02014R0037 — PL — 20.02.2019 — 007.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 37/2014 z dnia 15 stycznia 2014 r. (Dz.U. L 018 z 21.1.2014, s. 1) |
zmienione przez:
sprostowane przez:
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 37/2014
z dnia 15 stycznia 2014 r.
zmieniające niektóre rozporządzenia dotyczące wspólnej polityki handlowej w odniesieniu do procedur przyjmowania niektórych środków
Artykuł 1
Niniejszym wprowadza się zmiany w rozporządzeniach wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tym załącznikiem.
Artykuł 2
Odesłania do przepisów rozporządzeń wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do przepisów w brzmieniu zmienionym niniejszym rozporządzeniem.
Odesłania do wcześniejszych nazw komitetów odczytuje się jako odesłania do nowych nazw komitetów figurujących w niniejszym rozporządzeniu.
We wszystkich rozporządzeniach wymienionych w załączniku:
a) wszelkie odniesienia do „Wspólnoty Europejskiej”, „Wspólnoty”, „Wspólnot Europejskich” lub „Wspólnot” rozumie się jako odniesienia do Unii Europejskiej lub Unii;
b) wszelkie odniesienia do „wspólnego rynku” rozumie się jako odniesienia do „rynku wewnętrznego”;
c) wszelkie odniesienia do słów „komitet określony w art. 113”, „komitet określony w art. 133”, „komitet, o którym mowa w art. 113” lub „komitet, o którym mowa w art. 133” rozumie się jako odniesienia do słów „komitet określony w art. 207”;
d) wszelkie odniesienia do słów „art. 113 Traktatu” lub „art. 133 Traktatu” rozumie się jako odniesienia do słów „art. 207 Traktatu”.
Artykuł 3
Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na procedury wszczęte w celu przyjmowania środków przewidzianych w rozporządzeniach wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w przypadku gdy, w momencie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia lub przed jego wejściem w życie:
a) Komisja przyjęła akt;
b) wymagane jest przeprowadzenie konsultacji na podstawie jednego z rozporządzeń wymienionych w załączniku i takie konsultacje zostały rozpoczęte; lub
c) wymagany jest wniosek na podstawie jednego z rozporządzeń wymienionych w załączniku i Komisja przyjęła taki wniosek.
Artykuł 4
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzydziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
ZAŁĄCZNIK
WYKAZ ROZPORZĄDZEŃ Z ZAKRESU WSPÓLNEJ POLITYKI HANDLOWEJ, ZMIENIONYCH W CELU DOSTOSOWANIA DO ART. 290 TRAKTATU O FUNKCJONOWANIU UNII EUROPEJSKIEJ LUB DO MAJĄCYCH ZASTOSOWANIE PRZEPISÓW ROZPORZĄDZENIA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) nr 182/2011
▼M12 —————
▼M1 —————
▼M8 —————
▼M13 —————
5. Rozporządzenie (WE) nr 385/96
W odniesieniu do rozporządzenia (WE) nr 385/96, wykonywanie procedur przewidzianych w tym rozporządzeniu wymaga jednolitych warunków przyjmowania środków koniecznych do jego wykonania zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011.
W związku z powyższym w rozporządzeniu (WE) nr 385/96 wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 5 ust. 11 otrzymuje brzmienie:
„11. Bez uszczerbku dla art. 15 ust. 2, jeśli dla Komisji staje się jasne, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie postępowania, Komisja wszczyna je w ciągu 45 dni od daty złożenia skargi lub, w przypadku wszczęcia postępowania zgodnie z ust. 8, nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od kiedy powzięto wiadomość o sprzedaży lub od kiedy sprzedaż ta powinna być wiadoma, i publikuje zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Jeśli przedstawione dowody uznaje się za niewystarczające, składającego skargę powiadamia się o tej decyzji w ciągu 45 dni od daty złożenia skargi do Komisji.
Gdy Komisja ustali konieczność wszczęcia takiego postępowania, informuje o tym państwa członkowskie.”;
2) w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Postępowanie kończy się, jeśli nałożenie środków nie wydaje się konieczne. Komisja zamyka postępowanie zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 10 ust. 2.”;
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Jeśli z ostatecznych ustaleń wynika, że stosowano nieuczciwe praktyki cenowe, które doprowadziły do wyrządzenia szkody, Komisja nakłada na budowniczego statku opłatę wyrównującą skutki szkodliwych praktyk cenowych, zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 10 ust. 2. Wysokość opłaty wyrównującej równa jest ustalonemu marginesowi szkodliwej ceny. Po poinformowaniu państw członkowskich Komisja przyjmuje konieczne środki w celu wykonania swojej decyzji, w szczególności w zakresie pobierania opłaty.”;
3) art. 8 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:
„Postępowanie może zostać zakończone bez nałożenia opłaty wyrównującej, jeśli budowniczy statku ostatecznie i nieodwołalnie unieważni sprzedaż statku będącego przedmiotem nieuczciwych praktyk cenowych lub zastosuje inny równoważny środek zaakceptowany przez Komisję.”;
4) art. 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Jeśli budowniczy statku nie wnosi opłaty wyrównującej skutki nieuczciwych praktyk cenowych nałożonych na mocy art. 7, Komisja nakłada środki zaradcze w formie odmowy prawa załadunku i rozładunku w stosunku do statków wybudowanych przez tego budowniczego.
Gdy pojawią się przesłanki dla środków zaradczych, o których mowa w akapicie pierwszym, Komisja informuje o tym państwa członkowskie.”;
5) art. 10 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 10
Procedura komitetowa
1. Komisję wspomaga komitet ustanowiony w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1225/2009 ( *1 ). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 ( *2 ).
2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
6) art. 13 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Komisja i państwa członkowskie, w tym urzędnicy Komisji i państw członkowskich, nie ujawniają informacji, w stosunku do których osoba, która ich dostarczyła, złożyła wniosek o zachowanie poufności, bez wyraźnej zgody tej osoby. Nie ujawnia się również, chyba że niniejsze rozporządzenie przewiduje inaczej, informacji, które wymieniają między sobą Komisja i państwa członkowskie ani wewnętrznych dokumentów przygotowywanych przez władze Unii lub państwa członkowskie.”;
7) art. 14 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Ostateczne ustalenia ujawniane są na piśmie. Dokonuje się tego przy należytym uwzględnieniu potrzeby ochrony informacji poufnych, jak najszybciej i zwykle nie później niż na jeden miesiąc przed wydaniem ostatecznej decyzji. Jeśli Komisja nie jest w stanie ujawnić określonych faktów lub okoliczności w danym momencie, ujawniane są one jak najszybciej w późniejszym czasie. Ujawnienie ustaleń nie stanowi przeszkody dla podjęcia przez Komisję dalszych decyzji i jeśli decyzje te opierają się na innych faktach i okolicznościach, muszą być one jak najszybciej ujawnione.”;
8) dodaje się artykuł w brzmieniu:
„Artykuł 14a
Sprawozdanie
Informacje o wykonywaniu niniejszego rozporządzenia Komisja ujmuje w rocznym sprawozdaniu na temat stosowania i wykonywania środków ochrony handlu, przedstawianym Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na podstawie art. 22a rozporządzenia (WE) nr 1225/2009.”.
6. Rozporządzenie (WE) nr 2271/96
Odnośnie do rozporządzenia (WE) nr 2271/96 Komisja powinna być upoważniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w celu zmiany załącznika do tego rozporządzenia.
W celu przyjęcia przepisów niezbędnych do stosowania tego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do dodawania przepisów do załącznika do tego rozporządzenia lub wykreślania ich z niego. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
Wykonywanie rozporządzenia (WE) nr 2271/96 wymaga jednolitych warunków określania kryteriów upoważnienia do całkowitego lub częściowego zastosowania się osób do wymogu lub zakazu, w tym żądań obcych sądów, w przypadku gdy brak zastosowania się poważnie naruszyłby ich interesy lub interesy Unii. Środki te powinny być przyjmowane zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011.
W związku z powyższym w rozporządzeniu (WE) nr 2271/96 wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:
„Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 11a, aby dodawać do załącznika do niniejszego rozporządzenia przepisy ustawowe, wykonawcze i inne instrumenty prawne państw trzecich mające zastosowanie eksterytorialne i wywierające niekorzystny wpływ na interesy Unii i interesy osób fizycznych i prawnych wykonujących prawa zgodnie z Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, oraz aby wykreślić przepisy ustawowe, wykonawcze i inne instrumenty prawne, kiedy nie wywierają już takiego wpływu.”;
2) uchyla się art. 7 lit. c);
3) art. 8 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 8
1. Do celów wykonywania art. 7 lit. b) Komisję wspomaga Komitet ds. Prawodawstwa o Charakterze Eksterytorialnym. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 ( *3 ).
2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
4) dodaje się artykuł w brzmieniu:
„Artykuł 11a
1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.
2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 1, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 20 lutego 2014 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem tego pięcioletniego okresu. Przekazanie uprawnień jest automatycznie przedłużane na okresy o tej samej długości, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.
3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 1, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja ta staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.
4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 1 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o cztery miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.”.
▼M2 —————
▼M11 —————
▼M7 —————
▼M3 —————
▼M17 —————
▼M18 —————
▼M9 —————
▼M16 —————
▼M6 —————
16. Rozporządzenie (WE) nr 55/2008
W odniesieniu do rozporządzenia (WE) nr 55/2008, w celu zapewnienia jednolitych warunków jego wykonania, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011.
Do przyjmowania środków nadzoru i środków tymczasowych oraz do tymczasowego zawieszania preferencyjnego traktowania właściwe jest zastosowanie procedury doradczej, zważywszy na skutki tych środków i ich logiczną kolejność w odniesieniu do przyjęcia ostatecznych środków ochronnych. Jeżeli opóźnienie we wprowadzaniu środków spowodowałoby szkodę, która byłaby trudna do naprawienia, należy zezwolić Komisji na przyjęcie środków tymczasowych mających natychmiastowe zastosowanie.
W związku z powyższym w rozporządzeniu (WE) nr 55/2008 wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Niezależnie od pozostałych przepisów niniejszego rozporządzenia, w szczególności art. 10, jeśli przywóz produktów rolnych powodowałby poważne zakłócenia na rynkach unijnych i ich mechanizmów regulacyjnych, Komisja może przedsięwziąć odpowiednie środki w drodze aktów wykonawczych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11a ust. 5.”;
2) art. 4 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 4
Wdrożenie kontyngentu taryfowego dla przetworów mlecznych
Komisja określa w drodze aktów wykonawczych szczegółowe przepisy w celu wdrożenia kontyngentu taryfowego na pozycje 0401 – 0406 . Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11a ust. 5.”;
3) uchyla się art. 8;
4) w art. 10 wprowadza się następujące zmiany:
a) w ust. 1 tekst wprowadzający otrzymuje brzmienie:
„1. W przypadku gdy Komisja stwierdzi, że istnieją wystarczające dowody nadużyć, nieprawidłowości lub systematycznego niedopełniania przez Mołdawię obowiązku przestrzegania reguł pochodzenia produktów i odnośnych procedur lub zapewniania zgodności z nimi czy zagwarantowania współpracy administracyjnej, określonej w art. 2 ust. 1, lub niedopełnienia wszelkich innych warunków określonych w art. 2 ust. 1, może, zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11a ust. 5, przedsięwziąć środki w celu zawieszenia wszystkich lub części uzgodnień preferencyjnych ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu na okres nieprzekraczający sześciu miesięcy, o ile wcześniej:”;
b) uchyla się ust. 2;
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Przed upływem okresu zawieszenia Komisja zadecyduje albo o zniesieniu środka czasowego zawieszenia, albo o przedłużeniu środka zawieszenia zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11a ust. 5.”;
5) w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W przypadku gdy produkt pochodzący z Mołdawii jest przywożony na warunkach, które powodują lub mogą powodować poważne trudności dla unijnego producenta produktu podobnego lub bezpośrednio konkurującego, Komisja może w dowolnym czasie wprowadzić cła Wspólnej Taryfy Celnej na ten produkt zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11a ust. 5.”;
b) ust. 5, 6 i 7 otrzymują brzmienie:
„5. Dochodzenie zostaje zakończone w ciągu sześciu miesięcy po publikacji zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu. Komisja może w wyjątkowych okolicznościach przedłużyć ten okres zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 11a ust. 4.
6. Komisja podejmuje decyzję w ciągu 3 miesięcy, zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11a ust. 5. Decyzja wchodzi w życie w ciągu miesiąca od dnia jej publikacji.
7. W przypadku gdy wyjątkowe okoliczności wymagające natychmiastowego działania powodują, że dochodzenie staje się niemożliwe, Komisja może podjąć bezwzględnie konieczne środki zapobiegawcze zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11a ust. 6.”;
6) dodaje się artykuł w brzmieniu:
„Artykuł 11a
Procedura komitetowa
1. Do celów art. 3 ust. 3, art. 11 i art. 12 niniejszego rozporządzenia Komisję wspomaga Komitet Środków Ochronnych ustanowiony w art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 260/2009 ( *4 ). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 ( *5 ).
2. Do celów art. 4 niniejszego rozporządzenia Komisję wspomaga komitet ustanowiony w art. 195 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 ( *6 ). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
3. Do celów art. 10 niniejszego rozporządzenia Komisję wspomaga komitet ustanowiony w art. 184 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 450/2008 ( *7 ). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
4. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
5. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
6. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z jego art. 4.
7) art. 12 akapit drugi otrzymuje brzmienie:
„W przypadku naruszenia przez Mołdawię reguł pochodzenia lub w przypadku nieudzielania pomocy administracyjnej, o której mowa w art. 2, w odniesieniu do wyżej wspomnianych działów 17, 18, 19 i 21, lub w przypadku gdy przywóz towarów objętych tymi działami podlegających uzgodnieniom preferencyjnym przyznanym na podstawie niniejszego rozporządzenia znacząco przekracza zwykły poziom wywozu z Mołdawii, podejmowane są odpowiednie środki zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11a ust. 5.”.
▼M10 —————
▼M15 —————
▼M4 —————
▼M7 —————
▼M5 —————
▼M14 —————
Wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w sprawie art. 15 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 oraz art. 25 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 597/2009
Zdaniem Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji włączenie art. 15 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 oraz art. 25 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 597/2009 jest podyktowane wyłącznie specyfiką tych rozporządzeń sprzed ich zmiany niniejszym rozporządzeniem. Dlatego włączenie danego przepisu (jak w przypadku wspomnianych artykułów) dotyczy wyłącznie tych dwóch rozporządzeń i nie stanowi precedensu w opracowywaniu przyszłych aktów.
Dla jasności, zdaniem Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji artykuł 15 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 ani artykuł 25 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 597/2009 nie wprowadzają procedur decyzyjnych, które różniłyby się od procedur określonych w rozporządzeniu (UE) nr 182/2011 lub te procedury uzupełniały.
Oświadczenie Rady w sprawie art. 3 ust. 4 oraz art. 6 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z postępowaniem antydumpingowym lub postępowaniem w przedmiocie cła wyrównawczego, o których mowa w rozporządzeniach (WE) nr 1225/2009 i (WE) nr 597/2009
Gdy państwo członkowskie zaproponuje zmianę projektu środka dotyczącego cła antydumpingowego albo wyrównawczego przewidzianego w rozporządzeniach (WE) nr 1225/2009 i (WE) nr 597/2009 („rozporządzeniach podstawowych”) zgodnie z art. 3 ust. 4 lub art. 6 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 182/2011, państwo to:
a) dopilnuje, aby zmiana została zaproponowana w odpowiednim terminie, nienaruszającym terminów określonych w rozporządzeniach podstawowych i zapewniającym Komisji odpowiedni czas na wszczęcie ewentualnie koniecznej procedury ujawniania informacji i należytą weryfikację propozycji, a komitetowi – na analizę projektu proponowanego zmienionego środka;
b) dopilnuje, aby proponowana zmiana była spójna z rozporządzeniami podstawowymi w jego wykładni dokonanej przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej i z odnośnymi zobowiązaniami międzynarodowymi;
c) dostarczy pisemne uzasadnienie, w którym wskaże – co najmniej – jak proponowana zmiana odnosi się do rozporządzeń podstawowych i do podstawowych faktów ustalonych w postępowaniu, ale może też podać wszelkie inne, jego zdaniem właściwe argumenty.
Oświadczenie Komisji w sprawie postępowania antydumpingowego i postępowania w przedmiocie cła wyrównawczego, o których mowa w rozporządzeniach (WE) nr 1225/2009 i (WE) nr 597/2009
Komisja rozumie, jak ważne jest, aby państwa członkowskie otrzymywały informacje zgodnie z wymogami rozporządzeń (WE) nr 125/2009 i (WE) nr 597/2009 („rozporządzeń podstawowych”) i dzięki temu mogły współkształtować dobrze podbudowane merytorycznie decyzje, i będzie w działać na rzecz realizacji tego celu.
* * *
Aby uniknąć wszelkich wątpliwości, Komisja zaznacza, że jej zdaniem wyraz „konsultacje” w art. 8 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 obliguje ją (poza wyjątkowo naglącymi sytuacjami) do uzyskania opinii państw członkowskich przed nałożeniem tymczasowego cła antydumpingowego lub wyrównawczego.
* * *
Komisja dopilnuje, aby procedura antydumpingowa i procedura w przedmiocie cła wyrównawczego, przewidziane w rozporządzeniach (WE) nr 1225/2009 i (WE) nr 597/2009, przebiegały skutecznie we wszystkich swoich aspektach, w tym aby państwa członkowskie miały możliwość zaproponowania zmian – po to aby terminy i obowiązki wobec zainteresowanych stron określone w rozporządzeniach podstawowych zostały dotrzymane, a wszelkie ostatecznie nałożone środki były spójne ze stanem faktycznym stwierdzonym w postępowaniu i z rozporządzeniami podstawowymi w ich wykładni dokonanej przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz zgodne z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii.
Oświadczenie Komisji w sprawie ujednolicenia
Przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 37/2014 15 stycznia 2014 r. zmieniające niektóre rozporządzenia dotyczące wspólnej polityki handlowej w odniesieniu do procedur przyjmowania niektórych środków i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 38/2014 15 stycznia 2014 r. zmieniającego niektóre rozporządzenia dotyczące wspólnej polityki handlowej w odniesieniu do przyznania uprawnień przekazanych i wykonawczych do przyjmowania niektórych środków będzie skutkować dużą liczbą zmian odnośnych aktów. Aby zwiększyć czytelność tych aktów, Komisja zaproponuje możliwie szybko ich ujednolicenie, gdy oba rozporządzenia zostaną już przyjęte, a najpóźniej do dnia 1 czerwca 2014 r..
Oświadczenie Komisji w sprawie aktów delegowanych
W kontekście rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 37/2014 zmieniające niektóre rozporządzenia dotyczące wspólnej polityki handlowej w odniesieniu do procedur przyjmowania niektórych środków 15 stycznia 2014 r. i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 38/2014 zmieniającego niektóre rozporządzenia dotyczące wspólnej polityki handlowej w odniesieniu do przyznania uprawnień przekazanych i wykonawczych do przyjmowania niektórych środków 15 stycznia 2014 r. Komisja przypomina swoje zobowiązane, wyrażone w pkt 15 porozumienia ramowego w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim a Komisją Europejską, by udostępniać Parlamentowi wszystkie informacje i dokumentację dotyczącą spotkań z ekspertami krajowymi w ramach swoich prac dotyczących opracowywania aktów delegowanych.
( *1 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51).
( *2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).”;
( *3 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).”;
( *4 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 260/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu (Dz.U. L 84 z 31.3.2009, s. 1).
( *5 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13)
( *6 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1).
( *7 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 450/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny) (Dz.U. L 145 z 4.6.2008, s. 1).”;