|
I –
|
W związku z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I) [zwanego dalej „rozporządzeniem nr 593/2008”] (1):
|
1)
|
Czy sąd krajowy może interpretować wyrażenie „z okoliczności wynika”, zawarte w art. 10 ust. 2 rozporządzenia nr 593/2008, w ten sposób, że badanie „okoliczności, które należy wziąć pod uwagę” do celów ustalenia racjonalności braku wyrażenia przez stronę zgody zgodnie z prawem państwa, którym ma ona miejsce zwykłego pobytu, odnosi się do okoliczności dotyczących zawarcia, przedmiotu umowy i jej wykonania?
|
1.1.
|
Czy skutki, o których mowa w art. 10 ust. 2, sytuacji opisanej w pkt 1 powyżej, należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdyby okoliczności, które należy wziąć pod uwagę, ukazały wobec powołania się przez stronę [na prawo państwa, w którym ma miejsce zwykłego pobytu], że zgoda na prawo właściwe ustalone na podstawie ust. 1 tego artykułu nie stanowiłaby racjonalnego skutku jej zachowania, sąd krajowy powinien orzec o istnieniu i o ważności postanowienia umownego według prawa państwa miejsca zwykłego pobytu strony, która powoływała się na to prawo?
|
|
|
2)
|
Czy dany sąd krajowy może nadać postanowieniu art. 10 ust. 2 rozporządzenia nr 593/2008 wykładnię, zgodnie z którą – zważywszy na ogół okoliczności danej sprawy – może on swobodnie ocenić, czy w świetle okoliczności, które należy wziąć pod uwagę, wyrażenie zgody [na wybór prawa właściwego] zgodnie z art. 10 ust. 1 nie stanowiło racjonalnego skutku zachowania strony?
|
|
3)
|
W przypadku gdyby dana strona powołała się zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia nr 593/2008 na prawo państwa, w którym ma miejsce zwykłego pobytu, aby wykazać, że nie wyraziła zgody [na wybór prawa właściwego], czy sąd krajowy jest zobowiązany uwzględnić prawo państwa miejsca zwykłego pobytu tej strony w zakresie, w jakim w świetle prawa tego państwa wobec zaistnienia wspomnianych „okoliczności” zgoda tej strony na prawo wskazane w umowie nie stanowiłaby racjonalnego zachowania?
|
3.1.
|
W takim wypadku, czy prawo wspólnotowe stoi na przeszkodzie przyjęciu przez sąd krajowy wykładni, zgodnie z którą badanie „okoliczności” w celu ustalenia racjonalności braku wyrażenia zgody odnosi się do okoliczności dotyczących zawarcia, przedmiotu umowy i jej wykonania?
|
|
|