15.1.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 9/31

A.

mając na uwadze, że posiedzenie na szczeblu ministerialnym na forum WTO, mające na celu zamknięcie rundy rozwoju z Ad-Dauhy („rundy dauhańskiej”), utknęło w martwym punkcie pod koniec lipca 2008 r.,

B.

mając na uwadze, że negocjacje zostały zerwane w lipcu 2008 r. w Genewie; mając na uwadze, że w niektórych kwestiach osiągnięto pewien postęp, lecz inne kwestie istotne dla ostatecznego określenia wszystkich warunków nie były rozpatrywane w projekcie porozumienia,

C.

mając na uwadze, że sednem negocjacji powinny być interesy krajów rozwijających się, w szczególności najmniej rozwiniętych („KNR”), a także zaangażowanie wszystkich członków WTO w „rundę dauhańską”,

D.

mając na uwadze, że niepomyślne zakończenie rundy dauhańskiej wzmogłoby obecną niepewną sytuację gospodarczą na świecie i mogłoby podważyć wiarygodność wielostronnego systemu handlu, co spowodowałoby zastąpienie go dwustronnymi i regionalnymi umowami handlowymi,

1.

wyraża poważne rozczarowanie i zaniepokojenie faktem, że posiedzenie WTO na szczeblu ministerialnym z lipca 2008 r. utknęło w martwym punkcie;

2.

ponownie wyraża swoje pełne zaangażowanie na rzecz wielostronnego podejścia do polityki handlowej oraz na rzecz zdolności WTO do zapewnienia kompleksowych, ambitnych i wyważonych wyników handlu międzynarodowego przy pełnym poszanowaniu milenijnych celów rozwoju Narodów Zjednoczonych;

3.

wyraża przekonanie, że w obecnym kontekście, który charakteryzuje kryzys gospodarczy i finansowy, pomyślne zakończenie rundy dauhańskiej mogłoby być czynnikiem stabilizującym;

4.

uważa, że bez względu na zakres postępów dauhańskiej agendy rozwoju WTO wraz z pozostałymi organizacjami międzynarodowymi musi konsekwentnie i bezzwłocznie zmierzyć się z nowymi światowymi wyzwaniami, w których handel odgrywa istotną rolę, takimi jak bezpieczeństwo żywności, energia, pomoc na rzecz handlu oraz zmiany klimatyczne;

5.

jest w pełni świadomy trudności, z jakimi wiąże się „zasada jednego przedsięwzięcia”; dostrzega poczynione dotychczas podczas negocjacji postępy, które powinny stanowić istotną i mocną podstawę kontynuacji rundy dauhańskiej na następnym posiedzeniu i osiągnięcia pomyślnego wyniku;

6.

wzywa UE, USA i państwa G20, jako nowe liczące się podmioty na arenie gospodarczej, do przyjęcia na siebie odpowiedzialności za toczące się negocjacje, do pełnego poszanowania ducha rundy dauhańskiej oraz do dołożenia wszelkich starań o jak najszybsze osiągnięcie porozumienia; ponownie podkreśla znaczenie wprowadzenia rozróżnienia między krajami rozwijającymi się i krajami wschodzącymi;

7.

wzywa Indie i USA do znalezienia politycznego rozwiązania kwestii warunków stosowania specjalnego mechanizmu ochronnego w celu zapewnienia sprawiedliwej równowagi między handlem a obawami o bezpieczeństwo żywnościowe, by możliwe było kontynuowanie negocjacji dauhańskiej agendy rozwoju w Genewie w odniesieniu do pozostałych nierozstrzygniętych kwestii;

8.

wzywa kraje rozwinięte i zaawansowane kraje rozwijające się, by przyłączyły się do unijnej inicjatywy „wszystko prócz broni”, oferując KNR stuprocentowy, bezcłowy i bezkontyngentowy dostęp do rynku; podkreśla również znaczenie pomocy na rzecz wymiany handlowej;

9.

uważa, że w negocjacjach dauhańskiej agendy rozwoju priorytetowe znaczenie należy nadać potrzebom państw rozwijających się, a w szczególności KNR, we wszelkich rozważaniach wysuwając rozwój na pierwszy plan;

10.

uważa, że trudności dauhańskiej agendy rozwoju uwypuklają potrzebę pilnego zajęcia się kwestią reformy WTO (po zakończeniu rundy dauhańskiej), zmierzającej do podniesienia skuteczności i przejrzystości w tej instytucji, a także do wzmocnienia jej demokratycznego uprawomocnienia, odpowiedzialności, przejrzystości, otwartości i integracji z szerzej pojmowaną strukturą światowego ładu gospodarczego; jest zdania, że parlamentarzyści powinni jeszcze energiczniej i skuteczniej kontrolować dziedzinę handlu międzynarodowego;

11.

przypomina, że konieczne jest ukierunkowane wsparcie techniczne i budowanie potencjału, by pomóc krajom rozwijającym się rzeczywiście włączyć się w dauhańską agendę rozwoju;

12.

wzywa Komisję i Radę do ustanowienia porozumienia w duchu traktatu z Lizbony, zapewniających pełny udział Parlamentu Europejskiego w międzynarodowych negocjacjach handlowych prowadzonych przez UE;

13.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz dyrektorowi generalnemu WTO.