumpingowych z ChRL, stosunkowo wysokie wykorzystanie mocy produkcyjnych i przyrost udziału w rynku osiągnięty przez przemysł unijny, jego poziom rentowności i dodatnie zmiany niektórych wskaźników finansowych, stwierdza się, iż sytuacja przemysłu unijnego uległa poprawie w okresie badanym po skutkach wcześniejszego dumpingu. Poprawa sytuacji nastąpiła jednak dopiero niedawno i w ODP odnotowano na rynku unijnym pewien spadek dla różnych wskaźników szkody, takich jak rentowność, przepływy pieniężne, zwrot z inwestycji oraz inwestycje.

(65)

W trakcie dochodzenia wykazano, że przywóz na rynek unijny produktów po niskich, dumpingowych cenach z ChRL bezpośrednio po nałożeniu pierwotnych środków w 2007 r. ustał i nie występował w okresie badanym ani w ODP. Obecny na rynku unijnym przywóz z ChRL pochodzi od jedynego chińskiego producenta, u którego nie stwierdzono stosowania dumpingu w dochodzeniu pierwotnym. Pozwoliło to przemysłowi unijnemu osiągnąć wysoki poziom produkcji, zwiększyć wielkość swojej sprzedaży, średnią cenę sprzedaży, udział w rynku i rentowność oraz poprawić swoją ogólną sytuację finansową.

(66)

W związku z powyższym uznaje się, że przemysł unijny nie poniósł w ODP istotnej szkody. Biorąc pod uwagę spadek konsumpcji oraz pogorszenie podczas ODP niektórych wskaźników szkody, jak to opisano powyżej, sytuacja przemysłu unijnego jest nadal podatna na zagrożenia.

(67)

Aby ocenić prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków, przeanalizowano prawdopodobny wpływ chińskiego przywozu na rynek unijny i przemysł unijny zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(68)

Analiza dotyczyła głównie wolnych mocy produkcyjnych w ChRL i zachowania chińskich eksporterów na rynkach państw trzecich i na rynku unijnym.

(69)

W oparciu o informacje zgromadzone i zweryfikowane podczas dochodzenia szacuje się, że w Chinach dostępnych jest około 100 tys. ton mocy produkcyjnych związanych z produktem objętym postępowaniem. Ponadto w całym kraju istnieje szereg drobnych producentów, co sprawia, że liczba ta jest jeszcze wyższa.

(70)

Ze względu na brak współpracy ze strony chińskich eksporterów nie istnieją żadne dostępne dane wskazujące dokładnie odsetek wolnych mocy produkcyjnych, które mogłyby zostać wykorzystane do celów wywozu produktu objętego postępowaniem na rynek unijny. Dochodzenie wykazało jednak, że jedyny współpracujący chiński producent dysponuje wolnymi mocami produkcyjnymi wynoszącymi około 30 %. Ekstrapolacja tych danych na wszystkie chińskie przedsiębiorstwa oznaczałaby, że obecnie w ChRL istnieją wolne moce produkcyjne wynoszące ponad 30 tys. ton.

(71)

Na podstawie powyższych ustaleń, nawet gdyby chińskie przedsiębiorstwa nie pracowały na pełnych mocach produkcyjnych, w ChRL dostępnych byłoby do wywozu 20–25 tys. ton produktu objętego postępowaniem. Biorąc pod uwagę ustalenia i wnioski zawarte w motywach 22–44 powyżej, nie ulega wątpliwości, że w przypadku nieprzedłużenia przedmiotowych środków dostępne wolne moce produkcyjne w Chinach będą przeznaczone do celów wywozu na rynek unijny. Tę potencjalną dodatkową wielkość wywozu należy rozpatrywać w kontekście konsumpcji unijnej wynoszącej około 25 000–35 000 ton w ODP.

(72)

Jak stwierdzono w motywie 20 powyżej, dochodzenie wykazało, że wywóz z Chin do państw trzecich odbywał się po cenach dumpingowych. Ponadto wyniki przeglądów wygaśnięcia przeprowadzonych przez właściwe organy w Stanach Zjednoczonych Ameryki i w Indiach stały się podstawą zalecenia, zgodnie z którym obowiązujące środki antydumpingowe nałożone na nadsiarczany pochodzące z ChRL powinny zostać przedłużone. W tej sytuacji oczekuje się, że wolne moce produkcyjne chińskich eksporterów zostaną wykorzystane głównie w celu produkcji eksportowej na rynek unijny w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków. Jak wyjaśniono w motywie 32 powyżej, biorąc pod uwagę fakt, że podaż na rynki innych państw trzecich, nieobjętych przedmiotowymi środkami, jest już zapewniona przez przedsiębiorstwa obecne na tych rynkach, wszystkie wolne moce produkcyjne dostępne w ChRL zostałyby prawdopodobnie wykorzystane w celu wywozu produktu objętego postępowaniem na rynek unijny.

(73)

Biorąc pod uwagę wcześniejsze praktyki dumpingowe chińskich eksporterów, które doprowadziły do wprowadzenia obowiązujących obecnie środków, a także ich obecne zachowania dumpingowe w państwach trzecich, można stwierdzić, że te wielkości zostałyby wywiezione do Unii po cenach dumpingowych.

(74)

Ponadto, jak wspomniano w motywie 23 powyżej, w latach 1995–2001 wywóz nadsiarczanów z ChRL był obłożony środkami antydumpingowymi. Ponieważ środki te nie zostały przedłużone, przywóz z ChRL wzrósł z niecałych 200 ton w 2001 r. do prawie 10 tys. ton w 2006 r., a tym samym osiągnął ponad 20 % udziału w rynku unijnym.

(75)

W świetle ustaleń dochodzenia, mianowicie wolnych mocy produkcyjnych w ChRL, kontynuacji dumpingu z Chin do państw trzecich, ograniczonej zdolności chińskich eksporterów do sprzedaży na innych głównych rynkach państw trzecich i ich udowodnionej zdolności do przekierowania wywozu na rynek unijny, uznaje się, że zniesienie środków osłabiłoby pozycję przemysłu unijnego na jego podstawowym rynku, a poniesiona szkoda wystąpiłaby ponownie ze względu na prawdopodobny przywóz z Chin po cenach dumpingowych. Nie ma powodów, aby sądzić, że poprawa wyników przemysłu unijnego wynikająca z obowiązujących środków utrzymałaby się lub wzmocniła w przypadku uchylenia tych środków. Wręcz przeciwnie, istnieją korzystne warunki dla prawdopodobnego przeniesienia chińskiego przywozu na rynek unijny po cenach dumpingowych i w znaczących ilościach, co najprawdopodobniej podważyłoby pozytywne zmiany na rynku unijnym w okresie badanym. Prawdopodobny przywóz z Chin po cenach dumpingowych mógłby wywierać presję na obniżenie cen sprzedaży przemysłu unijnego i spowodować utratę jego udziałów w rynku, a w konsekwencji miałby negatywny wpływ na wyniki finansowe przemysłu unijnego, który nadal jest podatny na zagrożenia, jak wyjaśniono w motywie 66 powyżej.

(76)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy utrzymanie istniejących środków nie zaszkodzi interesowi Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie analizy wszystkich zaangażowanych interesów, tj. interesu przemysłu unijnego, importerów oraz użytkowników. Zainteresowane strony otrzymały możliwość przedstawienia swoich opinii zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(77)

Z uwagi na to, że niniejsze dochodzenie stanowi przegląd obowiązujących środków, umożliwiło ono ocenę wszelkiego niepożądanego negatywnego wpływu obecnie obowiązujących środków antydumpingowych na zainteresowane strony.

(78)

W motywie 70 powyżej stwierdzono, że prawdopodobnie nastąpiłoby poważne pogorszenie sytuacji przemysłu unijnego w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków antydumpingowych. Dlatego utrzymanie środków działałoby na korzyść przemysłu unijnego, ponieważ producenci unijni byliby w stanie utrzymać wielkość sprzedaży, udział w rynku, zyski i ogólnie pozytywną sytuację ekonomiczną. Natomiast wygaśnięcie środków mogłoby poważnie zagrozić rentowności przemysłu unijnego, ponieważ istnieją powody, aby oczekiwać przeniesienia chińskiego przywozu na rynek unijny po cenach dumpingowych i w znacznych ilościach, co doprowadziłoby do ponownego wystąpienia szkody.

(79)

Żaden z 44 użytkowników, z którymi się skontaktowano, nie odpowiedział na pytania kwestionariusza ani nie współpracował w dochodzeniu. Użytkownicy nie współpracowali również w ramach pierwotnego dochodzenia. Wobec braku zainteresowania ze strony użytkowników stwierdzono, że utrzymanie środków nie naruszałoby interesów użytkowników. Ponadto w toku dochodzenia ujawniono, że wpływ produktu objętego postępowaniem na koszty przetworzonych produktów jest raczej marginalny i utrzymanie środków nie miałoby negatywnych skutków dla przemysłu wykorzystującego produkt objęty postępowaniem. Dochodzenie wykazało również, że ze względu na charakter produktu, jak również szereg źródeł zaopatrzenia dostępnych na rynku, użytkownicy mogą z łatwością zmieniać dostawców.

(80)

Żaden z 14 importerów, z którymi się skontaktowano, nie odpowiedział na pytania zawarte w kwestionariuszu ani nie współpracował w dochodzeniu. Importerzy nie współpracowali również w ramach pierwotnego dochodzenia. Wobec braku zainteresowania ze strony importerów stwierdzono, że utrzymanie środków nie byłoby sprzeczne z ich interesem. Dochodzenie wykazało, że importerzy mogą z łatwością dokonywać zakupów z różnych źródeł dostępnych obecnie na rynku, w szczególności od przemysłu unijnego, eksporterów ze Stanów Zjednoczonych i chińskich eksporterów prowadzących sprzedaż po cenach niedumpingowych.

(81)

W związku z powyższym stwierdza się, że nie ma istotnych powodów dotyczących interesu Unii przemawiających przeciwko utrzymaniu obecnych środków antydumpingowych.

(82)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić utrzymanie obowiązujących środków. Wyznaczono również termin, w którym strony mają możliwość przedstawienia uwag i wniosków dotyczących ujawnionych informacji. Przedstawione uwagi i komentarze, o ile były uzasadnione, zostały należycie uwzględnione.

(83)

Z powyższych ustaleń wynika, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, że środki antydumpingowe względem przywozu niektórych rodzajów nadtlenosiarczanów (nadsiarczanów) pochodzących z ChRL, wprowadzone rozporządzeniem (WE) nr 1184/2007, powinny zostać utrzymane.

(84)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z wysoką różnicą w stawkach celnych, uważa się, że w tym przypadku potrzebne są specjalnie środki, aby zapewnić odpowiednie stosowanie ceł antydumpingowych. Te specjalne środki, mające zastosowanie jedynie do przedsiębiorstw, dla których zastosowano indywidualną stawkę celną, obejmują przedstawienie organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej, która będzie zgodna z wymogami określonymi w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, będzie podlegał rezydualnemu cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do wszystkich pozostałych producentów,

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 338/23

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 40/2013 z dnia 21 stycznia 2013 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2013 r. dostępne w wodach UE oraz – dla statków UE – na określonych wodach nienależących do UE w odniesieniu do pewnych stad ryb oraz grup stad ryb, które są przedmiotem negocjacji lub umów międzynarodowych (2), określono kwoty na rok 2013.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2013 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 338/25

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 39/2013 z dnia 21 stycznia 2013 r. ustalającym uprawnienia do połowów dla statków UE na 2013 r. w odniesieniu do pewnych stad ryb i grup stad ryb, które nie są przedmiotem negocjacji lub umów międzynarodowych (2), określono kwoty na rok 2013.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2013 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 338/27

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 40/2013 z dnia 21 stycznia 2013 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2013 r. dostępne w wodach UE oraz – dla statków UE – na określonych wodach nienależących do UE w odniesieniu do pewnych stad ryb oraz grup stad ryb, które są przedmiotem negocjacji lub umów międzynarodowych (2), określono kwoty na rok 2013.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2013 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 338/29

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 40/2013 z dnia 21 stycznia 2013 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2013 r. dostępne w wodach UE oraz – dla statków UE – na określonych wodach nienależących do UE w odniesieniu do pewnych stad ryb oraz grup stad ryb, które są przedmiotem negocjacji lub umów międzynarodowych (2), określono kwoty na rok 2013.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2013 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 338/31

(1)

W rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2568/91 (2) określono chemiczne i organoleptyczne właściwości oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn z oliwek oraz ustalono metody oceny tych właściwości. Metody i wartości dopuszczalne stosowane w odniesieniu do oliwy należy uaktualnić na podstawie opinii ekspertów w dziedzinie chemii oraz zgodnie z wynikami prac prowadzonych w ramach Międzynarodowej Rady ds. Oliwy („IOC”).

(2)

Aby zapewnić na poziomie Unii Europejskiej wdrażanie najnowszych norm międzynarodowych ustalonych przez IOC należy uaktualnić niektóre metody analizy, a także niektóre wartości dopuszczalne stosowane w odniesieniu do oliwy, określone w rozporządzeniu (EWG) nr 2568/91.

(3)

W związku z tym należy dostosować wartości dopuszczalne stigmastadienów, wosków, kwasu mirystynowego i estrów alkilowych kwasów tłuszczowych i odpowiednio zmienić schematy podejmowania decyzji, w ramach których weryfikuje się, czy próbka oliwy z oliwek jest zgodna ze zgłoszoną kategorią. W celu ochrony konsumentów należy wprowadzić schematy podejmowania decyzji dotyczące kampesterolu i delta-7-stigmastenolu, którym towarzyszyć będą bardziej restrykcyjne parametry, w celu ułatwienia handlu i zagwarantowania autentyczności oliwy z oliwek. Należy zastąpić metodę analizy składu i zawartości steroli oraz oznaczania erytrodiolu i uwaolu metodą bardziej wiarygodną, która będzie obejmować także dialkohole triterpenowe. Należy również dokonać przeglądu oceny organoleptycznej oliwy z oliwek i wprowadzić metodę umożliwiającą wykrywanie obcych olejów roślinnych w oliwie z oliwek.

(4)

W świetle rozwoju sytuacji w zakresie procedur dotyczących kontroli zgodności olejów należy odpowiednio dostosować metodę pobierania próbek oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn z oliwek.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 2568/91.

(6)

Aby zapewnić czas na dostosowanie się do nowych przepisów i na wprowadzenie środków niezbędnych do ich stosowania oraz w celu uniknięcia zakłóceń podczas transakcji handlowych zmiany wprowadzone niniejszym rozporządzeniem należy stosować od dnia 1 marca 2014 r. Z tych samych powodów należy wprowadzić przepisy dotyczące oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn z oliwek legalnie wyprodukowanej i oznakowanej w Unii Europejskiej lub legalnie przywiezionej do Unii Europejskiej oraz dopuszczonej do swobodnego obrotu przed tą datą w celu wprowadzenia jej do obrotu do momentu wyczerpania wszystkich zapasów.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

1)

art. 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

1.   Właściwości olejów wymienione w załączniku I określa się zgodnie z następującymi metodami analizy:

W celu wykrycia obecności obcych olejów roślinnych w oliwie z oliwek stosuje się metodę analizy przedstawioną w załączniku XXa.

2.   Weryfikacja właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia prowadzona przez organy krajowe i ich przedstawicieli wykonywana jest przez zespoły degustatorów zatwierdzone przez państwa członkowskie.

Właściwości organoleptyczne oliwy, o których mowa w akapicie pierwszym, określa się jako zgodne ze zgłoszoną kategorią, jeżeli zespół degustatorów zatwierdzony przez państwo członkowskie potwierdzi taką klasyfikację.

W przypadku gdy zespół nie potwierdzi kategorii zgłoszonej w odniesieniu do właściwości organoleptycznych, na wniosek zainteresowanej strony organy krajowe lub ich przedstawiciele zapewniają niezwłoczne przeprowadzenie przez inne zatwierdzone zespoły dwóch ocen porównawczych, z których przynajmniej jedna wykonana jest przez zainteresowane państwo członkowskie będące producentem. Przedmiotowe właściwości określa się jako zgodne ze zgłoszonymi właściwościami, jeżeli co najmniej dwie z ocen porównawczych potwierdzą zgłoszoną klasyfikację. Jeżeli tak się nie stanie, zainteresowana strona ponosi koszty ocen porównawczych.

3.   W przypadku gdy organy krajowe lub ich przedstawiciele sprawdzają właściwości oliwy, jak przewidziano w ust. 1, próbki pobiera się zgodnie z normami międzynarodowymi: normą EN ISO 661 dotyczącą przygotowania próbek do badań oraz normą EN ISO 5555 dotyczącą pobierania próbek. Jednak niezależnie od przepisów pkt 6.8 normy EN ISO 5555, w przypadku partii takiej oliwy w opakowaniu bezpośrednim próbkę pobiera się zgodnie z załącznikiem Ia do niniejszego rozporządzenia. W przypadku oliwy luzem, której próbek nie można pobrać zgodnie z normą EN ISO 5555, pobieranie próbek wykonuje się zgodnie z instrukcjami opracowanymi przez właściwy organ państwa członkowskiego.

Bez uszczerbku dla normy EN ISO 5555 oraz rozdziału 6 normy EN ISO 661 pobrane próbki jak najszybciej umieszcza się w ciemnym miejscu, z dala od źródeł wysokiej temperatury i wysyła się do laboratorium w celu poddania analizie nie później niż piątego dnia roboczego po ich pobraniu, w przeciwnym razie próbki przechowuje się w taki sposób, aby nie uległy rozpadowi ani uszkodzeniu w czasie transportu lub przechowywania, zanim zostaną wysłane do laboratorium.

4.   Do celów weryfikacji przewidzianej w ust. 3, analizy, o których mowa w załącznikach II, III, IX i XX, oraz w stosownych przypadkach wszystkie analizy porównawcze wymagane na mocy prawa krajowego, wykonuje się przed upływem daty minimalnej trwałości w przypadku produktów pakowanych. W przypadku pobierania próbek oliwy luzem analizy te wykonuje się nie później niż po upływie sześciu miesięcy od miesiąca, w którym pobrano próbkę.

Nie stosuje się żadnych terminów w przypadku innych analiz przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

Jeżeli wyniki analiz nie odpowiadają właściwościom zgłoszonej kategorii oliwy z oliwek lub oliwy z wytłoczyn z oliwek, zainteresowana strona powiadamiana jest nie później niż miesiąc przed końcem okresu określonego w akapicie pierwszym, chyba że próbkę pobrano później niż dwa miesiące przed upływem daty minimalnej trwałości.

5.   W celu oznaczenia właściwości różnych rodzajów oliwy z oliwek za pomocą metod przewidzianych w ust. 1 akapit pierwszy wyniki analiz porównuje się bezpośrednio z limitami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.”;

2)

załącznik I zastępuje się tekstem określonym w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;

3)

załącznik Ia zastępuje się tekstem określonym w załączniku II do niniejszego rozporządzenia;

4)

załącznik Ib zastępuje się tekstem określonym w załączniku III do niniejszego rozporządzenia;

5)

załącznik V zastępuje się tekstem określonym w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia;

6)

skreśla się załącznik VI;

7)

załącznik XII zastępuje się tekstem określonym w załączniku V do niniejszego rozporządzenia;

8)

załącznik XXa, którego tekst określony jest w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia, dodaje się po załączniku XX.