[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, 11.3.2008

COM(2008) 142 wersja ostateczna

2006/0147 (COD)

KOMUNIKAT KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

na mocy art. 251 ust. 2 akapit drugi Traktatu WE dotyczący wspólnego stanowiska Rady w sprawie przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady na temat środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w i na środkach spożywczych oraz zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89, rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91, rozporządzenie (WE) nr 2232/96 i dyrektywę 2000/13/WE

2006/0147 (COD)

KOMUNIKAT KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

na mocy art. 251 ust. 2 akapit drugi Traktatu WE dotyczący wspólnego stanowiska Rady dotyczącego przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w i na środkach spożywczych oraz zmieniającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89, rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91, rozporządzenie (WE) nr 2232/96 i dyrektywę 2000/13/WE

PRZEBIEG PROCEDURY

Data przekazania wniosku PE i Radzie (dokument COM(2006) 427 wersja ostateczna - 2006/0147 COD): | 28 lipca 2006 r. |

Data wydania opinii przez Parlament Europejski, pierwsze czytanie: | 10 lipca 2007 r. |

Data przekazania zmienionego wniosku: | 24 października 2007 r. |

Data osiągnięcia politycznego porozumienia w Radzie: | 17 grudnia 2007 r. |

Data formalnego przyjęcia wspólnego stanowiska przez Radę: | 10 marca 2008 r. |

Data wydania opinii przez Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny: | 25 kwietnia 2007 r. |

PRZEDMIOT WNIOSKU KOMISJI

Rozporządzenie, którego dotyczy wniosek, ma na celu zastąpienie obecnej dyrektywy Rady 88/388/EWG w celu uwzględnienia postępu technologicznego i naukowego w zakresie środków aromatyzujących oraz rozwoju prawodawstwa w dziedzinie żywności we Wspólnocie Europejskiej.

Główne cele są następujące:

( sprecyzowanie zakresu prawodawstwa dotyczącego środków aromatyzujących;

( unowocześnienie oraz dopasowanie obowiązującego prawodawstwa dotyczącego środków aromatyzujących do postępu technologicznych i naukowych;

( ustanowienie jasnych procedur oceny i wydawania zezwoleń;

( lepsze informowanie konsumentów w zakresie używania naturalnych środków aromatyzujących;

( dostosowanie do wymogów rozporządzenia (WE) nr 882/2004 w sprawie kontroli urzędowych żywności i pasz.

UWAGI DOTYCZĄCE WSPÓLNEGO STANOWISKA

Uwaga ogólna

Komisja popiera wspólne stanowisko przyjęte jednomyślnie przez Radę. Jest ono zgodne z celami i podejściem przyjętymi w pierwotnym wniosku Komisji oraz odzwierciedla zasadnicze elementy kilku poprawek zaproponowanych przez Parlament Europejski.

Poprawki Parlamentu przyjęte w pierwszym czytaniu

Poprawki wprowadzone przez Parlament Europejski w pierwszym czytaniu, które zostały przyjęte przez Komisję i są zgodne ze wspólnym stanowiskiem

Wspólne stanowisko oddaje ducha 17 z 21 poprawek, które zostały przyjęte przez Komisję w pełni, częściowo, zasadniczo lub po przeredagowaniu. Większość tych poprawek wprowadza dalsze wyjaśnienia do tekstu.

Odnośnie do kryteriów wydawania zezwoleń dla środków aromatyzujących, wspólne stanowisko precyzuje, co oznacza wprowadzenie w błąd konsumenta (motyw 6), uwzględniając tym samym niektóre kwestie zawarte w poprawce 1 PE.

Poprawka 29 dotyczy etykietowania naturalnych środków aromatyzujących. Przynajmniej 95 % składników środka aromatyzującego musi być pozyskiwana ze wskazanego źródła. Ta zmiana odpowiada bardziej oczekiwaniom konsumentów i będzie miała ograniczony wpływ na obecną praktykę.

Poprawki 12, 24, 34 i 35 wprowadzają procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą w sprawie środków zmieniających mało istotne elementy rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie. Istnieje porozumienie między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie tych poprawek; jednakże Rada i Komisja wprowadziły opcję procedury nadzwyczajnej.

Poprawki wprowadzone przez Parlament Europejski, które zostały przyjęte przez Komisję i nie zostały włączone do wspólnego stanowiska.

Cztery poprawki, które zostały zaakceptowane przez Komisję, nie zostały włączone do wspólnego stanowiska.

Poprawki 27 i 28 dotyczą dalszych wyjaśnień w zakresie etykietowania naturalnych środków aromatyzujących objętych rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003 .

Poprawka 7 dotyczy przeformułowania treści art. 1. W tej poprawce Parlament proponuje umieszczenie wysokiego poziomu ochrony zdrowia przed skutecznym funkcjonowaniem rynku wewnętrznego, gdyż w przeciwnym razie może to stwarzać wrażenie, że ochrona ludzkiego zdrowia jest drugorzędna wobec funkcjonowania rynku wewnętrznego.

Poprawka 15 dotyczy definicji „odpowiedniego procesu fizycznego” do produkcji naturalnych substancji aromatyzujących lub preparatów aromatycznych. W tej poprawce Parlament chce uniknąć możliwości uznania tradycyjnych procesów przetwarzania za procesy fizyczne, które nie są właściwe. Komisja zaakceptowała tę poprawkę, gdyż wyjaśnia to sytuację, a w przypadku wątpliwości, może być podjęta decyzja w sprawie komitologii.

Punkty rozbieżności między zmienionym wnioskiem Komisji a wspólnym stanowiskiem Rady.

Z wyjątkiem stanowiska Komisji w sprawie poprawek 7, 15, 27 i 28 (patrz powyżej), nie ma rozbieżności pomiędzy Komisją a Radą.

Stanowisko Komisji dotyczące nowych przepisów wprowadzonych przez Radę

Rada wprowadziła kilka nowych przepisów. Większość z nich ma na celu dalsze doprecyzowanie tekstu lub jest zgodna z celem ogólnym pierwotnego wniosku Komisji. Komisja może zatem zaakceptować te zmiany.

Motyw 5a (nowy) precyzuje znaczenie „surowych środków spożywczych" i „jednoskładnikowych środków spożywczych”, do których wniosek nie ma zastosowania.

Motyw 8a (nowy) uzasadnia podejście oparte na ocenie ryzyka przy ustalaniu maksymalnych poziomów substancji o zagrożeniu toksykologicznym, o których mowa w art. 5 i które mogą być obecne w środkach aromatyzujących. Ponadto, podkreślone są w nim obowiązki producentów w odniesieniu do tych substancji.

Artykuł 1 określa zasadę już zawartą w przepisach ogólnych prawa żywnościowego (rozporządzenie (WE) nr 178/2002), że przepisy o środkach aromatyzujących uwzględniają, w miarę potrzeby, ochronę środowiska . Ta zmiana także pozostaje w zgodzie z rozporządzeniem, którego dotyczy wniosek, w sprawie dodatków do żywności i enzymów spożywczych oraz odpowiednimi poprawkami PE do wniosku w sprawie dodatków do żywności.

Artykuł 3 ust. 2 lit. c) dodaje do definicji naturalnej substancji aromatycznej, że odpowiada ona substancjom, które są obecne i występują w przyrodzie. Ma to na celu uniknięcie traktowania jako naturalne substancji aromatycznych, które nie są obecne w materiałach pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, lecz są otrzymywane w drodze sztucznych procesów enzymatycznych.

W art. 3 ust. 3 wspólne stanowisko uzupełnia definicję materiałów źródłowych uważanych za żywność do produkcji środków aromatyzujących, jak zaproponowała Komisja, poprzez dodanie, że definicja ta obowiązuje tylko do celów tego rozporządzenia.

Artykuł 4a (nowy) wyjaśnia, że środek aromatyzujący i/lub środek spożywczy zawierający środek aromatyzujący nie powinien zostać wprowadzany do obrotu, jeżeli środek aromatyzujący lub jego zastosowanie nie spełnia wymogów rozporządzenia, którego dotyczy wniosek.

Artykuł 7 ust. 2, art. 18 ust. 4 oraz art. 19 wprowadzają opcję procedury nadzwyczajnej do procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą.

Dla zapewnienia przejrzystości decyzje dotyczące interpretacji zostały przeniesione z art. 2 i 3 do odrębnego nowego art. 11.

Artykuły 12, 13 i 15 (nowy) doprecyzowują wymogi dotyczące etykietowania i zapewniają zgodność z wnioskami dotyczącymi dodatków do żywności i enzymów spożywczych.

Art. 14 ust. 4 dotyczy etykietowania naturalnych środków aromatyzujących. Część składnika aromatyzującego wynosząca maksymalnie 5 % uzyskana z innych materiałów źródłowych nie może odtwarzać aromatu wskazanego materiału źródłowego.

W załączniku III część A aloina i kumaryna pozostały w wykazie substancji, których jako takie nie wolno dodawać do środków spożywczych, jak ustalono w obowiązującym prawodawstwie. Nadal prowadzone są badania naukowe na temat potencjalnej rakotwórczości aloiny. Istnieją także obawy, że narażenie na działanie kumaryny poprzez używanie składników żywności o właściwościach aromatyzujących (cynamon) może już być za duże.

Załącznik III część B

- Ze względu na proporcjonalność, wyjaśniono w tytule, że najwyższe dopuszczalne poziomy nie powinny dotyczyć wieloskładnikowych środków spożywczych, które są przygotowywane i konsumowane w tym samym miejscu (restauracje) , które nie zawierają żadnych dodatkowych środków aromatycznych i zawierają tylko zioła i przyprawy jako składniki spożywcze o właściwościach aromatyzujących.

- Wprowadzono maksymalne poziomy kumaryny do niektórych kategorii środków spożywczych.

- Maksymalny poziom teukryny A w napojach alkoholowych został zwiększony z 2 do 5 mg/kg w gorzkich napojach spirytusowych i likierach o gorzkim smaku. Zmiana ta została wprowadzona na prośbę Włoch, w związku z obawami dotyczącymi pewnych tradycyjnych lokalnych napojów we Włoszech, które w przeciwnym razie nie mogłyby pozostać na rynku. Komisja może zaakceptować to zwiększenie poziomu, gdyż te napoje alkoholowe będą miały ograniczony wpływ na całkowite narażenie na teukrynę A.

Główne problemy w przyjęciu wspólnego stanowiska

W dyrektywie 88/388/EWG ustalone są maksymalne poziomy kumaryny w środkach spożywczych. Komisja nie utrzymała maksymalnych poziomów kumaryny w nowym rozporządzeniu, którego dotyczy wniosek, gdyż w opinii na temat kumaryny z dnia 6 października 2004 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) stwierdził, że spożycie tej substancji nie stanowi powodu do obaw w porównaniu z dopuszczalnym dziennym spożyciem. Nowe dane analityczne z Niemiec wykazały, że rzeczywiste poziomy w środkach spożywczych, do których dodawany jest cynamon, są znacznie wyższe niż obecne maksymalne dopuszczalne poziomy, i że prawdopodobnie dopuszczalne dzienne spożycie zostanie zwiększone. Z tego względu Niemcy poprosiły o ponowne wprowadzenie maksymalnych dopuszczalnych poziomów.

Państwa członkowskie zgodziły się na to ponowne wprowadzenie. Jednakże, pojawiły się poważne obawy o tradycyjne produkty zawierające cynamon, których dotyczyłyby zbyt rygorystyczne poziomy. Komisja zorganizowała dwa spotkania techniczne z ekspertami z państw członkowskich i zainteresowanymi stronami i w następstwie tych konsultacji określono najwyższe dopuszczalne poziomy.

Ponadto, od przyjęcia opinii EFSA w październiku 2004 r. udostępniono dodatkowe informacje naukowe, które sugerują przegląd poziomów dopuszczalnego dziennego spożycia. Z tego względu Komisja poprosiła EFSA o ocenę tych informacji. Oczekuje się, że wnioski z dodatkowej oceny EFSA będą dostępne w maju 2008 r. Równolegle Rada przyjęła najwyższe dopuszczalne poziomy, które zostaną ponownie ocenione w świetle nowych wniosków i z tego względu przygotowano wspólne oświadczenie Rady i Komisji.

PODSUMOWANIE / OGÓLNE OBSERWACJE NA TEMAT WSPÓLNEGO STANOWISKA

W opinii Komisji wspólne stanowisko w pełni odzwierciedla zasadnicze elementy jej pierwotnego wniosku i ducha wielu poprawek Parlamentu Europejskiego wprowadzonych w pierwszym czytaniu.

Z tego względu Komisja popiera wspólne stanowisko przyjęte jednomyślnie przez Radę.

OŚWIADCZENIE

W następstwie dyskusji na temat kumaryny (patrz 3.4) do wspólnego stanowiska zostało załączone następujące wspólne oświadczenie:

Rada i Komisja podejmują się ponownie rozpatrzyć najwyższe dopuszczalne poziomy kumaryny określone w załączniku III B, jak tylko zostanie udostępniona opinia (spodziewana w pierwszej połowie 2008 r.) Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności.

W tym celu, Rada zaprasza Komisję do zwołania posiedzenia ekspertów niezwłocznie po wydaniu opinii przez EFSA w celu zbadania technicznych aspektów.