Decyzja Rady

z dnia 13 czerwca 1975 r.

w sprawie przystąpienia Wspólnoty Europejskiej do Protokołu do Konwencji w sprawie transgranicznego zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości z 1979 r. w zakresie przeciwdziałania zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu ozonu w warstwie przyziemnej

(2003/507/WE)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1, wraz z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze i ust. 3 akapit pierwszy,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [2],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zakwaszenie, eutrofizacja oraz ozon w warstwie przyziemnej powodują nieakceptowalną szkodę dla środowiska i zdrowia ludzkiego we Wspólnocie.

(2) Dnia 30 listopada 1999 r. Organ Wykonawczy Konwencji w sprawie transgranicznego zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości przyjął Protokół w sprawie przeciwdziałania zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu ozonu w warstwie przyziemnej (Protokół z Göteborga); Protokół z Göteborga określa maksymalne dozwolone poziomy emisji (pułapy emisji) dla każdej Strony krajowej w odniesieniu do czterech głównych prekursorów zanieczyszczeń odpowiedzialnych za zakwaszenie, eutrofizację i ozon w warstwie przyziemnej: ditlenek siarki, tlenki azotu, lotne związki organiczne oraz amoniak; pułapy te mają zostać osiągnięte do 2010 r.

(3) Wprowadzenie w życie Protokołu z Göteborga przyczyni się do osiągnięcia celów wspólnotowych ochrony środowiska naturalnego i zdrowia ludzkiego.

(4) Dyrektywa 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza [3] ustala wiążące krajowe pułapy emisji, jakie mają być osiągnięte najpóźniej do 2010 r., które są równe lub niższe niż wymagane przez Protokół z Göteborga w stosunku do każdego Państwa Członkowskiego.

(5) Dyrektywa 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania [4] ustala nowe wartości dopuszczalne dla emisji z tego sektora, które są zgodne z ustalonymi na mocy Protokołu z Göteborga.

(6) w konsekwencji, Wspólnota powinna przystąpić do Protokołu z Göteborga,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przystąpienie Wspólnoty do Protokołu do Konwencji w sprawie transgranicznego zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości z 1979 r. w sprawie przeciwdziałania zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu ozonu w warstwie przyziemnej zostaje niniejszym zatwierdzone w imieniu Wspólnoty.

Tekst Protokołu zawarty jest w Załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady jest upoważniony do wyznaczenia osoby (osób) umocowanych do złożenia dokumentu przystąpienia Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych, zgodnie z art. 16 Protokołu.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 13 czerwca 2003 r.

W imieniu Rady

G. Papandreou

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 151 E z 25.6.2002, str. 74.

[2] Opinia z dnia 7 lipca 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

[3] Dz.U. L 309 z 27.11.2001, str. 22.

[4] Dz.U. L 309 z 27.11.2001, str. 1.

--------------------------------------------------