20.4.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 114/42

—

uchylenie zaskarżonego wyroku;

—

a w konsekwencji uchylenia:

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania odwoławczego i postępowania w pierwszej instancji.

1)

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa do obrony, przeinaczenia informacji zawartych w aktach sprawy, naruszenia zasady proporcjonalności, naruszenia art. 20 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 (1) oraz naruszenia prawa do skutecznego środka prawnego. W tym względzie wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej naruszył prawo oraz naruszył jej prawo do obrony, uznając, że nie może ona powoływać się na obowiązek EBC przestrzegania prawa do obrony. Odmowna decyzja w sprawie jej wniosku o udzielenie wsparcia miała bowiem znaczący wpływ na jej interesy, a w dodatku postępowanie zostało „wszczęte” przeciwko wnoszącej odwołanie w rozumieniu orzecznictwa (sprawa Komisja przeciwko Lisrestal). Z uwagi na brak umożliwienia wnoszącej odwołanie zapoznania się z aktami sprawy, była ona również niezdolna do obrony swoich praw w odniesieniu do tych akt na zadowalających warunkach przed sądem europejskim, wskutek czego naruszone zostało również jej prawo do skutecznego środka prawnego.

2)

Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa do skutecznego środka prawnego i obowiązku uzasadnienia przez sąd. W tym względzie wnosząca odwołanie zwróciła się do Sądu do spraw Służby Publicznej o nakazanie EBC przedstawienia zgodnie z art. 55 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej akt z dochodzenia wraz z załącznikami do sprawozdania z dochodzenia i protokołami z przesłuchań. W zaskarżonym wyroku odmówiono zarządzenia tych środków organizacji postępowania z naruszeniem prawa wnoszącej odwołanie do skutecznego środka prawnego oraz obowiązku uzasadnienia.

3)

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia mandatu komitetu oraz obowiązku wspomagania, ze względu na to, że ustalenia obydwu postępowań odwoławczych (tj. dochodzenia i postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej) są bardzo ograniczone, gdyż wykazały one jedynie, że istnieli współpracownicy, którzy zgłosili fakt negatywnych wypowiedzi na temat wnoszącej odwołanie i jej pracy. Jednakże to mijało się z zakresem jej wniosku o udzielenie wsparcia — a tym samym mandatem komitetu — w szczególności o ocenę ustaleń dotyczących negatywnych wypowiedzi na jej temat. Ponadto zaskarżony wyrok pomija niesprawiedliwy charakter tej sytuacji, w szczególności to, że wnosząca odwołanie nie była informowana o rzeczonych negatywnych opiniach, a przez to znalazła się w sytuacji niemożliwej do zaradzenia, w której godzono w jej reputację, a ona nie mogła się bronić.

4)

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 6 ust. 5 okólnika administracyjnego 1/2006 zarządu EBC z dnia 21 marca 2006 r. w sprawie wewnętrznych dochodzeń administracyjnych, ze względu na to, że w zaskarżonym wyroku błędnie uznano, że przekazanie sprawozdania z dochodzenia wraz z pełnymi aktami może mieć miejsce tylko w stosunku do prowadzącego dochodzenie.

5)

Zarzut piąty dotyczący oczywistego błędu w ocenie oraz naruszenia przez sąd obowiązku uzasadnienia, ze względu na to, że definicja oczywistego błędu w ocenie zawarta w zaskarżonym wyroku jest niezgodna z orzecznictwem Sądu. W zaskarżonym wyroku naruszono również zasady kontroli oczywistego błędu.