1.

Czy przepisy art. 21 ust. 5 akapit trzeci dyrektywy ( 1 ) należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie, które mogą na ich mocy ustanowić państwa członkowskie na rzecz drobnych producentów energii elektrycznej w przypadku opodatkowania produktów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii, może mieć zastosowanie w sytuacji takiej, jak ta, która została opisana w pkt 7 niniejszego postanowienia, w odniesieniu do okresu sprzed dnia 1 stycznia 2011 r., kiedy to Francja, zgodnie z zawartym w dyrektywie upoważnieniem, jeszcze nie wprowadziła krajowego podatku od końcowego zużycia energii elektrycznej ani, w konsekwencji, zwolnienia z tego podatku dla małych producentów?

2.

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, w jaki sposób należy rozpatrywać przepisy art. 14 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy w związku z przepisami jej art. 21 ust. 5 akapit trzeci w przypadku małych producentów zużywających energię elektryczną, którą wytwarzają na potrzeby swojej działalności? W szczególności, czy w tych przepisach ustanowione zostało minimalne opodatkowanie wynikające albo z opodatkowania energii elektrycznej wytworzonej, w ramach zwolnienia, z[e zużytego] gazu ziemnego, albo ze zwolnienia z podatku od wytwarzania energii elektrycznej, w której to sytuacji państwo musiałoby opodatkować zużyty gaz ziemny?