|
15.1.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 13/2 |
Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 9 listopada 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Budapesti II. és III. Kerületi Bíróság — Republika Węgierska) — VB Pénzügyi Lízing Zrt. przeciwko Ferencowi Schneiderowi
(Sprawa C-137/08) (1)
(Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe postanowienia w umowach konsumenckich - Kryteria oceny - Badanie z urzędu przez sąd krajowy nieuczciwego charakteru postanowienia umownego ustalającego właściwość sądu - Artykuł 23 statutu Trybunału)
2011/C 13/02
Język postępowania: węgierski
Sąd krajowy
Budapesti II. és III. Kerületi Bíróság
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: VB Pénzügyi Lízing Zrt.
Strona pozwana: Ferenc Schneider
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Budapesti II. és III. Kerületi Bíróság (sąd rejonowy dla II i III okręgu w Budapeszcie) — Wykładnia art. 23 akapit pierwszy Protokołu w sprawie Statutu Trybunału Sprawiedliwości oraz dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993°r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. L 95, s. 29) — Postanowienie umowne określające właściwość sądu położonego bliżej siedziby przedsiębiorcy, niż miejsca zamieszkania konsumenta — Kompetencja sądu krajowego do badania z urzędu nieuczciwego charakteru postanowienia umownego w ramach badania swojej właściwości — Kryteria oceny nieuczciwego charakteru postanowienia umownego
Sentencja
|
1) |
Artykuł 23 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej nie sprzeciwia się przepisowi krajowemu zgodnie z którym sąd, który wydaje postanowienie odsyłające, zobowiązany jest równocześnie zawiadomić o tym fakcie ministra właściwego do spraw sprawiedliwości danego państwa członkowskiego. |
|
2) |
Artykuł 267 TFUE należy interpretować w ten sposób, że właściwość Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej obejmuje wykładnię pojęcia nieuczciwych postanowień umownych, o których mowa w art. 3 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich oraz w załączniku do niej, jak też wykładnię kryteriów, jakie sąd krajowy może lub powinien stosować w toku badania postanowienia umownego w świetle przepisów tej dyrektywy, przy czym zadaniem sądu krajowego jest dokonanie skonkretyzowanej oceny nieuczciwego charakteru danego postanowienia umownego w oparciu o wskazane kryteria oraz w świetle okoliczności danej sprawy. |
|
3) |
Sąd krajowy zobowiązany jest przeprowadzić z urzędu dochodzenie w celu ustalenia, czy postanowienie umowne określające wyłączną właściwość miejscową sądu, zamieszczone w umowie pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem będącej przedmiotem sporu przed tym sądem, jest objęte zakresem zastosowania dyrektywy 93/13 i jeżeli jest nim objęte — zobowiązany jest z urzędu zbadać, czy postanowienie takie jest nieuczciwe. |