29.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 384/54

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2535/2001 z dnia 14 grudnia 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 odnośnie do ustaleń dotyczących przywozu mleka i przetworów mlecznych i otwarcia kontyngentów taryfowych (2) określa szczegółowe zasady dla „masła nowozelandzkiego”, określonego w art. 25 ust. 1 akapit drugi tego rozporządzenia.

(2)

Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich stwierdził w wyroku z dnia 11 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C-313/04 Franz Egenberger GmbH Molkerei und Trockenwerk przeciwko Bundesanstalt für Landwirtschaft und Ernährung, że: „Artykuł 35 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2535/2001 z dnia 14 grudnia 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 odnośnie do ustaleń dotyczących przywozu mleka i przetworów mlecznych i otwarcia kontyngentów taryfowych jest nieważny w części, w której stanowi, że wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz masła nowozelandzkiego po obniżonej stawce celnej mogą być składane jedynie do właściwych władz Zjednoczonego Królestwa”; podobnie „artykuły 25 i 32 rozporządzenia (WE) nr 2535/2001 w związku z załącznikami III, IV i XII do tego rozporządzenia są nieważne, ponieważ pozwalają one na dyskryminację przy wydawaniu pozwoleń na przywóz masła nowozelandzkiego po obniżonej stawce celnej.”.

(3)

Należy wprowadzić nowe ustalenia dotyczące administrowania kontyngentem taryfowym od dnia 1 stycznia 2007 r., zapewniając niedyskryminacyjny dostęp importerów do kontyngentu zgodnie z wyrokiem Trybunału w sprawie 313/04.

(4)

W celu równoczesnego zapewnienia stabilizacji handlowej podczas stopniowego otwierania całego kontyngentu dla wszystkich zainteresowanych podmiotów gospodarczych właściwe jest administrowanie kontyngentem na podstawie metody określonej w art. 29 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia (WE) nr 1255/1999. Należy zatem ustalić podział kontyngentu pomiędzy importerów tradycyjnych i nowych importerów. Należy wprowadzić przepis umożliwiający administrowanie częścią tradycyjną przy uwzględnieniu historii handlowej w ramach tego samego kontyngentu oraz administrowanie częścią dla nowych importerów poprzez równoczesną analizę wniosków o pozwolenie.

(5)

Aby zapewnić autentyczność wniosków o pozwolenie na przywóz, zapobiec spekulacji i zapewnić jak największe wykorzystanie kontyngentu, każdy wnioskodawca w ramach części kontyngentu dla nowych importerów powinien składać wniosek o ilość minimalną, a wnioski powinny być ograniczone do 10 % dostępnej ilości. Z tych samych względów należy określić kryteria zapewniające udział w kontyngencie; w szczególności należy otworzyć kontyngent dla tych podmiotów gospodarczych, które mogą wykazać pewien poziom działalności handlowej w sektorze mleka. W celu zapewnienia równiejszego dostępu do kontyngentu dla nowych importerów każdy wnioskodawca może złożyć wniosek o ilość maksymalną.

(6)

Poziom zabezpieczeń należy ustalić na poziomie, który zagwarantuje, że jedynie autentyczni handlowcy będą składać wnioski w ramach kontyngentu. Należy zatem przyjąć poziom zabezpieczeń, który stosuje się do administrowania kontyngentami określonymi w rozdziale I tytułu II rozporządzenia (WE) nr 2535/2001.

(7)

Aby nie wydawać pozwoleń na ilości nieopłacalne ekonomicznie, należy ustanowić procedurę losowania w przypadku, gdy wydano by pozwolenia na ilości wynoszące mniej niż 20 ton.

(8)

Masło przywożone z Nowej Zelandii musi spełniać pewne wymagania jakościowe i dotyczące składu ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 2535/2001. Aby wykazać przestrzeganie tych wymogów i pochodzenie produktów, należy ustanowić przepis nakładający na podmiot gospodarczy wymóg przedstawienia świadectwa IMA 1 w momencie przywozu.

(9)

Komitet Zarządzający ds. Mleka i Przetworów Mlecznych nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego,

1)

Artykuł 9 otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 9

Przed dniem 1 czerwca właściwy organ powiadamia wnioskodawców o wynikach procedury zatwierdzającej i o ich numerze identyfikacyjnym w przypadku, gdy zachodzi taka potrzeba. Zatwierdzenie jest ważne przez okres jednego roku.”;

2)

Artykuły 24 i 25 otrzymują następujące brzmienie:

„Artykuł 24

1.   Niniejszą sekcję stosuje się do przywozu w ramach kontyngentów dla określonych krajów pochodzenia wymienionych w wykazie CXL, o którym mowa w załączniku III.B.

2.   Załącznik III.B do niniejszego rozporządzenia określa stosowane należności celne oraz ilości maksymalne, które można przywieźć w okresie obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego.

Artykuł 25

1.   Pozwolenia na przywóz produktów wymienionych w załączniku III.B ze wskazaną stawką należności celnej są wydawane tylko po okazaniu odpowiedniego świadectwa IMA 1 na całkowitą ilość netto w nim wskazaną.

Świadectwa IMA 1 muszą spełniać wymogi ustanowione w art. 29–33. Pozwolenia na przywóz muszą zawierać numer i datę wydania odpowiedniego świadectwa IMA 1.

2.   Pozwolenia na przywóz można wydać dopiero po zweryfikowaniu przez właściwy organ, czy spełniono przepisy art. 33 ust. 1 lit. e).

Organy wydające pozwolenie przesyłają Komisji kopię świadectwa IMA 1 złożonego z każdym wnioskiem o pozwolenie na przywóz nie później niż do godziny 18.00 (czasu brukselskiego) w dniu, w którym wniosek został złożony.

Organy wydające pozwolenia wydają pozwolenia na przywóz czwartego dnia roboczego po złożeniu wniosku, o ile Komisja nie podjęła żadnych szczególnych środków przed tą datą.

Właściwy organ wydający pozwolenie na przywóz zachowuje oryginał każdego okazanego świadectwa IMA 1.”;

3)

W art. 26 ust. 2 skreśla się akapit drugi;

4)

Artykuły 34–39 otrzymują następujące brzmienie:

„Artykuł 34

1.   Niniejszą sekcję stosuje się do przywozu masła nowozelandzkiego w ramach kontyngentów o numerach 09.4195 oraz 09.4182 określonych w załączniku III.A do niniejszego rozporządzenia.

2.   Stosuje się przepisy art. 27, 30, 31 ust. 1, art. 32 ust. 2 i 3 oraz art. 33 ust. 1 lit. a)–d).

3.   Wyrażenie »co najmniej sześciotygodniowe« w opisie kontyngentu na masło nowozelandzkie oznacza co najmniej sześciotygodniowe w dniu, kiedy organom celnym zostaje przedstawione zgłoszenie o dopuszczeniu do swobodnego obrotu.

4.   Załącznik III.A określa kontyngenty taryfowe, stosowane należności celne oraz ilości maksymalne, które można przywieźć w każdym okresie lub podokresie obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego.

Artykuł 34a

1.   Kontyngenty dzieli się na dwie części określone w załączniku III.A:

2.   Dowody na działalność handlową, o których mowa w ust. 1 lit. a) oraz lit. b) ppkt ii) oraz iii), są ważne przez obydwa półroczne okresy roku kontyngentowego.

3.   Wnioski o pozwolenie można składać tylko podczas pierwszych dziesięciu dni następujących miesięcy:

4.   Aby zostały rozpatrzone, wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz muszą obejmować, na każdego wnioskodawcę:

Określone wyżej dowody przedstawia się w momencie składania wniosków o pozwolenie.

Z zastrzeżeniem spełnienia warunków kwalifikowalności, wnioskodawcy mogą równocześnie składać wnioski w ramach obydwu części kontyngentu.

Dla części A i dla części B należy składać odrębne wnioski o pozwolenie.

Dowód przywozu lub wywozu przedstawia się zgodnie z art. 5 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1301/2006.

5.   Wnioski o pozwolenie mogą być złożone tylko w państwie członkowskim wydającym zatwierdzenie i muszą zawierać numer identyfikacyjny importera.

Artykuł 35

Zabezpieczenie, o którym mowa w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, wynosi 35 EUR na 100 kilogramów netto produktu.

Artykuł 35a

1.   Najpóźniej trzeciego dnia roboczego następującego po upływie terminu składania wniosków państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wnioskach złożonych w odniesieniu do każdego z przedmiotowych produktów.

2.   Powiadomienia obejmują ilości, o które złożono wniosek w ramach każdego numeru kontyngentu, w podziale na kod CN.

3.   W ciągu pięciu dni roboczych po terminie dokonania powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, Komisja podejmuje decyzję o zakresie, w jakim można przyjąć wnioski. Jeżeli ilości, o które złożono wnioski, nie przekraczają dostępnych ilości kontyngentu, Komisja nie podejmuje decyzji i pozwolenia wydaje się w odniesieniu do ilości, o które złożono wnioski.

Jeżeli wnioski o pozwolenie w odniesieniu do podkontyngentu przekraczają dostępne ilości w odnośnym okresie kontyngentowym, Komisja stosuje jednolity współczynnik przydziału do ilości, o które złożono wnioski. Część zabezpieczenia odpowiadająca nieprzydzielonym ilościom ulega zwolnieniu.

Jeżeli w przypadku jednego z podkontyngentów wynik zastosowania współczynnika przydziału oznaczałby przydzielenie pozwoleń na mniej niż 20 ton na wnioskodawcę, odpowiednie dostępne ilości przydziela się zainteresowanym państwom członkowskim poprzez przeprowadzenie losowania pozwoleń na 20 ton między wnioskodawcami, którym w wyniku zastosowania współczynnika przydziału przydzielono by mniej niż 20 ton.

Jeżeli w wyniku ustanowienia losowanych partii po 20 ton pozostanie ilość mniejsza niż 20 ton, ilość tę traktuje się jako jedną partię.

Zabezpieczenie dla wniosków, które nie otrzymały przydziału w drodze losowania, jest natychmiast zwalniane.

4.   Wydanie pozwoleń następuje nie później niż 5 dni roboczych po podjęciu decyzji, o której mowa w ust. 3.

5.   Pozwolenia na przywóz wydane na mocy niniejszego rozporządzenia są ważne do ostatniego dnia półrocznego okresu określonego w załączniku III.A.

6.   Pozwolenia na przywóz wydane zgodnie z niniejszą sekcją mogą zostać przekazane tylko osobom fizycznym lub prawnym zatwierdzonym zgodnie z art. 7. Wraz z wnioskiem o przekazanie pozwolenia, osoba przekazująca powiadamia organ wydający o numerze identyfikacyjnym osoby otrzymującej pozwolenie.

Artykuł 35b

Wnioski o pozwolenie oraz pozwolenia zawierają określenia ustanowione w art. 28 z wyjątkiem odniesień do świadectwa IMA 1.

Rubryka 16 wniosków o pozwolenia może zawierać jeden z kodów CN wymienionych w załączniku III.A. lub większą liczbę tych kodów.

Rubryka 20 pozwoleń zawiera okres obowiązywania podkontyngentu, na który wydano pozwolenia.

Jeśli we wniosku o pozwolenie wymieniono więcej niż jeden kod CN, wnioskodawca musi określić ilość odpowiadającą każdemu z nich, a dla każdego kodu wydaje się odrębne pozwolenie.

Artykuł 36

Jeżeli masło nowozelandzkie nie spełnia wymogów dotyczących składu, nie przyznaje się korzyści wynikających z kontyngentu dla całej ilości objętej odpowiednią deklaracją celną.

Po stwierdzeniu, że nie spełniono wymogów, jeżeli przyjęto zgłoszenie o dopuszczeniu do swobodnego obrotu, organy celne pobierają należność celną przywozową ustanowioną w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87. W tym celu wydaje się pozwolenie na przywóz przy pełnej stawce należności celnej w odniesieniu do ilości nie spełniającej wymogów.

Ilość ta nie jest przypisana do pozwolenia.

Artykuł 37

1.   Stawkę należności celnej ustanowioną w załączniku III.A stosuje się do masła nowozelandzkiego przywożonego zgodnie z niniejszą sekcją wyłącznie po przedstawieniu zgłoszenia o dopuszczeniu do swobodnego obrotu wraz z pozwoleniem na przywóz, wydanym zgodnie z przepisami art. 35a, oraz wraz ze świadectwem IMA 1 określonym w załączniku X, wydanym przez organ wydający wymieniony w załączniku XII i świadczącym o spełnieniu wymogów kwalifikowalności oraz pochodzeniu produktów objętych tym zgłoszeniem. Organy celne wpisują seryjny numer świadectwa IMA 1 na pozwoleniu na przywóz.

2.   Ilość określona na świadectwie IMA 1 jest równa ilości wskazanej na przywozowej deklaracji celnej.

3.   Świadectwa IMA 1 są ważne od daty wydania do ostatniego dnia rocznego okresu kontyngentu na przywóz.

4.   Pozwolenie na przywóz można wykorzystać dla jednej deklaracji przywozowej lub większej ich liczby.

Artykuł 38

Oprócz wymogów ustanowionych w art. 33 ust. 1 lit. a)–d), organy wydające mogą zostać wymienione w załączniku XII tylko jeżeli zobowiążą się powiadamiać Komisję o typowym odchyleniu zawartości tłuszczu w standardowych warunkach, o którym mowa w załączniku IV pkt 1 lit. e), w maśle nowozelandzkim wytwarzanym przez każdego producenta, o którym mowa w załączniku IV pkt 1 lit. a), według specyfikacji zakupu dla każdego produktu.

Artykuł 39

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję do dnia 31 stycznia po upływie danego roku kontyngentowego o ostatecznych ilościach miesięcznych oraz o całkowitej ilości produktów na rok kontyngentowy, dla których zgłoszenia o dopuszczeniu do swobodnego obrotu zostały przyjęte w ramach kontyngentów taryfowych określonych w ust. 1 podczas poprzedniego roku kontyngentowego.

Comiesięczne powiadomienia sporządza się do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przyjęto zgłoszenia o dopuszczeniu do swobodnego obrotu.”;

5)

Załącznik III.A zastępuje się załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia;

6)

Tekst załącznika II do niniejszego rozporządzenia dodaje się jako załącznik III.B;

7)

W załączniku IV w części „1. DEFINICJE” wprowadza się następujące zmiany:

8)

W załączniku X sformułowanie w rubryce dotyczącej „ŚWIADECTWA” otrzymuje następujące brzmienie:

„ŚWIADECTWO

dotyczące wprowadzenia masła nowozelandzkiego objętego kontyngentem taryfowym określonym w załączniku III.A”.