1. Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Skarga wniesiona przez stowarzyszenie przedsiębiorstw biorących udział w procesie przyjmowania aktu – Dopuszczalność – Przesłanki
(art. 230 akapit czwarty WE)
2. Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Skargi wniesione przez podmioty gospodarcze szczególnie dotknięte przez zaskarżone rozporządzenie – Niedopuszczalność
(art. 230 akapit czwarty WE)
1. Dopuszczalność skarg o stwierdzenie nieważności wniesionych przez stowarzyszenie przedsiębiorstw, jeżeli stowarzyszenie to brało udział w procesie, który doprowadził do przyjęcia zaskarżonego aktu prawnego, można uznać przynajmniej w trzech przypadkach: jeżeli przepis prawny wyraźnie przyznaje temu stowarzyszeniu szereg uprawnień procesowych; jeżeli akt dotyczy indywidualnie samego stowarzyszenia, ponieważ dotyczy on jego własnych interesów jako stowarzyszenia, mianowicie przez to, że jego pozycja jako negocjatora zostaje naruszona przez zaskarżony akt; lub ponieważ reprezentuje interesy przedsiębiorstw, które same są uprawnione do wniesienia skargi.
W tym względzie naruszenie pozycji stowarzyszenia jako negocjatora biorącego udział w procesie, który doprowadził do przyjęcia zaskarżonego aktu, może stanowić naruszenie specyficznych interesów tego stowarzyszenia tylko wtedy, gdy przyjęta przez nie pozycja negocjatora jest jasno opisana i ściśle związana z przedmiotem przyjętego aktu. Stąd zwykłe dostarczenie przez stowarzyszenie informacji instytucjom wspólnotowym, a także odpowiednim władzom krajowym w czasie procesu legislacyjnego, który doprowadził do przyjęcia zaskarżonego aktu, nie wystarczy do przyjęcia, że może on naruszyć jasno opisaną pozycję stowarzyszenia jako negocjatora.
(por. pkt 44, 47, 49)
2. Fakt, że rozporządzenie ma pod względem ekonomicznym większy wpływ na określone podmioty gospodarcze niż na inne, nie wystarcza do uznania, że dotyczy ich indywidualnie w rozumieniu art. 230 akapit czwarty WE. Ponadto rozporządzenie również nie dotyczy ich indywidualnie w sytuacji, gdy są oni zobowiązani do zaprzestania własnej działalności gospodarczej, którą prowadzą na podstawie zezwoleń wydanych przez władze krajowe.
(por. pkt 53–54)