27.9.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/4

1)

Czy wykładni art. 4 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (1) (zwanej dalej „szóstą dyrektywą”) należy dokonywać w ten sposób, że - w sytuacji, w której będący samodzielną osobą prawną krajowy (kraju związkowego) oddział partii politycznej osiąga przychody z (częściowego) rozliczenia wydatków poniesionych na „reklamę zewnętrzną” także będących samodzielnymi osobami prawnymi komórek tej partii (oddziałów rejonowych itp.) oraz ze sprzedaży wejściówek na imprezę balową - za działalność gospodarczą uznać należy prowadzenie przez ten krajowy oddział partii politycznej „reklamy zewnętrznej” w postaci prac nad wizerunkiem zewnętrznym (PR), działalności informacyjnej, prowadzenia spotkań partyjnych, dostarczania materiałów reklamowych oddziałom rejonowym, a także urządzania i organizacji odbywającego się corocznie balu SPÖ?

2)

Czy dla oceny pojęcia „działalności gospodarczej” w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy może mieć znaczenie to, że określone w pytaniu pierwszym rodzaje działalności wywierają wpływ także na oddział krajowy, który zatem także z nich korzysta? Charakterystyczne dla niniejszej sprawy jest to, że, w ramach prowadzenia tych rodzajów działalności, zarówno partia, jak i jej polityczne cele i poglądy - jeśli nawet nie z definicji, to jako nieunikniony efekt uboczny - są ciągle reklamowane?

3)

Czy o „działalności gospodarczej” w powyższym rozumieniu można jeszcze mówić wtedy, gdy wydatki poniesione na „reklamę zewnętrzną” stale wielokrotnie przekraczają osiągnięte z tej działalności przychody z rozliczenia wydatków oraz organizacji balu?

4)

Czy „działalność gospodarcza” ma miejsce wtedy, gdy wydatki nie są rozliczane według możliwych do bezpośredniego zidentyfikowania kryteriów ekonomicznych (np. przypisania kosztów w zależności od tego, kto je poniósł lub tego, kto odniósł z nich korzyść), lecz, przede wszystkim, oddziały podległe same decydują czy i w jakim zakresie chcą partycypować w poniesionych przez oddział krajowy nakładach?

5)

Czy „działalność gospodarcza” ma miejsce także wtedy, gdy świadczone oddziałom podległym usługi reklamowe są rozliczane w drodze nałożenia opłat na poszczególne oddziały, a wysokość przypadającej na oddział podległy opłaty jest zależna, po pierwsze, od ilości członków tego oddziału, oraz, po drugie, od ilości wydelegowanych przez niego posłów?

6)

Czy przy rozważaniu kwestii istnienia działalności gospodarczej należy uwzględnić jako korzyści gospodarcze dotacje publiczne (takie jak finansowanie partii przewidziane w karynckiej ustawie o finansowaniu partii politycznych), które nie zaliczają się do wpływów opodatkowanych podatkiem obrotowym?

7)

W przypadku, gdy tak zwana „reklama zewnętrzna” sama w sobie powinna stanowić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy: czy okoliczność, że prace nad wizerunkiem zewnętrznym (PR) i prowadzenie kampanii wyborczej należą do podstawowej działalności partii politycznych oraz stanowią warunek sine qua non realizacji celów i treści politycznych, stoi na przeszkodzie uznaniu tej działalność za działalność gospodarczą?

8)

Czy wskazane przez wnoszącą odwołanie i określone jako „reklama zewnętrzna” rodzaje działalności są tego rodzaju, że można je porównać z działalnością prowadzoną przez podmioty zajmujące się reklamą handlową w rozumieniu załącznika D, pkt 10 szóstej dyrektywy lub też odpowiadają im przedmiotowo? W przypadku udzielenia na to pytanie odpowiedzi twierdzącej, czy - biorąc pod uwagę istniejący w niniejszym przypadku w okresie, którego dotyczy odwołanie, bilans księgowy - można uznać zakres prowadzonych rodzajów działalności za „nieznaczny”?