|
1.6.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 156/10 |
Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 11 kwietnia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht München I — Niemcy) — Karl Berger przeciwko Freistaat Bayern
(Sprawa C-636/11) (1)
(Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 - Ochrona konsumentów - Bezpieczeństwo żywności - Poinformowanie opinii publicznej - Wprowadzenie do obrotu środka spożywczego nienadającego się do spożycia przez ludzi, jednak niestanowiącego niebezpieczeństwa dla zdrowia)
2013/C 156/15
Język postępowania: niemiecki
Sąd odsyłający
Landgericht München I
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Karl Berger
Strona pozwana: Freistaat Bayern
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Landgericht München I — Wykładnia art. 10 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31, s. 1) — Zakres zastosowania ratione temporis — Przepisy krajowe dopuszczające poinformowanie opinii publicznej w przypadku wprowadzenia do obrotu środka spożywczego nienadającego się do spożycia i wzbudzającego wstręt, jednak niestanowiącego konkretnego niebezpieczeństwa dla zdrowia
Sentencja
Artykuł 10 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu, na podstawie którego możliwe jest poinformowanie opinii publicznej ze wskazaniem nazwy środka spożywczego i przedsiębiorstwa, w którego imieniu lub pod którego firmą środek ów był produkowany lub obrabiany bądź został wprowadzony na rynek, jeżeli środek jest wprawdzie nieszkodliwy dla zdrowia, jednakże nie nadaje się do spożycia przez ludzi. Artykuł 17 ust. 2 akapit drugi wskazanego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że w takich okolicznościach, jakie wystąpiły w postępowaniu głównym, dopuszczalne jest tego rodzaju poinformowanie opinii publicznej przez władze krajowe przy poszanowaniu wymogów art. 7 rozporządzenia nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt.