—

w zaskarżonej decyzji Komisja dokonała korekty finansowej, przyjmując założenie na podstawie nieprawidłowości stwierdzonych podczas kontroli na miejscu, którą przeprowadzono tylko w regionach Lacjum i Abruzja. Skarżąca kwestionuje, by wyniki takiej kontroli można było rozciągnąć poza te regiony i by korekta mogła zostać określona w wymiarze 5 %, gdyż rzeczywistość różnych regionów Włoch jest bardzo zróżnicowana, a w każdym razie uwzględniona została tylko jedna jednostka płatnicza (AGEA)

—

Komisja zarzuciła w decyzji państwu włoskiemu nieprawidłowe zastosowanie uregulowania w zakresie uprawnień specjalnych, twierdząc, że wystąpiło ryzyko dla funduszu. Skarżąca twierdzi, że art. 43 i 48 rozporządzenia nr 1782/2003 nie przewidują specjalnego sposobu rozdziału uprawnień specjalnych w odniesieniu do przypadków zbadanych przez Komisję i że metodologia przyjęta we Włoszech jest nie tylko całkowicie zgodna z takim uregulowaniem, lecz nie powoduje ryzyka dla funduszu.

—

Komisja dokonała w decyzji korekty z tytułu braków operacyjnych, które należy przypisać ARBEA – jednostce płatniczej, której zatwierdzenie zostało cofnięte aktem administracyjnym z dnia 12 maja 2010 r. ze skutkiem od dnia 16 października 2010 r., to jest dnia, w którym kompetencje ARBEA zostały przejęte przez AGEA. Skarżąca podważa sposób postępowania Komisji, która rozszerzyła na rok 2010 korektę dokonaną już na lata gospodarcze 2007–2009, przyjmując założenie, że stwierdzone już ryzyko występowało nadal, i stosując tę samą stawkę procentową oraz stosując korektę do okresu między cofnięciem zatwierdzenia i przejęciem uprawnień przez AGEA.