18.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 346/32

1)

Czy art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (1) należy interpretować w ten sposób, iż nieuczciwe warunki nie wiążą żadnego konsumenta w przypadku, gdy wyznaczony przez prawo i uprawniony do tego podmiot wystąpi w imię konsumentów w formie pozwu w interesie powszechnym (popularis actio), o stwierdzenie nieważności owego nieuczciwego warunku, który stanowi część umowy podpisywanej z konsumentami?

W sytuacji wniesienia pozwu w interesie powszechnym w przypadkach, gdy wydany zostanie wyrok również na korzyść konsumentów, którzy nie są stroną postępowania, lub wyrok, który zakazuje stosowania nieuczciwego ogólnego warunku umownego, czy art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 można interpretować w ten sposób, iż ów nieuczciwy warunek stanowiący część umów zawieranych z konsumentami nie jest wiążący dla wszystkich konsumentów, których on dotyczy, lub może dotyczyć w przyszłości, w ten sposób, że sąd z urzędu musi zastosować odpowiednie konsekwencje prawne?

2)

Czy art. 3 ust. 1 dyrektywy 93/13 w związku z pkt 1 lit. j) i pkt 2 lit. d) załącznika mającego zastosowanie na podstawie art. 3 ust. 3 tej dyrektywy można interpretować w ten sposób, że w przypadku, gdy sprzedawca lub dostawca przewiduje jednostronną zmianę warunków umowy bez wyraźnego opisania sposobu zmiany ceny oraz bez podania ważnych powodów w umowie, warunki te są nieuczciwe ipso iure?