„Artykuł 14a

1.   W ramach EUCAP Sahel Mali ustanawia się Komórkę Koordynacji Regionalnej (KKR).

2.   KKR mieści się w dowództwie EUCAP Sahel Mali w Bamako. W skład komórki wchodzą członkowie personelu umieszczonego wspólnie z EUCAP Sahel Mali oraz eksperci ds. bezpieczeństwa wewnętrznego i obrony rozmieszczeni w delegaturach Unii w Burkinie Faso, Czadzie, Mauretanii i Nigrze.

3.   KKR realizuje w ścisłej współpracy z istniejącymi misjami WPBiO w Sahelu następujące cele:

a)

przyczyniać się do orientacji sytuacyjnej Unii odnośnie do potrzeb w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony oraz luk krajów należących do Grupy Pięciu na rzecz Sahelu w zakresie regionalnej współpracy transgranicznej i reagowania na wyzwania w zakresie bezpieczeństwa, z myślą o rozwoju regionalnego planu wdrożeniowego w ramach WPBiO, który będzie zawierał zalecenia na dalsze etapy;

b)	ułatwiać organizowanie przez unijne misje WPBiO w Sahelu kursów szkoleniowych dla osób z krajów należących do Grupy Pięciu na rzecz Sahelu odbywających szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i obrony.

4.   Eksperci ds. bezpieczeństwa wewnętrznego i obrony gromadzą informacje dotyczące kwestii bezpieczeństwa i obrony w krajach ich przyjmujących. Dostarczają takie informacje i, w stosownych przypadkach, zalecenia szefowi KKR. Należycie informują szefa delegatury Unii w kraju, w którym są rozmieszczeni.

5.   Dowódca operacji cywilnej sprawuje dowództwo i kontrolę nad KKR na poziomie strategicznym, pod kontrolą polityczną i kierownictwem strategicznym KPiB oraz ogólnym zwierzchnictwem WP. W drodze odstępstwa od art. 6 ust. 1 szef KKR odpowiada bezpośrednio przed dowódcą operacji cywilnej i prowadzi działania zgodnie z jego instrukcjami. Szef KKR wydaje instrukcje całemu personelowi KKR.

6.   Szef misji sprawuje nadzór nad personelem KKR w zastosowaniu art. 6 ust. 2, 3 i 4 oraz art. 11. W odniesieniu do ekspertów ds. bezpieczeństwa wewnętrznego i obrony pozostaje to bez uszczerbku dla ust. 7 niniejszego artykułu.

7.   EUCAP Sahel Mali zawiera niezbędne porozumienia administracyjne z delegaturami Unii w Burkinie Faso, Czadzie, Mauretanii i Nigrze.

Te porozumienia administracyjne:

a)	zapewniają ekspertom ds. bezpieczeństwa wewnętrznego i obrony wsparcie logistyczne i w zakresie bezpieczeństwa niezbędne do wykonywania ich zadań;

b)

przewidują, że szefowie delegatur sprawują w swoich delegaturach Unii zwierzchnictwo nad ekspertami ds. bezpieczeństwa wewnętrznego i obrony, zwłaszcza w celu wypełnienia swojego obowiązku dochowania należytej staranności, zapewniając spełnianie obowiązujących wymogów bezpieczeństwa i przyczyniając się do wykonywania kontroli dyscyplinarnej, i by byli należycie informowani przez ekspertów ds. bezpieczeństwa wewnętrznego i obrony o ich działalności;

c)	przewidują obowiązek zapewnienia przez szefów delegatur ekspertom ds. bezpieczeństwa wewnętrznego i obrony możliwości korzystania w delegaturach Unii, w których są rozmieszczeni, z takich samych przywilejów i immunitetów, jakie przyznano członkom personelu w tych delegaturach.”.