20.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 347/303

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1082/2006 (3), Komisja przyjęła w dniu 29 lipca 2011 r. sprawozdanie dla Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące stosowania tego rozporządzenia. W sprawozdaniu tym Komisja zapowiedziała, że ma zamiar zaproponować ograniczoną liczbę zmian do rozporządzenia (WE) nr 1082/2006, aby ułatwić tworzenie i funkcjonowanie EUWT, oraz doprecyzować niektóre obowiązujące przepisy. Należy usunąć bariery w tworzeniu nowych EUWT, przy jednoczesnym zachowaniu ciągłości i ułatwieniu funkcjonowania istniejących ugrupowań, dzięki czemu można będzie szerzej wykorzystać EUWT, aby przyczynić się do zwiększenia spójności polityki władz publicznych i lepszej współpracy między nimi bez tworzenia dodatkowych obciążeń dla krajowej lub unijnej administracji.

(2)

Kwestia utworzenia EUWT jest przedmiotem decyzji jego członków i ich władz krajowych, i nie jest automatycznie związana z żadnymi korzyściami natury prawnej lub finansowej na poziomie Unii.

(3)

Traktat z Lizbony dodał do polityki spójności wymiar terytorialny i zastąpił „Wspólnotę” terminem „Unia”. Należy zatem wprowadzić nową terminologię do rozporządzenia (WE) nr 1082/2006.

(4)

EUWT mogą szerzej promować i pomagać skuteczniej osiągnąć harmonijny rozwój całej Unii, a w szczególności gospodarczą, społeczną i terytorialną spójność jej regionów, a także przyczyniać się do realizacji celów strategii „Europa 2020” na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu („strategia Europa 2020”). EUWT mogą również korzystnie wpływać na zmniejszenie przeszkód we współpracy terytorialnej między regionami, które cierpią na skutek poważnych i trwałych niekorzystnych warunków przyrodniczych lub demograficznych, co dotyczy również szczególnej sytuacji regionów najbardziej oddalonych, i mogą odegrać ważną rolę w zacieśnianiu współpracy między państwami trzecimi, krajami i terytoriami zamorskimi („KTZ”) oraz przygranicznymi regionami Unii, w tym poprzez wykorzystanie unijnych programów współpracy zewnętrznej.

(5)

Doświadczenia związane z utworzonymi do tej pory EUWT pokazują, że jako instrument prawny EUWT są wykorzystywane także do współpracy w kontekście polityk Unii innych niż polityka spójności, w tym w drodze realizacji programów lub części programów z wykorzystaniem wsparcia finansowego Unii innego niż wsparcie w ramach polityki spójności. Należy wzmocnić efektywność i skuteczność EUWT poprzez rozszerzenie ich charakteru, zniesienie utrzymujących się przeszkód i ułatwienie tworzenia i funkcjonowania EUWT, zachowując jednocześnie możliwość ograniczenia przez państwa członkowskie działań, które EUWT mogą wykonywać bez wsparcia finansowego Unii. Na mocy rozporządzenia (UE) nr 1082/2006EUWT posiadają w każdym państwie członkowskim zdolność posiada zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych o najszerszym zakresie przyznawanym osobom prawnym na mocy prawa krajowego tego państwa członkowskiego, jak również możliwość zawierania porozumień z innymi EUWT lub innymi podmiotami prawnymi do celów realizowania wspólnych projektów współpracy, aby między innymi zapewnić skuteczniejsze działanie strategii makroregionalnych.

(6)

EUWT działają z definicji w co najmniej dwóch państwach członkowskich. W związku z tym rozporządzenie (WE) nr 1082/2006 przewiduje możliwość, by w konwencji i statucie EUWT wskazać prawo właściwe dla pewnych kwestii. Należy doprecyzować, w których kwestiach priorytet przyznany jest – w ramach określonej w tym rozporządzeniu hierarchii prawa właściwego – prawu krajowemu państwa członkowskiego, w którym EUWT ma swoją siedzibę statutową. Jednocześnie przepisy rozporządzenia (WE) nr 1082/2006 dotyczące prawa właściwego należy rozszerzyć na działania EUWT, które podlegają kontroli zgodności z prawem dokonywanej w każdym przypadku przez państwa członkowskie.

(7)

Różnice w statusie organów lokalnych i regionalnych w państwach członkowskich prowadzą do tego, że pewne kompetencje mogą po jednej stronie granicy należeć do regionów, podczas gdy po drugiej stronie mogą one pozostawać na szczeblu krajowym, zwłaszcza w mniejszych lub scentralizowanych państwach członkowskich. W związku z tym władze krajowe powinny mieć możliwość stania się członkami EUWT obok państwa członkowskiego.

(8)

W związku z tym, że zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1082/2006 podmioty ustanowione na podstawie prawa prywatnego mogą stać się członkami EUWT, pod warunkiem że są uznawane za „podmioty prawa publicznego” w rozumieniu dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (4), powinno być możliwe wykorzystywanie EUWT w przyszłości do wspólnego zarządzania usługami publicznymi, ze szczególnym uwzględnieniem usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, lub infrastruktury. Członkami EUWT powinny móc zatem zostać także inne podmioty prawa prywatnego lub publicznego. W związku z tym należy objąć zakresem niniejszego rozporządzenia także „przedsiębiorstwa publiczne” w rozumieniu dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5), jak również przedsiębiorstwa, którym powierzono zarządzanie usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym w dziedzinach takich jak edukacja i szkolenia, opieka medyczna, potrzeby socjalne w zakresie opieki zdrowotnej i opieki długoterminowej, opieki nad dziećmi, dostępu do rynku pracy i reintegracji z tym rynkiem, mieszkalnictwa socjalnego i opieki nad słabszymi grupami społecznymi oraz włączenia społecznego tych grup.

(9)

Rozporządzenie (WE) nr 1082/2006 nie zawiera szczegółowych zasad dotyczących uczestnictwa podmiotów z państw trzecich w EUWT utworzonym zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, czyli między członkami pochodzącymi z przynajmniej dwóch państw członkowskich. Ze względu na dalsze dostosowywanie zasad dotyczących współpracy między co najmniej jednym państwem członkowskim i co najmniej jednym państwem trzecim – przede wszystkim w kontekście współpracy transgranicznej w ramach Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa (ENI) i Instrumentu Pomocy Przedakcesyjnej (IPA II), lecz także w kontekście finansowania uzupełniającego z Europejskiego Funduszu Rozwoju, a także współpracy transnarodowej w ramach celu „Europejska współpraca terytorialna”, jeżeli środki przydzielone z ENI i IPA II mają być przesunięte, aby połączyć je z przydziałami z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) w ramach wspólnych programów współpracy – należy wyraźnie przewidzieć uczestnictwo członków z państw trzecich sąsiadujących z państwem członkowskim, w tym z jego regionami najbardziej oddalonymi, w EUWT ustanowionym między przynajmniej dwoma państwami członkowskimi. Powinno to być możliwe w przypadku, gdy pozwalają na to ustawodawstwo państwa trzeciego lub umowy zawarte między co najmniej jednym uczestniczącym państwem członkowskim a państwem trzecim.

(10)

Aby zwiększyć gospodarczą, społeczną i terytorialną spójność Unii oraz wzmocnić tym samym w szczególności efektywność współpracy terytorialnej, w tym współpracy transgranicznej, transnarodowej i międzyregionalnej w ramach jednego EUWT, należy dopuścić do uczestnictwa w EUWT państwa trzecie sąsiadujące z państwami członkowskimi, w tym z ich regionami najbardziej oddalonymi. W związku z tym działania realizowane w ramach europejskich programów współpracy terytorialnej, jeżeli są współfinansowane przez Unię, powinny nadal zmierzać do osiągnięcia celów unijnej polityki spójności, nawet jeżeli są realizowane częściowo lub w całości poza terytorium Unii, a zatem jeżeli działania w ramach EUWT są prowadzone także, przynajmniej w pewnym zakresie, poza terytorium Unii. W tym kontekście i w stosownych przypadkach wkład działań w ramach EUWT obejmujących również członków z państw trzecich sąsiadujących z co najmniej jednym państwem członkowskim, w tym z jego regionami najbardziej oddalonymi, w realizację celów polityki działań zewnętrznych Unii, takich jak współpraca na rzecz rozwoju lub współpraca gospodarcza, finansowa i techniczna, pozostaje jedynie marginalny, ponieważ środek ciężkości danych programów współpracy, a co za tym idzie działań w ramach tego EUWT powinien koncentrować się na celach unijnej polityki spójności. W związku z tym wszelkie cele współpracy na rzecz rozwoju lub cele współpracy gospodarczej, finansowej i technicznej między tylko jednym państwem członkowskim, tym jego regionami najbardziej oddalonymi, a co najmniej jednym państwem trzecim są tylko podrzędne w stosunku do celów współpracy terytorialnej między państwami członkowskimi, w tym ich regionami najbardziej oddalonymi, która jest oparta na polityce spójności. Z tego względu art. 175 akapit trzeci Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) jest wystarczającą podstawą prawną do przyjęcia rozporządzenia.

(11)

W wyniku pozwolenia na udział w EUWT władz i organizacji krajowych, regionalnych, subregionalnych i lokalnych, a także – w stosownych przypadkach – innych organów lub instytucji publicznych, w tym dostawców usług publicznych, z KTZ, na mocy decyzji Rady nr 2013/755/UE (6) i biorąc pod uwagę, że w przypadku okresu programowania 2014-2020, specjalna dodatkowa alokacja finansowa na podstawie wieloletnich ram finansowych ma wzmocnić współpracę regionów najbardziej oddalonych Unii z sąsiadującymi państwami trzecimi i niektórymi KTZ, wymienionymi w załączniku II do Traktatu, oraz sąsiadującymi z tymi najbardziej oddalonymi regionami, EUWT jako instrument prawny powinien być również otwarty dla członków z KTZ. Z uwagi na potrzebę zagwarantowania pewności prawa i przejrzystości należy ustanowić specjalne procedury zatwierdzania na potrzeby przystępowania do EUWT członków z KTZ, w tym – w razie konieczności – specjalne zasady dotyczące prawa właściwego dla EUWT obejmujących członków z KTZ.

(12)

W rozporządzeniu (WE) nr 1082/2006 wprowadzono rozróżnienie między konwencją określającą konstytutywne elementy przyszłego EUWT a statutem zawierającym przepisy wykonawcze. Zgodnie z tym rozporządzeniem statuty muszą jednak obecnie zawierać wszystkie postanowienia konwencji. Konwencja i statut są odrębnymi dokumentami, a procedura zatwierdzania powinna być ograniczona do konwencji, pomimo że do państw członkowskich przesyłane mają być oba dokumenty. Ponadto niektóre elementy objęte obecnie statutem powinny zostać przeniesione do konwencji.

(13)

Doświadczenia nabyte przy tworzeniu EUWT wskazują, że rzadko dotrzymywano terminu trzech miesięcy na zakończenie procedury zatwierdzania przez państwa członkowskie. Należy zatem przedłużyć ten termin do sześciu miesięcy. Z drugiej strony, w celu zapewnienia pewności prawa po tym okresie, konwencja powinna zostać uznana za zatwierdzoną w drodze milczącej zgody, w stosownych przypadkach zgodnie z prawem krajowym danych państw członkowskich, w tym zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi. Jednak państwo członkowskie, w którym ma się znajdować proponowana siedziba statutowa EUWT, powinno formalnie zatwierdzić konwencję. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość stosowania krajowych przepisów dotyczących procedury zatwierdzenia uczestnictwa przyszłego członka w EUWT lub ustanowienia przepisów szczególnych w ramach przepisów krajowych wdrażających rozporządzenie (WE) nr 1082/2006, to jednak należy wykluczyć odstępstwa od przepisu dotyczącego milczącej zgody po upływie sześciu miesięcy, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

(14)

Należy określić podstawy, na których państwo członkowskie może odmówić zatwierdzenia uczestnictwa przyszłego członka lub zatwierdzenia konwencji, Jednakże, przy podejmowaniu decyzji o tym zatwierdzeniu, nie należy brać pod uwagę żadnych przepisów krajowych wymagających innych lub bardziej rygorystycznych zasad lub procedur niż te przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 1082/2006.

(15)

Ponieważ rozporządzenie (WE) nr 1082/2006 nie może mieć zastosowania w państwach trzecich, państwo członkowskie, w którym ma się znajdować proponowana siedziba statutowa EUWT, powinno – przy zatwierdzaniu uczestnictwa przyszłych członków z państw trzecich, podlegających prawu tych państw trzecich– upewnić się w porozumieniu z tymi państwami członkowskimi, na mocy prawa których zostali utworzeni inni przyszli członkowie EUWT – że państwa trzecie stosują warunki i procedury równoważne z tymi określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1082/2006 lub działają zgodne z dwustronnymi lub wielostronnymi umowami międzynarodowymi zawartymi między państwami członkowskimi Rady Europy na podstawie Europejskiej Konwencji Ramowej o współpracy transgranicznej między wspólnotami i władzami terytorialnymi dotyczący ugrupowań współpracy euroregionalnej podpisanej w Madrycie w dniu 21 maja 1980 r. i dodatkowych protokołów zgodnie z nią przyjętych, niezależnie od tego, czy państwa te są także państwami członkowskimi Unii. W przypadku zaangażowania kilku państw członkowskich Unii i co najmniej jednego państwa trzeciego, wystarczy zawarcie porozumienia między danym państwem trzecim oraz jednym uczestniczącym państwem członkowskim Unii.

(16)

Aby zachęcać nowych członków do przystąpienia do istniejących EUWT, należy uprościć procedurę zmiany konwencji w takich przypadkach. W związku z tym, w przypadku nowego członka z państwa członkowskiego, które już zatwierdziło konwencję, nie będzie konieczne zgłaszanie tych zmian wszystkim uczestniczącym państwom członkowskim, lecz jedynie temu państwu członkowskiemu, którego prawu podlega nowy przyszły członek i państwu członkowskiemu, w którym dane EUWT ma siedzibę statutową. Każdą późniejszą zmianę konwencji należy zgłosić wszystkim zainteresowanym państwom członkowskim. Takie uproszczenie procedury zmiany nie powinno jednak mieć zastosowania do nowych przyszłych członków z państwa członkowskiego, które jeszcze nie zatwierdziło konwencji, z państwa trzeciego lub KTZ, ponieważ niezbędne jest umożliwienie wszystkim uczestniczącym państwom członkowskim zbadanie, czy przystąpienie takich członków jest zgodne z ich interesem publicznym lub porządkiem publicznym.

(17)

Biorąc pod uwagę powiązania między państwami członkowskimi a KTZ, procedury zatwierdzenia udziału przyszłych członków z KTZ powinny obejmować te państwa członkowskie. Zgodnie ze szczególnymi stosunkami w zakresie sprawowania władzy między danym państwem członkowskim a danym KTZ państwo członkowskie powinno albo zatwierdzić udział przyszłego członka z KZT, albo przedstawić państwu członkowskiemu, w którym znajduje się proponowana siedziba statutowa EUWT, pisemne potwierdzenie, zgodnie z którym właściwe organy KTZ zatwierdziły udział przyszłego członka zgodnie z warunkami i procedurami równoważnymi tym, które ustanowiono w rozporządzeniu (WE) nr 1082/2006. Taka sama procedura powinna mieć zastosowanie w przypadku przyszłego członka z KTZ, który chciałby przyłączyć się do istniejącego EUWT.

(18)

W związku z tym, że statuty nie mają już zawierać wszystkich postanowień konwencji, zarówno konwencja, jak i statuty powinny zostać zarejestrowane lub opublikowane. Ponadto, w celu zapewnienia przejrzystości, zawiadomienie o decyzji w sprawie utworzenia EUWT powinno zostać opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C. W interesie spójności zawiadomienie to powinno zawierać elementy określone w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1082/2006 zmienionego niniejszym rozporządzeniem.

(19)

Cele EUWT powinny zostać rozszerzone, tak by obejmowały również ułatwianie i wspieranie ogólnej współpracy terytorialnej, w tym planowania strategicznego oraz zarządzania sprawami regionalnymi i lokalnymi zgodnie z polityką spójności i polityką Unii w innych obszarach, co przyczyni się do realizacji strategii Europa 2020 lub do realizacji strategii makroregionalnych. W związku z tym EUWT powinno móc realizować operacje przy wsparciu finansowym innym niż wsparcie udzielane w ramach unijnej polityki spójności. Ponadto należy wymagać, by każdy członek EUWT z każdego reprezentowanego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego posiadać wszelkie kompetencje potrzebne do skutecznego funkcjonowania EUWT., chyba że dane państwo członkowskie lub państwo trzecie zatwierdza udział członka utworzonego na mocy jego prawa krajowego, nawet jeżeli członek ten nie posiada kompetencji w odniesieniu do wszystkich zadań określonych w konwencji

(20)

EUWT jako instrument prawny nie ma na celu obejścia ram prawnych przewidzianych w dorobku prawnym Rady Europy, oferujących różne możliwości i instrumenty transgranicznej współpracy władz lokalnych i regionalnych, w tym niedawno wprowadzonych ugrupowań współpracy euroregionalnej (7), ani też nie ma na celu stworzenia zestawu przepisów szczególnych, które miałyby jednolicie uregulować wszystkie tego typu formy współpracy w całej Unii.

(21)

Zarówno szczególne zadania EUWT, jak i możliwość ograniczenia przez państwa członkowskie działań, które EUWT może wykonywać bez wsparcia finansowego z Unii, należy dostosować do przepisów regulujących EFRR, Europejski Fundusz Społeczny oraz Europejski Fundusz Spójności w okresie programowania na lata 2014–2020.

(22)

Mimo, że w rozporządzeniu (WE) nr 1082/2006 zostało przewidziane, że zadania EUWT nie dotyczą, między innymi, „uprawnień regulacyjnych”, które mogą mieć różne skutki prawne w różnych państwach członkowskich; jednakże zgromadzenie EUWT powinno mieć możliwość określenia – o ile konwencja to wyraźnie przewiduje, a także zgodnie z prawem unijnym i krajowym – zasad i warunków korzystania z danego elementu infrastruktury zarządzanego przez EUWT lub też zasad i warunków świadczenia usługi w ogólnym interesie gospodarczym, w tym opłaty wnoszone przez użytkowników.

(23)

W wyniku otwarcia EUWT na członków z państw trzecich lub KTZ konwencja powinna określać uregulowania dotyczące ich uczestnictwa.

(24)

Konwencja powinna zawierać nie tylko ogólne odniesienie do prawa właściwego, określone w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1082/2006, lecz również wykaz przepisów prawa unijnego i krajowego mających zastosowanie do EUWT. Ponadto powinna istnieć możliwość, że będą to przepisy krajowe państwa członkowskiego, w którym organy EUWT wykonują swoje uprawnienia, w szczególności w przypadku gdy personel pracujący pod nadzorem dyrektora znajduje się w innym państwie członkowskim niż to, w którym znajduje się siedziba statutowa EUWT. Konwencja powinna również zawierać wykaz właściwych unijnych i krajowych przepisów dotyczących bezpośrednio działalności EUWT prowadzonej w ramach zadań wyszczególnionych w konwencji, w tym kiedy EUWT zarządza usługami publicznymi świadczonymi w ogólnym interesie lub zarządza infrastrukturą.

(25)

Niniejsze rozporządzenie nie powinno obejmować problemów, jakie napotyka EUWT w związku z transgranicznym udzielaniem zamówień.

(26)

Z uwagi na znaczenie zasad mających zastosowanie do personelu EUWT, jak również zasad, którym podlegają uregulowania w zakresie zarządzania personelem i procedur rekrutacji, powinny być one określone w konwencji, nie zaś w statucie. Powinna istnieć możliwość postanowienia, że konwencja określa różne opcje w odniesieniu do wyboru zasad mających zastosowanie do personelu EUWT. Szczegółowe uregulowania dotyczące zarządzania personelem i procedur rekrutacji należy zawrzeć w statucie.

(27)

Państwa członkowskie powinny lepiej wykorzystywać możliwości przewidziane w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 (8), aby w drodze wspólnego porozumienia wprowadzić odstępstwa dotyczące określania właściwego ustawodawstwa zgodnie z tym rozporządzeniem w interesie niektórych osób lub kategorii osób, a także aby uznać personel EUWT za należący do takiej kategorii osób.

(28)

Ze względu na znaczenie uregulowań dotyczących odpowiedzialności członków powinny być one określone w konwencji, nie zaś w statucie.

(29)

W przypadku EUWT, których wyłącznym celem jest zarządzanie wspieranym z EFRR programem współpracy lub jego częścią, oraz w przypadku EUWT zajmujących się współpracą międzyregionalną lub sieciami międzyregionalnymi, nie powinny być wymagane informacje dotyczące terytorium, na którym EUWT może wykonywać swoje zadania. W pierwszym przypadku ten zakres terytorialny powinien być określony, a w odpowiednich przypadkach – zmieniony w danym programie współpracy. W drugim przypadku, przeważnie dotyczącym nieistotnej działalności, wymóg zamieszczenia takich informacji zagrażałby przystąpieniu nowych członków do współpracy międzyregionalnej lub sieci międzyregionalnych.

(30)

Należy doprecyzować różne przepisy dotyczące kontroli zarządzania środkami publicznymi oraz kontroli sprawozdań finansowych EUWT.

(31)

Należy w bardziej wyraźny sposób odróżnić EUWT, których członkowie ponoszą ograniczoną odpowiedzialność, od tych EUWT, których członkowie mają nieograniczoną odpowiedzialność. Ponadto – aby umożliwić EUWT, których członkowie ponoszą ograniczoną odpowiedzialność, realizację działań mogących potencjalnie powodować zadłużenie – należy zezwolić państwom członkowskim na wymaganie od EUWT, by zawarły odpowiednią umowę ubezpieczenia lub by były objęte odpowiednią gwarancją finansową, w celu objęcia ryzyka właściwego dla ich działalności.

(32)

Państwa członkowskie powinny przekazywać Komisji tekst wszelkich przepisów przyjętych w celu wdrożenia rozporządzenia (WE) nr 1082/2006, jak również wszelkich zmian tych przepisów. W celu poprawy wymiany informacji i koordynacji między państwami członkowskimi, Komisją i Komitetem Regionów, Komisja powinna przekazywać tekst tych przepisów państwom członkowskim i Komitetowi Regionów. Komitet Regionów utworzył platformę dotyczącą EUWT, która umożliwia wszystkim zainteresowanym stronom wymianę doświadczeń i dobrych praktyk oraz lepsze wzajemne informowanie się o możliwościach i problemach związanych z EUWT poprzez ułatwienie wymiany doświadczeń związanych z tworzeniem EUWT na szczeblu terytorialnym i wiedzy dotyczącej najlepszych praktyk w dziedzinie współpracy terytorialnej.

(33)

Należy ustalić nowy termin sprawozdania dotyczącego stosowania rozporządzenia (WE) nr 1082/2006. Zgodnie z dążeniem Komisji do oparcia swojej polityki w większym stopniu na faktach w sprawozdaniu tym należy poruszyć główne kwestie rozpatrywane w procesie oceny, w tym skuteczność, wydajność, adekwatność, europejską wartość dodaną, zakres jego uproszczenia i trwałość. Skuteczność należy rozumieć między innymi jako odnoszącą się do charakteru prób rozpowszechniania wiedzy na temat instrumentu EUWT podejmowanych w różnych służbach Komisji, a także między Komisją a innymi organami, takimi jak Europejska Służba Działań Zewnętrznych. Komisja powinna przekazać to sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i – zgodnie z art. 307 akapit pierwszy TFUE – Komitetowi Regionów. Sprawozdanie to powinno być przekazane do dnia 1 sierpnia 2018 r.

(34)

W celu określenia wykazu wskaźników do wykorzystania przy ocenie i przygotowaniu sprawozdania dotyczące stosowania rozporządzenia (WE) nr 1082/2006 należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 TFUE. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(35)

Istniejące EUWT nie powinny mieć obowiązku dostosowywania swoich konwencji i statutów do zmian rozporządzenia (WE) nr 1082/2006 wynikających z niniejszego rozporządzenia.

(36)

Należy wskazać przepisy, na podstawie których należy zatwierdzić EUWT, w przypadku których procedura zatwierdzenia rozpoczęła się przed dniem rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

(37)

W celu dostosowania obowiązujących przepisów krajowych wdrażających niniejsze rozporządzenie przed terminem przedłożenia Komisji programów w ramach celu „Europejska współpraca terytorialna”, niniejsze rozporządzenie powinno stosować się po upływie sześciu miesięcy od dnia jego wejścia w życie. Dostosowując istniejące przepisy krajowe, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby wyznaczone zostały właściwe organy odpowiedzialne za zatwierdzenie EUWT oraz aby – zgodnie z postanowieniami prawnymi i administracyjnymi – były to te same organy co organy właściwe do otrzymywania powiadomień, o których mowa w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1082/2006.

(38)

Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie udoskonalenie instrumentu prawnego, jakim jest EUWT, nie może być w wystarczającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie i tym samym może być lepiej osiągnięty na poziomie Unii, Unia Europejska może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia jego celów, biorąc pod uwagę dobrowolność tworzenia EUWT, zgodnie z porządkiem konstytucyjnym każdego z państw członkowskich,

(39)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1082/2006.

1)

w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

2)

art. 2 otrzymuje brzmienie:

3)

art. 3 otrzymuje brzmienie:

(4)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 3a

Przystąpienie członków z państw trzecich albo krajów lub terytoriów zamorskich (KTZ)

1.   Zgodnie z art. 4 ust. 3a w skład EUWT mogą wchodzić członkowie znajdujący się na terytorium co najmniej dwóch państw członkowskich oraz z co najmniej jednego państwa trzeciego sąsiadującego z co najmniej jednym z tych państw członkowskich, w tym z ich regionami najbardziej oddalonymi, jeżeli te państwa członkowskie i państwa trzecie wspólnie prowadzą działania w ramach współpracy terytorialnej lub realizują programy wspierane przez Unię.

Do celów niniejszego rozporządzenia państwo trzecie lub KZT uważa się za sąsiadujące z państwem członkowskim, w tym z jego regionami najbardziej oddalonymi, jeżeli to państwo trzecie lub KZT oraz państwo członkowskie posiadają wspólną granicę lądową lub jeżeli zarówno państwa trzecie lub KZT i dane państwo członkowskie kwalifikują się do wspólnego transgranicznego lub transnarodowego programu europejskiej współpracy terytorialnej lub innego programu współpracy transgranicznej, transmorskiej lub w ramach basenu jednego morza, w tym również jeżeli są one rozdzielone wodami międzynarodowymi.

2.   W skład EUWT mogą wchodzić członkowie znajdujący się na terytorium tylko jednego państwa członkowskiego oraz z co najmniej jednego państwa trzeciego sąsiadującego z państwem członkowskim, w tym z jego regionami najbardziej oddalonymi, jeżeli to państwo członkowskie uzna takie EUWT za zgodne z zakresem swej współpracy terytorialnej w kontekście współpracy transgranicznej lub transnarodowej lub stosunków dwustronnych z danym państwem trzecim.

3.   Do celów ust. 1 i 2 państwa trzecie sąsiadujące z państwem członkowskim, w tym z jego regionami najbardziej oddalonymi, obejmują granice morskie między danymi państwami.

4.   Zgodnie z art. 4a i z zastrzeżeniem warunków określonych w ust. 1 niniejszego artykułu w skład EUWT mogą także wchodzić członkowie znajdujący się na terytorium co najmniej dwóch państw członkowskich, w tym z ich regionów najbardziej oddalonych, i z co najmniej jednego KTZ, z udziałem lub bez udziału członków z co najmniej jednego państwa trzeciego.

5.   Zgodnie z art. 4a i z zastrzeżeniem warunków określonych w ust. 2 niniejszego artykułu w skład EUWT mogą także wchodzić członkowie znajdujący się na terytorium tylko jednego państwa członkowskiego, w tym z jego regionów najbardziej oddalonych, i z co najmniej jednego KTZ, z udziałem lub bez udziału członków z co najmniej jednego państwa trzeciego.

6.   EUWT nie może być utworzone tylko przez członków z państwa członkowskiego i co najmniej jednego KTZ powiązanego z tym samym państwem członkowskim.”;

5)

art. 4 otrzymuje brzmienie:

6)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 4a

Udział członków z KTZ

W przypadku EUWT, którego jeden z przyszłych członków pochodzi z KTZ, państwo członkowskie, z którym dane KTZ jest powiązane, upewnia się, że warunki określone w art. 3a są spełnione i – uwzględniając swoje stosunki z KTZ:

7)

Artykuł 5 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 5

Uzyskanie osobowości prawnej oraz publikacja w Dzienniku Urzędowym

1.   Konwencja, statut i wszelkie ich późniejsze zmiany podlegają rejestracji lub publikacji w państwie członkowskim, w którym dane EUWT ma siedzibę statutową, zgodnie z właściwym prawem krajowym tego państwa członkowskiego. EUWT uzyskuje osobowość prawną w dniu rejestracji lub publikacji konwencji i statutu, zależnie od tego, która z nich nastąpi wcześniej. Członkowie informują państwa członkowskie, których to dotyczy, i Komitet Regionów o rejestracji lub publikacji konwencji i statutu.

2.   EUWT zapewnia przesłanie do Komitetu Regionów, w terminie dziesięciu dni roboczych od rejestracji lub publikacji konwencji oraz statutów, wniosku zgodnego z wzorem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Komitet Regionów przekazuje ten wniosek do Urzędu Publikacji Unii Europejskiej w celu opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C, ogłoszenia o utworzeniu EUWT wraz ze szczegółowymi informacjami określonymi w załączniku do niniejszego rozporządzenia.”;

8)

art. 6 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Nie naruszając ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, w jeżeli zadania EUWT, o których mowa w art. 7 ust. 3, obejmują działania współfinansowane przez Unię, stosuje się odpowiednie przepisy dotyczące kontroli funduszy pochodzących z Unii.”;

9)

art. 7 otrzymuje brzmienie:

10)

art. 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Konwencja określa:

3.   Informacje, o których mowa w ust. 2 lit. b), nie są jednak wymagane, jeżeli zadania EUWT dotyczą jedynie zarządzania programem współpracy lub jego częścią na mocy rozporządzenia (UE) nr 1299/2013 lub jeżeli EUWT zajmuje się współpracą międzyregionalną lub sieciami międzyregionalnymi.”

11)

Art. 9 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 9

Statut

1.   Statut EUWT przyjmowany jest na podstawie konwencji – i zgodnie z nią – przez członków EUWT stanowiących jednomyślnie.

2.   Statut EUWT określa co najmniej:

12)

art. 11 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Sporządzanie sprawozdania finansowego, w tym towarzyszącego mu sprawozdania rocznego, jeżeli będzie ono wymagane, oraz przeprowadzenie audytu i publikacja tego sprawozdania jest regulowane prawem krajowym państwa członkowskiego, w którym EUWT ma siedzibę statutową.”;

13)

art. 12 otrzymuje brzmienie:

14)

w art. 15 ust. 2 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„2.   O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, do sporów z udziałem EUWT stosuje się unijne prawo dotyczące jurysdykcji. W przypadkach nieprzewidzianych prawem unijnym, sądami właściwymi do rozwiązywania sporów są sądy państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba statutowa EUWT.”;

15)

art. 16 otrzymuje brzmienie:

16)

Artykuł 17 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 17

Sprawozdanie

Do dnia 1 sierpnia 2018 r. Komisja przekaże Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komitetowi Regionów sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia, oceniając, w oparciu o wskaźniki, jego skuteczność, wydajność, przydatność i europejską wartość dodaną oraz możliwości jego uproszczenia.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 17a, zawierających wykaz wskaźników, o których mowa w ustępie pierwszym.”

17)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 17a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.   Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.   Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 17akapit drugi, są powierzone Komisji na okres pięciu lat od dnia 21 grudnia 2013

3.   Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 17 akapit drugi, może zostać odwołane w dowolnym momencie przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Staje się ona skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w terminie późniejszym wskazanym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność aktów delegowanych już obowiązujących.

4.   Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

5.   Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 17 akapit drugi wchodzi w życie tylko wtedy, kiedy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie trzech miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub jeżeli przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten może zostać przedłużony o trzy miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.”.